บทที่322

เจิ้งเจี้ยนแสดงสีหน้าที่เกินจริง

ไม่ใช่โรงเรียนดังเรียนจบก็แล้วแต่ ขนาดมหาวิทยาลัยยังไม่เคยเรียน คนแบบนี้ คู่ควรกับฉาวซวนเฟยได้อย่างไร

"ซวนเฟย เกิดอะไรขึ้น คุณจะไม่ใช่หาใครสักคนแบบลวกๆมาแนะนำให้พวกกเรามั้ง" จูฉิงแสดงสีหน้าไม่พอใจ

หมอในโรงพยาบาลเล็กๆแห่งหนึ่ง มีสิทธิ์กินข้าวโต๊ะเดียวกับพวกเธอได้ที่ไหน

"อย่าเอะอะโวยวาย ลู่เฉินเก่งทั้งด้านแพทย์และศิลปะการต่อสู้ ยอดเยี่ยมมาก ต่อไปพวกคุณก็รู้เอง" ฉาวซวนเฟยยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

"ซวนเฟย ผมว่า แทนที่จะพิจารณาหมอตัวเล็กๆคนนี้ คุณควรพิจารณาผมดีกว่า"

ในเวลานี้ หลัวทงที่นั่งอยู่ข้างๆพูดติดตลกอย่างกึ่งล้อเล่น

กาลครั้งหนึ่ง เขาก็เคยจีบฉาวซวนเฟย แต่น่าเสียดายที่ถูกอีกฝ่ายปฏิเสธอย่างไร้ความปราณี

ตอนนี้เมื่อเห็นเธอแม้แต่หมอคนหนึ่งก็สามารถยอมรับได้ เขาที่รู้สึกตังเองมีสติที่ดีเป็นร้อยเท่าก็เริ่มมีความคิดอื่นอีกครั้ง

ไม่ว่ายังไง ตระกูลหลัวอยู่ในเมืองเจียงหนาน ซึ่งเป็นขุนนางหนึ่ง

"ใช่ค่ะ ซวนเฟย ฉันคิดว่าหลัวทงก็ดี หลายปีมานี้ไม่ได้หาแฟนเลย ก็เพื่อรอคุณ คุณลองคิดดูสิ"

จูฉิงกะพริบตาและเริ่มกลายเป็นแม่สื่อ

"หลัวทงก็ช่างเถอะ ไม่ใช่สเปคของฉัน"

ฉาวซวน