บททั้งหมดของ หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว: บทที่ 551 - บทที่ 560

"ลูกชาย! ลุกกลับมาได้อย่างไร ลุกไม่ได้ฆ่าศัตรูที่ชายแดนเหรอ" หลังจากกระสับกระส่ายเล็กน้อย ฉาวเปียวมีสีหน้าดีใจมากและรีบต้อนรับ "ตอนนี้ชายแดนมั่นคงมาก ดังนั้นผมจึงขอลาและกลับล่วงหน้า" ฉาวอี้หมิงพูดด้วยรอยยิ้ม "ดี... กลับมาได้ดีนะ ไม่ได้เจอกันหนึ่งปี ลูกกลับมาแข็งแรงอีกครั้ง" ฉาวเปียวตบไหล่ของฉาวอี้หมิง ดูปลื้มใจมาก ในบรรดาคนรุ่นใหม่ของตระกูลฉาวทั้งหมด ลูกชายของตัวเองมีอนาคตที่สดใสที่สุด "พ่อ ผมบอกข่าวดีให้ ผมได้เลื่อนตําแหน่งแล้ว ตอนนี้ผมเป็นนายทหารระดับสูงในกองทหารม้าเสือและเสือดาว ดูแลคนเป็นพัน!" ฉาวอี้หมิงพูดอย่างหยิ่งผยอง "อะไร นายทหารระดับสูงเหรอ" พอคําพูดนี้ออกมา ทุกคนก็โกลาหล ใบหน้าแต่ละคนก็แปลกใจและอิจฉามาก นายทหารระดับสูงขึ้นไปอีกขั้นก็ลำเอียงละสิ ตอนนี้ฉาวอี้หมิงยังไม่ถึงสามสิบ ก็กลายเป็นนายทหารระดับสูงแล้ว อนาคตไม่มีที่สิ้นสุด "ฮ่าฮ่าฮ่า...ดี! เยี่ยมมาก!"ข "ลูกชายของผมยอดเยี่ยมจริง ๆ ในเวลาเพียงปีเดียว คาดไม่ถึงว่าจะได้เลื่อนตําแหน่งเป็นข้าราชการอีกครั้ง พ่ออย่างผมก็ได้รับประโยชน์เช่นกัน" “ถ้าพ่อยอดเยี่ยมมีความสามารถ ลูกก็ต้องยอดเยี่ยมมีความสามารถ！”

วันนี้เป็นวันครบรอบ 50 ปีของฉาวก้วน คนดังในสังคมหลายคนได้ยินข่าวมาแสดงความยินดีที่บ้าน แม้ว่างานเลี้ยงยังไม่เริ่ม แต่ในห้องจัดเลี้ยงในขณะนี้มีคนจํานวนมากรวมตัวกันแล้ว แขกเหรื่อที่ไปมา ก็ยิ่งหลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย "ลู่เฉิน คุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร" ในเวลานี้ ทันใดนั้นเสียงผู้หญิงก็ดังขึ้นข้างหลัง ลู่เฉินมองย้อนกลับไปและเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยหลายหน้า ซึ่งก็คือสุ่ยหนิงซือ จูฉิง หลัวทง เจิ้งเจี้ยนและคนอื่น ๆ ที่เคยพบกันมาก่อน คนเหล่านี้เป็นเพื่อนร่วมชั้นของฉาวซวนเฟย จําได้ว่าในเวลานั้น สุ่ยหนิงซือซึ่งเป็นราชินีแห่งภาพยนตร์วรรณกรรมถูกจ้องมองและถูกผู้ดูแลของตระกูลหลงหาเรื่องเพราะเรื่องสัญญา เขาเป็นคนที่ลงมือช่วยเหลือและทุบตีคน ต่อมาหลังจากหลงอ้าวกลับไปที่จงโจว เขาก็ไม่ได้เห็นคนเหล่านี้อีกเลย ไม่คิดว่าจะมาเจอที่นี่ในวันนี้ "เฮ้ย ผมถามคุณอยู่นะ ไม่พูดอะไรสักคํา ไม่มีมารยาทสุดๆ" จูชิงไม่พอใจเล็กน้อย “แน่นอนว่าผมมาที่นี่เพื่อฉลองวันเกิด ไม่อย่างนั้นคุณคิดว่าไงล่ะ” ลู่เฉินพูดอย่างใจเย็น ยกเว้นสุ่ยหนิงซี เขาไม่ชอบคนเหล่านี้เลย "ฮึ่ม! ไม่คิดว่าคุณจะยังตื๊อซวนเฟยไม่ปล่อ

