All Chapters of พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก: Chapter 91 - Chapter 100

ผู้ชายคนนั้นผลักเธอลงจากตึกอย่างโหดร้าย จนถึงตอนนี้เธอยังหวาดผวาในใจอยู่เลย “ซ่งอวิ้นอวิ้น” เจียงเย่าจิ่งเรียกชื่อเธอด้วยเสียงเบา “ฉันถามเธอว่า คืนวันที่หกเดือนกรกฎาคม เธอได้อยู่ที่โรงพยาบาลเหรินอ้ายไหม?”ซ่งอวิ้นอวิ้นมึนงงอยู่ครู่หนึ่ง“ตอนนั้นฉันยังเป็นหมออยู่ที่เหรินอ้าย อยู่ที่โรงพยาบาลมันก็ปกติไม่ใช่เหรอคะ?” ซ่งอวิ้นอวิ้นย้อนถามเขาด้วยเสียงแหบแห้งเธอไม่รู้ว่าทำไมเจียงเย่าจิ่งถึงพูดถึงคืนนั้นขึ้นมา“งั้นก็แสดงว่า คืนนั้นเธออยู่ที่โรงพยาบาล เดิมทีไม่ใช่เวรเธอ แต่เธอไปอยู่เวรแทนเฉินเวินเหยียนใช่ไหม?” เจียงเย่าจิ่งรู้ความจริงจากปากของเฉินเวินเหยียนแล้วที่ยังมาถามซ่งอวิ้นอวิ้นอีก ก็แค่ไม่อยากจะให้มีอะไรผิดพลาดอีกซ่งอวิ้นอวิ้นดึงปากที่ลอกออกแล้วตอบไปตามความจริง “ใช่ ที่ฉันจำได้แม่นก็เพราะว่าคืนนั้นเป็นคืนแต่งงานคืนแรกของฉันกับคุณ คุณไม่ได้ไปที่คฤหาสน์ ฉันได้รับข้อความจากเฉินเวินเหยียนว่าเธอมีธุระด่วน ให้ฉันไปอยู่เวรแทนเธอ ฉันก็เลยไปที่โรงพยาบาล...”“คืนนั้นเธอเจอผู้ชายที่ได้รับบาดเจ็บคนหนึ่ง...”“คุณรู้ได้ยังไงคะ?” ซ่งอวิ้นอวิ้นพูดตัดบทเขา เธอหรี่ตา “คุณตรวจสอบฉันเหรอ?”“เ

สายตาของเจียงเย่าจิ่งกวาดมองขาของเธอ แล้วอธิบาย “ตอนนั้นฉันโกรธมาก”ถึงได้ผลักเธอเปลือกตาของซ่งอวิ้นอวิ้นกระตุก ดังนั้นเขาจะไม่สนใจความเป็นความตายของเธอก็ได้ใช่ไหม ถึงได้ผลักเธอจากบนตึกลงแบบนั้น?“ถ้าฉันตกลงไปตายทำยังไง?”“ไม่ตายหรอก ความสูงเท่านั้น อย่างมากก็พิการ” เจียงเย่าจิ่งตักโจ๊กขึ้นมาทดสอบความร้อนใกล้ ๆ ปาก พอเห็นว่าไม่ร้อนลวกปากก็ป้อนไปที่ปากเธอซ่งอวิ้นอวิ้นไม่คุ้นเคยกับเขาที่เป็นแบบนี้เลยจริง ๆ“นี่คุณไม่ได้ใส่ยาพิษลงไปใช่ไหม?” ไม่ใช่ว่าเธอคิดมากไปแต่ท่าทีของเจียงเย่าจิ่งมันเดาไม่ออกจริง ๆเจียงเย่าจิ่งจ้องมองเธออยู่สักครู่หนึ่งในสายตาของเธอ ตัวเองเป็นคนที่เลวร้ายถึงขนาดนั้นเลยเหรอ?“ฉันยังต้องเก็บเธอไว้ทรมาน ไม่ให้เธอตายหรอกน่า” เขาทำเป็นโหดร้ายแบบนี้ ซ่งอวิ้นอวิ้นค่อยสบายใจขึ้นหน่อยนี่สิถึงจะเป็นตัวเขาเธออ้าปากกินโจ๊กที่เขาป้อนให้เจียงเย่าจิ่งอดทนมาก ป้อนเธอไปทีละคำจนหมดป้าหวู่เอาซุปไก่มาด้วย เจียงเย่าจิ่งจึงเอาให้เธอ แต่เธอโบกมือ “ฉันอิ่มแล้วค่ะ”เธอกลัวว่าจะกินเยอะเกินไป แล้วน้ำนมจะเยอะไปด้วยถ้าเป็นแบบนั้นเต้านมจะยิ่งคัดและปวดมากขึ้นเจียงเย่าจ

