After 4 years.“Don’t you think it’s time for you to visit home?”, turan ni Vladymir kay Danielle pagkatapos magpaalam sina Kebjin at Adrean upang umuwi na naman sa kani kanilang mga pamilya. Natagalan ang ginagawa nilang project sa Germany ngunit binibigyan naman sila ng pagkakataong umuwi sa kani kanilang mga bansa at magbakasyon. Ngunit para kay Danielle ay tila kinalimutan na niya ang bansang sinilangan at mas ineenjoy na niya ang buhay niya sa Germany.“Oh, don’t talk nonsense, Germany is my home.”, saad niya sa kaibigan at napailng iyon. Maya maya lamang ay bumukas ang pinto pagkatapos ay patakbong lumapit sa kanilang kinaroroonan ang isang cute na cute na paslit.“Mommy!”, ang bata at nakangiti siyang yumuko upang salubungin si Logan.“Where have you been again, my little bunny?’, halos manggigil si Danielle ng mahawakan ang anak at pisilin ang matambok nitong mga pisngi.“Mommy, are we not going home too? I saw Uncle Kenjin and Uncle Adrean, they are going home again?”, turan
“Danielle!”, masayang pagbati ni Assistant Rey sa dalaga habang nakabukas ang mga bisig para yakapin siya. Wala namang pag-aalinlangang yumakap siya dito sapagkat itinuring din niya itong pangalawang ama. “You look great!”, hindi pa rin makapaniwalang saad nito habang nanibago sa kanyang itsura malayo sa simple at walang kamuwang muwang na Daniella. She’s now wearing formal dresses which shows her perfect curve; high heels kung kayat nagmukha siyang modela dahil mas lalo siyang tumangkad sa height niyang 5’4. She also wears make up and lipsticks that perfectly blend to her beautiful face. Her blonde hair is too short but it makes her look more expensive, mature and drop dead gorgeous. “Thank you, kayo rin po; looking younger and younger.”, nakangiting pahayag niya dito lumawak ang pagkakangiti nito kasabay ng pag-iling. “Mapagbiro ka pa rin, anyway, let’s get inside?” turan ni Assisstant Rey habang iginaya ng isang kamay nito ang direction papunta s loob ng SMC. “Sure, I’m excited
Mula sa mahabang katahimikan sa pagitan nilang dalawa ay tumunog ang cellphone ni Danielle na nasa loob ng hawak na puting clutch bag. Napatingin pa sila sa isa’t isa bago nito binuksan at tignan kung sino ang kanyang caller. Nang makita ang number ng ina ay kinompos pa muna niya ang sarili bago sinagot.“Yes, mom?”, bati niya sa kanyang ina ngunit bigla siyang nag-alala ng marinig ang tila umiiyak na anak.“Mommy, where are you?”, narinig niyang turan ng anak at kumpirmado ngang umiiyak ito. Tulog pa kasi ito kaninang umalis siya at biglang sigurong nag-alala ng hindi siya makita.“Mommy is just in the office, baby. Why?”, malambing niyang pag-aalo sa anak.“I want you mommy, why did you leave me here.”, nguynguy ng anak at hindi niya naiwasang mapangiti.“Okay, stop crying na. Mommy will be home now.”, turan niya sa anak at bigla nga iyong tumahan.“Really? You will go home now? As fast as a cheetah?”, wika ng anak at mas lalo siyang napangiti.“Yeah, as fast as cheetah. I’m off now
“Mommy, is grandpa your daddy?”, patulog na sila ni Logan sa gabing iyon at wala siyang ideya kung bakit tinatanong ng anak ang bagay na iyon.“Yeah, he is my daddy; why?”, tugon niya at sumandaling kumunot ang noo ng anak pagkatapos ay bumaling sa kanya.And grandma your mommy?”, patuloy pa nito at umango siya.“Uhmm, your grandpa and grandma are my parents.”, pagpapasigurado niya at tila ulit nag-isip iyon.“If you have mommy and daddy, do I have daddy too?”, saad ng kanyang anak at napatingin siya dito. Bakit naisip ng kanyang anak yun? Tatlong taon pa lamang naman ito at ang pagkakaalam niya hindi pa aware sa mga existence ng tao kanyang paligid.“Mommy?”, untag ni Logan at nataranta siya.“Of course, you have daddy.”, wika niya at bigla iyong bumangon mula sa pagkakahiga.“Really? Where is my daddy, mommy? Where is my daddy?”, excited na tanong nito na tila ora mismo ay gusto niyang palabasin ang kanyang daddy.“Logan, calm down! You have Daddy but he’s not here, okay?”, turan ni
