All Chapters of ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน: Chapter 171 - Chapter 180

เจียงเซิงเดินเข้ามาหาเขา ไม่รู้ว่ายังตกใจกลัวอยู่หรือว่าเป็นอะไรอย่างอื่น เธอทั้งคนรู้สึกหมดเรี่ยวแรงและนั่งยองๆ อยู่ตรงหน้าเขา "เหยียนเหยียน หนูไปไหนมา ทำไมกลายเป็นแบบนี้""ขอโทษ แม่เพราะหนูเองที่ทำให้พ่อต้องบาดเจ็บ"น้ำเสียงของเจียงเหยียนเหยียนสงบมากจนเจียงเซิงตกประหม่า "เขา...เป็นอะไรเหรอ"ในเวลานี้ หมอออกมาจากห้องคนไข้ "คนไหนคือสมาชิกในครอบครัวของซือเย่เจ๋ว "เจียงเซิงลุกขึ้นยืนด้วยความงุนงงในเวลานี้ หลัวเชว่เดินเข้ามาและพูดว่า "พวกเราต่างก็ใช่ เขาเป็นอย่างไรบ้าง?"หมอมีสีหน้าจริงจัง "บาดแผลได้รับการรักษาเรียบร้อยแล้ว และเราฉีดซีรั่มให้เขาแล้ว โชคดีงูที่กัดเขาไม่เป็นพิษมากนัก ไม่เช่นนั้น แม้แต่เทพเจ้าก็ยังไม่สามารถช่วยชีวิตเขาได้ อาการบาดเจ็บ ให้เฝ้าดูอาการต่ออีกสองวัน"ซือเย่เจ๋วถูกงูพิษกัดเหรอ?เจียงเซิงเม้มริมฝีปากของเธอแน่น ใบหน้าของเธอซีดอย่างเห็นได้ชัด"พ่อถูกงูพิษกัดเพื่อปกป้องหนู ถ้าไม่มีพ่อ หนูคงเป็นคนถูกกัดไปแล้ว" เจียงเหยียนเหยียนลดศีรษะลงแม้ว่าเขากำลังคิดวางแผนที่จะทำให้พ่อของเขาได้รับบาดเจ็บอยู่ แต่เขาไม่เคยคาดคิดว่าพ่อของเขาจะรีบวิ่งไปปกป้องเขาจากงูพิษ และ

ซือเย่เจ๋วมีสีหน้าบึ้งตึงหลัวเชว่กดหัวของเธออีกครั้งและกัดฟัน "กินข้าวซะ"หลัวหยิงคิดอะไรได้ และพูดอย่างตื่นเต้นกับเจียงเซิง "พี่สะใภ้ ให้ฉันแนะนำตัวเองก่อน ฉันชื่อหลัวหยิง ฉันเป็นน้องสาวของคนโง่คนนี้ ท่านเจ๋วเป็นพี่ใหญ่ของเรา เรามีมิตรภาพที่ลึกซึ้ง พี่อย่าเข้าใจฉันผิดนะ!"รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเจียงเซิงอ่า บุคลิกของหลัวหยิงคนนี้ค่อนข้างตรงไปตรงมาจริงๆ และเสียงของเธอก็ดังมากด้วยเธอมองไปที่หลัวเชว่ "ที่แท้นายมีน้องสาวด้วยเหรอ?"หลัวเชว่ทำอะไรไม่ถูก "น้องสาวของผมอยู่ในกองทัพมาโดยตลอด เธอรู้ว่าท่านเจ๋วพาคุณกลับมาก็แอบกลับมาดูสักหน่อย""พี่พูดเป็นไหมเนี่ย ฉันรายงานกับผู้บังคับบัญชามาก่อนนะ!" หลัวหยิงไม่พอใจหลัวเชว่เหลือบมองเธอ "ถ้าไม่ใช่เพราะความสัมพันธ์ของพี่ชายคนโต ผู้บังคับบัญชาคงตบหน้าเธอไปนานแล้ว"เจียงนวนนวนหัวเราะคิกคัก "น้าหลัวหยิง ทำไมน้ากับอาหลัวเชว่ ถึงมีชื่อแปลกๆ แบบนี้"หลัวหยิงวางมือบนไหล่ของหลัวเชว่ข้างหนึ่งแล้วยิ้มให้เธอ "ฉันก็ไม่รู้เช่นกัน พ่อแม่ของเราเป็นคนตั้งชื่อให้ เราก็มีพี่ชายคนโตชื่อหลัวหู่ เกิดปีขาล（หู่มีความหมายเสือ） ฉันเกิดปีเถาะ โชคดีที่ฉันช

