All Chapters of Love Me for Who I Am: Chapter 61 - Chapter 70

Almost five o'clock na kaya naghahanda na si Daniella para umuwi, marami pang gagawin sa upisina ngunit simula nang magsama sila ni Wolverine sa bahay nito ay hindi siya pumapalyang umuwi ng tamang oras. Isa kasi sa nabuild nilang norms ay umuwi sa tamang oras, kumain ng sabay sa hapunan at mabigyan ng time ang isat isa. Although parang ipo ipong basta na lamang sila ikinasal ay unti unti naman na niyang natatanggap sa sarili na kasali na nga talaga sa kanyang buhay ang binata. Palabas na siya sa upisina ng makatanggap ng text message mula dito. Nasa meeting daw ito at baka abutin ng hanggang alas siete. Sinabi rin nitong nagpareserve sa isang mamahaling resto para sa kanilang dinner at magkikita na lamang sila doon ng bandang alas siete. Agad naman siyang bumalik sa kanyang table at sinagot ang binata.“Take your time, daddy bear. See you.”, tugon niya sa binata at ibinalaik sa kanyang table ang mga daladala sa pag-uwi pagkatapos ay malawak ang pagkakangiting bumalik sa mga kasama.“

Kinabukasan ay naghanda si Daniella ng candle light dinner para sa kanila ni Wolverine. Maaga siyang umalis sa upisina at dinaanan pa niya ang chef nila sa FPark upang tulungan siya sa kanyang naisip. Palagi na lang kasing ito ang nagluluto para sa kanya at gusto naman niyang maghanda para dito. Isa pa gusto niyang bumawi sa binata dahil sumama ang loob nito sa ginawa niyang pakikipagkarera. Although magkatabi sila sa pagtulog ay hindi siya sigurado kung okey na sila dahil wala na ito sa kanyang tabi ng siya’y magising. Eksaktong alas singko ay nakahanda na ang mesa para sa kanilang dinner, umuwi na rin sa FPark ang chef pagkatapos nitong iset-up ng maganda ang dining table. May pa fresh flowers pa siyang ipinalagay at pinadim ang mga ilaw kung kayat nagmukhang romantic ang paligid. Nang makaalis ang chef ay siya naman ang naghanda, pumasok siya sa shower room pagkatapos ay nagblower ng buhok at isinuot ang isang off-shoulder white dress na tinernuhan ng red matte lipstick. Nag-iba tu

“Daddy!”, si Danielle na agad hinagilap ang kamay ng ama pagpasok niya sa private room nito sa hospital. Halata namang sumigla ang mukha ng ama pagkakita sa kanya sa kabila ng panghihina.“Where’s Wolverine?”, saad nito sa mahinang boses. Hindi niya inaasahang hahanapin agad ng kanyang ama ang binata at saglit siyang napatigil.“Hindi siya nakasama ngayon dad, may importanteng inaasikaso sa tower pero susunod po siya kapag natapos niya po yung ginagawa niya.”, saad niyang pinasigla ang boses upang hindi mahalata ang kanyang pagsisinungaling. Hindi pa niya nakakausap ang binata simula nong sumiklab ang problema ng kanilang mga kompanya at wala siyang idea kung ano ang mga iniisip nito sa ngayon.“It’s okey, I understand his situation.”, turan ng kanyang ama at tumango siya habang hinahaplos ang kamay ng ama. Ngayon lang niya mahawakan ng ganito ang kamay ng daddy niya, ang lambot at ang gaganda ng mga daliri nito. Sa pakiwari niya, sa ama niya namana ang kanyang kamay na kahit wala siy

Kinabukasan ay hinatid siya ni Wolverine sa SMC bago ito tumuloy sa Tower. Narecharged ng positive energy ang kanyang isip at katawan because of the time spent with her man; and she’s again ready for battle.“About this.”, bago bumaba sasakyan ay turan niya sabay labas sa bulsa ng kanyang coat ang demand letter na galing sa company nito.“What’s that?”, clueless ang mukhang wika ng binata ngunit biglang nalukot sa pagkakakunot noo ang kanyang mukha ng buksan iyon at mabasa.“Forget about this one.”, pahayag nito pagkatapos ay isinuksok ang papel sa bulsa ng suot na suite.“Naintindihan ko naman, the thing is I cannot give you concrete explanation yet but SMC did not stop of finding ways to solve the problem.”, saad niya habang rumehistro sa mukha ang pag-aalala. Kahit gaano kagusto niyang masolusyunan ang kasalukuyang crisis na pinagdadaanan ng kompanya ay tila hirap ang buong team na ihandle ito.“It’s okey, baby. Don’t stress yourself too much, okay? My team is also doing its best

After 4 years.“Don’t you think it’s time for you to visit home?”, turan ni Vladymir kay Danielle pagkatapos magpaalam sina Kebjin at Adrean upang umuwi na naman sa kani kanilang mga pamilya. Natagalan ang ginagawa nilang project sa Germany ngunit binibigyan naman sila ng pagkakataong umuwi sa kani kanilang mga bansa at magbakasyon. Ngunit para kay Danielle ay tila kinalimutan na niya ang bansang sinilangan at mas ineenjoy na niya ang buhay niya sa Germany.“Oh, don’t talk nonsense, Germany is my home.”, saad niya sa kaibigan at napailng iyon. Maya maya lamang ay bumukas ang pinto pagkatapos ay patakbong lumapit sa kanilang kinaroroonan ang isang cute na cute na paslit.“Mommy!”, ang bata at nakangiti siyang yumuko upang salubungin si Logan.“Where have you been again, my little bunny?’, halos manggigil si Danielle ng mahawakan ang anak at pisilin ang matambok nitong mga pisngi.“Mommy, are we not going home too? I saw Uncle Kenjin and Uncle Adrean, they are going home again?”, turan