LOGINShare
บทที่ 72
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 73
เวลานี้เธอถึงนึกขึ้นมาได้ว่าเจียงเย่าจิ่งเป็นนักลงทุนของสามีครูหลี่วันนี้ต้องมาด้วยแน่นอนเธอกุมหน้าผาก เธอลืมเรื่องนี้ไปได้อย่างไร?“เร็วสิ!”ทางนั้นออกคำสั่งเธอตอบ “ฉันรู้แล้ว”เธอวางสายแล้วบอกผู้ชายใส่แว่น “ขอโทษนะคะ ฉันมีธุระ คงต้องไปก่อน”พูดเสร็จก็รีบสาวเท้าไปที่รถริมถนนมือของเธอเพิ่งจะแตะที่ประตูรถด้านหลัง เจียงเย่าจิ่งก็พูดขึ้นมา “นั่งข้างหน้า”ซ่งอวิ้นอวิ้นจึงไปนั่งที่นั่งข้างคนขับอย่างไม่เต็มใจเธอเพิ่งจะนั่งลง เจียงเย่าจิ่งก็เอ่ยปากทันที ด้วยน้ำเสียงจนใจ“ซ่งอวิ้นอวิ้น เธอจะอยู่อย่างสงบหน่อยไม่ได้หรือไง?”ซ่งอวิ้นอวิ้นขมวดคิ้ว คิดว่าเขาเป็นบ้าหรือเปล่าเธอไม่สงบตรงไหน?เธอไปหาเรื่องอะไรให้เขาไม่พอใจอีก?“คุณอย่ามาหาเรื่อง” เธอคาดเข็มขัดเจียงเย่าจิ่งไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร พอเจอกับเธอ บวกกับเสียงที่เธอพูด เขาก็โกรธขึ้นมาได้ง่าย ๆ เลยตั้งแต่ที่รู้จักผู้หญิงคนนี้ เขาก็ไม่ค่อยจะดีเลย!“ต่อไปห้ามคุยกับคนอื่น เธอยังไม่ได้หย่า”เขาพยามควบคุมความโกรธซ่งอวิ้นอวิ้นก็ไม่อยากจะทำให้เขาโกรธ อย่างไรเธอก็จะไปอยู่แล้ว ก็อยากจะทิ้งความทรงจำดี ๆ ไว้ให้เขา“ค่ะ ฉันจะ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 74
เจียงเย่าจิ่งรู้ว่าผิวของเธอขาว แต่พอได้สัมผัสถึงรู้ว่ามันนุ่มและเนียนละเอียดขนาดนี้ใจของเขาราวกับมีขนนกมาแตะเบา ๆความลุ่มหลงแบบนี้มันทำให้เขารู้สึกหลงใหลซ่งอวิ้นอวิ้นตกใจเบิกตาโพลง รูม่านตาสั่นเขา… กำลังทำอะไรกัน?ไม่ไม่ได้สภาพร่างกายของเธอตอนนี้ ทำเรื่องแบบนั้นกับใครไม่ได้แต่เจียงเย่าจิ่งในตอนนี้กลับรุกล้ำมากขึ้นเรื่อย ๆ!เธอดึงมือที่เขารวบเอาไว้ออกไม่ได้ หัวใจเต้นรัว แล้วกัดริมฝีปากของเขาที่กำลังสร้างความวุ่นวายอยู่บนปากของเธอ!เจียงเย่าจิ่งเจ็บจึงคลายแรง เธอจึงถือโอกาสผลักเขาออกเธอจ้องด้วยสายตาโกรธแล้วถาม “เจียงเย่าจิ่ง นี่มันหมายความว่าอะไร? คุณเห็นฉันเป็นอะไร? คิดว่าฉันเป็นผู้หญิงที่จะมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนไหนก็ได้เหรอ?”เจียงเย่าจิ่งมองเธอ แล้วตั้งสติออกจากความลุ่มหลงแล้วพูด “หรือว่าไม่ใช่?”ซ่งอวิ้นอวิ้นเกือบจะง้างมือขึ้นมาตบหน้าเขาแต่เธออดทนไว้เธอทำไม่ได้ และไม่กล้าด้วย!“ไม่ใช่ ฉันผ่านผู้ชายมาก่อนก็จริง แต่ก็แค่คนเดียว ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่จะขึ้นเตียงกับใครก็ได้” เวลานี้เธอใจเย็นมากแล้วน้ำเสียงก็สงบมากถ้าเธอโกรธ แล้วตะโกนโวยวาย เจียงเย่าจิ่งอาจจ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 75
