บททั้งหมดของ รอวันหย่า คุณสามีร้าย: บทที่ 891 - บทที่ 900

ฉินอันอันรู้สึกยินดีกับการต้อนรับของทุกคนหลังจากมาถึงห้องทำงาน ช่อดอกกุหลาบแดงบนโต๊ะกลับทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอแข็งทื่อกุหลาบช่อนี้ไม่ใช่ช่อดอกไม้ขนาดธรรมดา มีดอกกุหลาบอย่างน้อยเก้าสิบเก้าดอก ครอบคลุมพื้นที่ครึ่งหนึ่งของโต๊ะของเธอโดยทั่วไปแล้ว เฉพาะเมื่อผู้ชายจีบผู้หญิงเท่านั้น จึงจะมอบดอกกุหลาบแดงเก้าสิบเก้าดอกให้เธอ!เธอวางกระเป๋าลงบนโต๊ะและค้นดูช่อดอกไม้ด้วยมือข้างในมีการ์ดเขียนด้วยลายมือการ์ดเขียนว่า: คุณคือเทพธิดาตลอดกาลของผม…เมื่อเห็นการ์ดใบนี้ ใบหน้าของฟู่สือถิงก็ปรากฏขึ้นในใจเธอจะมีใครอีกนอกเหนือจากฟู่สือถิง ที่ส่งช่อดอกไม้ขนาดใหญ่แบบนี้ให้เธอและเขียนการ์ดด้วยประโยคจีบสุดน่าเบื่อชวนให้รู้สึกเอียนเช่นนี้?เธอสามารถทนต่อพฤติกรรมประจบสอพลอของเขาต่อเธอเป็นการส่วนตัวได้ แต่ที่นี่คือบริษัท และการกระทำของเขาจะส่งผลต่ออารมณ์ในที่ทำงานของเธออย่างจริงจัง!…… เอสทีกรุ๊ปวันนี้วันจันทร์ มีการประชุมบอร์ดบริหารระดับสูงประจำสัปดาห์หลังจากที่ฟู่สือถิงมาถึงบริษัท ผู้บริหารระดับสูงก็เข้าไปในห้องประชุมทีละคนเมื่อคืนนี้ฟู่สือถิงดื่มไวน์ ทำให้มีอาการปวดหัวค้างมาถึงเช้าวัน

โจวจื่ออี้กดวางสายแล้วส่งโทรศัพท์คืนให้กับฟู่สือถิง “ดอกไม้เป็นของรองประธานบริษัทที่ส่งให้อันอันในนามพนักงานทุกคนครับ”สีหน้าของฟู่สือถิงกลับมาสงบเรียบเฉยทันที“เจ้านายครับ กลับไปอาบน้ำเถอะ” โจวจื่ออี้มองไปยังรอยเปื้อนกาแฟบนเสื้อของเขา “เลขาจางอยากขอโทษคุณด้วยตัวเอง แต่ผมเห็นเธอหน้าซีดเป็นไก่ต้ม เลยให้เธอไปทำงานตามปกติ”ฟู่สือถิงไม่ได้ตำหนิเลขาเขากำโทรศัพท์ไว้ในมือ เดินออกจากห้องทำงานอย่างรวดเร็ว…… ฉินกรุ๊ปเมื่อฉินอันอันรู้ว่าดอกกุหลาบเป็นของรองประธานที่ส่งมา เธอจึงยื่นการ์ดไปจ่อหน้ารองประธาน “ถ้าคุณส่งให้ฉันในนามพนักงานทุกคน คุณก็ควรเขียนว่า 'คุณคือเทพธิดาของพวกเราตลอดไป' ไม่ใช่ 'คุณคือเทพธิดาของผมตลอดไป' ตอนเด็กคุณสอบตกวิชาภาษาจีนหรือไง?”รองประธานก้มหน้ารับผิด “ประธานฉินครับ ผมคิดว่าสองประโยคนั้นไม่ต่างกันมาก ทุกคนต่างก็มองคุณเป็นเทพธิดา...”“ยังจะเถียงอีก! คุณส่งดอกไม้ให้ฉัน ทำไมไม่บอกฉันล่วงหน้า? รู้ไหมว่าฉันเข้าใจผิดคิดว่าเป็นฟู่สือถิงที่ส่งมา เมื่อกี้โทรด่าเขาไปแล้ว รู้ไหมว่ามันน่าอายขนาดไหน!”ฉินอันอันหน้าแดงก่ำ หยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่มอีก แต่แก้วน้ำว่างเปล่ารองประ

