บททั้งหมดของ หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว: บทที่ 671 - บทที่ 680

"พี่อ้าย!"เมื่อหวางเฟิงคุกเข่าลง หลังจากกลุ่มลูกน้องนั้นก็มีสีหน้าที่สงบลงแม้ว่าชิงเฟิงจะแข็งแกร่งมาก แต่ตราบใดที่พวกเขายังอยู่ด้วยกัน พวกเขาไม่มีทางลิ้มรสความชนะหรอกพวกเขาไม่เข้าใจว่า ทําไมพี่ชายของพวกเขาต้องยอมคุกเข้าในที่สาธารณะแบบนี้ถ้าเรื่องนี้กระจายออกไป ต่อไปนี้จะมีหน้าเจอคนอื่นยังไง"อย่ามาให้ผมเห็นหน้าพวกคุณอีก ออกไป!"ชิงเฟิงพูดพึมพำ"ไป!"หวางเฟิงไม่ได้พูดพร่ำทำเพลง พาพรรคพวกเดินออกไปหมด ไม่กล้าแม้แต่จะทิ้งไว้คนเดียว"ดี ทำได้ดี""สมแล้วที่เป็นศิษย์ของสำหนักอู๋จี๋ เก่งจริง ๆ""แค่การโจมตีไม่กี่ครั้งก็เอาชนะอันธพาลหวางเฟิงได้แล้ว น่าชื่นชมจริง ๆ"เหล่านักรบทั้งหลายในห้องโถงต่างปรบมือหวางเฟิงมีชื่อเสียงฉาวโฉ่อยู่แล้ว การรังแกทั้งผู้ชายและหญิงทําให้หลายๆคนเคียดแค้นเขามานานแล้วเพียงเพราะกําลังของอีกฝ่าย ทำให้ทุกคนไม่กล้าที่จะบุ่มบ่ามลงมือตอนนี้ชิงเฟิงได้กำราบและปราบปรามอันธพาลหวางเฟิงเป็นที่เรียบร้อย เรียกได้ว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดีมาก ไม่แปลกที่จะได้รับคำสรรเสริญมากมาย"เห็นไหม นี่ก็คือบารมีของอาจารย์และพี่น้องของเรา ตอนนี้พวกคุณยังมีคนกล้าตั้งคําถามกับอา

เมื่อเห็นชิงเฟิงถูกต่อยจนตัวปลิว ทุกคนถึงกับอึ้งต้องตระหนักว่าคนตรงหน้าเขาคือศิษย์เอกของสำนักอู๋จี๋ อัจฉริยะทางการต่อสู้ที่แข็งแกร่งก่อนหน้านี้ใช้แค่กลอุบายก็เอาชนะหวางเฟิงได้แล้วอย่างไรก็ตามแม้ว่าจะมีความแข็งแกร่งขนาดนี้ คาดไม่ถึงว่าจะพ่ายแพ้ต่อชางกุ่ย เหลือเชื่อจริง ๆ"ทําไมถึงเป็นแบบนี้ ชิงเฟิงพ่ายแพ้แล้วหรอ""ไม่คิดว่าพลังของชางกุ่ยจะแข็งแกร่งขนาดนี้ เอาชนะศิษย์เอกสำนักอู๋จี๋ได้ด้วยมือเดียว น่ากลัวจริง ๆ""แย่แล้วสิ ถ้าแม้แต่ชิงเฟิงยังล้มชางกุ่ยไม่ได้ พวกเราเหล่านี้ก็ไม่มีใครล้มเขาได้"นาทีนั้นทุกคนทั้งตกใจและหวาดกลัว พากันถอยกลับพลังของชิงเฟิงว่าแข็งแกร่งพอแล้ว แต่ชางกุ่ยกลับน่ากลัวกว่าสิ่งสําคัญที่สุดคืออีกฝ่ายไม่ได้มาตัวคนเดียวยังมีผู้ช่วยมากมาย และแต่ละคนมีความแข็งแกร่งทั้งนั้นถ้าอาศัยวิธีกำลังพลังมหาศาลมันไม่ได้ผลเลย"ศิษย์พี่!"หลังจากตกตะลึงอยู่อย่างนั้นสักพัก สีหน้าของตู้จวนและฝูหรงเปลี่ยนไปอย่างมากรีบวิ่งไปพยุงชิงเฟิงที่บาดเจ็บสาหัสขึ้นมา และให้ยาวิเศษแก่เขา"ชางกุ่ยคนนี้แข็งแกร่งเกินไป รีบไปเรียกอาจารย์เร็ว!"ชิงเฟิงเอากุมหน้าอก ขวัญสั่นคลอน ใบหน้า