ซ่งอวิ้นอวิ้นดึงสายตากลับมา แล้วก้มหน้าลง มีความรู้สึกบางอย่างในสายตาของเธอแต่ไม่นานก็หายไปครึ่งชั่วโมงผ่านไป เธอทำอาหารเสร็จแล้วอาหารบ้าน ๆ ที่ทำง่าย ๆไม่ได้มีอะไรซับซ้อนเจียงเย่าจิ่งนั่งลงหน้าโต๊ะอาหาร มองอาหารที่มีแค่สำหรับคนเดียวแล้วถาม “เธอไม่กินเหรอ?”ซ่งอวิ้นอวิ้นตอบ “ฉันไม่หิวค่ะ”เธอเองก็นั่งลง ไม่ได้ขึ้นไปชั้นบน แม้ว่าจะไม่กินแต่ก็อยู่เป็นเพื่อนเขาพวกเขาก็นับว่าเป็นสามีภรรยากันนี่นะ?แม้ว่าจะมีเพียงแค่ทะเบียนสมรส แต่อย่างอื่นไม่มีอะไรที่ดูคล้ายสามีภรรยากันเลยวันนี้พวกเขาปรองดองกันอย่างน่าประหลาดทีเดียว......วันรุ่งขึ้น พวกเขากินข้าวเช้าด้วยกันเจียงเย่าจิ่งพูด “ฉันจะไปบริษัท เลยจะแวะไปส่งเธอที่โรงพยาบาลด้วย”ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ได้บอกเขาว่าตัวเองไม่ได้ทำงานที่โรงพยาบาลแล้วเธอก้มหน้ากินข้าวไปพร้อมกับตอบเขาไปด้วย “วันนี้ฉันไม่ไปโรงพยาบาลค่ะ”เจียงเย่าจิ่งคิดว่าสุขภาพเธอยังไม่ค่อยดี จึงไม่ได้พูดอะไรมาก“ฉันทำให้เธอได้เป็นแพทย์ประจำที่โรงพยาบาลกลางได้นะ...”“ไม่ต้องหรอกค่ะ” เธอเงยหน้าขึ้นมายิ้มเจียงเย่าจิ่งดีเกินไป เธอยังไม่คุ้นชินถ้าเป็นเมื่อก่อน เธอจะต
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 76
เลขาโทรเข้ามา เมื่อตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว “ไม่มีบันทึกการซื้อตั๋วและการเดินทางค่ะ”ซ่งอวิ้นอวิ้นให้หานซินเดินทางไปก่อน แน่นอนว่าเธอจะไม่ใช้ชื่อจริงในการเดินทาง หรือแม้แต่การเดินทางที่ต้องซื้อตั๋วซึ่งสามารถสาวมาถึงเธอได้ เธอเตรียมการไว้ก่อนหน้านี้แล้ว เธอเพิ่งซื้อรถมือสองมาเมื่อไม่นานมานี้ จอดอยู่ที่ลานจอดรถใต้ห้างสรรพสินค้า เส้นทางที่จะหลบหนีก็วางแผนไว้เรียบร้อย เลี่ยงทางที่มีกล้องวงจรปิด พยายามหนีออกไปอย่างไร้ร่องรอย เธอเลือกเดินทางจากห้างสรรพสินค้า เพราะอย่างแรกที่ห้างมีคนจำนวนมาก และเธอจะปลอมตัวเพื่อเลี่ยงการตามตัวเจอเป็นไปไม่ได้เลยที่จะพบร่องรอยของเธอแม้ว่าจะอยากตามหาแค่ไหน ก็ไร้แม้แต่จุดเริ่มต้นให้เริ่ม เจียงเย่าจิ่งตรวจสอบกล้องวงจรปิดของห้างสรรพสินค้าแล้ว