บทที่ 684

"ฮึ่ม! โง่เขลาจริง ๆ"

ชิงเฟิงเหลือบมองไปที่ลู่เฉินไปด้านผมงและอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างเหน็บแนม: "กบในบ่อน้ำอย่างคุณจะไปรู้ได้ยังไงว่าลุงของผมแข็งแกร่งแค่ไหน? นั่นคือการดำรงอยู่ที่คุณต้องเงยหน้าขึ้นมองตลอดชีวิตของคุณ!"

"ลู่เฉิน ลุงอาจารย์ของผมเป็นผู้แข็งแกร่งในครึ่งก้าวของปรมจารย์ คุณไม่เผมใจก็อย่าพูดพล่อย ๆ เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกคนหัวเราะ!" ตู้จวนค่อนผมงไม่พอใจ

"ถูกต้อง! ประเดี๋ยวคุณก็เบิกตากว้างดูแล้วกันว่าลุงอาจารย์ของผมจะฆ่าศัตรูได้อย่างไร" ฝูหรงเสริม

ในมุมมองของพวกเขา ลู่เฉินเป็นความทะเยอทะยานของคนอื่นที่ทําลายศักดิ์ศรีของตัวเอง

แม้ว่าคุณพ่อมดดำมีความแข็งแกร่ง แต่ก็เป็นเพียงคนที่แข็งแกร่งโดยกําเนิดและยังห่างไกลจากการเปรียบเทียบกับปรมาจารย์ครึ่งก้าวที่ทรงพลัง

"หวังว่าจะเป็นอย่างที่พวกคุณปรารถนา"

ลู่เฉินไม่ได้แก้ต่าง แค่ดูการเปลี่ยนแปลงอย่างเงียบ ๆ

จะพูดอะไรก็พูดไปหมดแล้ว พัวพันไปเรื่อยๆ มีแต่จะหาเรื่องให้ตัวเอง

"คุณรองนิกายจั่วถาง ผมคิดว่าน้องคนนี้พูดถูก ถ้าคุณไม่กล้าสู้กับผมตัวต่อตัว คุณสามารถเรียกอาจารย์และพี่ชายของคุณมาด้วยกัน ไม่งั้นเดี๋ยวจะพ่ายแพ้และไม่สามารถสู้หน้าได้"