รุ่ยลาสวมชุดนอน ปล่อยผมลง เต้นไปมาในห้องนั่งเล่น เหมือนนกน้อยที่ร่าเริงและกระฉับกระเฉง เธอฮัมเพลงที่ไม่รู้ว่าไปเรียนมาจากไหน ป้าจางอุ้มจื่อชิวยืนดูเธอเปิดการแสดงอยู่ข้าง ๆ จื่อชิวจ้องตาไม่กะพริบ มองดูรุ่ยลาและหัวเราะออกมาเป็นระยะ มุมปากของฉินอันอันยกขึ้นอย่างไม่รู้ตัว เธอหันกลับไปที่ห้องนอนหลัก หยิบชุดนอน แล้วเข้าไปในห้องน้ำ หลังจากอาบน้ำเสร็จ ความเหนื่อยล้าหายไปหมด ที่เกิดขึ้นในระหว่างวันค่อย ๆ ปรากฏขึ้นในใจอย่างชัดเจน เธอเข้าใจผิดฟู่สือถิงเรื่องดอกกุหลาบ ยังไม่ได้ขอโทษเขาเลย ถึงแม้ว่าเขาจะทำผิดในเรื่องที่ให้อภัยไม่ได้ แต่ก็ควรแยกแยะ เธอเปิดโทรศัพท์ เห็นข้อความที่ฟู่สือถิงส่งมาเมื่อสิบนาทีก่อน : งานแต่งงานของจุ่นจือ คุณจะไปไหม? เธอนิ่งคิดไปสองสามวินาที แล้วตอบกลับ : เขาไม่ได้เชิญฉันนี่ สองนาทีต่อมา สายของเฮ่อจุ่นจือก็ดังขึ้น ฉินอันอันรับสาย เสียงของเฮ่อจุ่นจือดังขึ้นอย่างร้อนรน “อันอัน แน่ใจเหรอว่าผมไม่ได้เชิญคุณไปงานแต่งของผมน่ะ? ผมจำได้ว่าผมแจ้งไปแล้วนะ” “ไม่นี่ ฉันได้ยินจากเสี่ยวเถียนอีกทีว่านายกำลังจะแต่งงาน” “โอ๊ะ ผมโง่เอง! ลืมบอกเธอโดยตรงไปเลย! อันอัน

อิ๋นอิ๋นมักจะไม่ได้อาศัยอยู่ที่บ้าน จะถูกพากลับบ้านเฉพาะในช่วงปีใหม่และวันหยุดเท่านั้นวันนั้นเมื่อเขาเห็นน้องสาว เขาก็อารมณ์ดี แต่พ่อของเขากลับไม่มีความสุขหลังจากดื่มไวน์ไปสองสามแก้ว พ่อของเขาก็ลงมือกับอิ๋นอิ๋นเรื่องดี ๆ ทั้งหมดพังทลายลงในทันทีคนใช้ที่บ้านวิ่งหนีเตลิดเปิดเปิงด้วยความตกใจ อิ๋นอิ๋นคร่ำครวญและร้องไห้เสียงดังขณะถูกทุบตี แม่ดึงแขนพ่อไว้ พยายามจะหยุดโศกนาฏกรรมตรงหน้า แต่พ่อกลับผลักแม่ล้มลงอย่างแรง พี่ชายคนโตประคองแม่กลับห้อง ขณะที่พ่อฉุดกระชากลากอิ๋นอิ๋นและเดินออกไปแสงจันทร์ส่องสว่างในค่ำคืนที่ข้างนอกนั่น แต่ฟู่สือถิงกลับรู้สึกว่ามันช่างมืดมิดเหลือเกินเขาต้องการยุติวันคืนอันแสนโหดร้ายนี้! ในเมื่อต้นตอความเจ็บปวดของทุกคนมาจากพ่อ ดังนั้น หากพ่อตายไปซะ ครอบครัวก็จะไม่ต้องทนทุกข์ทรมานอีกต่อไปคืนนั้น เขาจบชีวิตพ่อด้วยน้ำมือของตัวเอง“อันอัน ไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะ… อิ๋นอิ๋นคือคนที่ผูกพันกับผมที่สุด ผมแค่จะ...” ฟู่สือถิงพยายามอธิบายให้เธอฟังในเวลานี้ ประตูห้องนอนของฉินอันอันถูกผลักเปิดเข้ามารุ่ยลาถือนาฬิกาในมือแล้ววิ่งไปหาฉินอันอันอย่างรวดเร็ว“แม่คะ! คุ

“ฉันเคยขอให้คุณจับตาดูความเคลื่อนไหวของจินจือกรุ๊ป ตอนนี้สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?” ฉินอันอันถาม“หวังหว่านจืออ้างว่าสุขภาพไม่ค่อยดี ไม่ได้ปรากฏตัวต่อสาธารณชนเลยจนถึงตอนนี้ ตอนนี้ธุรกิจของจินจือกรุ๊ปถูกจัดการโดยผู้ถือหุ้นอีกคนของบริษัท” รองประธานรายงาน “ในช่วงเวลาที่คุณพักฟื้นหลังคลอด จินจือกรุ๊ปมีการเคลื่อนไหวใหญ่ ๆ บ่อยครั้ง ก่อนอื่นพวกเขาซื้อเว็บไซต์ช้อปปิ้งที่กำลังจะล้มละลาย แล้วก็ทำข้อตกลงความร่วมมือเชิงกลยุทธ์กับบริษัทหลายสิบแห่ง... กำลังเปลี่ยนแปลงชุดใหญ่ เพราะเรื่องการทำโดรน พวกเขาสู้เราไม่ได้ ดังนั้นตอนนี้พวกเขาเลยพัฒนาขยายธุรกิจไปสู่การค้าปลีกออนไลน์”ฉินอันอันครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “หวังหว่านจือถูกขับออกไปแล้วเหรอ?”รองประธานส่ายหัว “ไม่ใช่ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเปลี่ยนแปลงรูปแบบธุรกิจ แต่แนวคิดการดำเนินงานยังคงเป็นของหวังหว่านจือ ได้ยินมาจากเพื่อนคนหนึ่งว่า เป้าหมายของพวกเขาคือการเข้าจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์”ฉินอันอันก้มหน้าลง เริ่มคิดถึงแผนการรับมือ“อันอัน คุณเคยคิดเรื่องการเข้าจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์หรือเปล่า? ผมเห็นว่าบริษัทของคุณในต่างประเทศออกจะใหญ่โตขนาดนั้น แต่ไม