ไม่พบร่องรอยของเธอแม้แต่น้อย ทั้งเลขาและคนขับรถไม่มีใครกล้าพูดแม้แต่ประโยคเดียว พากันก้มหน้าสีหน้าของเจียงเย่าจิ่งเยือกเย็นเขาไม่พูดอะไรสักคำ แต่รังสีที่แผ่ออกมา คล้ายกับพายุลูกใหญ่ที่กำลังคืบคลานเข้ามา ทำให้คนอื่นพากันหายใจไม่ถนัด “ไม่ว่าจะต้องใช้เส้นสายมากขนาดไหน ยังไงก็ต้องนำตัวเธอกลับมาให้ได้!” เขาตะโกน “ค
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 77
เธอเม้มริมฝีปาก “หนูท้องค่ะ”หานซินตกตะลึงทานข้าวได้ไม่กี่คำ เธอก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่อยากจะเชื่อว่า “ลูกท้องเหรอลูก?” ซ่งอวิ้นอวิ้นพยักหน้ารับ “ลูกของเจียงเย่าจิ่งใช่ไหม?” หานซินรู้ดีว่าลูกสาวของเธอไม่เคยมีแฟนมาก่อน ซ่งลี่เฉิงค่อนข้างเข้มงวดกับซ่งอวิ้นอวิ้นมาก อีกทั้งลูกสาวของเธอยังเป็นเด็กดีรักนวลสงวนตัว จะมีก็แต่แต่งงานกับเจียงเย่าจิ่งคนที่หานซินพอนึกได้ก็มีเพียงแค่เจียงเย่าจิ่งซ่งอวิ้นอวิ้นไม่รู้จะอธิบายเรื่องนี้อย่างไร ซ้ำยังพูดไม่ออก จะพูดออกมาได้อย่างไรกันว่าไม่รู้ว่าพ่อเด็กคือใคร?ถ้าอย่างนั้นหานซินจะคิดเช่นไร?เป็นเพราะหานซินนึกว่าเด็กเป็นลูกของเจียงเย่าจิ่ง เธอจึงพอรับได้อย่าบอกว่าไม่รู้เสียจะดีกว่า เพราะมันจะทำให้เธอเป็นกังวล “อืม” เธอก้มศีรษะลง ไม่กล้าสบตาหานซินเพราะว่าเธอพูดโกหกคำโตออกไป หานซินคีบอาหารให้เธอ พร้อมถามด้วยความเป็นห่วงว่า “ตอนท้องน่ะต้องกินเยอะ ๆ นะลูก แพ้ท้องไหม? ท้องกี่เดือนแล้ว?”ซ่งอวิ้นอวิ้นเงยหน้า จ้องมองผู้เป็นแม่ “แม่ แม่จะว่าอะไรไหมถ้าหนูจะเก็บเด็กคนนี้ไว้?”เธอเริ่มเป็นกังวล กังวลว่าหานซินจะมองว่าเพราะเธอหย่าแล้ว จะขอ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 78
“พี่” ซ่งอวิ้นอวิ้นยิ้มพร้อมกับเดินไป กอดเธอคนนั้น“รบกวนพี่หน่อยนะคะ” เธอเลือกมาที่นี่เพราะอันลู่อาศัยอยู่ที่นี่ แน่นอนว่านี่เป็นเพียงหนึ่งในเหตุผลที่เลือกมาที่นี่ อีกเหตุผลหนึ่งก็คือ เธอเห็นจากอินเทอร์เน็ตว่าที่นี่มีการประกาศขายสตูดิโอวาดภาพด้วย เธออยากซื้อต่อซ่งลี่เฉิงบังคับให้เธอเรียนอะไรตั้งมากมาย นอกจากการเป็นหมอแล้ว การวาดภาพเป็นเรื่องเธอชอบมากที่สุดเธอคุยกับผู้ขายผ่านทางออนไลน์มาเรียบร้อยแล้ววันนี้ที่มาพบอันลู่ ก็เพื่อพูดคุยเจรจา “รบกวนอะไรกัน” อันลู่ส่ายมือบอกเธอ และพูดอย่างเกรงใจว่า “พี่แค่ไปรับแม่เธอตอนมาถึงก็เท่านั้นเอง”เธอรีบเปลี่ยนเรื่องทันที “ทำไมถึงอยากมาที่นี่ล่ะ? ครอบครัวเธออยู่ที่เมืองอวิ๋นนี่”ซ่งอวิ้นอวิ้นยิ้มอย่างขมขื่น “เรื่องมันยาวน่ะค่ะ”อันลู่ไม่ถามต่อ ใคร ๆ ก็ต่างมีเรื่องยากลำบากกันทั้งนั้น เธอไม่อยากพูด แน่นอนว่าเธอมีเหตุผลที่ไม่อยากพูดออกมา “เธออยากกินอะไร สั่งได้ตามสบายเลยนะ พี่เลี้ยงเอง” ถึงแม้ว่าอันลู่จะแก่กว่าซ่งอวิ้นอวิ้นแค่สองปี แต่มันก็ไม่ได้เป็นปัญหาสำหรับความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่หลังจากที่อันลู่ย้ายออกจากเมืองอวิ๋น พวกเขาก็ยังคง
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 79
ตอนนี้ในหัวของเจียงเย่าจิ่งมีแค่ความคิดเดียวที่ว่า ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีไหน เขาจะต้องหาซ่งอวิ้นอวิ้นให้เจอ หลังจากนั้นค่อยเฉือนเธอเป็นชิ้น ๆ สำหรับเจียงเย่าจิ่งแล้ว การที่เธอทิ้งหนังสือสัญญาหย่าไว้ แล้วหนีหายไปเงียบ ๆ มันคือการทรยศหักหลังเขา!ถึงแม้ว่าพวกเขาไม่ได้มีความรู้สึกต่อกัน!แต่พวกเขาก็เป็นสามีภรรยากัน!เธอจะมาหนีไปแบบไม่บอกไม่กล่าวได้อย่างไร?คำว่าโกรธไม่อาจนิยามความขุ่นมัวในใจของเจียงเย่าจิ่งได้อีกต่อไป ครึ่งเดือนผ่านไป ฮั่วซุนไม่พบอะไรเลย ถึงแม้ว่าแทบกินทะเบียนราษฎร์ของซ่งอวิ้นอวิ้นแล้วก็ไม่พบว่าเธอมีการติดต่อกับชายใดเลย “หาไม่เจออย่างนั้นเหรอ?”เจียงเย่าจิ่งยืนอยู่หน้าหน้าต่างบานใหญ่ของคฤหาสน์เขายืดตัวตรง หันกลับมาพร้อมกับสูดลมหายใจเย็น ๆ ฮั่วซุนตอบตามจริงว่า “หาไม่พบครับ ไม่ว่าจะตอนเรียน หรือ ตอนทำงานแล้ว เธอไม่เคยคบผู้ชายคนไหนเลยครับ”เจียงเย่าจิ่งเลิกคิ้ว เขาคิดว่าฮั่วซุนอาจจะตรวจสอบไม่รอบคอบ เขาเห็นมากับตาว่าซ่งอวิ้นอวิ้นกินยาคุมกำเนิด ถ้าสาเหตุไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องอย่างว่า แล้วจะกินของพรรค์นั้นไปทำไมกัน?เว้นเสียแต่ว่าเธอกำลังท้อง ถ้าไม่มีผู้ชา
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 80
ซ่งอวิ้นอวิ้นเองก็คาดไม่ถึงเลยว่าเจียงเย่าจิ่งจะ ‘บ้าระห่ำ’ได้ถึงขนาดนี้ เสนอเงินรางวัลตั้งขนาดนั้นเพื่อตามล่าตัวเธอ!เธออุตส่าห์คิดหาทางที่เจียงเย่าจิ่งจะหาเบาะแสของเธอไม่เจอแล้วได้แล้วแต่ไม่เคยคิดเลยว่าเจียงเย่าจิ่งจะใช้ประโยชน์จากความโลภของมนุษย์!