เสียใจที่เขาทำผิดคน ทั้งยังต้องเสียลูกไปอีกราคาที่ต้องจ่ายมันมากเกินไปแล้วมันยากเกินที่เขาจะรับได้“ลูกของเธอ… ไม่อยู่แล้ว ต่อไปอย่าไปพูดเรื่องลูกต่อหน้าเธออีก เธอจะได้ไม่ต้องได้ยินแล้วเสียใจ” เขากดเสียงต่ำมาก เพื่อปิดบังเสียงที่สั่นและแหบเอาไว้เสิ่นจือเชียนไม่ได้คาดคิดไว้เลยเขาทอดถอนใจเล็กน้อย “หนึ่งในแฝดเสียไป ร่างกายของอีกคนก็ยากมากที่จะรักษาให้แข็งแรง ถึงเธอจะปกป้องไว้อย่างที่สุดแล้ว แต่ความเสี่ยงติดเชื้อก็สูงมากอยู่ดี ไม่ว่าตอนที่คลอดนั้นสูตินรีแพทย์จะดีมากแค่ไหนก็ไม่กล้ารับรองว่าจะไม่ทำร้ายมดลูก ที่จริงแล้วการที่เด็กไม่อยู่แล้วก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติ แต่ก็ดีเหมือนกัน ฉันเตือนเธอไว้นานแล้วว่าอย่าเก็บเด็กไว้เลย เพราะแม้แต่พ่อเด็กเป็นใครเธอก็ไม่รู้ แต่เธอก็จะเก็บไว้และจะเลี้ยงเองอย่างเด็ดเดี่ยว ฉันเองก็ไม่รู้ว่าเธอคิดยังไง”เจียงเย่าจิ่งฟังแล้วก็ปวดใจในสถานการณ์ที่ตนเองเกลียดเธออยู่นั้น เธอก็ยังคิดจะเก็บเด็กไว้แต่เห็นถึงความมุ่งมั่นและกล้าหาญของเธอเลย“จริงสิ สิ่งที่ฉันควรจะพูดก็พูดไปหมดแล้ว นายจะบอกฉันได้ไหม ว่านายไปตามหาซ่งอวิ้นอวิ้นเจอที่ไหน?” เสิ่นจือเชียนไม่ลืมจุด

