บททั้งหมดของ หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว: บทที่ 591 - บทที่ 600

"เฮ้ย บอกว่าคนจะมาถึง คนโง่นั้นมาแล้ว"จางชุยฮัวเพิ่งพูดจบเห็นเพียงได้หน้าประตูตึกเหวินเซียง จำนวน 3 คน เดินเข้ามาพอดีนั่นก็คือ ลู่เฉิน หลี่ชิงเหยว ถานหงสามคน"ซือ ถู หล่าง!"หลังจากถานหงเข้าประตูมา สายตาของเธอก็กวาดไปรอบ ๆ และในไม่ช้าก็สังเกตเห็นซือถูหล่างในห้องส่วนตัว แล้วรีบวิ่งไปข้างหน้าด้วยความโกรธ"เสี่ยวหง คุณฟังผมอธิบาย..."ซือถูหล่างยิ้ม ตอนแรกจะเอ่ยปาก ผลปรากฏว่าถานหงก็ตบหน้าเขาอย่างแรงซือถูหล่างถูกทุบตีจนตกตะลึง ปิดหน้าและไม่ทันตั้งตัวอยู่พักหนึ่ง"ลูกสาว จะตีคนได้อย่างไร?"จางหงเหมยรีบตําหนิอย่างต่อเนื่อง"แม่ แม่ยังปกป้องเขาทําไม? คนโกหกคนนี้ไม่ควรตีเหรอ?" ถานหงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟโกงกามก็ช่างมัน คาดไม่ถึงว่าจะกล้าโกงเงินเธอ แค่หาหวยเท่านั้น"คุณเข้าใจผิดแล้ว เสี่ยวหล่างไม่ใช่คนโกหก" จางหงเหมยรีบดึงคนไปด้านข้าง"เขาไม่ใช่คนโกหกเหรอ? หรือว่าฉันเป็นคนโกหกเหรอ? แม่ มึงสับสนจริง ๆ แล้วช่วยเขาหรือ?" ถานหงโกรธจนถอนหายใจ"คุณอย่ารีบร้อน ฟังฉันค่อย ๆ บอกคุณ..."จางหงเหมยไม่กล้าลังเลและรีบอธิบายสิ่งที่เพิ่งซือถูหล่างพูดอย่างละเอียดกระบวนการทั้งหมด เรียกได้ว่าเป็น

ในทางกลับหลี่ชิงเหยาอยากพูดหลายครั้งแล้วหยุดลู่เฉินมองในสายตา อดยิ้มไม่ได้ว่า" มีอะไรอยากถามก็ถาม อย่าหลบหยิก""ฉันก็สงสัยแล้ว เมื่อกี้ซือถูหล่างจะซื้ออาคารที่ยังไม่เสร็จ ทําไมคุณไม่เห็นด้วยล่ะ?"ในที่สุดหลี่ชิงเหยาก็อดพูดไม่ได้ว่า "ทุกคนก็รู้ว่าที่ดินผืนนั้นไร้ค่า อยู่ในมือ ไม่มีค่าใด ๆ คุณสู้ขายแล้ว กู้ความเสียหายหน่อยดีกว่า"แม้ว่าก่อนหน้านี้จะกล่าวคำปฏิญาณไว้ว่า ไม่ว่าเรื่องลู่เฉินแต่เห็นอีกฝ่ายพลาดโอกาสดี ก็ยังไม่เต็มใจบ้าง"ในเมื่อทุกคนรู้สึกว่า ไม่คุ้มค่ากับเงิน แล้วทําไมซือถูหล่างถึงซื้อล่ะ?" ลู่เฉินถามกลับ"เขาเพิ่งพูดแล้วไม่ใช่เหรอ? ทุกคนเป็นเพื่อนกัน ไม่อยากหลอกคุณ" หลี่ชิงเหยาตอบ"ฮ่าฮ่า... คุณคิดว่าซือถูหล่างจะมีเจตนาดีเหรอ?"ลู่เฉินยิ้มอย่างมีความหมาย "ถ้าเขามีความรับผิดชอบจริง ๆ ก่อนหน้านี้ก็จะไม่หายไปอย่างกะทันหัน""นี่..."หลี่ชิงเหยาซิ่วบิดคิ้วเบา ๆ อย่างครุ่นคิดสําหรับบุคลิกของซือถูหล่าง ตอนแรกเธอสงสัยมากจริง ๆแต่การเห็นอีกฝ่ายจริงใจขนาดนั้น ถึงขนาดต้องซื้ออาคารที่ยังไม่เสร็จคืนด้วยดังนั้นเธอจึงเชื่อเพียงไม่กี่คะแนน"บอกความจริงกับคุณ เหตุผลที่ซ

