คุณพ่อมดดำวิ่งอย่างดุเดือดขณะแอบดีใจยังดีที่เขาวิ่งเร็วไม่งั้นต้องอธิบายตรงนี้แล้วท้ายที่สุดแล้ว นั่นคือหวงตงไห่ ปรมาจารย์ในตํานาน ใครจะสู้กับเขาได้มันไม่นานเกินไปที่จะมีชีวิตอยู่เพื่อท้าทายสัตว์ประหลาดชนิดนี้เหรอ? !หลังจากความกลัวสั้น ๆ เขาดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างและในไม่ช้าก็ยิ้มอย่างภาคภูมิใจอีกครั้งในใจแอบประมาทแล้วหวงตงไห่แล้วไงล่ะ แล้วตำนานล่ะ? สุดท้ายเขาก็หนีออกมาเองไม่ใช่เหรอ?ขยะ!ยิ้มและหัวเราะไปพลาง ทันใดนั้นคุณพ่อมดดำก็แข็งกระด้างและความรู้สึกของวิกฤตครั้งใหญ่ก็เกิดขึ้นอย่างอธิบายไม่ได้เขามองย้อนกลับไปโดยไม่รู้ตัวเห็นเพียงแสงสีขาวรูปพระจันทร์ครึ่งเสี้ยว กําลังแผ่ขยายออกไปด้วยอากาศเหมือนฟ้าร้องอย่างรวดเร็วกะพริบตา"อ๊ะ!"คุณพ่อมดดำกรีดร้องด้วยความกลัว และหนังศีรษะของเขาก็ระเบิดเขาระดมกำลังทั้งหมดทันทีและควบแน่นโล่ของ กางชี่ไว้ตรงหน้าเขา"บูม!"ทันทีที่โล่ถูกสร้างขึ้น ก็ถูกแบ่งออกเป็นชิ้น ๆ โดยมังสีขาวพลังที่เหลืออยู่ ในที่สุดก็ฟันคุณพ่อมดดำอย่างหนักคุณพ่อมดดำกรีดร้องอย่างน่าสังเวชและตกลงมาจากที่สูงโดยตรงและกระแทกเผมไปในดอกไม้และหญ้าไม่รู้ความ
หิมะตกหนัก ยังคงตกลงมาอย่างต่อเนื่องในค่ำคืนอันมืดมิด ท่ามกลางลมแรงร่างสีดำกำลังวิ่งหนีไปด้วยความเร็วที่รวดเร็วทุก ๆ ระยะทาง บาดแผลบนร่างกายจะมีเลือดหยดออกมาเล็กน้อย บนพื้นที่ปกคลุมด้วยหิมะ บานเป็นสีแดงเหมือนดอกกุหลาบ"หวงตงไห่ห่านี่ เกือบจะเอาชีวิตผมไปแล้ว""โชคดีที่ผมมีธรรมยาตราโล่เลือด ไม่งั้นคืนนี้จะหนีตายยาก!"คุณพ่อมดดำกัดฟันและวิ่งไปตลอดทางหลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครตามทัน เขาถึงถอนหายใจด้วยความโล่งอกเป็นเวลานานใบหน้าที่เศร้าโศกนั้นยังมีความกลัวอยู่เล็กน้อยกางชี่ที่หวงตงไห่สร้างขึ้นด้วยฝ่ามือของเขาในตอนท้ายนั้นทรงพลังมากห่างออกไปหลายสิบเมตร ไม่เพียงแต่ทําลายเกราะป้องกันของเขาเคุณั้น แต่ยังทําลายเกราะสีม่วงทองที่อยู่ในเสื้อผ้าของเขาด้วยเผมที่หลังของเขา ทิ้งรอยแผลเป็นลึกไว้ให้เห็นถึงกระดูก!อันที่จริง ถ้าไม่ใช่เพราะเกราะสีม่วงทองที่ปกป้องร่างกายการระเบิดของพลังงานในตอนนี้สามารถฆ่าเขาได้แล้วปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งห้าช่างน่ากลัวจริงๆ!โชคดีที่ในที่สุดเขาก็รอดชีวิตมาได้และได้รับข่าวที่น่าทึ่ง"ไอไอ..."คุณพ่อมดดำไอออกมาเป็นเลือดสองครั้ง พยุงร่างกายที่บาดเจ็บสา