ในท้ายที่สุดเรื่องนี้ก็ว่อนไปทั่วโลกอินเทอร์เน็ต ตราบใดที่ทุ่มเงินไม่อั้นเพื่อสร้างแรงกระตุ้น การจะหาคนคนหนึ่งก็ไม่ใช่เรื่องยาก! “อวิ้นอวิ้น ทำยังไงดี? พวกเราต้องไปตั้งแต่ตอนนี้เลยไหมลูก?” หานซินถามออกมาอย่างร้อนใจ ซ่งอวิ้นอวิ้นส่ายหน้ามองผู้เป็นแม่ “แม่ อย่าพึ่งตื่นตูมไปเลยค่ะ”เธอเองก็กำลังบังคับให้ตัวเองใจเย็น ๆ “พูดมาเถอะ เขาตามหาลูกทำไม? ไม่ใช่ว่าหย่ากันด้วยดีหรอกเหรอ?” หานซินถามอย่างสงสัยซ่งอวิ้นอวิ้นเอามือปิดหน้า “หนูแอบหนีออกมาค่ะ”หานซิน “...”ทว่าเธอกลับเข้าใจได้อย่างรวดเร็วว่า คนเป็นลูกอยากจะหนีจากการแต่งงานที่เธอไม่ได้เป็นคนเลือก เธอเข้าใจลูกสาวดี เมื่อหานซินใจเย็นลงจึงพูดว่า “โลกออกจะกว้าง ยังไงเราก็หาที่พักใหม่ได้เสมอลูก”ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ได้มองโลกในแง่ดีขนาดนั้น เมื่อมองจากสถานการณ์ปัจจุบันแล้ว เธอคงทำ
Latest chapter
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 270
เจียงเย่าจิ่งรีบเดินออกไปโดยไม่ลังเลสักนิด! เบื้องหลังของเขาคือเสียงร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวของหยางเชี่ยนเชี่ยน ฮั่วซุนรู้สึกสับสน เจียงเย่าจิ่งไม่ใช่คนโหดเหี้ยมแบบนั้น โดยเฉพาะคนที่เคยช่วยชีวิตเขาไว้ เขาไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่นัก "คุณเจียงครับ?" เจียงเย่าจิ่งชะงักมือที่กำลังจะเปิดประตูรถแล้วพูดว่า "ไปบอกมู่ฉินว่าฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเรื่องของลูกชายเธออีก" เมื่อสักครู่นี้เขาไม่แยแส เพราะคิดว่านี่อาจจะเป็นการแสดงละครตบตาของมู่ฉินกับหยางเชี่ยนเชี่ยน นี่เป็นการแสดงละครตบตากันชัด ๆ เพียงแต่มู่ฉินให้สัญญากับหยางเชี่ยนเชี่ยนว่าเธอจะไม่ถูกข่มขืน นั่นเป็นแค่คำหวานของเธอเท่านั้น เธอรู้ว่าการจะทำให้เจียงเย่าจิ่งเชื่อนั้น ลำพังแค่การแสดงละครตบตาย่อมหลอกเขาไม่ได้ ดังนั้นตั้งแต่ตอนที่หยางเชี่ยนเชี่ยนตอบตกลงที่จะเล่นละครฉากนี้กับมู่ฉิน เธอก็ถูกลิขิตให้ต้องเสียความบริสุทธิ์แล้ว! ฮั่วซุนพยักหน้าอยู่เงียบ ๆ จากนั้นเขาก็รีบกลับไป ดูเหมือนว่าเขาจะมาช้าเกินไปเสียแล้ว น้ำเสียงของหยางเชี่ยนเชี่ยนฟังดูน่าสลดใจ แต่อย่างไรเสียเขาก็ต้องนำความมาบอกกล่าว มู่ฉินยิ้มราวกับคาดเอาไว้แล
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 269
