All Chapters of หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว: Chapter 321 - Chapter 330

1200 Chapters

บทที่321

ตอนหัวค่ำ ในโรงพยาบาลผิงอันในขณะที่ลู่เฉินกําลังพัฒนายาใหม่ เบนท์ลีย์สีเงินคันหนึ่งจอดที่ประตูอย่างกะทันหันประตูรถเปิดออก ฉาวซวนเฟยที่มีเสน่ห์มากและสวมกระโปรงสะโพกสีเงินได้เดินลงมาอย่างช้าๆ"สามี ฉันมาแล้ว..."เธอเข้าประตูด้วยรอยยิ้มที่สดใส พอเจอกันก็ถือโอกาสจับแขนของลู่เฉินไว้ "ไป คืนนี้จะพาคุณไปทานอาหารมื้อใหญ่!""กินอาหารมื้อใหญ่เหรอ จะไปไหน"ลู่เฉินมีความอยากรู้อยากเห็นบ้าง"เมื่คุณถึงแล้วก็รู้นะ"ฉาวซวนเฟยพูดไม่ได้พูดอะไรอีก ดึงลู่เฉินก็ขึ้นรถรถวิ่งด้วยความเร็วเท่ากัน ประมาณ 40 นาทีผ่านไป จอดอยู่ที่ประตูสโมสรสันทนาการระดับไฮเอนด์แห่งหนึ่ง"คุณฉาว ท่านมาแล้วเหรอ เชิญข้างในค่ะ"พอแขกต้อนรับหลายคนที่ประตูเห็นเธอก็โค้งคํานับและทําความเคารพทันทีหนึ่งในนั้นนําทางอยู่ข้างหน้าอย่างกระตือรือร้นขึ้นไปที่ห้องอาหารชั้นสองและเข้าไปในห้องส่วนตัวที่กว้างขวางอย่างรวดเร็วในขณะนี้ ที่ห้องส่วนตัวมีกลุ่มชายหนุ่มและหญิงสาวรวมตัวกันแล้วแต่ละคนแต่งตัวดี พูดจาโผงผาง แค่มองดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนธรรมดาหนึ่งในความนิยมที่สุด"ซวนเฟย คุณมาซะทีแล้ว ฉันคิดว่าคุณยุ่งมาก จะเบี้ยวนัดเราซะอีก"
Read more

บทที่322

เจิ้งเจี้ยนแสดงสีหน้าที่เกินจริงไม่ใช่โรงเรียนดังเรียนจบก็แล้วแต่ ขนาดมหาวิทยาลัยยังไม่เคยเรียน คนแบบนี้ คู่ควรกับฉาวซวนเฟยได้อย่างไร"ซวนเฟย เกิดอะไรขึ้น คุณจะไม่ใช่หาใครสักคนแบบลวกๆมาแนะนำให้พวกกเรามั้ง" จูฉิงแสดงสีหน้าไม่พอใจหมอในโรงพยาบาลเล็กๆแห่งหนึ่ง มีสิทธิ์กินข้าวโต๊ะเดียวกับพวกเธอได้ที่ไหน"อย่าเอะอะโวยวาย ลู่เฉินเก่งทั้งด้านแพทย์และศิลปะการต่อสู้ ยอดเยี่ยมมาก ต่อไปพวกคุณก็รู้เอง" ฉาวซวนเฟยยิ้มอย่างภาคภูมิใจ"ซวนเฟย ผมว่า แทนที่จะพิจารณาหมอตัวเล็กๆคนนี้ คุณควรพิจารณาผมดีกว่า"ในเวลานี้ หลัวทงที่นั่งอยู่ข้างๆพูดติดตลกอย่างกึ่งล้อเล่นกาลครั้งหนึ่ง เขาก็เคยจีบฉาวซวนเฟย แต่น่าเสียดายที่ถูกอีกฝ่ายปฏิเสธอย่างไร้ความปราณีตอนนี้เมื่อเห็นเธอแม้แต่หมอคนหนึ่งก็สามารถยอมรับได้ เขาที่รู้สึกตังเองมีสติที่ดีเป็นร้อยเท่าก็เริ่มมีความคิดอื่นอีกครั้งไม่ว่ายังไง ตระกูลหลัวอยู่ในเมืองเจียงหนาน ซึ่งเป็นขุนนางหนึ่ง"ใช่ค่ะ ซวนเฟย ฉันคิดว่าหลัวทงก็ดี หลายปีมานี้ไม่ได้หาแฟนเลย ก็เพื่อรอคุณ คุณลองคิดดูสิ"จูฉิงกะพริบตาและเริ่มกลายเป็นแม่สื่อ"หลัวทงก็ช่างเถอะ ไม่ใช่สเปคของฉัน"ฉาวซวน
Read more

