Thank you po sa inyong lahat.. ilang chapters na lang po ito. short story po ito dahil magiging series po ang book na ito... Ingat po kayo palagi
DAHLIA “The result is…” “Ate?” “The result is positive. Congratulations, Dahlia. I’m so happy for you, super happy ko.” umiiyak na sagot sa akin ni ate ay niyakap niya ako ng mahigpit. Napahagulhol ako sa narinig ko walang paglagyan ang saya sa puso ko ang nararamdaman ko ngayon. Sobrang saya ko na hindi ko alam ang dapat kong gawin. Niyakap ko si ate at umiyak ako ng umiyak. Sa dami ng pinagdaanan ko ay hindi niya pa rin ako pinabayaan. Hindi ako pinabayaan ng Panginoon. Gusto kong tawagan si Axel at sabihin sa kanya ang totoo pero pinigilan ko ang sarili ko. Dahil kailangan kong mag-isip ng mas magandang plano para sabihin sa kanya na magiging daddy na siya. Gusto ko na maging memorable ito sa amin. Siguro ay itataon ko na lang sa araw ng birthday ko. “Thank you, ate. Thank you sa inyo. Super saya ko dahil sa blessing na ito. Gusto ko rin sana sabihin na kay Axel pero mag-iisip muna ako ng mas magandang plano to surprise him.” sabi ko sa kanila. “For sure matutuwa siya kapag n
DAHLIA “Congratulations, Dahlia. It’s your wedding day.” naiiyak na sabi sa akin ni Ate Mireya. “Talaga bang kasal ko? Hindi ba ako nanaginip?” umiiyak na tanong ko sa kanya at napatingin ako sa gown na suot ko. Ang gown na ako mismo ang nagdesign at nagtahi. “You’re not dreaming. Nakikita mo naman siguro ang lalaking mahal mo na kanina pa naghihintay sa ‘yo.” sagot niya sa akin. Tumingin ako sa harapan at tama si ate. Parang panaginip na hindi ko alam ang gagawin ko. Parang ayaw kong paniwalaan na ganito ang nangyayari ngayon. Na never kong na-imagine na ganito ang mangyayari sa 30th birthday ko. Nagsimula siyang maglakad papunta sa akin. Inalalayan naman ako ni ate na tumayo at pinunasan niya ang mga luha ko. Nakangiti pa si Axel na nakatingin sa akin. “Misis ko, I’m sorry kung pinaghintay kita. Dahlia Selena Santillan, will you marry me?” Tanong niya sa akin habang nakaluhod at may hawak na singsing. “Y–Yes,” umiiyak na sagot ko sa kanya. “I love you,” sabi niya sa akin at i
WARNING: MATURE CONTENT! READ AT YOUR OWN RISK… THIS IS NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS…DAHLIA(HONEYMOON PART 1 HAHAHAHA)Nang mawala na ang lahat ng mga tao ay isinara na ni Axel ang pintuan ng treehouse namin. Tingin ko talaga ay kasama na talaga ito sa plano niya.Nakaupo ako at nakatingin lang ako sa kanya na ngayon ay hinuhubad niya ang damit niya. Napalunok ako dahil nauuhaw ako. I miss him so much, talagang nalungkot ako noong mag-isa lang ako. Ang lakas ng epekto niya sa akin. “Misis ko, I love you.” mapungay ang mga mata na sabi niya sa akin at naglakad siya papunta sa akin.“I love you too, Mister ko.” sagot ko sa kanya.Tumayo ako at lumipat siya sa likuran ko para ibaba ang zipper ng suot kong gown. Tumayo ang mga balahibo ko sa simpleng pag-amoy niya sa leeg ko. Hanggang sa pinatakan niya ito ng mumunting halik ang leeg ko. Napapikit ako sa sensasyon na nararamdaman ko ngayon. Lalo na nang tuluyan na niyang maibaba ang suot kong gown. Tanging panloob na lang ang mayroon
AXEL LUISAng makilala ko ang tunay kong pamilya ang isa sa pinakamasayang araw ng buhay ko. Wala akong nararamdaman na galit sa mommy ko dahil alam ko ang tunay na kwento. At alam ko na biktima lang rin siya ng sarili niyang pinsan. Gustuhin ko man na magalit sa kinalakihan kong ina ay wala ng magagawa ang galit ko. Matagal na siyang namaalam kaya naman ang magagawa ko na lang ngayon ay maging masaya.Dahil sa sobrang saya ko ay nawala sa isipan ko na kailangan ko pa lang bumili ng singsing bago ako magpropose kay Dahlia. Gusto kong suntukin ang sarili ko dahil nagbitiw ako ng salita na hindi ko man lang pinag-iisipan kaya nasaktan ko siya.Kaya naman minadali ko na talaga ang lahat dahil ayaw ko ng magsayang ng panahon. Ayaw ko na maghintay pa siya. Tiniis ko na hindi siya puntahan dahil umuwi ako sa hacienda. Doon ko balak ibigay ang pangako ko sa lugar na naging saksi ng pagmamahal ko sa kanya. Doon ako unang umamin sa kanya. Kaya lang tulog siya kaya naman hindi rin niya narinig.
