All Chapters of พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก: Chapter 71 - Chapter 80

เดิมทีเจียงเย่าจิ่งไม่ได้สนใจ แต่พอหวางเหยาชิ่งเตือน ถึงได้มองไปที่เวทีแสงไฟสว่างขึ้น ร่างที่สวยงามนั่งอยู่หน้าเปียโนเขาขมวดคิ้ว ประหลาดใจมากคาดไม่ถึงว่าซ่งอวิ้นอวิ้นจะปรากฏตัวที่นี่คาดไม่ถึงว่าเธอเล่นเปียโนได้หวางเหยาชิ่งพูด “คุณซ่งนี่มีความสามารถมากเลยนะ ได้ยินภรรยาผมบอกว่าเต้นก็เก่งด้วย”สายตาของเจียงเย่าจิ่งจ้องไปบนเวทีนิ้วเรียวของซ่งอวิ้นอวิ้นวางลงบนเปียโนเบา ๆ ร่างกายเธอผ่อนคลาย ปลายนิ้วนั้นกดลงที่คีย์เปียโน เสียงตัวโน้ตแรกดังขึ้น จากนั้นจังหวะช้า ๆ ก็บรรเลงขึ้นมา เป็นท่วงทำนองที่ไพเราะ...หวางเหยาชิ่งไม่รู้เรื่องเปียโน จึงคิดแค่อยากจะแบ่งปันความสุขกับเจียงเย่าจิ่ง “ผมใช้ความคิดไปเยอะมาก เพื่อการคิดค้นพัฒนายานี้ ในช่วงหลังถ้าไม่มีเงินทุนก้อนใหญ่จากคุณ ก็คงไม่สามารถคิดค้นมาได้เร็วขนาดนี้”การปรากฏตัวของเจียงเย่าจิ่งวันนี้ ก็เพราะว่าเขาเป็นนักลงทุนนั่นเองมีสิทธิ์ในการถือครองและสิทธิ์ในการออกเสียง“หลังจากนี้ เรื่องการตั้งราคาขายก็จะต้องมีการประชุมกัน ไม่ทราบว่าวันมะรืนคุณมีเวลามาเข้าร่วมไหมครับ?”เจียงเย่าจิ่งไม่มีกะจิตกะใจฟังคำพูดของเขาจิตใจและสายตาของเขาอยู่บ

เจียงเย่าจิ่งรู้ว่าผิวของเธอขาว แต่พอได้สัมผัสถึงรู้ว่ามันนุ่มและเนียนละเอียดขนาดนี้ใจของเขาราวกับมีขนนกมาแตะเบา ๆความลุ่มหลงแบบนี้มันทำให้เขารู้สึกหลงใหลซ่งอวิ้นอวิ้นตกใจเบิกตาโพลง รูม่านตาสั่นเขา… กำลังทำอะไรกัน?ไม่ไม่ได้สภาพร่างกายของเธอตอนนี้ ทำเรื่องแบบนั้นกับใครไม่ได้แต่เจียงเย่าจิ่งในตอนนี้กลับรุกล้ำมากขึ้นเรื่อย ๆ!เธอดึงมือที่เขารวบเอาไว้ออกไม่ได้ หัวใจเต้นรัว แล้วกัดริมฝีปากของเขาที่กำลังสร้างความวุ่นวายอยู่บนปากของเธอ!เจียงเย่าจิ่งเจ็บจึงคลายแรง เธอจึงถือโอกาสผลักเขาออกเธอจ้องด้วยสายตาโกรธแล้วถาม “เจียงเย่าจิ่ง นี่มันหมายความว่าอะไร? คุณเห็นฉันเป็นอะไร? คิดว่าฉันเป็นผู้หญิงที่จะมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนไหนก็ได้เหรอ?”เจียงเย่าจิ่งมองเธอ แล้วตั้งสติออกจากความลุ่มหลงแล้วพูด “หรือว่าไม่ใช่?”ซ่งอวิ้นอวิ้นเกือบจะง้างมือขึ้นมาตบหน้าเขาแต่เธออดทนไว้เธอทำไม่ได้ และไม่กล้าด้วย!“ไม่ใช่ ฉันผ่านผู้ชายมาก่อนก็จริง แต่ก็แค่คนเดียว ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่จะขึ้นเตียงกับใครก็ได้” เวลานี้เธอใจเย็นมากแล้วน้ำเสียงก็สงบมากถ้าเธอโกรธ แล้วตะโกนโวยวาย เจียงเย่าจิ่งอาจจ