บทที่323

"มาครับ พาไป!"เมื่อชายวัยกลางออกคําสั่ง บอดี้การ์ดสองคนที่อยู่ข้างหลังก็ก้าวไปข้างหน้าและพร้อมที่จะลงมือ"เดี๋ยวก่อน!"ในเวลานี้ เจิ้งเจี้ยนลุกขึ้นอย่างกะทันหันและพูดอย่างดุร้าย: "สุ่ยหนิงซือเป็นเพื่อนร่วมชั้นของผม ผมไม่สนใจว่าพวกคุณจะเป็นใคร ตอนนี้รีบไสหัวไปทันที มิฉะนั้นอย่าโทษว่าผมไม่เกรงใจ!""ใช่แล้ว ต่อหน้าเรายังอยากจับคนอยู่ กล้าหาญมากจริง ๆ"หลัวทองลุกขึ้นและทัศนคติดุร้ายสุ่ยหนิงซือเป็นดาราดัง ราชินีแห่งความบันเทิง หน้าตาของธอไม่ได้ด้อยไปกว่าฉาวซวนเฟยเลยมีโอกาสที่พระเอกกอบกู้ความงาม ย่อมไม่ปล่อย"สองท่าน เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพวกคุณ พวกคุณอย่ายุ่งเรื่องของคนอื่นดีกว่า" ชายวัยกลางเตือนอย่างเย็นชา"ฮึ่ม! วันนี้เราจะยุ่งกับเรื่องนี้แน่ ไม่อยากตายก็รีบออกไป!" เจิ้งเจี้ยนโกรธ"ไร้ยางอาย โยนพวกเขาสองคนให้ผมออกไป!"วัยกลางตะโกนด้วยความโมโหบอดี้การ์ดสองคนไม่ได้พูดอะไร ลงมือโดยตรงเมื่อเห็นสถานการณ์แบบนี้ เจิ้งเจี้ยนและหลัวทงต่างก็ไม่กลัวหนึ่งคนด้านซ้ายหนึ่งคนด้านขวา หันหน้าไปทางบอดี้การ์ดคนหนึ่งเจิ้งเจี้ยนใช้วีธีสไตล์นักเลง ใช้ขวดเหล้าทุบหัวโดยตรง ใจร้ายมากส่วนหลัว
Read more

บทที่ 324

ถ้าไม่ใช่มีรุ่นพี่ปกป้องเธอ เธอคงจะตกหลุมพรางไปนานแล้ว"ไอสารเลวพวกนี้ จะบังคับให้คุณทำข้อตกลงที่สกปรกเช่นนี้! ไร้ยางอายจริงๆ"หลังจากฟังจบ เจิ้งเจี้ยนก็ไม่พอใจมาก"เหอะ! แค่บริษัทบันเทิงเล็กๆ กล้ากําเริบเสิบสานขนาดนี้ คิดว่าตัวเองสามารถปกปิดท้องฟ้าด้วยมือเดียวได้จริง ๆ เหรอ?"หลัวทงก็ทําหน้าโกรธ "หนิงซือ คุณวางใจได้นะ เรื่องนี้เราจะจัดการแน่ ไม่ว่าเจ้านายของคุณจะเป็นใคร ได้เจอดีแน่" "ใช่ เราจะแก้แค้นแทนคุณเอง"กี่คนพูดคล้อยตาม เหมือนจะไปต่อสู้กันใหญ่"ขอบคุณพวกคุณจริงๆ"สุ่ยหนิงซือซาบซึ้งจนน้ำตาไหล"ใช่แล้วหนิงซือ เจ้านายของคุณชื่อว่าอะไรนะ?"ฉาวชวนเฟยถามอย่างกะทันหัน"เจ้านายฉันแซ่หลง ส่วนชื่อว่าอะไร อันนี้ฉันไม่รู้"สุ่ยหนิงซือตอบกลับ"แซ่หลงหรือ?"กี่คนมองหน้ากัน จากนั้นดูเหมือนได้นึกถึงอะไรสักอย่างออก สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที "เป็นไปไม่ได้มั้ง? หรือว่าเป็นตระกูลหลงที่ร่ำรวย?"ตระกูลหลงร่ำรวยในเมืองจงโจว นั่นไม่ใช่คนที่ด้านเจียงหนานจะเปรียบเทียบได้ตระกูลหลงร่ำรวยที่ตั้งหลักในเมืองหลวงได้ ตระกูลไหนไม่มีมรดกอันหลายร้อยปี?ถ้าเป็นคนของตระกูลหลงในเมืองจงโจวจริงๆ งั้นก็
Read more

