All Chapters of Secretly in love with my brother : Chapter 91 - Chapter 100

MEC-MEC Masaya ang lahat lalo na kaming dalawa ni Mark. Para pa rin akong nasa isang panaginip. Para kasing hindi totoo. Narito ako sa bulwagan na ubod ng ganda. Katabi ko ang lalaking mahal ko. Minsan ay natatakot ako. Natatakot ako na baka isang araw ay magising ako na isang panaginip lang pala ang lahat ng ito. “I’m so happy right now.” sabi sa akin ni Mark. “Me too, baby. It feels so unreal.” sabi ko sa kanya. “I love you so much, baby.” hinalikan niya ako sa labi na agad ko namang tinugon. Mamayang gabi ay ba-biyahe kami papunta sa Isla. Doon namin pinili na maghoneymoon. Sa ngayon ay makikisaya muna kami kasama ang pamilya namin. Buong araw namin silang kasama dito at masasabi ko na talagang sinulit namin ang araw na ito. Bandang alas kwatro ng hapon ay umuwi muna kami sa condo namin para kunin ang mga gamit na kailangan namin. At bago kami umalis ay tiningnan muna ako ni Tita Mireya. Okay naman daw at safe naman sa akin na bumiyahe. Yate ang sasakyan naming dalawa at si

5 YEARS LATER… MARK POV “Anak, tuloy na ba ang bakasyon mo?” Tanong sa akin ni mommy. “Yes, mom. Mga dalawang linggo lang siguro ako magbabakasyon.” “Mabuti naman at naisip mo na magbakasyon. Anak, I think we need to accept the fact na wala na talaga si Mec-mec. Masakit man pero kailangan na nating magmove on. Lalo ka na, limang taon na ang lumipas. At gusto ko na maging masaya ka.” Umiiyak na sabi ni mommy. “Mom, mahal na mahal ko ang asawa ko. Mahirap mang tanggapin pero kahit ilang taon pa ang dumaan ay hihintayin ko siya. Anuman ang mangyari ay hihintayin ko.” Nakangiti na sabi ko kay mommy Dahlia. “Gusto namin na maging masaya ka. Ayaw naming ikulong mo ang sarili mo sa nakaraan.” “Okay lang po ako. Huwag po kayong mag-alala. Kaya ko po ito,” assurance ko sa kanya. “Alam ko, anak. Alam ko, mag-iingat ka sa pupuntahan mo. Tawagan mo kami kapag nakarating ka doon ng maayos.” “Opo, mom. Tatawag po sa inyo.” Niyakap ko siya habang umiiyak siya. Sa loob ng limang taon ay ang

MARK“May masakit ba sa ‘yo, mahal?” nag-aalala na tanong ko sa kanya.“Bakit hindi kita maalala? Tama ang mga sinabi mo na may nakasulat sa singsing ko. Pero hindi kita maalala,” umiiyak na sabi niya.“Mahal, ‘wag mong pilitin ang sarili mo na alalahanin ako. Pupunta tayo ngayon sa Manila. Ipapatingin kita doon. Para malaman natin kung ano ba talaga ang kondisyon mo ngayon.” sabi ko sa kanya.“Isama natin si Macky.”“Hindi natin siya iiwan. Hindi natin iiwan ang anak natin,” sabi ko sa kanya.“Sorry kung hindi talaga kita makilala. Pero okay lang ba na bawasan mo ang pagiging malambing mo sa akin? Huwag mo rin sana akong yakapin. Baka kasi hindi talaga ako ang asawa mo.” sabi niya sa akin na ikinangiti ko.“Okay, I’m sorry kung hinahawakan kita na walang permiso mo.”“Salamat,” parang nahihiya na sagot niya sa akin.“Nagugutom ka ba? Gusto mo bang kumain?”“Kung okay lang sa ‘yo.”“Oo naman,” nakangiti na sagot ko sa kanya.Lumabas ako para bumili ng pagkain niya. Pagbalik ko ay maga

MARK“Iyan na ba lahat, mahal?” nakangiti na tanong ko sa asawa ko dahil tapos na siyang pumili ng mga damit ng anak namin. Sinabi ko na kapag may gusto siya ay puwede rin siyang bumili pero ayaw niya.“Oo, marami na ito.” parang nahihiya na sagot niya sa akin.“Nahihiya ka ba sa akin?”“Medyo,” sagot niya sa akin.Ngumiti naman ako sa kanya. Alam ko na nahihiya siya sa akin ngayon pero soon ay mawawala rin ang hiya niya. Sana lang talaga ay maalala na niya kami. Para naman hindi siya ganito ka ilang sa akin. Ayaw ko ng ganito siya dahil ang asawa ko noon ang pinaka-malambing na babae na nakilala ko.Binayaran ko ang mga binili namin. Dinala ko rin ang anak ko sa palaruan para naman mag-enjoy siya. Maaga pa naman kaya may time pa kami. Hinayaan lang namin siya na makipaglaro sa ibang mga bata. Magkatabi kami ngayon ni Mec-mec at nakatingin kami sa anak namin. “Mark, thank you dahil dinala mo dito si Macky. Ngayon ko lang siya nakita na ganyan ka saya. May mga kalaro naman siya sa isl

MEC-MEC (PRESENT TIME) Mas pinili ko na magpaiwan dahil masama ang pakiramdam ko. May monthly period ako kaya tinatamad akong kumilos. Mas pinili ko na lang na humiga dito sa kama namin. Alam ko naman na kahit hindi ko naalala si Mark ay alam ko na mabuting tao siya. Na siya ang asawa ko. Gusto ko na siyang maalala. Gusto ko ng maalala ang lahat sa amin. Masakit man o masaya ay buong puso kong tatanggapin ang lahat. Naiinis ako sa sarili ko dahil kahit parents ko ay nakalimutan ko pa. Gusto kong bumalik na sa dati ang buhay ko. Mahirap ang naging buhay ko sa isla pero masaya ako dahil kasama ko ang anak ko. Sa loob ng limang taon ay walang araw na hindi ko tinatanong ang sarili ko kung sino ba ako? At kung saan ba ako galing? Ngayon na nandito ako ay wala namang nagbago. Bumangon ako at binuksan ko ang drawer ng side table dito sa kama namin. May nakita akong album kaya naman binuklat ko ito. At bumungad sa akin ang mga larawan namin noong kasal kami. Kitang-kita ko sa mga mata na