"จะได้ให้ทุกคนได้เห็นว่าห้างเชียนซีเป็นคนเบี้ยวขนาดไหนกัน กล้าเซ็นสัญญา ทว่าเมื่อละเมิดสัญญาแต่ก็ไม่ยอมจ่ายค่าชดเชย"เมื่อเห็นว่าเธอกำลังวางแผนที่จะทำให้เรื่องกลายเป็นเรื่องใหญ่ คุณจ้าวก็ดูตกใจและต้องหยุดเธอไว้ก่อน "ฮ่าฮ่า สาวน้อย พวกเราต่างก็เป็นเพื่อนร่วมงานกัน จะทไถึงขั้นนั้นไปทำไม? ฉันสามารถให้ค่าชดเชยแก่เธอได้ แต่จ่ายสองเท่า... …""สิ่งที่ฉันต้องการคือสองเท่า ให้น้อยแม้แต่สตางค์เดียวก็ไม่ได้" เจียงเซิงพูดอย่างเย็นชาเนื่องจากมีตระกูลลู่เป็นที่พึ่ง ห้างเชียนซีจึงวางแผนที่จะเบี้ยวหนี้นี้ และอีกอย่างอีกฝ่ายเป็นบริษัทที่ไม่ค่อยมีใครรู้จักและเป็นบริษัทเพิ่งจดทะเบียนใหม่ เขาจึงไม่กลัวโดยธรรมชาติอยู่แล้วแต่ใครจะคิดว่าเขาจะเจอคนรับมือได้ยากเช่นนี้ในเมื่อเธอไม่รู้ชั่วดี งั้นก็อย่าโทษเขาก็แล้วกันคุณจ้าวสบถขึ้นมาอย่างไม่แยแส "ถ้าพวกเธอต้องฟ้องร้องฉัน คิดว่ามีวี่แววจะเอาชนะฉันได้หรือ ให้ฉันบอกอะไรเธอนะ ถ้าทำให้ห้างเชียนซีของเราขุ่นเคืองใจ พวกเธอจะต้องแย่กว่าตอนนี้เสียอีก""งั้นเหรอ?" เจียงเซิงเล่นแว่นกันแดดในมือแล้วยิ้ม "ก็ได้นะ ฉันหวังว่าคุณจ้าวจะไม่เสียใจภายหลังนะ"หลังจากนั้นเธอ

หลัวเชว่หายใจเฮือกใหญ่เจียงเวยกลายเป็นคุณหนูของตระกูลกุงงั้นเหรอ?เจียงเซิงต่างหากที่ควรเป็นคุณหนูของตระกูลกุงไม่ใช่หรือ?ไม่น่าแปลกใจที่ผู้คนจากตระกูลลู่ยอมช่วยเจียงเวย ปรากฎว่าเจียงเวยใช้ตัวตนของเจียงเซิงเพื่อนับญาติกับตระกูลลู่ ผู้หญิงคนนี้ไร้ยางอายถึงขนาดนี้จริงๆ เลยเหรอ?"เย่เจ๋ว ฉัน…""แม่ของเธอคือกุงม่านม่าน?" ซือเย่เจ๋วจ้องมองเธออย่างไม่ละสายตา ดวงตาของเขาเย็นชามาก ราวกับว่าเขาต้องการที่จะกลืนกินเธอ ทำให้เจียงเวยหนาวจนตัวสั่นขาของเจียงเวยอ่อนแรงลงแทบจะทรุดลงกับพื้นซือเย่เจ๋วหรี่ตาลง "ฉันดูเหมือนจะจำได้ว่าแม่ของเจียงเซิงต่างหากชื่อกุงม่านม่านสินะ แม่ของเธอไม่ใช่เซียวหลานเหรอ ฮึ อะไรที่ไม่ใช่ของเธอ เธอมักจะชอบเอามาครอบครองนะ"เธอก็ได้ปลอมตัวแทนที่เจียงเซิงเมื่อหกปีที่แล้วไม่ใช่เหรอ?หกปีต่อมา เธอใช้กลอุบายเก่าๆ และแทนที่ตัวตนของเจียงเซิง เมื่อเห็นธาตุแท้ที่น่าขยะแขยงของเจียงเวย เขารู้สึกโชคดีที่เขาไม่เคยแตะต้องเธอเลยในช่วงหกปีที่ผ่านมาไม่เช่นนั้น เขาจะรู้สึกรังเกียจแทบแย่"เย่เจ๋ว ฉันเปล่านะ ฉันแค่..." เจียงเวยยื่นมือออกไปดึงเขาซือเย่เจ๋วก้าวถอยหลังเพื่อหลีกเลี่ย

เจียงเซิงผลักหน้าที่เขาเข้ามาใกล้ ซือเย่เจ๋วก็เหมือนกับพลาสเตอร์ที่เธอไม่อาจสลัดออกได้หลัวเชว่เดินเข้ามาจากด้านนอก และทันทีที่เขาเปิดประตูก็เห็นภาพที่สนิทสนมตรงหน้าเขาเจียงเซิงและซือเย่เจ๋วต่างมองไปที่หลัวเชว่พร้อมกันบรรยากาศนิ่งอยู่ครู่หนึ่งหลัวเชว่รีบปิดประตูและออกไปเจียงเซิงลุกขึ้นจากร่างของซือเย่เจ๋ว และจากไปอย่างใจเย็น "การแสดงก็ดูจบแล้ว ฉันจะไปแล้ว""เดี๋ยวก่อน" ซือเย่เจ๋วจับมือเธอไว้ เจียงเซิงหันกลับมาด้วยความสับสน เพียงเห็นเขายิ้ม "คุณไม่อยากรู้เรื่องเกี่ยวกับตระกูลลู่เหรอ?"ตระกูลลู่?เจียงเซิงหยุดชะงัก หรือว่าสาเหตุที่เขาตามหาเธอเป็นเพราะตระกูลลู่?"คุณรู้หมดแล้ว?" เจียงเซิงลดขนตาลง ราวกับว่าไม่มีอะไรสามารถปิดบังเธอได้"คุณนายลู่ กุงหลี่หลี่เป็นพี่สาวของแม่คุณ เธอมาจากตระกูลกุง" ซือเย่เจ๋วพูดอย่างใจเย็นแต่แบ้วเมื่อเจียงเซิงได้ยินดังนั้น เธออดไม่ได้ที่จะตัวแข็งทื่อกับที่ในทันทีกุงหลี่หลี่......พี่สาวของแม่เธอ...ในตอนแรก ซือเย่เจ๋วเพียงสืบสวนว่าแม่ของเธอมาจากตระกูลกุง แต่เขาไม่ได้บอกว่าแม่ของเธอยังมีพี่น้องอะไรกัน แต่จนถึงตอนนี้เธอถึงรู้ว่าคุณนายตระกูลลู่