ภายในห้องก็เงียบลงอย่างกะทันหันทั้งทั้งเงียบกริบ ได้ยินแม้กระทั่งเสียงหายใจเมื่อมองดูผีศีรษะชางกุ่ยที่ถูกตัดออก ทุกคนก็ตกตะลึงอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเองทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก มันกะทันหันเกินไปจนทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์นิ่งไปหมดไม่มีใครคาดคิดว่าชางกุ่ยที่เพิ่งจะหยิ่งผยอง ผู้แข็งแกร่งจะพ่ายแพ้ต่อลู่เฉินแล้วก็ดาบเดียวจบ"ผม ผมมองไม่ผิดใช่ไหม ชางกุ่ยถูกฆ่าตายจริง ๆ เหรอ""แค่คมดาบเดียวก็ฆ่าชางกุ่ยได้ หมอนี่มันเป็นตัวอะไรวะ""เป็นคมดาบที่น่ากลัวจริงๆ สังคมมีผู้เชี่ยวชาญหมายเลขหนึ่งแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน"หลังจากเงียบไปสักพัก ทั้งห้องก็เริ่มการจู่โจมอีกครั้งสายตาที่มองลู่เฉินแต่ละคน เต็มไปด้วยความตกใจ ความตกตะลึงและความไม่น่าเชื่อเมื่อชางกุ่ยถูกคมดาบสะท้านโลกของลู่เฉินฟันเข้า เหล่าลูกน้องของชางกุ่ยก็คิดว่าลู่เฉินต้องตายสถานเดียวแล้วผลลัพธ์ล่ะลู่เฉินไม่เพียงแต่ไม่ตาย แต่เขายังฆ่าชางกุ่ยได้อย่างง่ายดายพลังนี้น่ากลัวจริง ๆต้องเลือกว่าจะยอมคุกเข่าหรือตาย คําพูดที่บ้าคลั่งของอีกฝ่ายก่อนหน้านี้ได้กลายเป็นความจริงแล้ว"เป็นไปได้อย่างไร ทําไมผู้ชายคนนี้ถึงเก่งขนาดนี้"

"ไอ่เหี้ย หยุดให้เดี๋ยวนี้!"เมื่อเห็นว่าตู้จวนกําลังจะถูกขืนใจ ในที่สุดหวงยินยินก็ทนไม่ได้แล้วพวกสวะสังคมพวกนี้มันเหี้ยจริงๆ"สาวสวย อย่ารีบร้อน รอให้เราเอาใจสองคนนี้เสร็จแล้ว ค่อยมาเล่นกับคุณนะ"ชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่งยิ้มอย่างกําเริบเสิบสาน เหมือนมองเหยื่อ"พวกแกทำเกินไปแล้วนะ!"หวงยินยินเกิดบันดาลโทสะชักมีดสั้นออกมาวิ่งยิงเข้าไปในฝูงชนทันทีชายฉกรรจ์หลายคนไม่ได้เตรียมพร้อมและไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ร่างกายของเขาถูกแทงหลายรู ถอยตัวไปด้วยความตกใจ"กล้าจะมาทำลายความสุขของพวกเราหรอ งั้นวันนี้ก็เอาคุณก่อนเลย"หลังจากตั้งสติได้ ทุกคนก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟเพิ่งจะชักมีดออกมา แต่กลับถูกหวางเฟิงเงยหน้าขึ้นมาห้าม "เฮ้ย เฮ้ย พวกคุณปฏิบัติต่อสาวสวย จะหยาบคายแบบนี้ได้ไง"พูดพลางเดินขึ้นไปยิ้มให้หวงยินยินเล็กน้อยว่า "สาวน้อย ถึงหนูอยากจะสนุกกับพวกลุงๆ ก็ต้องต่อคิวใช่ไหม""ไปให้พ้น! ถ้าเข้ามาฉันจะไม่เกรงใจคุณแล้วนะ!" หวงอินอินขู่"อย่าดุดิ ลุงไม่มีเจตนาร้าย เอามีดมาให้ลุงก่อนมา ของแบบนี้อันตรายเกินไป ไม่เหมาะกับคุณ" หวางเฟิงยิ้มแล้วยื่นมือออกมา"ออกไป!"หวงยินยินเหวี่ยงมีดอย่างแรง ใบมีดคม

หวงยินยินและฉาวซวนเฟยหลายคนทั้งตกใจและโกรธเห็นได้ชัดว่าหวางเฟิงได้หยุดแล้วแม้แต่ทหารที่แข็งแกร่งยังตายทันที นับประสาอะไรกับคนธรรมดาอย่างหวงป๋อ"ไอ่แก่เอ้ย เสื้อผ้าผมสกปรกไปหมด"หวางเฟิงเช็ดเลือดที่ขากางเกงด้วยสีหน้าที่ขยะแขยง"ฉันจะเอาชีวิตแกให้ตาย"หวงยินยินจ้องตาแตก หยิบมีดสั้นขึ้นมาหวังจะฆ่าหวางเฟิงหวางเฟิงหัวเราะเย็นชา คว้าข้อมือหวงยินยิน ถือโอกาสกดข้อมือเธอลงกับพื้น"สาวสวย ตอนนี้ไม่มีใครรบกวนเราแล้ว เรามาเริ่มกันเถอะ"หวางเฟิงชั่วเอื้อมมือพร้อมรอยยิ้มอันชั่วร้าย และฉีกเสื้อโค้ทของหวงยินยินออก เผยให้เห็นผิวขาวเนียนและรูปร่างเซ็กซี่"ออกไปนะ!"ตาหวงยินยินแดงไปหมด รวบรวมแรงที่เหลือกระแทกเข่าเข้าที่เป้าของหวางเฟิงอย่างจัง"โอ๊ย!"หวางเฟิงโอดครวญอย่างเจ็บปวด ใบหน้าบิดเบี้ยว: "อีเหี้ยนี่ กล้าทําร้ายผมเหรอ ตายซะเถอะ!"ด้วยความโมโหจึงชักมีดตรงเข้าไปฟันหวงยินยินเมื่อเห็นว่าเธอไม่รอดแน่ๆ จู่ ๆก็มือที่เต็มไปด้วยเลือดยื่นมาจับใบมีดไว้แน่น"ฮะ?"หวางเฟิงเงยหน้าขึ้นพบคนที่จับมีดด้วยมือเปล่าเป็นหวงป๋อ!เพียงแต่ว่าหวงป๋อในขณะนี้ เหมือนเปลี่ยนเป็นคนละคนบนใบหน้าไม่มีความข