All Chapters of ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน: Chapter 461 - Chapter 470

"พี่ลี่ พี่เรียกคู่หมั้นของพี่มาดื่มเหล้าด้วยเหรอ หาดูได้ยากนะเนี่ย" หานถังถือแก้วไวน์ จากนั้นสายตามองไปทางลู่ลี่เซิน และยิ้มหยอกล้อลู่ลี่เซินไม่ตอบเขาเซียวเถียนเถียนโยนเมล็ดแตงโมที่ตกอยู่บนโต๊ะไป "นายพูดจาซี้ซั้วอะไรน่ะ?"หานถังหลบออกและยิ้มพูด "เราทุกคนอยู่ในแวดวงเดียวกัน ใครบ้างที่ไม่รู้เกี่ยวกับการหมั้นหมายระหว่างตระกูลเซียวกับตระกูลลู่?"การหมั้นหมายระหว่างตระกูลเซียวกับตระกูลลู่ คนในแวดวงชั้นสูงไม่มีใครที่ไม่รู้ และก็เป็นเรื่องที่แน่นอนแล้ว ต่อให้เซียวเถียนเถียนไม่ยอมรับ แต่ก็หนีไม่พ้นแล้วเสิ่นตงตงที่นั่งอยู่ด้านข้างลู่ลี่เซินก็ยิ้มพูดหยอกล้อกู้เฉินกวางขึ้นมา "อาเฉิน นายยังไม่คิดเรื่องแต่งงานของนายอีกเหรอ?"กู้เฉินกวางวางแก้วไวน์ลง "ฉันไม่รีบ""ยังไม่รีบอีก นายอายุเท่า ๆ กับท่านเจ๋วนะ ว่าแต่ ท่านเจ๋วไม่ได้ออกมารวมตัวกันนานแล้วนะ?"หานถังมองเสิ่นตงตง “เขามีครอบครัวแล้ว จะไปเหมือนกับนายที่ออกมาม่อสาวทั้งวันได้เหรอ?”"ชิ ตาข้างไหนของนายที่เห็นว่าฉันม่อสาว? นายอย่าใส่ความฉันนะ นี่ยังมีสาวสวยคนอื่นอยู่ด้วย" เสิ่นตงตงพูดจบ สายตาของพวกเขาก็มองไปทางเจียงเซิงเจียงเซิงหยิบแก้

"อืม ผมอิจฉาที่เขามีพ่อแม่ที่รักเขา และก็อิจฉาในความเป็นตัวของตัวเอง" กู้เฉินกวางยิ้มบางความเปล่าเปลี่ยนในดวงตาทำให้เจียงเซิงสัมผัสได้ว่า เขาอิจฉาซือเย่เจ๋วจริง ๆ และเขาก็พูดอย่างเรียบเฉยอีก "ในอดีตเคยมีคนบอกผมว่า คนเราถ้าหากไม่มีความฝัน ไม่กล้ามีชีวิตอยู่เพื่อตัวเอง รู้จักแต่ใช้ชีวิตอยู่ในระเบียบแบบแผนซ้ำ ๆ ทุกวัน นั่นต่างหากที่จะน่าเศร้า"เขาหันหน้าไปมองเธอ "คนที่พูดแบบนี้กับผมก็คือแม่ของซือเย่เจ๋ว คุณน้าเย่ยู"เจียงเซิงอ้าปาก แต่กลับไม่พูดอะไรส่วนเขาพูดขึ้นช้า ๆ "ผู้อาวุโสในบ้านของผมเข้มงวดมาก ตอนเด็ก ๆ ผมนอกจากต้องเรียนมารยาท กฎระเบียบ และยังต้องอ่านหนังสือมากมายเพิ่มความรู้ ไปโรงเรียนเอกชน สิ่งที่ผมต้องเรียนรู้ก็เปลี่ยนไปเยอะมากขึ้น ไม่มีเวลาเหลือเฟือที่จะให้ตัวเองได้ผ่อนคลาย ถึงขั้นที่ไม่กล้าหวังว่าจะได้มีเพื่อน"เจียงเซิงเข้าใจ เกิดในตระกูลสูงศักดิ์ฐานะสูงส่งมีกินมีใช้ แต่กฎระเบียบแต่ละข้อกลับเคร่งครัดถึงที่สุด"งั้นคุณรู้จักกับซือเย่เจ๋วได้อย่างไร?" เจียงเซิงเหมือนว่าฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาได้ จู่ ๆ ก็อยากรู้เรื่องที่เกี่ยวกับซือเย่เจ๋วในอดีตและกู้เฉินกวางก็บอกกับเธอ "เป