ภายในบ่อนการพนันใต้ดินแห่งหนึ่งในยามค่ำคืนหลี่ฮ่ห้าวกําลังเล่นเท็กซัส โฮลเอ็มอย่างร่าเริง และมีสาวผมสั้นเซ็กซี่นั่งอยู่ข้าง ๆ เขาดูจากปริมาณชิปบนโต๊ะแล้ว เห็นได้ชัดว่าทั้งสองคนชนะมาไม่น้อย"Q คู่หนึ่ง คุณเปิดไพ่เถอะ"ในเวลานี้ ชายจมูกตะขอที่อยู่ตรงข้ามเปิดไพ่มือทันที"แค่ Q คู่หนึ่งยังกล้าท้าทายผมอีกเหรอ? เบิกตากว้างๆ ดูแล้วกัน ผมสามอัน!"หลี่ห้าวยิ้มยิงฟันและเปิดไพ่มือทันที คือ 6 สองใบส่วนไพ่สาธารณะ5ใบ ก็ยังมี 6 อีก 1 ใบ ประกอบเป็น 6 สามใบพอดี หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า 3 ใบกฎของเท็กซัส โฮลเอ็ม นั้นง่ายมาก ไพ่สาธารณะห้าใบ ไพ่มือสองใบ สามารถรวมกันได้ตามต้องการ เพื่อเลือกไพ่ที่ใหญ่ที่สุดห้าใบแบบเดียวกันและเป็นไพ่จุนโกะที่ใหญ่ที่สุด ตามด้วยสี่ใบเป็นจุนโกะ ตามด้วยน้ำเต้า แบบเดียวกัน สามใบเป็นจุนโกะ สองคู่ หนึ่งคู่ ไพ่สูง"พี่หาว! คุณชนะอีกแล้ว สุดยอดไปเลย!"สาวผมสั้นกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ กราบไหว้เต็มหน้า"ฮ่าฮ่า... เท็กซัสโฮลด์เอ็ม ไม่เพียงแต่ต้องสู้เพื่อโชคเท่านั้น แต่ยังต้องพูดถึงความแข็งแกร่งด้วย กลอุบายเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเขา ผมมองทะลุมานานแล้ว จะไม่ชนะได้อย่างไร?" หลี

กรุ๊ปตระกูลหลี่ ภายในสำนักงานประธานหลี่ชิงเหยาดื่มกาแฟแล้วทุ่มเทให้กับงานต่อไปในช่วงเวลานี้ แม้ว่าหูต้าฟาไม่ได้เคลื่อนไหวอย่างเปิดเผย แต่ก็ทําให้สะดุดต่าง ๆ ในที่ส่วนตัวไม่ว่าเรื่องใหญ่หรือเรื่องเล็ก ล้วนผลักไปที่เธอ ทำให้เธอยุ่งจนต้องโอทีถึงเที่ยงคืนทุกวัน"ประธานหลี่..."จังหวะนั้น ผู้ช่วยหญิงสาวคนหนึ่งได้เคาะประตูเรียกอย่างกะทันหัน"เรื่องอะไร?"หลี่ชิงเหยาเงยหน้าขึ้นแวบหนึ่งเลขาถานหงนุการคนนี้ทํางานได้ไม่น่าเชื่อถือ ดังนั้นเธอจึงรับสมัครผู้ช่วยอีกคนหนึ่ง เพื่อแบ่งปันงานได้ดีขึ้น"ประธานหลี่ เพิ่งมีคนส่งพัสดุมาให้ บอกว่าต้องส่งให้ท่านเอง บอกว่ามีอะไรเซอร์ไพรส์ค่ะ" ผู้ช่วยหญิงถือกล่องของขวัญอยู่ในมือ"อืม วางบนโต๊ะเถอะ"หลี่ชิงเหยาพยักหน้า และตามดูเหมือนจะคิดอะไรออกและพูดว่า "เสี่ยวหวัง สายแล้ว คุณกลับไปก่อน ไม่ต้องรอฉัน""ใช่ค่ะ"ผู้ช่วยหญิงตอบ แล้วหันหลังออกจากบ้านหลี่ชิงเหยาขยี้ตาแล้วในที่สุดก็วางงานลง และวางสายตาไว้บนกล่องของขวัญแต่ เมื่อเธอเปิดกล่องของขวัญดู เธอก็ตกใจจนหน้าซีดทันทีเพราะภายในกล่องของขวัญมีมือเปื้อนเลือดวางอยู่มือที่หักเห็นได้ชัดว่าเพิ่งถู

ลู่เฉินก้าวเข้าสู่ประตูด้วยสายตาเย็นชาจนน่ากลัวตั้งแต่เห็นข้อความของหลี่ชิงเหยา เขาก็รู้ว่าไม่ดี จึงรีบมาทันที"คุณ... คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?"ต่งซือจี๋รูม่านตาหด กลัวจน "ถีบและถีบ" ถอยไปหลายก้าว"คุณโทรหาผม แค่เรียกผมมาไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ผมมาแล้ว คุณจะทํายังไง?" ลู่เฉินเริ่มเข้าใกล้อย่างช้า ๆ"คนมา มาเร็ว"ต่งซือจี๋ตะโกนด่าทอกันเป็นแถวแต่น่าแปลกที่ไม่มีการตอบสนองใด ๆ จากภายนอกน้องชายคนเล็ก ๆ ก่อนหน้านี้ ดูเหมือนจะหายไปอย่างกะทันหัน"แม่งคนตายที่ไหนแล้ว แล้วคนล่ะ?" ต่งซือจี๋ตะโกนอย่างต่อเนื่องแต่ไม่ว่าเขาจะตะโกนยังไง ก็ไม่เคยเคลื่อนไหว"ผมเตือนคุณก่อนหน้านี้แล้วว่าอย่ามายุ่งกับผมอีก ไม่งั้นคุณจะตายอย่างน่าเกลียด ทําไม คุณเอาคําพูดของผมมาตดเหรอ?" ลู่เฉินเข้ามาใกล้ทีละขั้น"แซ่ลู่ ที่นี่เป็นอาณาเขตของผม ผมเตือนคุณว่าอย่าทําอะไรสุ่มสี่สุ่มห้า ไม่งั้นคุณจะไม่สามารถเดินออกจากประตูนี้ได้ "ต่งซือจี๋ตะโกนอย่างเฉียบขาด"เอาเลย... คุณอยากตายยังไง?" ลู่เฉินถามอย่างเย็นชา"คุณก้าวไปข้างหน้าอีกก้าวหนึ่ง กูพังคุณ!"ในเวลานี้ ต่งซือจี๋ก็หยิบปืนออกมาจากลิ้นชักและปากกระบอกปืนชี้ไปที