All Chapters of Secretly in love with my brother : Chapter 81 - Chapter 90

MARKAlam ko na galit siya akin. At tanggap ko na malamig ang pakikitungo niya sa akin. Pero hindi ko inaasahan na malalaman ko. She hid her pregnancy sa ‘kin. Ganoon siya ka galit sa akin. At nasaktan ako nang sumagot siya na may balak siyang itago ang bata sa akin. At isa ‘yon sa mga masasakit na salita na narinig ko.Wala akong pakialam kung lumuhod man ako sa harapan niya. Alam ko na hindi niya ako kayang patawarin pero ayaw ko na mawala sa akin ang anak ko. Sobrang saya ko. Masaya ako dahil sa wakas ay may dahilan pa ako para lumaban. Para makuha ulit siya. “Tumayo ka na d’yan at umalis ka na. Ngayon ay alam mo na ang tungkol sa anak mo. Hindi ko ipagkakait ang karapatan mo sa kanya. Ayaw ko lang na guluhin mo ang buhay ko.” sabi niya sa akin.“Thank you,” sabi ko sa kanya.“Lumabas kana,” utos niya sa akin.Hindi na ako kumontra pa. Lumabas ako sa silid niya. At malungkot na nakatingin sa akin si lola. Mabilis akong lumapit sa kanya at niyakap ko siya. Umiyak ako ng umiyak. “Ok

MEC-MECPinakalma ko ang sarili ko bago ako lumabas. At nang lumabas na ako ay wala na si Mark. Ang sabi ni lola ay umuwi na daw ito. Pero tapos na rin itong nagluto. Kami na lang ni lola ang kumain ng tanghalian. At habang kumakain kami ay pinupuri ni lola ang luto ni Mark. Hindi naman ako kumontra dahil tama naman siya. Masarap talagang magluto si Mark. Kaya nga gustong-gusto ko tuwing ipinagluluti niya ako.“Pero alam mo apo, ang swerte mo kay Mark. Dahil mabait at masipag na bata. At alam namin na nasa tamang tao ka.” sabi niya sa akin.“Ayaw mo mang aminin apo ko pero alam ko na mahal na mahal mo siya. Ayaw mo ba siyang bigyan ng chance? Alam ko na nagkamali siya pero alam ko rin na pinagsisihan na niya ito.” saad sa akin ni lola.“I need more time, lola.” ang tanging nasabi ko sa kanya.“Okay, apo. Just take your time.” Sabi niya sa akin.Ngumiti ako sa lola ko. Alam ko naman ang gusto nilang sabihin sa akin. Siya at si daddy ay walang pinagkaiba. Alam na alam namin ang love stor

MEC-MECNang magising ako ay hindi ko mapigilan ang sarili ko na hindi ngumiti. Katabi ko kasi ngayon ang lalaking mahal ko. Hindi ko alam pero wala na ang galit ko sa kanya. Ganito ba talaga? Ganito ba kapag mahal mo? Alam ko na hindi rin naging madali sa kanya ang lahat. Alam ko na nahihirapan rin siya. Lalo na ng isuko niya ang pagiging Ventura niya para lang sa akin.“Good morning, baby.” nakangiti na bati niya sa akin at hinalikan niya ako sa labi.“Baby, nagugutom na ako.” sabi ko sa kanya pero nakatulala lang siya sa akin.“Baby?”“Say it again, please.” utos niya sa akin.“Say what?”“Baby,” sagot niya sa akin kaya naman napangiti ako.“I love you, baby.” sabi ko sa kanya.“Am I dreaming?” tanong niya sa akin.“No, you’re not.”“Para kasing hindi totoo. Hindi kana ba galit sa akin? Bati na ba tayong dalawa?”“Galit pa rin naman. Pero wala akong choice kasi ikaw ang pinaglilihian ko. Gustong-gusto ka ng anak mo.”sabi ko sa kanya pero pabiro lang naman. Kasi ang totoo ay wala na

MEC-MEC“Baby, parte sila ng pagkatao mo. Pero kami ang pamilya mo. At mahal na mahal ka namin. Mahal ka namin ng baby natin. Hindi na mahalaga ang nakaraan dahil mas mahalaga ang kung ano ang mayroon tayo ngayon. Siguro nga siya ang ama mo pero malaki ang pagkakaiba niyong dalawa dahil ikaw. Mabuti ang puso mo, mabuting tao ka.” nakangiti na sabi ko sa kanya.“Thank you, baby. Paano na lang ako kung wala ka?” sabi niya sa akin.“Ako ang dapat na nagtatanong sa ‘yo ng ganyan. Paano ako kung wala ka sa buhay ko? Alam ko na kung saan man ngayon ang daddy mo ay pinagsisihan na niya ang ginawa niya. Hayaan mo ang sasabihin ng ibang tao. Ang mahalaga ay wala kang ginagawa sa kanila. Let them judge you kasi hindi naman nila alam ang buong kwento. Mahal kita at mamahalin pa kita. Kami ni baby ang kasama mo.” sabi ko sa kanya.“I love you so much, baby. Bumalik na kaya tayo sa Manila?” tanong niya sa akin.“Okay lang ba sa ‘yo?” tanong ko sa kanya.“Oo, I need to breathe. Hindi ko kayang dumit

MEC-MECIsang magandang umaga ang bumungad sa akin. Ngayon ang araw ng kasal namin ni Mark. Civil wedding ito dahil napagkasunduan naman namin na after ko manganak ay magpapakasal kaming dalawa ulit sa simbahan.“Good morning, anak ko.” nakangiti na bati sa akin ni mommy.“Good morning, mommy.”“I’m so happy for the both of you.” sabi niya sa akin habang hinahaplos ang buhok ko.“Saan po si Mark?”“Kasama niya ang daddy mo.” sagot niya sa akin.“I’m so happy right now, mom. Ganito ba talaga ang feeling kapag ikakasal ka sa lalaking mahal mo?” masaya na tanong ko sa kanya.“Masaya ako na makita na nakangiti ka, anak ko. Kayong dalawa ni Mark ay mga anak ko. At masaya ako dahil kahit na ganito. Kahit na mali sa mata ng ibang tao ay masaya ako para sa inyo. Masaya ako dahil si Mark ang pinili mo. Ako ang nagpalaki sa kanya kaya alam ko na magiging mabuting asawa at ama siya sa pamilya niyo. Madaling maghugas pero hindi nila puwedeng husgahan ang puso na nagmamahal.” “We are lucky to have