All Chapters of องค์ชายหลีกับชายาลี้รัก: Chapter 531 - Chapter 540

เย่เฟยหลีพยักหน้าพลางยืนขึ้นเพื่อจะกลับเสื้อสีดำตัวใหญ่พลิ้วไหวในอากาศคลุมแผ่นหลังอันกว้างของเขาสุดท้ายสี่เชว่ก็ทนต่อไปไม่ไหวจึงตะโกนด้วยเสียงคร่ำครวญ “ท่านอ๋อง”เย่เฟยหลีหันกลับมาด้วยสีหน้าเฉยเมยพร้อมมองนางด้วยท่าทางไว้ตัวสี่เชว่กลั้นใจพูดออกมาว่า “บางครั้งคุณหนูก็ไม่ยอมบอกหม่อมฉันว่านางกำลังคิดอะไรอยู่ แต่หม่อมฉันก็พอเดาได้เพคะ”“แม้วันนั้นนางจะบอกท่านอ๋องว่าต่อไปจะไม่รบกวนท่านอ๋องอีก แต่นางก็คงปล่อยท่านไปไม่ได้ นางมักจะซ่อนตัวร้องไห้อยู่ในที่ที่ไร้ผู้คนอยู่หลายครั้ง ทุกครั้งที่นางร้องไห้จนตาบวมนางก็จะบอกหม่อมฉันว่านางไม่เป็นอะไร หม่อมฉันกลัวว่าหากปลอบนางต่อไปก็จะทำให้คุณหนูต้องเสียใจอีก เมื่อคืนก็เป็นเพราะนางนั่งร้องไห้อยู่ที่ชิงช้าจนป่วยเพคะ” เย่เฟยหลีเหลือบมองชิงช้าพลางนึกถึงตอนที่เขายังเด็ก ไทเฮาทรงตอบรับคำขอของซุนจื่อซีตั้งชิงช้าแบบเดียวกันให้ แต่ซุนจื่อซีก็บังเอิญล้มลงมาขณะแกว่งชิงช้าอยู่ เลือดสด ๆ จากแขนและขาไหลลงพื้นไทเฮาทั้งกริ้วทั้งเสียพระทัยมากจนต้องรื้อชิงช้าออก ทำให้ซุนจื่อซีร้องไห้อยู่หลายครั้ง“ดูแลนางให้ดี” สายตาของเย่เฟยหลีที่คิดถึงวันวานไม่เย็นชาเหมือนก

“แค่พระชายาหลีมาด้วยตนเองเช่นนี้ ก็ถือว่าเป็นเกียรติแก่ตระกูลเหยียนมากแล้วเพคะ”ฮูหยินเหยียนยิ้มและวางชุดดั้งเดิมไว้บนเตียง พลางมองกล่องไม้ใบสวยที่วางอยู่ตรงหัวเตียง เห็นว่าลวดลายเหมือนไม่ใช่ของที่ตนเตรียมไว้จึงหยิบมาเปิดดู พบว่าในนั้นมีชุดถ้วยชาคู่หนึ่ง“ท่านแม่ นั่นเป็นของขวัญแสดงความยินดีจากพระชายาหลีเจ้าค่ะ”เหยียนจือซินเห็นการกระทำของฮูหยินเหยียนในกระจก จึงเอียงศีรษะมาอธิบายให้นางฟัง“นั่นคือชุดถ้วยชาไม้จันทน์นอระมาดแดง หวังว่าจือซินกับสามีจะรักใคร่กลมเกลียว เข้าอกเข้าใจซึ่งกันและกัน”ฉู่เนี่ยนซีพูดเนิบ ๆ นางคิดอยู่หลายวัน ในที่สุดก็ได้ของขวัญที่ต้องการเมื่อได้ยินคำว่านอระมาด* ฮูหยินเหยียนมองฉู่เนี่ยนซีอย่างปลื้มปีติ “ของล้ำค่าเช่นนี้หม่อมฉันไม่กล้ารับไว้จริง ๆ ทว่าหม่อมฉันขอรับไว้แต่น้ำใจดีกว่า พระชายาหลีโปรดนำชุดถ้วยชานี้กลับไปเถิดเพคะ”“เหตุใดต้องนำของขวัญกลับไปด้วยเล่า วันนี้เป็นวันแต่งงานของจือซิน ย่อมสำคัญกว่าของขวัญชิ้นนี้อยู่แล้ว ฮูหยินเหยียนอย่าได้ปฏิเสธเลย รับเอาไว้เถิด” “เช่นนั้นเพื่อไม่ให้ของล้ำค่านี้ต้องสูญเปล่า หม่อมฉันขอขอบพระทัยพระชายาเพคะ”ฉู่เนี่ยนซีใส