เลขาโทรเข้ามา เมื่อตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว “ไม่มีบันทึกการซื้อตั๋วและการเดินทางค่ะ”ซ่งอวิ้นอวิ้นให้หานซินเดินทางไปก่อน แน่นอนว่าเธอจะไม่ใช้ชื่อจริงในการเดินทาง หรือแม้แต่การเดินทางที่ต้องซื้อตั๋วซึ่งสามารถสาวมาถึงเธอได้ เธอเตรียมการไว้ก่อนหน้านี้แล้ว เธอเพิ่งซื้อรถมือสองมาเมื่อไม่นานมานี้ จอดอยู่ที่ลานจอดรถใต้ห้างสรรพสินค้า เส้นทางที่จะหลบหนีก็วางแผนไว้เรียบร้อย เลี่ยงทางที่มีกล้องวงจรปิด พยายามหนีออกไปอย่างไร้ร่องรอย เธอเลือกเดินทางจากห้างสรรพสินค้า เพราะอย่างแรกที่ห้างมีคนจำนวนมาก และเธอจะปลอมตัวเพื่อเลี่ยงการตามตัวเจอเป็นไปไม่ได้เลยที่จะพบร่องรอยของเธอแม้ว่าจะอยากตามหาแค่ไหน ก็ไร้แม้แต่จุดเริ่มต้นให้เริ่ม เจียงเย่าจิ่งตรวจสอบกล้องวงจรปิดของห้างสรรพสินค้าแล้ว ไม่พบร่องรอยของเธอแม้แต่น้อย ทั้งเลขาและคนขับรถไม่มีใครกล้าพูดแม้แต่ประโยคเดียว พากันก้มหน้าสีหน้าของเจียงเย่าจิ่งเยือกเย็นเขาไม่พูดอะไรสักคำ แต่รังสีที่แผ่ออกมา คล้ายกับพายุลูกใหญ่ที่กำลังคืบคลานเข้ามา ทำให้คนอื่นพากันหายใจไม่ถนัด “ไม่ว่าจะต้องใช้เส้นสายมากขนาดไหน ยังไงก็ต้องนำตัวเธอกลับมาให้ได้!” เขาตะโกน “ค

“พี่” ซ่งอวิ้นอวิ้นยิ้มพร้อมกับเดินไป กอดเธอคนนั้น“รบกวนพี่หน่อยนะคะ” เธอเลือกมาที่นี่เพราะอันลู่อาศัยอยู่ที่นี่ แน่นอนว่านี่เป็นเพียงหนึ่งในเหตุผลที่เลือกมาที่นี่ อีกเหตุผลหนึ่งก็คือ เธอเห็นจากอินเทอร์เน็ตว่าที่นี่มีการประกาศขายสตูดิโอวาดภาพด้วย เธออยากซื้อต่อซ่งลี่เฉิงบังคับให้เธอเรียนอะไรตั้งมากมาย นอกจากการเป็นหมอแล้ว การวาดภาพเป็นเรื่องเธอชอบมากที่สุดเธอคุยกับผู้ขายผ่านทางออนไลน์มาเรียบร้อยแล้ววันนี้ที่มาพบอันลู่ ก็เพื่อพูดคุยเจรจา “รบกวนอะไรกัน” อันลู่ส่ายมือบอกเธอ และพูดอย่างเกรงใจว่า “พี่แค่ไปรับแม่เธอตอนมาถึงก็เท่านั้นเอง”เธอรีบเปลี่ยนเรื่องทันที “ทำไมถึงอยากมาที่นี่ล่ะ? ครอบครัวเธออยู่ที่เมืองอวิ๋นนี่”ซ่งอวิ้นอวิ้นยิ้มอย่างขมขื่น “เรื่องมันยาวน่ะค่ะ”อันลู่ไม่ถามต่อ ใคร ๆ ก็ต่างมีเรื่องยากลำบากกันทั้งนั้น เธอไม่อยากพูด แน่นอนว่าเธอมีเหตุผลที่ไม่อยากพูดออกมา “เธออยากกินอะไร สั่งได้ตามสบายเลยนะ พี่เลี้ยงเอง” ถึงแม้ว่าอันลู่จะแก่กว่าซ่งอวิ้นอวิ้นแค่สองปี แต่มันก็ไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่หลังจากที่อันลู่ย้ายออกจากเมืองอวิ๋น พวกเขาก็ยังคง

ซ่งอวิ้นอวิ้นเองก็คาดไม่ถึงเลยว่าเจียงเย่าจิ่งจะ ‘บ้าระห่ำ’ได้ถึงขนาดนี้ เสนอเงินรางวัลตั้งขนาดนั้นเพื่อตามล่าตัวเธอ!เธออุตส่าห์คิดหาทางที่เจียงเย่าจิ่งจะหาเบาะแสของเธอไม่เจอแล้วได้แล้วแต่ไม่เคยคิดเลยว่าเจียงเย่าจิ่งจะใช้ประโยชน์จากความโลภของมนุษย์!ในท้ายที่สุดเรื่องนี้ก็ว่อนไปทั่วโลกอินเทอร์เน็ต ตราบใดที่ทุ่มเงินไม่อั้นเพื่อสร้างแรงกระตุ้น การจะหาคนคนหนึ่งก็ไม่ใช่เรื่องยาก! “อวิ้นอวิ้น ทำยังไงดี? พวกเราต้องไปตั้งแต่ตอนนี้เลยไหมลูก?” หานซินถามออกมาอย่างร้อนใจ ซ่งอวิ้นอวิ้นส่ายหน้ามองผู้เป็นแม่ “แม่ อย่าพึ่งตื่นตูมไปเลยค่ะ”เธอเองก็กำลังบังคับให้ตัวเองใจเย็น ๆ “พูดมาเถอะ เขาตามหาลูกทำไม? ไม่ใช่ว่าหย่ากันด้วยดีหรอกเหรอ?” หานซินถามอย่างสงสัยซ่งอวิ้นอวิ้นเอามือปิดหน้า “หนูแอบหนีออกมาค่ะ”หานซิน “...”ทว่าเธอกลับเข้าใจได้อย่างรวดเร็วว่า คนเป็นลูกอยากจะหนีจากการแต่งงานที่เธอไม่ได้เป็นคนเลือก เธอเข้าใจลูกสาวดี เมื่อหานซินใจเย็นลงจึงพูดว่า “โลกออกจะกว้าง ยังไงเราก็หาที่พักใหม่ได้เสมอลูก”ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ได้มองโลกในแง่ดีขนาดนั้น เมื่อมองจากสถานการณ์ปัจจุบันแล้ว เธอคงทำ