บทที่ 325

"แป๊ะ!"ชายวัยกลางคนตบหน้าตีเจิ้งเจี้ยนจนโซซัดโซเซและเกือบจะล้มลง"แก..."เจิ้งเจี้ยนกัดฟัน สีหน้าเขาดูแย่มากการถูกคนตบหน้าในที่สาธารณะเช่นนี้ เป็นเรื่องที่น่าอับอายมากแต่อีกฝ่ายมีคนมากกว่า เบื้องหลังยังเป็นตระกูลหลง เขาก็ไม่กล้าระเบิด "เพื่อน เป็นคนเราต้องทำอย่างออมมือ วันหลังก็ได้เจอกันด้วยดี ทำไมต้องก้าวร้าวขนาดนี้ล่ะ?" หลัวทงขมวดคิ้ว"แม่งมึงสิ!"ชายวัยกลางคนหยิบขวดเหล้าแล้วฟาดลงที่หัวหลัวทงสักพัก หัวแตกเลือดอาบ เหล้าสาดกระเซ็นไปทั่ว"กําเริบเสิบสาน!"เมื่อเห็นฉากนี้ จูฉิงก็กระโดดขึ้นมาทันที "คุณรู้หรือไม่ว่าตัวเองกําลังตีใคร? คนนี้เป็นนายน้อยของตระกูลหลัว หลัวทงนะ!""ผมไม่สนว่าเป็นตระกูลหลัวหรือตระกูลหมาอะไร มายั่วยุตระกูลหลง ต้องตายหมด!" ชายวัยกลางคนทำหน้าดุร้าย"แกแก... แกอย่ารังแกคนอื่นมากเกินไปนะ!" จูฉิงโมโหมาก"จะรังแกพวกแกแล้วไง? วันนี้ใครกล้าออกหน้า กูจะฆ่าเขาไป!"ชายวัยกลางคนทำท่ามือพวกบอดี้การ์ดที่อยู่รอบ ๆ ต่างพากันชักมีดออกมาท่าทางดุร้ายนั้น ทำให้จูฉิงตกใจจนรีบปิดปากทันที"ไอหนู เมื่อกี้แกแม่งบ้าบิ่นมากไม่ใช่หรือ? ทําไมตอนนี้ถึงไม่พูดอะไรแล้วล่ะ?
Read more

บทที่ 326

ชายกลางคนทำหน้าไม่เป็นมิตร "กูเตือนแกนะ ว่าอย่าออกหน้าอย่างบังคับ ไม่งั้นกูจะตีขามึงให้หัก!""คุณแตะต้องคนอื่นได้ ยกเว้นเธอ"ลู่เฉินยืนอยู่ข้างหน้งฉาวซวนเฟย ด้วยสายตาเย็นชา"ถ้าผมต้องการแตะต้องล่ะ?"ชายกลางคนยิ้มอย่างเย็นชา"งั้นผมก็จะตีคุณให้พิการสิ"ลู่เฉินยิ้มเล็กน้อย"ไม่รู้ที่ตาย กูว่าแกน่าจะไม่อยากมีชีวิตต่อแล้วมั้ง"ชายวัยกลางคนในที่สุดก็โมโหแล้ว "เด็กๆ ตีที ตีแบบแรงๆ ถ้าตายแล้วผมรับผิดชอบเอง!""ครับ!"หลังจากได้รับคำสั่ง พวกบอดี้การ์ดก็ไม่ออมมืออีก พวกเขาโบกมีดฟันตรงไปที่ลู่เฉินลู่เฉินตบโต๊ะด้วยมือข้างเดียว ตะเกียบที่อยู่บนโต๊ะก็เด้งขึ้นมา แล้วเขาก็สะบัดมือหนึ่งที"ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว..."ตามด้วยเสียงดังของลม ตะเกียบก็เหมือนอาวุธลับ ยิงทะลุเข่าของพวกบอดี้การ์ดโดยตรงในชั่วพริบตา กลุ่มบอดี้การ์ดที่ยังอวดดี ก็ล้มลงกับพื้นไปหมดแล้ว"ห้ะ?"พอเห็นฉากนี้ ชายวัยกลางคนก็เปลี่ยนสีหน้าทันทีเขาที่เคยเจอเรื่องมากมายมาก่อน รู้ดีว่าวันนี้ได้เจอกับผู้ยอดฝีมือเข้าแล้ว"เหี้ยเอ่ย! ทำไมไอเด็กนี้ถึงได้เก่งขนาดนี้วะ?"จูฉิงสะดุ้ง ใบหน้าที่สวยของเธอเต็มไปด้วยความตื่นตกใจเธอไม่คาดค
Read more