อันลู่ยิ้มแล้วพูด “ได้ค่ะ อยู่กับฉันไม่ต้องเกรงใจมากเกินไปหรอก น้าก็ทำกับฉันเหมือนอวิ้นอวิ้นเถอะนะคะ” หานซินอุ้มเด็กน้อย โกยเบา ๆ กล่อมให้เขาหลับ สายตาก็มองไปที่อันลู่ “อวิ้นอวิ้นก็มีลูกแล้ว เธอเองก็ควรจะหาใครสักคนแต่งงานกันได้แล้วนะ แต่งงานกันจริง ๆ ไม่ใช่แต่งปลอม ๆ น่ะ”อันลู่น้ำตารื้นขึ้นมาเล็กน้อย เธอไม่ได้รู้สึกว่าหานซินมายุ่งวุ่นวายอะไร แต่กลับซาบซึ้งใจมากด้วยซ้ำตอนที่แม่ของเธอยังมีชีวิตอยู่ ก็พูดกับเธอแบบนี้เช่นกันเพียงแต่เธอไม่ได้ยินคำพูดของแม่อีกต่อไปแล้วเธอยิ้มแต่ไม่ได้ตอบ......เสิ่นจือเชือนพุ่งมาที่ชิงหยางด้วยความเร็วที่สุดตอนไปถึงตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง เขาก็รอจนฟ้าสว่างแล้วไปรอตรงที่นัดหมายกันกับอันลู่ทันทีเมื่อถึงเวลา อันลู่ถึงได้อุ้มซวงซวงมาปรากฏตัวเสิ่นจือเชียนที่ไม่ได้หลับมาทั้งคืนสีหน้าดูไม่ดีเลย ใต้ตาก็ดำคล้ำเมื่อเห็นอันลู่อุ้มเด็กมา เขาไม่ได้นึกถึงเด็กที่อยู่ในอ้อมแขนของเธอเลยความสนใจทั้งหมดอยู่ที่อันลู่เธอผอมไปผอมไปยิ่งกว่าเมื่อก่อนอีกเขาลุกจากเก้าอี้ มองเธอ แล้วเปล่งเสียงเรียกชื่อเธออย่างนิ่ง ๆ “ลูลู่”อันลู่นั่งลงตรงข้ามกับเขาเสิ่นจื

สีหน้าเธอกลับมาเย็นชาเจียงเย่าจิ่งถามเธอ “หนาวไหม?”“ไม่” ซ่งอวิ้นอวิ้นตอบไปห้วน ๆเหมือนว่าคำพูดแค่ไม่กี่คำก็ไม่อยากพูดเจียงเย่าจิ่งเจอกับน้ำเสียงเย็นชาของเธอ ใจก็รู้สึกแย่ลงเล็กน้อย แต่ก็ใส่ใจให้มากขึ้นอีกเธอไม่มีลูกแล้ว ตอนนี้ก็ยังอยู่ในช่วงอยู่ไฟอีก ประกอบกับที่ตัวเองไปผลักเธอตกตึกด้วย ใจเธอจะโกรธแค้น เขาก็เข้าใจได้เขายอมที่จะใช้เวลาให้มากขึ้น เพื่อละลายใจของเธอเขาไปขึ้นรถอีกฝั่งหนึ่ง......เมื่อขับรถไปถึงที่หมาย คนขับรถก็จอดรถไปที่ท้ายรถแล้วเอารถเข็นออกมาเจียงเย่าจิ่งลงมาก่อน แล้วอุ้มซ่งอวิ้นอวิ้นลง วางเธอบนรถเข็น ทั้งยังเอาผ้ามาคลุมที่ขาเธอด้วยซ่งอวิ้นอวิ้นเงยหน้ามอง กู้ฮว๋ายเลือกสถานที่ได้ดีทีเดียว ประตูเมืองเก่าแก่ของเมืองอวิ๋น สิ่งก่อสร้างโบราณที่ได้รับการคุ้มครองอนุรักษ์ไว้อย่างสมบูรณ์ แค่นั่งมองจากตรงนี้ ก็รู้สึกถึงประวัติศาสตร์แล้ว!เจียงเย่าจิ่งเข็นเธอเข้าไปที่หน้าประตูมีรถจอดอยู่ไม่น้อยเลยวันนี้กู้ฮว๋ายเชิญคนมาจำนวนไม่น้อยทีเดียวไม่นานพวกเขาก็เข้าไปในโถงนิทรรศการ ซ่งอวิ้นอวิ้นเห็นภาพที่แขวนอยู่บนผนังก็ตะลึงไปครู่หนึ่ง ดูเหมือนจะเข้าใจแล้วว่าทำไมก