บทที่ 677

"ไอ่เหี้ย หยุดให้เดี๋ยวนี้!"

เมื่อเห็นว่าตู้จวนกําลังจะถูกขืนใจ ในที่สุดหวงยินยินก็ทนไม่ได้แล้ว

พวกสวะสังคมพวกนี้มันเหี้ยจริงๆ

"สาวสวย อย่ารีบร้อน รอให้เราเอาใจสองคนนี้เสร็จแล้ว ค่อยมาเล่นกับคุณนะ"

ชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่งยิ้มอย่างกําเริบเสิบสาน เหมือนมองเหยื่อ

"พวกแกทำเกินไปแล้วนะ!"

หวงยินยินเกิดบันดาลโทสะชักมีดสั้นออกมาวิ่งยิงเข้าไปในฝูงชนทันที

ชายฉกรรจ์หลายคนไม่ได้เตรียมพร้อมและไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ร่างกายของเขาถูกแทงหลายรู ถอยตัวไปด้วยความตกใจ

"กล้าจะมาทำลายความสุขของพวกเราหรอ งั้นวันนี้ก็เอาคุณก่อนเลย"

หลังจากตั้งสติได้ ทุกคนก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

เพิ่งจะชักมีดออกมา แต่กลับถูกหวางเฟิงเงยหน้าขึ้นมาห้าม "เฮ้ย เฮ้ย พวกคุณปฏิบัติต่อสาวสวย จะหยาบคายแบบนี้ได้ไง"

พูดพลางเดินขึ้นไปยิ้มให้หวงยินยินเล็กน้อยว่า "สาวน้อย ถึงหนูอยากจะสนุกกับพวกลุงๆ ก็ต้องต่อคิวใช่ไหม"

"ไปให้พ้น! ถ้าเข้ามาฉันจะไม่เกรงใจคุณแล้วนะ!" หวงอินอินขู่

"อย่าดุดิ ลุงไม่มีเจตนาร้าย เอามีดมาให้ลุงก่อนมา ของแบบนี้อันตรายเกินไป ไม่เหมาะกับคุณ" หวางเฟิงยิ้มแล้วยื่นมือออกมา

"ออกไป!"

หวงยินยินเหวี่ยงมีดอย่างแรง ใบมีดคม