All Chapters of Secretly in love with my brother : Chapter 41 - Chapter 50

DAHLIA Ang bilis ng mga araw na halos hindi ko na namalayan. Masaya akong namumuhay kasama si Axel. Wala kaming naging problema sa mga nakalipas na mga linggo at mga araw. Mas naging understanding pa kami sa isa’t-isa. Masasabi ko na talagang nagmature na ako. Pero as usual ay selosa pa rin ako. Ang akin ay akin kaya hindi ako pumapayag na lumalandi sa kanya. Nalaman na rin ng lahat na hindi namin siya tunay na kapatid a dahil pinakilala na siya ni Nanay bilang tagapagmana at nag-iisang anak. Hindi ko rin alam kung papalitan na ba ng Miggy ang name niya.. Nalaman ko na Miguel Ventura ang tunay niyang name. At Miggy na ang tawag sa kanya ng mommy niya. Masaya rin ako dahil tanggap siya ng daddy niya. Masasabi ko na siya ang magiging daan para maayos pa nila nanay ang relasyon na nasira 36 years ago. Naging kaibigan ko si Ryan pero mas mahalaga sa akin na mabuo ang pamilya na meron ang boyfriend ko. Dahil alam ko na mahal pa ni nanay ang asawa niya. Binalot lang ng galit ang puso niy

DAHLIA “Congratulations, Dahlia. It’s your wedding day.” naiiyak na sabi sa akin ni Ate Mireya. “Talaga bang kasal ko? Hindi ba ako nanaginip?” umiiyak na tanong ko sa kanya at napatingin ako sa gown na suot ko. Ang gown na ako mismo ang nagdesign at nagtahi. “You’re not dreaming. Nakikita mo naman siguro ang lalaking mahal mo na kanina pa naghihintay sa ‘yo.” sagot niya sa akin. Tumingin ako sa harapan at tama si ate. Parang panaginip na hindi ko alam ang gagawin ko. Parang ayaw kong paniwalaan na ganito ang nangyayari ngayon. Na never kong na-imagine na ganito ang mangyayari sa 30th birthday ko. Nagsimula siyang maglakad papunta sa akin. Inalalayan naman ako ni ate na tumayo at pinunasan niya ang mga luha ko. Nakangiti pa si Axel na nakatingin sa akin. “Misis ko, I’m sorry kung pinaghintay kita. Dahlia Selena Santillan, will you marry me?” Tanong niya sa akin habang nakaluhod at may hawak na singsing. “Y–Yes,” umiiyak na sagot ko sa kanya. “I love you,” sabi niya sa akin at i

AXEL LUISAng makilala ko ang tunay kong pamilya ang isa sa pinakamasayang araw ng buhay ko. Wala akong nararamdaman na galit sa mommy ko dahil alam ko ang tunay na kwento. At alam ko na biktima lang rin siya ng sarili niyang pinsan. Gustuhin ko man na magalit sa kinalakihan kong ina ay wala ng magagawa ang galit ko. Matagal na siyang namaalam kaya naman ang magagawa ko na lang ngayon ay maging masaya.Dahil sa sobrang saya ko ay nawala sa isipan ko na kailangan ko pa lang bumili ng singsing bago ako magpropose kay Dahlia. Gusto kong suntukin ang sarili ko dahil nagbitiw ako ng salita na hindi ko man lang pinag-iisipan kaya nasaktan ko siya.Kaya naman minadali ko na talaga ang lahat dahil ayaw ko ng magsayang ng panahon. Ayaw ko na maghintay pa siya. Tiniis ko na hindi siya puntahan dahil umuwi ako sa hacienda. Doon ko balak ibigay ang pangako ko sa lugar na naging saksi ng pagmamahal ko sa kanya. Doon ako unang umamin sa kanya. Kaya lang tulog siya kaya naman hindi rin niya narinig.

DAHLIAHabang buntis ako ay hindi ko pinapabayaan si Baby Mark. Alam ko na bawal ako sa ospital pero hindi ko kayang pabayaan ang baby ni Marie.Na ngayon ay baby ko na rin. Kami ni Axel ang tatayo bilang mga magulang niya. At habang nakatingin ako sa kanya ay hindi ko mapigilan ang sarili ko na hindi ngumiti.“Baby Mark, malakas kana diba? At okay kana, uuwi na tayo sa bahay. See you tomorrow.” Kausap ko sa sanggol.“Misis ko, we need to go now. Babalik tayo ulit bukas.” Sabi sa akin ni Axel.“Okay po, Mister ko.” nakangiti na sabi ko sa kanya.Habang nasa biyahe kami ay masaya kaming nagkukwentuhan na dalawa tungkol sa mga plano namin kapag nakalabas na si Baby Mark sa hospital. Lalo kong minahal ang asawa ko dahil sa pagtanggap niya sa sanggol.“May dumi ba ako sa mukha, Misis ko?” tanong niya sa akin.“Thank you, thank you Mister ko.” parang naiiyak na sabi ko sa kanya. Ewan ko ba naging madamdamin na ako ngayon.Ang sabi ni Ate Mireya ay normal lang naman daw ito. Normal lang na

AXEL LUIS Ako ang pinakama-swerteng lalaki dahil minahal ako ng isang Dahlia Selena Santillan. Sisiguraduhin ko na hindi niya pagsisihan na ako ang minahal at pinili niya. Kung ang buong akala niya ay siya lang ang lihim na nagmamahal. Ako rin minahal ko siya sa loob ng maraming taon. At pinagsisihan ko na sumuko ako kaagad. Dahil ‘yun sa pag-aakala ko na magkapatid kami. At tinanggap ko na sa sarili ko na hindi kami puwede. Pero ang buhay pala ay sadyang matalinhaga. Dahil may biggest twist pala ang buhay ko. At masaya ako dahil naging buo ako, naging buo ang pagkataao ko. At ngayon na ako na ang may sariling pamilya ay sisiguraduhin ko na magiging buo rin ito. Iintindihin, mamahalin at pagsisilbihan ko ang asawa ko. Ika nga nila laging tama ang mga babae. Iyan rin ang laging paalala sa akin ni Kuya Gavin. At hinding-hindi ko ito kakalimutan. Lalo na minsan na rin akong naging isang Santillan. Masaya ako dahil nagkabalikan na ang parents ko. At gusto ko rin nang ganoong p