ฮั่วซุนไม่มีทางเลือกนอกจากบอกเจียงเย่าจิ่ง เจียงเย่าจิ่งชะงักแล้วหันมามองฮั่วซุน "นายว่ายังไงนะ?" ฮั่วซุนทวนคำอีกครั้งแล้วพูดว่า "เขาคิดจะจับตัวหยางเชี่ยนเชี่ยน ทำยังไงดีครับ?" เจียงเย่าจิ่งยื่น "เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน" เขาตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "คุณคิดจะทำอะไรกันแน่?" มู่ฉินพูดตรงเข้าประเด็น "ฉันได้ยินมาว่าตอนที่เธอตกน้ำ หยางเชี่ยนเชี่ยนช่วยเธอไว้ใช่ไหมล่ะ? ถ้าตอนนั้นเธอจมน้ำไปซะ ตอนนี้ทุกสิ่งทุกอย่างก็เป็นของลูกชายฉันแล้ว เป็นหล่อนที่ทำลายเรื่องดี ๆ ของฉัน เธอคิดว่าฉันจะปล่อยหล่อนไปงั้นเหรอ?" "ต้องการอะไรก็ว่ามา" เจียงเย่าจิ่งพูดตามตรง "เอาล่ะ ในเมื่อเธอตรงไปตรงมาขนาดนั้น ฉันก็จะไม่พูดจาอ้อมค้อมกับเธออีก หยางเชี่ยนเชี่ยนเป็นผู้มีพระคุณของเธอใช่ไหมล่ะ? ฉันขอแลกเธอกับลูกชายของฉันว่ายังไงล่ะ?" มู่ฉินเอ่ยขึ้น หลังจากได้พบหยางเชี่ยนเชี่ยน เธอก็รู้ว่าหยางเชี่ยนเชี่ยนชอบเจียงเย่าจิ่ง ดังนั้นตอนนี้ทั้งสองคนจึงบรรลุข้อตกลงร่วมกัน ตอนที่กำลังดำเนินแผนการครั้งนี้ มู่ฉินคิดว่าเธอสามารถใช้เหตุการณ์ครั้งนี้มาแลกเปลี่ยนเพื่อให้เจียงเย่าจิ่งยอมปล่อยลูกชายของเธอไป "ลูกชายของคุณไม่ไ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 268
เมื่อซ่งรุ่ยเจี๋ยได้ยินเสียง เขาก็รีบซ่อนโทรศัพท์มือถือเอาไว้ใต้ผ้าห่ม เขาเคลื่อนไหวรวดเร็วเสียจนทั้งซ่งอวิ้นอวิ้นหรือหานซินก็ไม่ทันสังเกตเห็นความผิดปกติของเขา! หานซินวางอาหารเอาไว้บนโต๊ะข้างเตียง "เธอหิวหรือยัง? รีบมากินอาหารเช้าเถอะ" เมื่อหานซินพูดจบ เธอก็ค่อย ๆ หยิบอาหารที่เตรียมไว้ออกมา "ผมไม่อยากกิน ผมอยากอยู่คนเดียว" ทั้งสีหน้าและน้ำเสียงของซ่งรุ่ยเจี๋ยฉายแววเย็นชา ไม่ได้แสดงความเสียใจออกมานัก หานซินคิดจะเกลี้ยกล่อม แต่ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยขัดจังหวะหานซินได้ทันเวลา "แม่คะ ให้เขาอยู่คนเดียวสักพักเถอะ" หานซินกล้ำกลืนคำพูดเกลี้ยกล่อมกลับลงไปแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า "อาหารอยู่ตรงนี้นะ เธอหิวเมื่อไหร่ก็มากินล่ะ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยไม่พูดอะไร หานซินอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ "เฮ้อ" "พอเถอะค่ะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นดึงตตัวหานซินออกไป "รุ่ยเจี๋ย นายก็พักผ่อนด้วยนะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นปิดประตูห้องพักผู้ป่วยแล้วบอกหานซินวว่า "รุ่ยเจี๋ยต้องการเวลาทำใจ เขากินอะไรไม่ลงหรอกค่ะ อย่าไปเกลี้ยกล่อมเขาเลย ไป๋ซิ่วฮุ่ยเป็นแม่ของเขา เขาคงรับไม่ได้ไปสักพัก นี่เป็นเรื่องที่พอเข้าใจได้" หานซินเข้าใจแล้ว "แม่รู้ แม่เป็น