“No! You can’t do this. Logan is mine!”, turan niya habang pinunit ng ilang beses ang papel pagkatapos ay linukot lukot ito at ibinato sa kung saan. Wolverine doesn’t have the right to claim Logan because he raised her child alone. Isa pa, saan kumuha ng kapal ng mukha ang taong ito na basta na lamang pinaDNA ang anak ng walang siyang permiso? Tinalikuran niya ito at nagmamadaling tinungo ang bag upang makaalis agad. Kailangan niyang ilayo agad ang anak. Kung kinakailangan niyang umalis ulit ay gagawin niya para malayo sa taong ito.“And where do you think you're going? Planning to leave and hide again?”, ibinalandra ni Wolverine ang sarili sa kanyang daraanan.“It’s none of your business. Go away and leave us alone!”, turan niya pagkatapos ay tinulak niya ito upang tuluyang makalabas ngunit nahawakan ng binata ang kanyang kamay at hinila ito palapit sa katawan.“Bitiwan mo ako!”, mula sa pagkabigla ay matigas niyang wika dito. Ngunit sa halip na sumunod mas lalong humigit ang paghawa
Halos magkasunod na pumasok sa loob ng Sandoval Mansion ang kanilang sasakyan. Nasa unahan ang sasakyan ni Wolverine at kitang kita niyang buhat buhat ng binata ang kanyang anak pagkatapos nitong kunin sa passenger seat. Si Logan naman ay napakalawak ang pagkakangiti habang nakapaikot ang maliliit nitong braso sa leeg ng kanyang daddy. Nagtataka siya sa ikinikilos ng anak, hindi naman ito nagpapabuhat bat parang feel na feel nitong binubuhat siya ng kanyang ama? Nang makita siyang lumabas sa sasakyan ay nag “hi” sa kanya ang anak at kinawayan niya lamang ito.Pagdating nila sa loob ay nagulat siya dahil naroon din ang mga magulang ni Wolverine na super excited pagkakita kay Logan. Nang malaman ng bata na meron pa siyang isang set ng grandma at grandpa ay sobra din itong natuwa at binigyan agad ng yakap at halik sa pisngi ang mga magulang ng kanyang daddy. Siya naman ay nagbigay galang sa dalawang matanda sa pamamagitan ng simpleng pagngiti at pagbow sa mga ito. Hindi siya ready sa til
Nasa kalagitnaan ng breakfast meeting si Wolverine para sa isang mahalagang client ng magvibrate ang cellphone sa kanyang bulsa. Hindi sana niya iyon pansinin ngunit tila hindi titigil ang tumatawag hanggat hindi siya sumasagot kung kayat napilitan siyang mag-excuse sa kausap upang sagutin ito.Pagpindot niya sa received button ay narinig niya agad ang batang umiiyak habang sinasambit ang daddy. Mayamaya lamang ay nasa nasa ere na ang pamilyar na boses sa kanya.“Hi! I’m sorry to disturb you, but Logan has been crying since he awoke. He’s looking for you.”, pormal ngunit tila nag-aalalang turan ni Daniella sa kabila.“It’s okay. Can I speak to him?”, sagot niya at sumadaling tumahimik ang nasa kabila pagkatapos ay mas malakas na niyang naririnig ang pag-iiyak ni Logan.“Daddy. Daddy!”, nguyngoy nito at napahinga siya ng malalim.“Baby, it’s daddy. Why are you crying?”, tanong niya sa anak at mas lalong nagpalahaw ito ng iyak.“Daddy, why did you leave me?!”, saad nito at gusto niyang
Naalimpungatan si Danielle mula sa pagkaidlip. Gusto lang niyang ipahinga ang katawan mula sa maghapong trabaho kanina ngunit hindi niya namalayang nakatulog siya sa nag-iisang room sa townhouse ni Wolverine. Mukhang pamilyar sa kanyang katawan ang lugar kung kayat napakadali niyang naidlip, sabagay wala naman yatang nabago, lahat ay nasa tamang ayos. Pati ang kanyang mga pabango at iba pang abubot 4 years ago ay nasa ayos pa rin kung paano niya ito iniwan. Nagtaka siya, bakit hindi tinanggal ni Wolverine ang lahat ng kanyang gamit? O ngayon na lamang ito pumunta dito since then? Pero napakalinis naman ang lahat, walang kahit anong bakas ng dumi na makikita sa mga bagay sa loob tanda ng matagal na walang tao sa bahay.Nang makarinig ng tili ng paslit mula sa labas ng room ay napilitan siyang bumangon at pagkatapos ay napasulyap sa may alarm clock sa side table. Napamulagat siya ng malaki dahil limang minuto na lamang at mag-aalas nuebe na ng gabi. Mabilis siyang lumabas sa kuwarto upa