All Chapters of ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน: Chapter 611 - Chapter 620

เจียงเซิงเงยหน้าขึ้น "ใครมาก่อเรื่อง?""ผู้เฒ่าเจียง" แฟรงค์หันหน้าไปมองเธอแล้วตอบกลับ "สามปีมานี้ เธอมาก่อความวุ่นวายอยู่หลายครั้งมาก บอกว่าไวน์เนอร์ จิวเวลรี่ต่อให้คลุมตำแหน่งของSoul จิวเวลรี่เอาไว้ แต่ก็เป็นธุรกิจของตระกูลเจียง พวกเขามั่นใจว่าคุณเสียชีวิตไปแล้ว สิทธิ์การครอบครองของเจียงเซิ่นควรจะให้หลานชายของเขาเป็นคนสืบทอดเจียงเซิงยิ้ม แล้วหมุนปากกาเล่น "หลายปีมานี้ คนตระกูลเจียงของเมืองจินเฉิงไม่ได้เปลี่ยนไปสักนิดเลย"แฟรงค์จนปัญญา "เปลี่ยนไปเลยเถิดยิ่งกว่าเดิมอีก มาสร้างความวุ่นวายบ่อย ๆ ก่อเรื่องจนถึงหน้าตำรวจ ตำรวจเข้ามาจัดการหลายครั้งก็ไม่อยากจะสนใจแล้ว ในเมื่อผู้สืบทอดสิทธิ์การครอบครองทรัพย์สินของเจียงเซิ่นเขียนชื่อของคุณ พวกเขาเข้ามายุ่งไม่ได้"ขณะพูดเขาก็มองเจียงเซิง "คุณจะไปจัดการไหม?"เจียงเซิงยืนขึ้นช้า ๆ "ฉันแอบสังเกตการณ์อยู่ลับ ๆ ดูว่าครอบครัวนั้นจะก่อความวุ่นวายอย่างไร"ผู้เฒ่าเจียงพาเจียงเฮงหลานชายของเธอและก็ญาติ ๆ มาก่อเรื่องที่โถงใหญ่ ในเมื่อเรื่องแบบนี้ไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้งแล้ว พนักงานที่อยู่ในห้องโถงต่างก็เคยชินแล้วพูดสองสามประโยค พวกเขาก็ด่าทอไม่น่าฟั

"เป็นเพราะผมสูญเสียความทรงจำใช่ไหม" ซือเย่เจ๋วขยับริมฝีปากเล็กน้อย "คุณไม่ต้องการผมแล้ว"เขาน้อยใจจนทำให้คนอยากจะลูบหัวด้วยความรักเจียงเซิงหลุดขำ จากนั้นก็พิงเข้าในอ้อมกอดของเขา ริมฝีปากแนบข้างหูของเขาแล้วพูดเสียงเบา "ใครบอกว่าไม่ต้องการ ฉันต้องการหัวใจของคุณ ต้องการร่างกายของคุณ ต้องการให้ทั้งตัวของคุณเป็นของฉัน"ซือเย่เจ๋วก้มหน้าจ้องตากับเธอ รอยยิ้มของเธอสวยจนน่าหลงใหล ยั่วยวนหัวใจของเขาตลอดเวลา ทำให้เขารู้สึกจักจี๊หัวใจจนยากจะทนไหวเขาจูบหน้าผากของเธอ และพูดอย่างจริงจัง "กลับไปค่อยให้คุณ"แสงสีในยามราตรีเริ่มมืดลงแสงสีเหลืองนวลอันอบอุ่นตรงหัวเตียงเกิดเป็นเงาส่วนหนึ่ง ใบหน้าด้านข้างของซือเย่เจ๋วย้อนแสง มือลูบเส้นผมของเธอเจียงเซิงพลิกตัว และมุดเข้าไปในอ้อมกอดของเขา "ซือเย่เจ๋ว ฉันอยากยืมคนจากคุณหน่อย"ซือเย่เจ๋วก้มหน้ามองเธอ "ยืมใคร?""แน่นอนว่าเป็นหลัวเชว่" เจียงเซิงเงยหน้าขึ้นสบตากับสายตาที่ลึกซึ้งของเขา ในดวงตามีรอยยิ้มไหลล้น "คุณเชื่อใจเขา"เขายิ้มแล้วก้มหน้าจูบศีรษะของเธอ "ได้"ปลายนิ้วของเจียงเซิงวาดเป็นวงอยู่ตรงหน้าอกของเขา "ฉันเอาสิบเจ็ดไว้ให้คุณ"เขาขมวดคิ้วเล็