WARNING: MATURE CONTENT! PLEASE, READ AT YOUR OWN RISK. THIS IS NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS! (R18+)HONEYMOON PART 2 HAHAHA!DAHLIASa bagong bahay na namin kami dumiretso pagkagaling namin sa hacienda. Tama pala ang desisyon ko noon na hindi na muna pumasok dito sa bahay namin. Gusto ko talaga kasi na maayos at masaya na ang lahat bago kami umuwi dito.Namangha ako sa ganda ng bahay dito sa labas pero itong asawa ko ay nagmamadali na dahil may part two pa daw ang honeymoon naming dalawa at dito sa bahay namin. Eh ako naman itong si marupok kaya naman pumayag naman ako sa nais niya. Na-excite pa nga ako kahit na medyo masakit pa ang nasa pagitan ng hita ko.Pagpasok pa lang kasi namin sa may main door ay kaagad na niya akong binuhat papunta sa taas. At pagbukas niya sa pinto ng master’s bedroom namin ay bumungad sa amin ang sobrang laking kama. Na kahit siguro magkaroon kami ng limang anak ay kasyang-kasya kami. Kahit na magpagulong-gulong kami ay hindi kami mahuhulog.“Ang laki ng
DAHLIAHabang buntis ako ay hindi ko pinapabayaan si Baby Mark. Alam ko na bawal ako sa ospital pero hindi ko kayang pabayaan ang baby ni Marie.Na ngayon ay baby ko na rin. Kami ni Axel ang tatayo bilang mga magulang niya. At habang nakatingin ako sa kanya ay hindi ko mapigilan ang sarili ko na hindi ngumiti.“Baby Mark, malakas kana diba? At okay kana, uuwi na tayo sa bahay. See you tomorrow.” Kausap ko sa sanggol.“Misis ko, we need to go now. Babalik tayo ulit bukas.” Sabi sa akin ni Axel.“Okay po, Mister ko.” nakangiti na sabi ko sa kanya.Habang nasa biyahe kami ay masaya kaming nagkukwentuhan na dalawa tungkol sa mga plano namin kapag nakalabas na si Baby Mark sa hospital. Lalo kong minahal ang asawa ko dahil sa pagtanggap niya sa sanggol.“May dumi ba ako sa mukha, Misis ko?” tanong niya sa akin.“Thank you, thank you Mister ko.” parang naiiyak na sabi ko sa kanya. Ewan ko ba naging madamdamin na ako ngayon.Ang sabi ni Ate Mireya ay normal lang naman daw ito. Normal lang na
DAHLIA“Welcome to the family, Baby Mark!” isang malakas at masayang pagsalubong ang narinig namin pagpasok pa lang namin sa main door.“Narinig mo ba ‘yun, anak. Welcome to your home, ito na ang magiging bahay mo. Mahal na mahal kita, Baby Mark.” Malambing na bulong ko sa kanya.Bigla naman siyang ngumiti kaya naman napangiti na lang rin ako. Ang gwapo niyang bata. Mukhang magiging masaya ang bahay namin kapag lumaki na siya kasama ang mga magiging kapatid niya. Ngayon pa lang ay excited na ako.“Papalakihin kita bilang isang mapagmahal at mabuting kuya.” sabi ko ulit sa anak ko.Simula sa araw na ito ay opisyal na akong mommy niya. At hindi na maririnig sa bahay na ito kung saan siya nagmula. Dahil sa amin siya kami ang mga magulang niya. Naging masaya ang pagsalubong namin sa anak namin kasama ang pamilya namin.At nagsimula na rin ang obligasyon namin sa kanya. Napapangiti ako dahil hands-on si Axel sa baby. Katabi namin ito matulog at kapag nagugutom na ito ay si Axel mismo ang n