"ซือเย่เจ๋ว คุณ..." ลู่ลี่เซินอยากจะพุ่งเข้าไปกระทืบเขาอย่างหนักสักยก แต่เห็นว่าเซียวเถียนเถียนดึงเขาไว้ไม่ยอมปล่อย เขาจะวู่วามสะบัดเธอออกไปก็ไม่ได้น้อยครั้งที่ลู่ลี่เซินจะอารมณ์ร้อน ยิ่งไม่มีทางลงมือกับคนอื่นโดยไร้เหตุผล แต่ซือเย่เจ๋วทำเกินไปจริง ๆ"พอแล้ว"เจียงเซิงสีหน้าค่อย ๆ สงบลง ถึงขั้นที่เงียบสงัด เหมือนกับเถ้าที่ดับมอดไป มองไม่ออกถึงความรู้สึกใด ๆ มือที่กำอยู่บีบแน่น เย็นเยือกเล็กน้อย และกำลังสั่นเทาเธอเงยหน้ามองซือเย่เจ๋ว สุดท้ายตาก็แดงก่ำ เหมือนกับน้ำตาที่อยู่ในเบ้าตาจะไหลออกมาแล้วแต่ซือเย่เจ๋วกลับไม่มองเธอเพราะไม่กล้ามอง"ซือเย่เจ๋ว ถ้าหากฉันไม่หย่า คุณจะทำอะไรฉันได้?" จริงด้วย เธอต่ำต้อยถึงขั้นนี้แล้ว เธอยังหวังที่จะยื้อเอาไว้ เธอยอมถอยแล้ว เธอไม่หย่า ต่อให้เขาไล่เธอไป เธอก็ไม่อยากไปที่ประเทศ S ผู้ชายที่ปกป้องตัวเองโดยไม่คิดชีวิต เธอจะเชื่อได้อย่างไรว่าเขาไม่รักเธอ? และจะเชื่อได้อย่างไรว่าเขาเบื่อหน่ายเธอแล้ว?"เจียงเซิง เธอไม่ได้ยินเหรอว่าเขาพูดอย่างไร หย่าร้างกับผู้ชายแบบนี้ เธอยังมีตัวเลือกที่ดีกว่า" ลู่ลี่เซินขบเขี้ยวเคี้ยวฟันเริ่มตั้งแต่ที่เธอเรียกเขาว

"เธอไม่ทำงานเหรอ?""เห้อ ลางานได้นะ อย่างมากก็แค่หักเงินเดือนไปสองสามวันไง" เซียวเถียนเถียนแบมือตอบกลับเจียงเซิงยกกาแฟขึ้น เพิ่งจะดื่มเข้าไป จู่ ๆ ก็อยากอาเจียนเธอรีบวางแก้วลงแล้วลุกวิ่งไปที่ห้องน้ำ"เซิงเซิง?" เซียวเถียนเถียนลุกขึ้นตามเธอวิ่งไปในห้องน้ำ พุ่งเข้าไปในห้องกั้นที่มีโถส้วม เพิ่งจะเปิดฝาก็คุกเข่าอ้วกอยู่ตรงนั้น"เซิงเซิง เธอไม่เป็นไรนะ?"เซียวเถียนเถียนปรากฏตัวที่ด้านนอก หลังจากเห็นเธออ้วก สีหน้าก็ตกตะลึง "เซิงเซิง เธอไม่ใช่ว่า......"เธอนึกอะไรขึ้นได้ทันทีส่วนเจียงเซิงก็ตัวแข็งทื่อ คลื่นไส้อาเจียน ไม่อยากอาหาร บวกกับประจำเดือนมาช้าอีกคงไม่ใช่หรอกมั้ง?เธอกดชักโครก มือวางบนท้องที่แบนราบแล้วเดินออกมา สีหน้าซีดเซียวมากยิ่งขึ้นเซียวเถียนเถียนเป็นกังวล “หรือว่าให้ฉันไปตรวจที่โรงพยาบาลกับเธอไหม?”เจียงเซิงไม่ได้ปฏิเสธถ้าหากท้องจริง ๆ ล่ะ?ควรทำอย่างไร?ซือเย่เจ๋วหย่าร้างกับเธอ เด็กคนนี้เกิดมาจะนับเป็นอะไรล่ะ?เซียวเถียนเถียนพาเจียงเซิงไปโรงพยาบาล เธออยู่เป็นเพื่อนเจียงเซิงตรวจร่างกาย ไม่นานนัก เมื่อได้เห็นผลก็เป็นอย่างที่พวกเธอคิดไว้เธอตั้งครรภ์หมอวาง

กลิ่นยาฆ่าเชื้อของโรงพยาบาลที่คุ้นเคยทำให้เธอค่อย ๆ ลืมตาขึ้น สิ่งที่ปรากฏในสายตาคือเพดานสีขาว“เซิงเซิง เธอตื่นแล้วเหรอ?” เซียวเถียนเถียนเห็นเธอฟื้นมา ก็ยิ้มแล้วลุกขึ้นถามและในห้องพักผู้ป่วยยังมีเจียงเซิ่นกับหลัวหยิง เขาได้ยินหลัวหยิงบอกว่าเจียงเซิงเป็นลมเข้าโรงพยาบาลเขาจึงรีบตามมา และรู้สึกเป็นห่วงอย่างมาก "เซิงเซิง หมอบอกให้ลูกพักผ่อนให้เต็มที่ ลูก......ตั้งครรภ์แล้ว แถมยังกระเทือนถึงครรภ์ เกือบทำให้แท้ง"เจียงเซิงตกตะลึง มือวางที่บนท้องอย่างอดไม่ได้ อันที่จริงเธอรู้สึกผิดเล็กน้อย เธอเกือบจะฆ่าลูกแล้วเธอพูดอย่างอ่อนแรง “ใครเป็นคนส่งฉันมา…”เธอจำได้ว่าก่อนที่จะหมดสติเหมือนเห็นใครบางคนเซียวเถียนเถียนเบะปาก รู้ว่าเธอกำลังตั้งหน้าตั้งรออะไร" พี่ชายของฉันเอง ผู้ช่วยของเขาเรียกเรียกเขากลับไปแล้ว"เจียงเซิงเม้มปาก ขนตาสั่นคลอนเล็กน้อยหลัวหยิงเห็นเธอจะลุกขึ้นนั่ง ก็รีบประคองเธอ ถ้าหากไม่ใช่ว่าพี่ชายของเธอบอกเธอ เธอก็ไม่รู้ แถมพี่สะใภ้ยังตั้งครรภ์......ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอเอ่ยปากอย่างเรียบเฉย "พวกเธอออกไปก่อนเถอะ ฉันอยากอยู่คนเดียว"หลัวหยิงลังเล ส่วนเซียวเถียนเถียนก็ปลอบใจเธอ