บทที่ 327

"สบายใจได้ ผมทำคนเดียว จะไม่มีวันลําบากถึงคนที่สองเด็ดขาด""แน่นอน ถ้าท่านทั้งสองกลัว ก็หนีไปก่อนได้ ฉันก็ทําเหมือนไม่เห็นอะไร"ลู่เหนิงเอ่ยปากอย่างเย็นชาคําพูดง่าย ๆ ไม่กี่คําทําให้หลัวทงและเจิ้งเจี้ยนอายและโกรธมากโดยเฉพาะแววตาของสาวงามทั้งสามคน ก็ยิ่งทำให้หน้าของพวกเขาโกรธเป็นไฟถูกหมอไม่มีหัวนอนปลายเท้าดูถูกเป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่ง"เด็กเวร มึงตายแน่ พวกมึงต้องตายให้ทั้งหมด !"ชายวัยกลางคนที่ลุกขึ้นจากพื้นดินมีสีหน้าดุร้าย"ใครจะตาย แกพูดอีกทีดิ"ลู่เฉินยกมือขึ้นและตบเข้าไปอีกครั้ง"คุณ..."ชายวัยกลางคนอ้าปาก ยังไม่ทันเอ่ยปากถูกตบหน้าอย่างแรงอีกครั้ง"แป๊ะ!"ชายวัยกลางคนครวญครางและสุดท้ายก็เป็นลมไปในที่สุดจูฉิงกับคนอื่นๆอึ้งไม่มีใครคาดคิดว่าลู่เฉินจะบ้าขนาดนี้ หลังรู้ว่าเป็นครอบครัวของตระกูลหลง แล้วยังกล้าลงมือหนักขนาดนี้ไม่อยากมีชีวิตแล้วเหรอ"เปราะบาง"ลู่เฉินตบมือแล้ว รู้สึกยังไม่ค่อยสะใจ"ลู่เฉิน นายรู้ตัวไหมว่าตัวเองก่อความหายนะใหญ่หลวงขึ้น นายทำผิดต่อตระกูลหลง เทพแห่งสวรรค์ไม่สามารถช่วยนายได้"หลังทงพูดด้วยเสียงอึกทึกระหว่างคิ้วยังมีความสุขบนความทุ
Read more

บทที่ 328

จูฉิงมีสีหน้ายิ้มแย้ม พูดต่อว่า "ซุยเหนิงซี่คราวนี้เธอรอดแล้ว ขอแค่หลัวทงโน้มน้าวให้คุณชายรองของตระกูลหลงได้ เชื่อเถอะว่าเธอจะรอดพ้นจากปากเสือได้อย่างแน่นอน""ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็คงจะดีมาก ขอบคุณมากๆพี่หลัว"สุ่ยหนิงซือโค้งคํานับอย่างลึกซึ้งและระบายออกมา"ไม่ต้องเกรงใจ ทุกคนเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน งานเล็กน้อยจะนับเป็นอะไรได้" หลัวทงโบกมืออย่างใจกว้าง" ในเมื่อปัญหาได้รับการแก้ไขแล้ว งั้นเราไปดื่มที่บาร์กันดีกว่า"เจิ้งเจี้ยนโทรหาคนขับรถ แล้วโบกมือให้คนขึ้นรถจากนนั้นขึ้นรถออกไปในขณะที่รถของพวกเขาเพิ่งสตาร์ท รถเพื่อการพาณิชย์สีดํามากกว่าสิบคันก็ส่งเสียงหวีดหวิว ล้อมรอบร้านอาหารทั้งหมดเมื่อประตูรถเปิดออก นักเลงจํานวนมากที่ถือไม้กระบองก็วิ่งเข้าไปในร้านอาหารอย่างดุเดือด"เชี่ย! เมื่อกี้คงไม่ใช่คนของตระกูลหลงใช่ไหม"เมื่อเปลือกตาของเจิ้งเจี้ยนกระตุก อยู่ๆก็กังวลขึ้นมาโชคดีที่พวกเขาออกมาทันเวลา เมื่อกี้ช้าอีกสองนาที อยากออกมาคงออกมาไม่ได้แล้ว"ซวนเฟย สามีคุณจะไม่เป็นไรใช่ไหม" สุ่ยหนิงซือกังวลเล็กน้อยยังไงก็ตาม ลู่เฉินเพิ่งช่วยเธอไว้ หากเกิดอะไรขึ้น เธอก็ไม่สบายใจ"ไม่ต้องเป็นห่ว
Read more