AXEL LUIS Ako ang pinakama-swerteng lalaki dahil minahal ako ng isang Dahlia Selena Santillan. Sisiguraduhin ko na hindi niya pagsisihan na ako ang minahal at pinili niya. Kung ang buong akala niya ay siya lang ang lihim na nagmamahal. Ako rin minahal ko siya sa loob ng maraming taon. At pinagsisihan ko na sumuko ako kaagad. Dahil ‘yun sa pag-aakala ko na magkapatid kami. At tinanggap ko na sa sarili ko na hindi kami puwede. Pero ang buhay pala ay sadyang matalinhaga. Dahil may biggest twist pala ang buhay ko. At masaya ako dahil naging buo ako, naging buo ang pagkataao ko. At ngayon na ako na ang may sariling pamilya ay sisiguraduhin ko na magiging buo rin ito. Iintindihin, mamahalin at pagsisilbihan ko ang asawa ko. Ika nga nila laging tama ang mga babae. Iyan rin ang laging paalala sa akin ni Kuya Gavin. At hinding-hindi ko ito kakalimutan. Lalo na minsan na rin akong naging isang Santillan. Masaya ako dahil nagkabalikan na ang parents ko. At gusto ko rin nang ganoong p
HELLO po sa inyong lahat,Nais ko lang po magpasalamat sa lahat ng sumubaybay sa story na ito. Alam ko na marami po akong absent dito at humihingi po ako ng pasensya sa inyong mga naghintay ng matagal. Masaya po ako na kahit medyo matagal akong nawala ay hindi niyo ako iniwan. Ang story po ni Theo ay ihihiwalay ko po dito. Hindi ko pa po alam kung kailan ko isusulat dahil may bago akong story na ilalabas soon. Sana ay suportahan niyo rin po ito kapag lumabas na. Thank you po sa inyong mga nag-add nitong story, sa mga nagbigay ng Gems, sa mga comments. at sa inyong lahat na nagbabasa sa story na ito. May mga pagkakataon na nakakapagod magsulat pero dahil sa inyo kaya ko pinipili pa rin na magsulat. Magpapahinga pero magsusulat pa rin. Thank you so much po sa inyong lahat and God bless you!STAY HAPPY AND HEALTHY!LIST OF MY COMPLETED STORIES1. MY SECRETARY IS A SINGLE MOM2. LOVING, MR. CHEF3. MR. BLAKE, THE MYSTERIOUS BILLIONAIRE4. PROFESSOR'S MAID5. TRAPPED BY A HOT PROFESSOR6.
MEC-MEC3 YEARS LATER…“Mama, may gusto ka po bang kainin?” tanong sa akin ni Macky.“Wala po,” nakangiti na sagot ko sa kanya.“Hindi po ba nagugutom si baby?” nakangiti na tanong niya at hinaplos ang tiyan ko.“Hindi pa po siya nagugutom.” malambing na sagot ko sa panganay kong anak.“Kapag may gusto ka po ay sabihin mo po sa akin, mama. Ang sabi ni papa ay ako po muna ang mag-aalaga sa ‘yo habang wala siya. Ako po muna ang mag-aalaga sa inyo.” “Ang galing naman ng Kuya Macky namin. Maasahan na talaga ni papa. Sigurado ako na matutuwa ang papa mo kapag nalaman niya na sobrang maasahan na ang kuya namin,” sabi ko sa kanya.Nasa business trip kasi ang asawa ko at limang buwan na akong buntis. Sa dami ng nangyari sa buhay namin talagang hindi naging madali ang lahat. Mahirap pero kinaya namin.Minsan ay naaalala ko pa ang nangyari three years ago. Parang bangungot pero dahil nasa tabi ko ang mag-ama ko ay nalagpasan namin ni Macky ang lahat. Hindi lang ako ang nahihirapan kundi pati na
MEC-MEC Hindi ko alam ang gagawin ko kung sakali man na may nangyari sa anak namin. Mabuti na lang at mabilis namin siyang nadala sa pinakamalapit na ospital. Ligtas na siya ngayon dahil ang tubig na iniinom niya kanina ay may lason pala. “Kasalanan ko ito, sana hindi ko na lang siya pinainom ng tubig niya.” umiiyak na sabi ko habang nakaupo sa tabi ng anak ko at hawak ko ang kamay niya. “Mahal, wala kang kasalanan. Hindi mo kasalanan, okay. Pina-imbestigahan ko na ito. At hindi ko hahayaan na hindi