บทที่ 495

เธอให้บอดี้การ์ดสองคนรออยู่ข้างนอก และเดินเข้าไปในคฤหาสน์กับสิบเจ็ด หลัวเชว่กำลังรอเธออยู่ "คุณมาแล้วเหรอครับ"

เขามองสิบเจ็ดแล้วพูดขึ้นอีก "ท่านเจ๋วให้คุณเข้าไปเพียงคนเดียว"

เจียงเซิงฝ่าเท้าหยุดชะงัก จากนั้นมองไปทางสิบเจ็ด "เธอรอฉันอยู่ตรงนี้เถอะ ฉันไม่เป็นไร"

สิบเจ็ดลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ไม่ได้ตอบโต้อะไร จากนั้นมองดูเจียงเซิงเดินเข้าไปข้างใน

หลัวเชว่จ้องมองเธอ จู่ ๆ ก็ยิ้มออกมา "ได้ยินว่าคุณสิบเจ็ดฝีมือไม่เลวเลย ไม่ทราบว่ามีเวลาว่างประชันกันไหม?"

สิบเจ็ดเหลือบมองเขาโดยไม่ขมวดคิ้ว และไม่พิจารณา "เว้นเสียแต่ว่าคุณอยากตาย"

หลัวเชว่"..."

เจียงเซิงเดินเข้าไปในห้องหนังสือ ชายหนุ่มยืนอยู่ตรงหน้าหน้าต่างหันหลังให้เธอ บนตัวสวมใส่เสื้อเชิ้ต ทั้ง ๆ ที่ยังเป็นแผ่นหลังที่ทำให้คนรู้สึกอุ่นใจขนาดนั้นในอดีต แต่ไม่รู้ว่าทำไมกลับมีความโดดเดี่ยวเล็กน้อย

เขารู้สึกถึงเธอที่ยืนอยู่ด้านหลังได้ตั้งนานแล้ว ซือเย่เจ๋วน้ำเสียงเรียบเฉย "สามปีมานี้คุณใช้ชีวิตได้ดีไหม"

เจียงเซิงกอดอกและตอบอย่างชัดเจน "ท่านเจ๋วให้ฉันมาเพื่อหารือเกี่ยวกับความร่วมมือ แต่กลับถามฉันเกี่ยวกับเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับความร่วมมือ