บทที่ 329

เมื่อมองดูสายตาที่เย็นชาของลู่เฉิน หัวใจของหลี่ชิงเหยาขมขื่น แต่ผิวเผินกลับแสร้งทําเป็นสงบ"ลู่เฉิน ฉันทําแบบนี้ ไม่ใช่เพื่อให้คุณขอบคุณฉัน แค่ไม่อยากให้มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณเท่านั้น" เธอพูดเบาๆ"ผมเป็นไงบ้าง เหมือนไม่เกี่ยวกับคุณ" ลู่เฉินทําหน้าเย็นชา"ฉันรู้ว่านายเกลียดฉัน ฉันก็รู้ว่าฉันเป็นหนี้นาย แต่ต่อไปฉันจะพยายามชดเชยให้ได้" หลี่ชิงเหยากล่าว"ชดเชย?"ลู่เฉินหัวเราะเยาะ "หลี่ชิงเหยา คุณประเมินตัวเองสูงเกินไปหรือเปล่า คุณคิดว่า ฉันจะสนใจสิ่งเหล่านี้ไหม""แล้วคุณสนใจอะไร หรือมีอะไรต้องการความช่วยเหลือ" หลี่ชิงเหยาถามอย่างลึกซึ้ง"ขอโทษ ผมไม่ต้องการอะไร ผมแค่หวังว่าคุณจะอยู่ห่างจากฉัน" ลู่เฉินกล่าวคุณเกลียดฉันขนาดนั้นเลยเหรอ " หลี่ชิงเหยาขมวดคิ้วเจ็บตรงหัวใจเล็กน้อย"ไม่งั้นหรอ คุณเล่นผมเหมือนหมา หรือว่าจะให้ผมส่ายหางขอความสงสารไปเอาใจคุณอีกหรือ" ลู้ฉินเยาะเย้ย"ขอโทษ.."หลี่ชิงเหยาหายใจเข้าลึก ๆ และในที่สุดก็ก้มหัวลง"เอาเถอะ อย่าทําท่าว่าถูกตําหนิ คุณเป็นแบบนี้ มีแต่จะทําให้ผมรู้สึกขยะแขยง" ลู่เฉินไร้ความปราณี"ฉัน..."หลี่ชิงเหยาต้องการพูดแต่ก็หยุดเธอพยายามพูดค
Read more

บทที่ 330

หลังจากส่งเฉาซวนเฟยไปถึงบ้านแล้ว ลู่เฉินก็กลับไปที่โรงพยาบาลผิงอันขณะเดียวกัน รถป้ายดําคันหนึ่งก็จอดอย่างเงียบ ๆ ที่มุมไม่ไกลจากโรงพยาบาลประตูรถเปิดออก นักฆ่าสวมหน้ากากสีดําหลายคน ถือปืนเก็บเสียง ค่อย ๆ เข้าใกล้โรงพยาบาลหมอหลายคนได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดีและให้ความร่วมมือโดยปริยายโดยไม่ต้องใช้คําพูดใด ๆ พวกเขาล้อมรอบโรงพยาบาลและทางออกทั้งหมดถูกปิดตาย"ขึ้น..."มือปืนที่เป็นแกนนำ ได้ทำท่าทางคนหนึ่งซ้ายพยักหน้า ตอนกำลังจะงัดประตูใหม่ๆประตูโรงพยาบาลส่งเสียง "เอี๊ยดอ๊าด" จู่ ๆ ก็เปิดออกแสงสีเหลืองสลัว ส่องจากภายใน"มาก็มาแล้ว อย่าซ่อนหัวโชว์หางเลย ข้างในเชิญเถอะ" มีเสียงเย็นชามาหลายคนมีสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย มองเข้าไปผ่านช่องประตู เห็นแต่ลู่เฉินกําลังนั่งอยู่บนเก้าอี้และดื่มไวน์อย่างสบาย ๆบนโต๊ะยังมีผักดองจานหนึ่งและข้าวถั่วลิสงหนึ่งจานดูสบาย ๆ และดูเหมือนภัยพิบัติครั้งใหญ่กําลังจะมาถึงแม้แต่น้อย"ทําไม หรือว่าต้องให้ผมออกไปเชิญพวกแกหรือไง"ลู่เฉินกลับมาเปิดอีกครั้งหลายคนมองหน้ากันและในที่สุดก็ไม่ซ่อนอีกต่อไป ทิ้งคนหนึ่งไว้หลังลมแล้ว ทั้งหมดก็ยกปืนเดินเข้าไปเพื่อ
Read more
PREV
1
...
3132333435
...
120
DMCA.com Protection Status