managot ang tunay na may gawa nito. Kahit pa kilala ko na kung sino.” sabi sa akin ni Mark. “Huwag siyang magpapakita sa akin dahil baka mapatay ko siya. Baliw siya, papatayin niya ang anak natin.” umiiyak na sambit ko. “Sorry, mahal. Alam ko na may pagkukulang ako. Alam ko na ako ang may kasalanan kaya ito nangyayari. I’m really sorry dahil wala na naman akong nagawa,” umiiyak na sabi ng asawa ko. “Wala kang kasalanan at may ginawa ka. Kung hindi natin dinala agad ang anak natin dito
MEC-MEC“Mahal, sa tingin mo tama ang ginawa natin?” tanong ko sa asawa ko na ngayon ay paakyat na kami sa office niya.Tinawagan niya kasi ako kung gusto ko daw siyang puntahan. Hindi ko naman alam na nasa labas pala si Tina kaya tuloy hindi ko na napigilan ang sarili ko na magmaldita sa kanya.Nakaramdam rin ako ng awa sa anak niya pero kasi kaysa ang anak ko naman ang pagbantaan niya. Umaasa kami na sa ginawa ng asawa ko ay mapapaalis namin siya sa school. Sila ng anak niya, gustong-gusto ko ang tahimik na buhay pero itong mga babae na baliw sa asawa ko ang nagiging dahilan kaya kami nagugulo.“May problema ba?” tanong niya sa akin.“Nag-aalala lang ako kay Macky.” sagot ko sa kanya.“Okay lang siya, sinabihan ko na rin ang school na tingnan nila ang anak natin. Hindi ko hahayaan na masaktan ang anak natin.” malambing na sabi niya sa akin.“Pinapunta mo ako dito. Ano naman ang gagawin ko dito?” tanong ko sa kanya.“Wala, gusto lang kitang kasama dito.” sabi niya sa akin.“Akala ko p
THIRD PERSON POV Lihim na napangiti si Tina dahil ang buong akala niya ay natalo na niya si Mec-mec. Alam niya na natatakot na ito sa kanya dahil pinagbantaan niya ang anak nito. Napahawak siya sa kanyang pisngi dahil sa sampal sa kanya ni Mec-mec.. Hindi niya hahayaan na maging masaya ito. Dahil sa babaeng ito ay nawala sa kanya ang lahat. Nawala ang trabaho niya at higit sa lahat ay nawala sa kanya si Mark. Ang lalaking mahal na mahal niya. Ngayon lang siya naging baliw sa isang lalaki. Ito kasi ang nagparamdam sa kanya na kamahal-mahal siya. Ang nagbigay halaga sa kanya at sa anak niya. Napangiti siya dahil nakita niya na tumatawag sa kanya si Mark. mabilis niya itong sinagot. “Hello, Sir.” “What do you want?” tanong ni Mark sa kanya. “I want you, Sir.” nakangiti na sagot niya pero bigla na lang pinatay ni Mark ang tawag kaya nakaramdam ng inis si Tina. “Bwisit!” bulalas niya. “Miss Tina, pinapatawag po kayo sa principal’s office.” saad ng isang teacher. “Bakit po?” “Hindi
WARNING: THIS IS NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS! PLEASE READ AT YOUR OWN RISK! MATURE CONTENT! FOR ADULT ONLY…MEC-MECHinalikan niya muna ako bago siya pumwesto sa pagitan ng mga hita ko. Aaminin ko na nakakaramdam ako ng kaba at excitement. Kinakabahan kasi alam ko kung gaano kalaki ang ipinagmamalaki ng asawa ko at excitement dahil sa loob ng limang taon ay magagawa namin ito ulit.Sa loob ng limang taon ay umiikot lang ang buhay ko sa anak ko. Ni hindi ko man lang naisip ang ganitong bagay.“Are you nervous?” nakangisi na tanong niya sa akin.“Hindi ah,” sagot ko agad sa kanya.“Really?” panunukso pa niya sa akin.“Bakit naman ako kakabahan? Baka ikaw ang kinakabahan d’yan?” nakangiti na sabi ko sa kanya at pilit na tinatago ang nararamdaman ko.“Okay, sabi mo.” nakangiti na sabi niya at naramdaman ko ang pagk*lalaki niya sa bukana ko.Napalunok ako habang nakatingin ako sa kanya. “Sh*t! Hindi pa nga ako nakapasok pero ang sarap na.” sabi niya habang ikinikiskis ang ulo ng pagk*l