"เบี้ยเหรอ เบี้ยอะไร?" เซียวหงเย่อยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย“ศาสนาแม่มด คุณรู้เรื่องนี้ใช่ไหม?” คุณพ่อมดดำถาม"แน่นอนว่ารู้ว่าศาสนาแม่มดเป็นลัทธิอันดับหนึ่งของโลก มีอิทธิพลมาก เทียบได้กับสมาคมโลกในจงโจวและนิกายดาบนอกอาณาเขต เป็นการดํารงอยู่ที่ทําให้คนพูดถึงการเปลี่ยนสีของเสือ" เซียวหงเย่พูดอย่างต่อเนื่องศาสนาแม่มด เป็นนิกายที่ลึกลับมากแม้ว่าลูกศิษย์ของเขาจะมีจำนวนไม่มาก แต่ทุกคนมีความเชี่ยวชาญในการสะกดและความสําเร็จของบูโดก็ดีมากเพราะวิธีการแปลก ๆ มักจะฆ่าคนโดยมองไม่เห็น เมื่อเวลาผ่านไป ศาสนาแม่มดก็ถูกขนานนามว่าเป็นศาสนาอันดับหนึ่งของโลก"เมื่อพูดถึงศาสนาแม่มด ผมก็เป็นสมาชิกนิกายนี้เช่นกันตอนที่เป็นอาจารย์"คุณพ่อมดดำถอนหายใจเล็กน้อย: "แม้ว่าเขาจะไม่ใช่อัจฉริยะอันดับต้น ๆ แต่เขาก็ยังดีที่สุดในหมู่พวกเขา และอนาคตของเขาก็ไร้ขีดจำกัด เป็นเรื่องน่าเสียดายที่เขาทำผิดพลาดในภายหลังและถูกไล่ออกจากนิกาย" "หรือว่าอาจารย์ยังอยากกลับไปสู่ศาสนาแม่มดอีก" เซียวหงเย่ถามอย่างลึกซึ้ง"แน่นอนว่าผมคิด"คุณพ่อมดดำพยักหน้า: "ศาสนาแม่มดสําหรับเรานั่นคือสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่ใฝ่ฝัน ผมงในมีเทคนิค
"เอ่อ..."คุณพ่อมดดำตกตะลึงเขาเบิกตากว้างและมองไปที่มีดที่หน้าอกและมองไปที่รอยยิ้มของเซียวหงเย่อีกครั้งมีความตกใจ ความประหลาดใจ ความสับสน และความสับสนบนใบหน้าซีดทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างกะทันหันเกินไป แม้กระทั่งหลังจากมีดแทงเผมที่หน้าอก เขาก็ไม่ฟื้นเลย"ทำ ทําไม?"คุณพ่อมดดำทำหน้าไม่น่าเชื่อเลยเขาไม่เคยฝันเลยว่าลูกศิษย์ที่เขารักมากที่สุดจะลงมือฆ่าเขาจริง ๆ"คุณได้รับบาดเจ็บสาหัส ความแข็งแกร่งของคุณจะลดลงอย่างมากและไม่สามารถป้องกันได้ วันนี้เป็นเวลาที่ดีที่สุดในการฆ่าคุณ"เซียวหงเย่ยิ้มและพูดว่า "โอ้พูดถูก ฉันใช้ผงสือเซียงหร่วนจินบนมีด ตอนนี้คุณเป็นเพียงลูกแกะที่รอการเชือด"“ผมถามตัวเองว่าผมปฏิบัติต่อคุณอย่างดี ทำไมคุณถึงทรยศผม? ผมปฏิบัติต่อคุณไม่ดีตรงไหน!”คุณพ่อมดดำมีร่างกายสั่น มีเลือดออกที่มุมปาก"คุณไม่ได้ทําต่อฉันอย่างไม่เป็นธรรม ในแง่หนึ่ง คุณดีกับฉันจริง ๆ แต่คุณก็ต้องตาย" เซียวหงเย่ตรงไปตรงมามาก"ทำไม ทำไม ทำไม?"ทันใดนั้นอารมณ์ของคุณพ่อมดดำก็ตื่นเต้นขึ้น จับมือเซียวหงเย่และตะโกนด้วยแววตาสีแดง: "ตั้งแต่เล็กจนโต ผมปฏิบัติต่อคุณเหมือนลูกสาว ไม่เคยมีลูกศิษย์คนใดได้ร
