All Chapters of ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน: Chapter 491 - Chapter 500

"คุณหนู!" สิบเจ็ดอุทาน"ขอโทษ ขอโทษ!" บริกรคนนั้นก้มตัวขอโทษอย่างหวาดกลัวเจียงเซิงหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดอย่างคล่องแคล่ว จากนั้นยิ้มแล้วพูด "ไม่เป็นไรค่ะ คุณไปทำงานเถอะค่ะ"ซือเย่เจ๋วมองดูเธอ "ผมให้คนเตรียมชุดราตรีไว้ชุดหนึ่ง น่าจะเหมาะสมกับคุณอลิซมาก ในเมื่องานเลี้ยงยังไม่จบสิ้น"เหมือนดูออกว่าเธออยากจะออกจากงานกลางคัน และคำพูดที่ว่างานเลี้ยงยังไม่จบ เห็นได้ชัดว่าต้องการเอ่ยปากยื้อเธอเอาไว้เดวิดยิ้มพูด "จริงด้วยครับ คุณอลิซมาร่วมงานเลี้ยงของผม จะสวมใส่เสื้อผ้าที่มีคราบเหล้าหกใส่ก็ไม่ได้ แบบนี้จะทำให้คนพูดว่าผมต้อนรับได้ไม่ดีนะครับ"เจียงเซิงเงยหน้าขึ้น และยอมรับอย่างเต็มใจ "งั้นก็รบกวนคุณซือแล้วค่ะ"ในตอนที่เจียงเซิงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องรับรองก็ได้ให้สิบเจ็ดไปเป็นเพื่อน เพราะเธอรู้ว่าสิบเจ็ดไม่มีทางให้ใครเข้าใกล้ตัวเธอได้อย่างแน่นอนสิบเจ็ดยืนรออยู่หน้าประตู รับเสื้อผ้าที่คนของซือเย่เจ๋วนำมาให้จากนั้นเอามาให้เจียงเซิงเจียงเซิงปิดประตู ถอดเสื้อสูทของเธอออก และถอดหมุดกระดุมทับทิมออก เมื่อนึกถึงว่าซือเย่เจ๋วนั่งรถเข็น ก็นึกถึงที่คุณลุงเรเวียร์พูดว่าเขาป่วยหนัก ในดวงตาเผยค

ซือเย่เจ๋วนั่งอยู่ในห้องหนังสือที่มีแสงสลัว ๆ กำลังนวดหัวคิ้วอยู่ จนกระทั่ง หลัวเชว่ถือน้ำอุ่นหนึ่งแก้วเข้ามาในห้องหนังสือหลายปีมานี้ ซือเย่เจ๋วพึ่งพายานอนหลับมาตลอดถึงจะเข้านอนได้“ท่านเจ๋ว ต้องการให้ผมไปสืบเรื่องของคุณเจียงอีกไหมครับ?”รวมถึงเธอไปมีความเกี่ยวข้องกับเฮนรี่ได้อย่างไรกันแน่ และยังมีผลการตรวจดีเอ็นเอฉบับนั้นซือเย่เจ๋วดวงตามืดสลัว "ไม่ต้อง ความสัมพันธ์ของเธอกับองค์กรต้าตูฉันพอจะเดาได้แล้ว"ตอนนั้นทำไมเรเวียร์ถึงได้รับใช้แม่ของเธอ ถึงขั้นที่ปกป้องเจียงเซิงถึงขนาดนี้ มันชัดเจนเป็นอย่างมากเขาหยิบกล่องยาขึ้นมาแล้วเทยาออกมาหนึ่งเม็ด แต่กลับไม่ทานเข้าไปสักทีหลัวเชว่มองดูเขา "เมื่อคุณเจียงไปถึงประเทศ S ก็ยั่วยุเรเจลอย่างเปิดเผย คืนนี้ปรากฏตัวที่งานเลี้ยงของเดวิด คิดว่าอยากจะดึงเดวิดไปเป็นพวก"ซือเย่เจ๋วเผยรอยยิ้มที่มุมปากขึ้นมาเล็กน้อย "แต่พวกเขาคิดไม่ถึงอย่างแน่นอนว่า ฉันได้ดึงเดวิดมาก่อนแล้ว"ไม่เพียงเรเจลคิดไม่ถึง เฮนรี่ก็คงจะคิดไม่ถึงเหมือนกันสินะเขาให้โอกาสเซิงเซิงมาที่ประเทศ S คิดว่าต้องมีการเตรียมตัวไว้ตั้งนานแล้ว นี่ก็เป็นเหตุว่าทำไมเธอถึงกล้าแย่งชิงถิ่นฐา