MEC-MEC (PRESENT TIME)“Alam mo ang hirap ng buhay ko doon dahil may mga bagay ako na hindi ko maibigay sa anak natin. Pero kahit ganun ay hindi ko alam kung paano ba kami naka-survive na dalawa. Basta ang alam ko ay umasa ako. May mga pagkakataon na iniisip ko na baka hindi na ako hahanapin ng pamilya ko. Na hindi na ako hahanapin ni Mark. Ang pangalan na nakaukit dito sa singsing ko. Minsan pa nga ay naisip ko na ibenta ito para lang may pambili ako ng damit at pagkain namin. Pero pinigilan ako ni nanay. Kasi naniniwala siya na ito ang magdadala sa akin sa pamilya ko.” umiiyak na sabi ko sa asawa ko.“Sorry, mahal. Sorry kung wala ako sa tabi. Pero hinahanap kita, hindi ako tumigil na ipa-hanap ka. Kasi naniniwala ako na buhay ka pa.” sabi niya sa akin.“Aaminin ko na nakaramdam ako ng inis dahil iniisip ko noon na hindi niyo man lang ba ako hinanap? Wala man lang ba naghahanap sa akin? Pero nang malaman ko kung gaano kalayo ang Maynila sa Isla ay doon ko naintindihan na imposible ng
(CONTINUATION OF FLASHBACK)MEC-MECNagising ako na puting kisame ang bumungad sa akin. Mag-isa lang ako dito at sa naamoy ko ay nasa ospital ako. Ibig sabihin ay dinala nila ako dito. Pero malayo ito sa isla. Ilang oras na ba akong tulog? Nahihilo pa rin ako kaya naman humiga ako pero bumangon rin ako ulit dahil na-aalala ako sa anak ko.Hanggang sa bumungad sa akin ang lalaki at hawak niya ang kamay ng anak ko. Tinanong niya ako kung nagugutom ako at ang totoo ay gutom na nga ako. Bumili siya ng pagkain at naiwan si Macky sa tabi ko.“Mama, kumain po kami sa labas. Ang sarap po ng mga pagkain na binili sa akin ni papa.” sabi niya sa akin.Hindi ko mapigilan ang sarili ko na hindi umiyak dahil sa narinig ko mula sa anak ko. Ngayon lang kasi siya nakakain ng masarap. Masarap naman ang isda at gulay pero laging ganun ang ulam namin. At nakakain lang yata siya ng karne ay isang beses pa lang.“Marami ba ang kinain mo?” tanong ko sa kanya.“Opo, marami po. Ang sabi po sa akin ni papa ay k
(CONTINUATION OF FLASHBACKS)MEC-MECLimang taon ang lumipas at hindi ko ito namalayan. Hindi ko alam kung paano kami naka-survive ng anak ko. Oo mahirap pero ang mahalaga ay malusog ang anak ko. Malaki na si Macky at natutuwa ako dahil naiintindihan niya ang lahat ng sinasabi ko sa kanya. Ipinaliwanag ko ang tungkol sa akin. Na wala akong naalala sa nakaraan ko at naiintindihan naman niya ito. Malambing at mabait ang anak ko. Nawawala ang pagod ko kapag niyayakap ako ng anak ko.Sa patag ay may sideline ako. Nag-tutor ako doon every weekend. Doon ako kumukuha ng ng pambili ko ng bigas namin dito sa isla. Ang halaga sa akin palagi ay may bigas kami. Marami namang ulam dito sa isla. Maraming isda at gulay ang narito na puwede naming i-ulam.“Mama, may mga dumating po na dayo.” Sabi sa akin ng anak ko.“Anak, dito ka lang. ‘Wag kang pumunta sa kung saan.” Sabi ko sa anak ko.“Opo, mama.” Sagot niya sa akin.Pero may kakulitan talaga na taglay ang anak ko. Kahit pa sinabi ko sa kanya na ‘