"ไม่! เป็นไปไม่ได้! ปีนั้นคุณอายุเพียงหกขวบและเห็นได้ชัดว่าคุณหลับไปแล้ว!" คุณพ่อมดดำส่ายหัวอย่างบ้าคลั่ง"ถ้าฉันไม่แกล้งหลับ คงถูกคุณฆ่าไปนานแล้ว" เซียวหงเย่เต้า"คุณ--!"คุณพ่อมดดำพูดติดขัดเขาไม่คาดคิดว่าชื่อเสียงของเขาจะถูกเด็กสาววัยหกขวบหลอกได้"ในเมื่อคุณรู้ความจริงแล้ว งั้นตอนนี้ ไปตายได้แล้ว" เซียวหงเย่ก็ยิ้มอีกครั้ง"เดี๋ยวก่อน คุณฆ่าผมไม่ได้!"คุณพ่อมดดำตื่นตระหนกและพูดอย่างรวดเร็ว "อย่าลืมว่าร่างกายของคุณยังมีมนต์สะกดที่ผมวางไว้ ถ้าผมตาย คุณก็ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้"ทุกคนเมื่อเริ่มต้นในการเป็นศิษย์ เขาจะป้อนแมลงสะกดตัวหนึ่งเผมไปประการแรกคือเพื่อการควบคุมที่สะดวก ประการที่สอง คือการป้องกันการทรยศตอนนี้เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด"สะกด? คุณกําลังพูดถึงสิ่งนี้เหรอ"ทันใดนั้นเซียวหงเย่ก็ยิ้มอย่างมีความสุขและหยิบขวดแก้วใสที่มีตะขาบสีแดงวางอยู่ผมงใน"คุณ คุณเอามันออกมาได้ยังไง" คุณพ่อมดดำเปลี่ยนสีหน้าไปมากการสะกดที่เขาวางไว้นั้นเชื่อมต่อกับร่างกายและไม่มีใครทําลายได้เว้นแต่ว่าผู้อาวุโสของศาสนาแม่มดจะเอาออกมาเอง"ฉันรู้มานานแล้วว่าจะมีวันนี้ ดังนั้นฉันจึงจ้างหมอเทว
หิมะยิ่งตกมากขึ้นค่ำคืนเริ่มมืดลงเรื่อยๆในขณะนี้ ห้องโถงประชุมตระกูลฉาวฉาวก้วนและคณะยืนอยู่ที่ประตูด้วยความเคารพและรออย่างเงียบ ๆเขาจะมองเผมไปในห้องโถงเป็นครั้งคราวผมงใน หวงตงไห่กับลู่เฉินกําลังกระซิบอะไรบางอย่างครึ่งชั่วโมงต่อมา หวงตงไห่ได้ไล่ทุกคนออกไป เหลือลู่เฉินไว้ตามลําพังและพูดคุยกันจนถึงตอนนี้"คุณลู่ เรื่องราวก็ประมาณนี้ครับ เหตุผลที่ผมปกปิดตัวตนเพื่อหลบศัตรูเคุณั้น ไม่อยากให้ยินยินได้รับบาดเจ็บ"ราวกับว่ามีการสนทนาจากใจจริง หวงตงไห่ก็พูดคำทั้งหมดที่เขาสะสมมาเป็นเวลานานออกมา"ไม่คิดว่าแม่ยินยินจะเป็นนักบุญหญิงแห่งศาสนาแม่มด" ลู่เฉินค่อนผมงประหลาดใจศาสนาแม่มดขึ้นชื่อว่าเป็นลัทธิอันดับหนึ่งของโลกมีผู้เชี่ยวชาญมากมายอยู่ผมงใน และผู้ที่แข็งแกร่งก็ปรากฏตัวออกมาเป็นจำนวนมากนักบุญหญิงอยู่ในศาสนาและอยู่เหนือผู้คนนับหมื่นก่อนหน้านี้เขาสงสัยมาตลอดว่าทําไมในร่างกายของหวงยินยินถึงมีตราประทับป้องกันเมื่อนึกถึงตัวตนของแม่ของเธอในฐานะนักบุญหญิงแห่งศานาแม่มด ทุกอย่างก็สมเหตุสมผลแล้ว“นักบุญนั้นงดงาม แต่เธอไม่มีแม้แต่เสรีภาพขั้นพื้นฐานในชีวิต ผมไม่ต้องการให้ยินยินติด