ถ้าผมจีบซวนเฟยได้ คุณก็มีโอกาส" หลัวทงตอบอย่างตรงไปตรงมา ฉาวจื่อยวนและฉาวซวนเฟยต่างก็เป็นความงามในระดับเดียวกัน การจีบไม่ใช่เรื่องง่าย "เฮ้ เฮ้... งั้นเราสองพี่น้องก็ต้องพยายามมากแล้ว" เจิ้งเจี้ยนทําหน้าตื่นเต้น "ยีนของตระกูลฉาวดีเกินไปไหม ทุกคนเป็นหนุ่มหล่อสาวสวย ถ้าฉันสามารถแต่งงานกับฉาวอี้หมิงและมีลูกได้ ลูกก็ต้องสวยเป็นพิเศษแน่นอน!" จูชิงหน้าตาเพ้อฝัน เมื่อได้ยินคําพูดนี้ หลัวทงและอีกหลายคนอดไม่ได้ที่จะพูดไม่ออก เรื่องยังไม่เริ่ม ก็เริ่มคิดถึงการมีลูกแล้ว? "เอ๊ะ... พวกเขาดูเหมือนจะเดินมาทางเราแล้วเหรอ คงไม่ได้สังเกตความสวยของฉันแล้วใช่ไหม ไม่ได้ ฉันต้องเติมหน้า!" เมื่อเห็นฉาวอี้หมิงเดินมาทางนี้ จูชิงทั้งตกใจและดีใจ จึงรีบหยิบกระจกออกมาและเริ่มเติมหน้า ส่วนหลัวทงและเจิ้งเจี้ยน ก็ยืดอกเก็บท้องทันที ทําตัวเป็นชายสูงศักดิ์ "อี้หมิง ชายที่สวมชุดขาวคนนั้นก็คือสามีของฉาวซวนเฟย ลู่เฉิน" "ถ้าไม่ใช่เขา บ้านเราก็คงไม่เดือดร้อนขนาดนี้" "และน้องชายของฉันชิงซู ก็ตายเพราะเขาเหมือนกัน" ทันทีที่ฉาวจื่อยวนเข้าประตูมา ก็สังเกตเห็นลู่เฉินที่นั่งดื่มชา ดวงตาของเธออดไม่ได้ที่จะแส

"ถ้าพวกคุณใครอยากดื่มก็ดื่มเอง ยังไงผมก็ไม่ดื่ม" ลู่เฉินไม่เปลี่ยนใจ ไม่กลัวภัยคุกคามแม้แต่น้อย "ฮึ่ม! ดื่มหรือไม่ดื่มก็แล้วแต่คุณ!" ฉาวอี้หมิงสีหน้าเย็นชา "เอาคนมารินเหล้าให้ผม!" "ใช่!" ทันทีที่นายพลทหารทั้งสองได้ยิน พวกเขาก็รีบเข้ามาจับบุคคลนั้นทันทีและเตรียมจะบังคับให้เขาดื่ม "ไปให้พ้น" ลู่เฉินตบนายพลทหารทั้งสองลงกับพื้นด้วยการตบหลังมือสองครั้ง ตบจนทั้งคู่เลือดกำเดาไหลนอง ฟันกระจาย ไม่สามารถลุกขึ้นมาได้สักพัก "ให้ตายเถอะ! ผู้ชายคนนี้ยังกล้าลงมืออีก?" เมื่อเห็นภาพนี้ทุกคนก็ตกใจและโกรธ การตีเจ้าหน้าที่อย่างโจ่งแจ้งนี่ไม่ใช่ความผิดเล็ก ๆ น้อย ๆ ถ้าจําเป็น แม้แต่ปืนก็สามารถยิงได้ "เด็กน้อย คุณหาความตาย!" เมื่อเห็นนายพลหทารถูกทุบตี ในที่สุดฉาวอี้หมิงก็โกรธ เดินหน้าชกต่อยเข้าหน้าลู่เฉิน ในฐานะนายทหารอาวุโสของทหารม้าและเสือดาว ความสำเร็จด้านศิลปะการต่อสู้ของเขานั้นสูงโดยธรรมชาติ ตอนนี้เทียบเป็นระดับการฝึกร่างขั้นเซียนเทียน ในบรรดาเพื่อนวัยเดียวกัน เรียกได้ว่าเขาเก่งที่สุด เมื่อเผชิญกับการโจมตี ลู่เฉินไม่ได้หลบ เขาวางมือซ้ายไว้ด้านหลังแล้วยื่นมือขวาออก

“เรื่องมันจบแล้วเหรอ?” ฉาวซวนเฟยไม่เต็มใจเล็กน้อย ผู้ชายของตัวเองถูกรังแก เธอย่อมไม่ยอมกลืนฝืนทน "ซวนเฟย สถานการณ์โดยรวมสําคัญที่สุด นั่งลงเถอะ" ฉาวก้วนขยิบตาแล้วพาคนกลุ่มหนึ่งไปนั่งในที่นั่งพิเศษของตระกูลฉาว สิบโต๊ะด้านหน้าสุดของห้องจัดเลี้ยงล้วนเป็นสมาชิกหลักของตระกูลฉาวและตําแหน่งของผู้มีอํานาจบางคน แขกทั่วไป ขึ้นไปแถวหลังได้เท่านั้น “สามี ฉันทำให้คุณโดนรังแก ฉันจะหาโอกาสช่วยคุณระบายความโกรธอย่างแน่นอนในอนาคต!” ฉาวซวนกัดฟันของเธอ "ไม่มีอะไรหรอก เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น คุณไม่จําเป็นต้องสนใจผม ไปอยู่กับพ่อของคุณเถอะ" ลู่เฉินยิ้มเบา ๆ มีคําพูดของอีกฝ่ายหนึ่งก็เพียงพอแล้ว "ทำไมล่ะ คุณไม่นั่งกับฉันเหรอ" ฉาวซวนเฟยเลิกคิ้ว "ไม่ได้ เจ้าบ้านและแขกอยู่ในระเบียบ ผมนั่งตรงนี้ก็พอ อีกอย่างการอยู่ใกล้ฉาวอี้หมิงมากเกินไป ไม่ใช่เรื่องดีเลย" ลู่เฉินส่ายหัว ตําแหน่งแถวหน้าเป็นที่จับตามอง เขาไม่ชอบให้คนให้ความสนใจมากเกินไป "เอางั้นก็ได้" พูดมาถึงจุดนี้แล้ว ฉาวซวนเฟยก็ไม่ได้ฝืน หลังจากทักทายเพื่อนร่วมชั้นหลายคนแล้ว ก็กลับไปที่นั่งของตัวเอง "ลู่เฉิน ถ้าผมเป็นคุณ ผมจะ