“พระชายา ทางนี้ยังอีกไกลกว่าจะถึงจวน ให้เสี่ยวเถาไปเรียกรถม้ามาดีไหมเพคะ”หลังจากเดินออกจากจวนตระกูลเหยียน ขบวนเจ้าสาวก็หายลับไปแล้ว และถนนด้านนอกก็กลับเข้าสู่ความเงียบสงบเสี่ยวเถามองไปยังพ่อค้าแม่ค้าบนถนนที่กำลังปิดแผงขายของ พลางคิดว่าไม่อยากให้พระชายาหลีต้องทนหิว“ยังไม่กลับจวนอ๋องหรอก ข้าจะพาเจ้าไปที่หอจุ้ยเยว่” ฉู่เนี่ยนซียิ้มเบา ๆ ให้เสี่ยวเถาพลางลากนางไปยังหอจุ้ยเยว่ฉู่เนี่ยนซีและเสี่ยวเถาเดินมาถึงสถานที่อันห่างไกล พนักงานถือผ้าพาดแขนเดินมาถามด้วยรอยยิ้มกว้าง “ท่านทั้งสองรับอะไรดีขอรับ? ช่วงนี้ทางเราได้เชิญพ่อครัวฝีมือดีมาทำขนมฝูหรงกรอบ ไม่ทราบว่าท่านทั้งสองอยากลองชิมหรือไม่?”“ได้” หลังจากที่ฉู่เนี่ยนซีพยักหน้าเล็กน้อย นางก็สั่งอาหารห่อกลับเพิ่มอีกสองชุดหลังจากรับประทานอาหารเสร็จแล้ว เสี่ยวเถาก็ถือขนมฝูหรงกรอบพร้อมกับเรียกรถม้าจากหอจุ้ยเยว่เพื่อกลับไปจวนอ๋องหลีกับฉู่เนี่ยนซีซุนจื่อซีที่กำลังเอนกายท่องจำหนังสือการแพทย์อยู่บนตั่งอย่างตั้งใจก็ได้ยินสี่เชว่ที่อยู่นอกประตูส่งเสียงเชื้อเชิญอย่างรีบร้อนยังไม่ทันที่ซุนจื่อซีจะทำความเคารพ ฉู่เนี่ยนซีก็ห้ามนางไว้ นางดึงซุนจื่

หลังจากเข้าไปในโรงพนันอันมืดมิดแล้ว ฉู่เนี่ยนซีก็ให้ซุนจื่อซีอยู่ข้าง ๆ นางไว้เมื่ออวี๋เป่ยเห็นฉู่เนี่ยนซีกำลังมา เขาก็นึกถึงคำสั่งที่เย่เฟยหลีสั่งไว้ด้วยตัวเอง จึงส่งคนคุ้มกันสองสามคนคอยติดตามอยู่รอบ ๆ ฉู่เนี่ยนซี เพื่อที่ฉู่เนี่ยนซีจะได้เที่ยวสนุกไปพร้อม ๆ กับการได้รับความปลอดภัยมีมุมหนึ่งที่เสียงดังเป็นพิเศษ ซึ่งฟังดูไม่เหมือนเสียงตะโกนจากการเล่นพนันตามปกติ ฉู่เนี่ยนซีจึงหันไปมองดูชายอ้วนสวมหน้ากากทองแดงยืนอยู่บนที่สูงกำลังตะโกนโหวกเหวกใส่ชายที่ทำหน้าที่เขย่าลูกเต๋าของโรงพนันหุยหุนหลังจากได้ฟังคร่าว ๆ ฉู่เนี่ยนซีก็พาซุนจื่อซีเดินเข้าไปและพูดว่า “ในเมื่อท่านผู้นี้คิดว่าเจ้าโกง เล่นพรรคเล่นพวก เช่นนั้นข้าจะเป็นคนทำหน้าที่เขย่าถ้วยเอง จะได้รู้ว่าปัญหาเกิดจากใครกันแน่”เมื่อทุกคนเห็นชายาหลีปรากฏตัว สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไป บางคนก็ชื่นชมนาง บางคนก็มองด้วยความตื่นเต้น และบางคนก็หมางเมินทุกคนรวมตัวกันรอบ ๆ ฉู่เนี่ยนซีเพื่อดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป“พระชายาหลี ทุกคนที่นี่ล้วนเคารพฐานะของท่าน อีกทั้งพวกเขาก็มาที่นี่เพื่อเล่นสนุก แต่เห็นได้ชัดว่าคนที่นี่ดูเหมือนจะลำเอียงเข้าข้างพ

หลังทำการตรวจ โชคดีที่ไม่ได้รับบาดเจ็บที่กระดูก ดังนั้นการรักษาและการฟื้นตัวจะง่ายกว่ากันมากฉู่เนี่ยนซีวางเข็มเงินที่มีความยาวต่างกัน สอดเข้าไปในจุดฝังเข็มของซุนจื่อซี พลางรู้สึกถึงกระแสความอุ่นที่พุ่งขึ้นมาจากเอวของนาง ตอนนี้ความเจ็บปวดได้บรรเทาเบาบางลงไปมากแล้วเย่เฟยหลีนั่งตัวตรงอยู่ในห้องโถงหลัก ฟังเสี่ยวเถาและสี่เชว่อธิบายถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ดวงตาของลึกล้ำดุจสระน้ำเต็มไปด้วยความน่ากลัว ด้านอวี๋หนาน หลังจากตรวจสอบรถม้าแล้ว เขาก็เข้ามารายงาน“รถม้าถูกงัดแงะจริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ ตลับลูกปืนถูกคลายโดยเจตนา ตัวรถม้าเองก็ด้วย ดังนั้นมันจึงพังเป็นเสี่ยง ๆ ได้ง่ายดาย ทว่าแม้ที่โรงพนันหุยหุนจะมีหูมีตามากมาย แต่สอบถามอยู่นานก็ไม่ได้ความว่าเป็นฝีมือของใครพ่ะย่ะค่ะ”ความโกรธในใจของเย่เฟยหลีค่อย ๆ เพิ่มขึ้น คนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้พยายามใช้วิธีที่ยุ่งยากทุกวิถีทางในการลอบสังหารฉู่เนี่ยนซี แต่สุดท้ายตอนนี้ก็หาเบาะแสไม่พบในเวลาเพียงพริบตา ฉู่เนี่ยนซีก็ดึงเข็มเงินทั้งหมดที่อยู่รอบเอวของซุนจื่อซีออกมา และจัดระเบียบเสื้อผ้าให้นางก่อนมาที่ห้องโถงหลัก“โชคดีที่นางไม่ได้รับบาดเจ็บไปถึงกระดูก ตอนน