ในห้องเช่าที่หมู่บ้านชายฝั่งทะเล ภายในห้องรกมาก บนโต๊ะยังมีกล่องข้าวที่กินเสร็จเมื่อวานซืนแต่ยังไม่ได้ทำความสะอาดเป็นเพราะอากาศในตอนนี้ไม่ได้เหมือนกับหน้าร้อนที่แผดเผา อีกทั้งบริเวณชายฝั่งทะเลภูมิอากาศเปียกชื้น ตอนกลางคืนอากาศเย็น ลแะไม่เห็นแมลงวันสักตัวบินว่อนในที่เขี่ยบุหรี่เต็มไปด้วยด้นบุหรี่จนจะล้นออกมาแล้ว โทรศัพท์ที่วางอยู่ตรงหัวเตียงหน้าจอสว่างขึ้น เจียงยี่พลิกตัว จากนั้นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเขาที่เดิมทียังเมาค้างอยู่ เมื่อเห็นอะไรบางอย่างก็ได้สติทันที เขาลุกขึ้นนั่งและจ้องมองบัญชีบนหน้าจอที่มีเงินเพิ่มขึ้นมาหลายล้านบาทมือของเขาที่ถือโทรศัพท์มือถือสั่นไหว เขาขยี้ตาอย่างละเอียด เงินหลายร้อยล้านบาทนั้นไม่มีการเปลี่ยนแปลงเขาลงชื่อเข้าใช้บัญชีธนาคาร เพื่อตรวจสอบบันทึกการโอนเงินเมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้วได้ยินเสียงคนเคาะประตู เจียงยี่ได้สติทันทีผู้เฒ่าเจียงผลักประตูแล้วเดินเข้ามาทันที "ดีจริง ๆ ที่แท้แกก็หลบอยู่ที่นี่เองเหรอ!"“แม่ แม่มาได้อย่างไร?”เจียงยี่สีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เห็นเจียงเฮงลูกชายของเขาลากกระเป๋าเดินทางเข้ามาในห้อง และพูดด้วยความรังเกียจ “พ่อ

สีหน้าของหานเซิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย "งั้นคุณบอกพี่เจ๋วว่าฉันมาหาเขา"พนักงานต้อนรับตรงเคาน์เตอร์ยังคงยิ้มบางด้วยความใจเย็นและความเป็นมืออาชีพ "คุณหาน อย่าทำให้พวกเราลำบากใจเลยค่ะ คำสั่งที่ท่านเจ๋วสั่งเอาไว้พวกเราทำได้แค่ต้องทำตามคำสั่ง นอกจากว่าคุณจะโทรไปหาท่านเจ๋วด้วยตัวเอง"หานเซิงสีหน้าไม่ค่อยดีนัก จากนั้นหยิบโทรศัพท์ออกมาช้า ๆ แต่ไม่ได้กดโทรออกไป เพราะเขาไม่มีเบอร์โทรศัพท์ของท่านเจ๋วด้วยซ้ำครั้งสุดท้ายที่มาบริษัทและนัดทานอาหารกับเขา เขายังให้พบหน้าได้ ทำไมครั้งนี้ถึงพบหน้าไม่ได้แล้วในตอนนี้ ซือเย่เจ๋วเดินออกมาจากในลิฟต์พอดี แต่ข้างกายของเขาไม่ใช่หลัวเชว่ แต่เป็นผู้หญิงผมสั้นวัยรุ่นคนหนึ่งผู้หญิงคนนั้นไม่ได้สวมเสื้อผ้าที่เป็นทางการ เธอแต่งตัวแบบสบายๆ ออกทอมบอย หน้าตาสาใสเหมือนกับเด็กผู้ชาย"พี่เจ๋ว!"หานเซิงเห็นซือเย่เจ๋ว ก็วิ่งไปทางเขา ตั้งใจทำให้รองเท้าส้นสูงแปดเซนที่อยู่ใต้เท้าพลิก จากนั้นก็โผไปทางซือเย่เจ๋วแต่ทว่าเธอไม่ได้ล้มลงเพราะมีคนคว้าไหล่ของเธอเอาไว้ เพื่อรักษาร่างกายที่ไม่สมดุลของเธอให้มั่นคงเธอชะงักงัน จากนั้นหันกลับไปมองสิบเจ็ดที่จับเธอเอาไว้ด้วยใบหน้านิ่ง

ที่สำคัญคือคำพูดนี้ออกมาจากปากของเธอเอง เธอพูดให้ "เพื่อนรัก" คนหนึ่งของเธอ และ "เพื่อนรัก" คนนี้ของเธอก็อยู่ในกลุ่ม จากนั้นนำบันทึกการสนทนาออกมา เธออยู่นอกหน้าจอก็แทบจะขำตายเจียงเซิงส่ายหน้าอย่างจนปัญญา "วงการนี้ของพวกเธอวุ่นวายจริง ๆ""นั่นเป็นเพราะหานเซิงอยู่ในวงการชื่อเสียงไม่ดี คนพวกนั้นภายนอกสนิทสนมกับเธอ อันที่จริงลับหลังพูดแขวะเยอะมาก"เซียวเถียนเถียนพูดจบ สองมือรองศรีษะและกระพริบตา "ฉันแค่ดูเรื่องสนุก แทบจะไม่ได้ส่งข้อความในกลุ่มเลย มีบางครั้งที่ซ่อนตัวอยู่ในกลุ่มพวกเธอ ก็ได้รับรู้ข่าวซุบซิบที่นักข่าวไม่สามารถขุดคุ้ยออกมาได้"เมื่อพูดแบบนี้ เจียงเซิงก็รู้สึกประหลาดใจเธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแล้วเลิกคิ้วเล็กน้อย "ไม่สู้ เธอเชิญฉันเข้าไปในกลุ่มหน่อยสิ?"รอยยิ้มที่มุมปากของเซียวเถียนเถียนค่อย ๆ หายไป เปลี่ยนเป็นความตื่นตระหนกเซียวเถียนเถียนเชิญเจียงเซิงเข้าในกลุ่มชื่อกลุ่มชื่อว่า "มิตรภาพของผู้หญิงโสดเมืองหลวง" และก็มีแค่ร้อยกว่าคนเธอเปลี่ยนชื่อเป็น "อลิซ"เป็นเพราะเซียวเถียนเถียนเชิญเข้ากลุ่ม พวกเธอจึงไม่ได้สงสัยใด ๆ มากสุดก็แค่รู้สึกว่าแอ็คเคาน์ "อลิซ" มีความคุ