ซือเย่เจ๋วยิ้มบาง รอยยิ้มมีความหงอยเหงาเล็กน้อย จากนั้นข่มเสียงทุ้มต่ำ "ผมกลัวว่าได้พบคุณแล้วจะควบคุมไม่อยู่ ก็เหมือนกับเมื่อคืนผมพบกับคุณอยู่ดี"เขาขยับเข้าใกล้เธอ ทำให้เธอไม่มีทางถอย "เซิงเซิง ถ้าหากคุณไม่ปรากฏตัว ผมจะควบคุมตัวเองไม่ให้คิดถึงคุณได้ แต่สุดท้ายคุณก็ยังปรากฏตัวขึ้น"ความอดกลั้น การควบคุมสามปีมานี้ ก็เป็นเพียงแค่การบังคับตัวเองไม่ให้คิด แต่เขาโกหกทุกคนได้ กลับโกหกตัวเองไม่ได้มือที่กำแน่นของเจียงเซิงค่อย ๆ คลายออก ขนตายาวที่ปิดตาของเธอปิดบังอารมณ์เล็กน้อยในดวงตาของเธอ ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอก็ดึงมือกลับ "พวกเรามาคุยเรื่องความร่วมมือกันก่อนเถอะ"ซือเย่เจ๋วลดสายตาลงแล้วหัวเราะแห้ง ๆ จากนั้นเดินไปตรงหน้าโต๊ะหยิบเอกสารขึ้นมาชุดหนึ่ง "นี่คือรายชื่อของผู้คัดเลือก เดวิดให้ผมมา"เจียงเซิงตกตะลึง “ทำไมเขาถึงให้สิ่งนี้กับคุณ?”บางทีอาจมีแค่ตอนที่คุยเรื่องเป็นทางการ เธอก็จะเหมือนกับในอดีต ต่อให้เป็นแบบนี้ เขาก็พึงพอใจมากแล้วเขาเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ และยื่นเอกสารให้เธอ "เพราะเรื่องที่เขาเป็นกังวล ก็เป็นเรื่องที่พวกเรากังวล"เจียงเซิงรับเอกสารไปแล้วตรวจดู บนตารางมีสิบกว่ารายช

ซือเย่เจ๋วมองดูเขาอยู่นานมาก จากนั้นยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย เปลี่ยนไปพูดเยาะหยันเล็กน้อย "เสียแรงเปล่าที่นายติดตามอยู่ข้างกายฉันนานขนาดนี้ นายกลับร่วมมือกับคุณปู่ปิดบังฉัน"อันที่จริงเขารับรู้ เรื่องที่ประกาศการหย่าร้างของพวกเขาเป็นฝีมือของคุณปู่ ตอนที่เขาไม่ได้สติ เรื่องที่บีบบังคับเจียงเซิงให้เซ็นชื่อก็เป็นคุณปู่ที่ใช้ให้หลัวเชว่ไปทำเขารู้ว่าหลัวเชว่ไม่มีทางปิดบังเขา ถ้าหากไม่มีคำสั่งของคุณปู่เขาจะกล้าได้อย่างไร?แต่เรื่องใหญ่แบบนี้ เขากลับช่วยคุณปู่ปิดบังตัวเองเอาไว้!"ท่านเจ๋ว อันที่จริงท่านผู้เฒ่าหวังดีกับคุณ......""ทำเพื่อฉัน?" ซือเย่เจ๋วยิ้มเยาะ จากนั้นก็เปลี่ยนไปเย้ยหยันตัวเอง "ฉันทำให้เธอเสียลูกไป ที่บอกว่าคุณปู่หวังดีกับฉัน แต่กลับทำให้ชีวิตนี้ของฉันต้องติดค้างเธอ และติดค้างลูก"ลูกที่ไม่ได้เกิดออกมา สามปีที่ผ่านมาเขาไม่รู้ว่ายังมีลูก เขาควรจะชดเชยเซิงเซิงอย่างไร ควรจะเผชิญกับความจริงนี้อย่างไร?"แค่กแค่ก......" อาจเป็นเพราะอารมณ์แปรปรวนมากเกินไป ซือเย่เจ๋วไอออกมาเป็นเลือดอย่างรุนแรงหลัวเชว่สีหน้าเปลี่ยนไป "ท่านเจ๋ว!"......ภายในรถ สิบเจ็ดขับรถอยู่ข้างหน้า เหลือบมอ

"คุณยังไม่นอน" เสียงของเขาฟังดูแหบแห้งเล็กน้อย แต่ยังคงมีเสน่ห์เธอหยุดชะงักและกัดฟันพูด "ใครว่าล่ะ ฉันนอนแล้ว"เขาเงียบไปครู่หนึ่ง และพูดขึ้นช้า ๆ "ไฟในห้องของคุณยังสว่างอยู่"เจียงเซิงลุกขึ้นเดินไปตรงหน้าหน้าต่างทันที ที่หน้าประตูใหญ่มีรถยนต์สีดำคันหนึ่งจอดอยู่เห็นแค่เขายืนตัวสูงอยู่ที่ตรงหน้ารถ บนตัวสวมเสื้อกันลมตัวยาวสีน้ำตาลเทา ไฟข้างทางส่องมาที่เขา แต่กลับมีความโดดเดี่ยวอยู่เล็กน้อยเจียงเซิงนวดหัวคิ้ว รู้สึกปวดหัวเล็กน้อย "ซือเย่เจ๋ว คุณมีธุระไหม?""ไม่มี" เขาเงยหน้ามองไปทางหน้าต่าง "เพียงแค่ผ่านทางจึงแวะมาดู"เจียงเซิงยิ้ม "ระยะทางตั้งไกลผ่านมาทางนี้ได้ด้วยเหรอ? คุณซือ ข้ออ้างของคุณแย่เกินไปแล้ว""เรเจลส่งคนมาหาคุณ" ซือเย่เจ๋วล้วงกล่องบุหรี่ออกมาจากในกระเป๋า แล้วหยิบออกมาหนึ่งมวนเจียงเซิงหรี่ตา "คุณรู้ได้อย่างไร?"เขาถือบุหรี่ไว้ในมือแต่ไม่ได้คากไว้ที่ปาก "เขาไม่มีทางละทิ้งถิ่นฐานของตระกูลกุง""เขาไม่มีทางยอมแพ้จริง ๆ นั่นแหละ แต่ฉันก็ไม่มีทางยอม" เจียงเซิงพูดขึ้น และหันหลังกลับ "ซือเย่เจ๋ว ดึกมากแล้ว มีธุระอะไรพรุ่งนี้ค่อยว่ากันเถอะ""คุณนัดเดทผมเหรอ?" ซือเย่เจ๋ว