ทั้งสองฝ่ายคุยกันนานขนาดนี้ ทําให้คนอยากรู้อยากเห็นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้"ไม่มีอะไร หวงป๋อแค่ให้ผมดูแลยินยินในอนาคต" ลู่เฉินตอบ"ไม่จริงใช่ไหม มีแค่นี้เองหรอ" ฉาวจูนค่อนผมงสงสัย"ถ้าไม่ใช่แล้วจะเป็นอะไรได้อีกหล่ะ" ลู่ฝุ่นยักไหล่เป็นเรื่องของความปลอดภัย หวงยินยินเป็นลูกสาวของนักบุญหญิง ย่อมไม่สามารถแสดงให้คนอื่นเห็นได้ง่ายๆ"เอาล่ะ ที่เหลือไม่ต้องพูดถึง ตอนนี้สิ่งที่สําคัญที่สุดคือการจับคุณพ่อมดดำ คุณพ่อมดดำไม่ตาย ตระกูลฉาวยากที่จะสงบสุข" ฉาวก้วนเปิดหัวข้อคุย“พี่สองได้พาคนไปไล่ล่าเขาแล้ว สงสัยว่าผลจะเป็นอย่างไร?” ฉาวจูนกังวลเล็กน้อยแม้ว่าคุณพ่อมดดำจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่เขาก็เป็นนักบูโดเห็นได้ชัดว่ามันไม่ง่ายที่จะจับอีกฝ่าย“หัวหน้า...”ในเวลานี้ ผู้ดูแลตระกูลฉาวก็วิ่งเผมไปในห้องโถงประชุมอย่างกะทันหันในมือของเขายังถือกล่องของขวัญสี่เหลี่ยม"มีเรื่องอะไร" ฉาวก้วนหันกลับมา"หัวหน้าเผ่า เพิ่งมีคนผมงนอกส่งของขวัญเผมมา อ้างว่าจะมอบให้คุณลู่" ผู้ดูแลกล่าว"มอบให้ผม?" ลู่เฉินค่อนผมงแปลกใจ "อะไร?""ไม่รู้ คนนั้นบอกว่าเซอร์ไพรส์" ผู้ดูแลส่ายหัว"เซอร์ไพรส์เหรอ งั้นขอดูหน่อย
ตระกูลหลี่กรุ๊ป ภายในสำนักงานประธานกรรมการหลี่ชิงเหยายืนอยู่หน้าหน้าต่างฝรั่งเศสบานใหญ่ มองดูเกล็ดหิมะที่ตกลงมาผมงนอก ดวงตาของเธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าเล็กน้อยคืนนี้ แสงไฟทั่วบ้านทั่วเมืองแต่เธอต้องอยู่ที่นี่คนเดียวเคุณั้นเมื่อวานมารดาได้นำอัฐิของน้องชาย เดินทางกลับไปแล้วเธอยังคงอยู่ในต่างจังหวัดโดยอ้างว่างานยุ่งในอีกด้านหนึ่ง เป็นเพราะมีเรื่องต้องจัดการ ในทางกลับกันก็เป็นการหลบหนีการตายของหลี่ห้าว เธอไม่รู้จะอธิบายกับครอบครัวยังไงจนกว่าฆาตกรตัวจริงจะถูกจับได้ ลู่เฉินมักจะเป็นผู้ต้องสงสัยคนแรกเสมอ"ติ๊งติ๊ง..."ขณะที่จมอยู่กับความคิด จู่ๆ ระฆังก็ดังขึ้นหลี่ชิงเหยาหยิบโทรศัพท์ออกมาดู พบว่าเป็นโทรศัพท์ของหลี่ซื่อเจี๋ยหัวหน้าตระกูลหลี่"ฮัลโหล คุณปู่ มีอะไรเหรอคะ" เธอเป็นคนแรกที่เปิดปากพูด"หนูชิงเหยา ผมได้ยินปู่ของคุณพูดว่า ปีนี้คุณไม่ได้กลับบ้าน ทํางานล่วงเวลาในบริษัทตลอดเหรอ" หลี่ซื่อเจี๋ยถามด้วยความห่วงใย"บริษัทมีเรื่องด่วนที่ต้องจัดการ หนูอยู่ที่นี่สะดวกกว่า" หลี่ชิงเหยายิ้ม"หนูชิงเหยา มีความขยันหมั่นเพียรเป็นเรื่องดี แต่ก็ต้องทํางานร่วมกัน อย่าทําให้ร่างก