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 267
ซ่งรุ่ยเจี๋ยเงยหน้าขึ้นแล้วถามว่า "พี่มาแต่เช้าขนาดนั้น คงรู้เรื่องนั้นแล้วใช่ไหม?" ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ได้ปิดบัง "ใช่" แววตาที่ไร้ชีวิตชีวาของซ่งรุ่ยเจี๋ย มองไปทางอื่นโดยไร้จุดมุ่งหมาย "ตำรวจมาถามเรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แล้วถามว่าผมได้เจอแม่หรือเปล่า" ซ่งอวิ้นอวิ้นฟังอยู่เงียบ ๆ ที่จริงเขารู้แก่ใจว่าเมื่อไป๋ซิ่วฮุ่ยถูกใครสักคนพาตัวออกไปก็หมดทางรอดแล้ว "นายต้องดูแลตัวเองให้ดี ๆ นะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่รู้ว่าจะปลอบใจเขาอย่างไรดี ซ่งรุ่ยเจี๋ยเงยหน้าขึ้น "แม่ผมตายเมื่อคืนนี้ พี่รู้เรื่องเร็วขนาดนั้นได้ยังไงกัน?" "ฉัน..." พอนึกถึงสิ่งที่เจียงเย่าจิ่งพูด เธอก็เปลี่ยนเปลี่ยนคำพูดเป็น "ฉันเพิ่งจะได้ยินตำรวจพูดถึงรู้น่ะสิ" "อ้อ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยรู้ว่าเธอกำลังโกหกอยู่ชัด ๆ เธอกำลังปิดบังอะไรสักอย่างใช่ไหม? ทำไมต้องปิดบังด้วยเล่า? เพราะเธอรู้ว่าคนที่ฆ่าแม่ของเขาคือเจียงเย่าจิ่งอย่างนั้นเหรอ? ทำไมเธอไม่พูดอะไรเลยล่ะ? ตั้งใจที่จะปิดบังไม่ให้เขารู้ใช่ไหม? เขากำหมัดที่อยู่ใต้ผ้าห่มแน่น พลางรู้สึกหนาวเหน็บอยู่ในใจ "ผมเสียใจด้วยนะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยเสียงเบา ซ่งรุ่ยเจี๋ยยิ้มเหยีย
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 266
พ่อบ้านเฉียนรวบรวมคำพูดแล้วเอ่ยขึ้นมาว่า "ตอนนี้นายน้อยไม่มีอะไรต้องกังวล ดังนั้นเขาจึงประชันหน้ากับพวกเราได้เต็มที่ แต่ถ้าหลังบ้านเกิดไฟลุกไหม้ เขาก็จะเสียสมาธิแล้วพวกเราก็จะมีโอกาสขึ้นมา" "โอ้ พ่อบ้านเฉียนพูดถูก" มู่ฉินเห็นด้วยยิ่งนัก เธอถองข้อศอกใส่สามีตัวเอง "พูดอะไรบ้างสิ" เจียงอวี้จึงเอ่ยขึ้นมาว่า "เป็นความคิดที่ดีอยู่หรอก แต่… พวกเราจะจุดไฟหลังบ้านเจียงเย่าจิ่งได้ยังไงล่ะ นั่นต่างหากที่เป็นประเด็นสำคัญไม่ใช่รึไง?" นายท่านเจียงยังคงเงียบ เพราะเหตุผลเดียวกันนี้ ตอนนี้ดูเหมือนว่าเจียงเย่าจิ่งกับซ่งอวิ้นอวิ้นจะมีความสัมพันธ์ที่ดี ประกอบกับมีลูกเพิ่มเข้ามา ยิ่งทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนแนบแน่นขึ้นไปอีก "ไม่เห็นจะยากเลย พวกเราก็แค่หว่านเมล็ดพันธุ์แห่งความขัดแย้งลงไปท่ามกลางความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองคนเสียก็ใช้ได้แล้วไม่ใช่เหรอ?" ถึงแม้ว่ามู่ฉินจะย่างเข้าวัยกลางคนแล้ว แต่เสน่ห์ของเธอก็ยังคงอยู่ ประกอบกับการดูแลตัวเองเป็นอย่างดี ทำให้ยากจะมองอายุที่แท้จริงของเธอออก เธอกลอกตาดำขลับ "ระหว่างผู้ชายกับผู้หญิง มือที่สามถือว่าเป็นเรื่องต้องห้ามที่สุดเลยเชียวล่ะ ถ้ามีมือที
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 265
ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ได้รีบเข้านอนทันที แต่กลับไปหาซวงซวง ป้าหวู่พาซวงซวงเข้านอนแล้ว แต่เธอก็ยังอยากตรวจสอบดูให้แน่ใจ ตอนนี้ซวงซวงหลับลึกไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงย่องเบาออกมา เมื่อกลับมาที่ห้องนอน เธอก็นั่งตรงขอบเตียง แต่กลับไม่รู้สึกง่วงอีกต่อไป เธอกุมศีรษะแล้วครุ่นคิดถึงเรื่องนั้น นอกจากหลินหรุ่ยกับตระกูลเจียงแล้ว เธอก็นึกไม่ออกว่าเป็นใคร หลังจากเจียงเย่าจิ่งเดินออกมาหลังจากอาบน้ำเสร็จ เขาก็เห็นซ่งอวิ้นอวิ้นนั่งอยู่ตรงขอบเตียง ดังนั้นเขาจึงเดินเข้ามากอดเธอแล้วนอนลงบนเตียง จากนั้นก็พลิกตัวอยู่เหนือร่างของเธอ จูบที่พร่างพรมลงมาทั้งดูดดื่มและเร่าร้อน ขณะที่บรรยากาศกำลังเป็นไปได้สวย ซวงซวงก็ร้องไห้ขึ้นมา พวกเขาทั้งสองคนต่างตะลึงงัน ซ่งอวิ้นอวิ้นเป็นฝ่ายที่มีท่าทีตอบสนองก่อนแล้วผลักเขาออกไป "ซวงซวงอาจจะหิวก็ได้" "ป้าหวู่จะป้อนเขาเอง" "แต่…" ก่อนที่เธอจะทันได้พูดให้จบประโยค เธอก็โดนจูบ สกัดกั้นคำพูดของเธอจนหมดสิ้น! ทุกสิ่งทุกอย่างพรั่งพรูออกมา! ราตีช่างแสนยาวนาน ทว่ากลับเต็มไปด้วยความรักใคร่เร่าร้อน! …… คฤหาสน์ต้นตระกูลเจียงเปิดไฟสว่างจ้า คราวนี้แผนใส่ร้ายเจียงเย่าจิ่
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 264
"ทำไมเธอยังไม่นอนอีกล่ะ?" เจียงเย่าจิ่งเดินเข้ามา "ฉันทำให้เธอตื่นหรือเปล่า?" ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยขึ้นมาว่า "เปล่าหรอก ฉันกำลังรอคุณอยู่น่ะ" เมื่อเธอพูดจบก็ลงจากเตียงแล้วเดินเข้ามากอดเขาไว้ จากนั้นก็แนบใบหน้าเข้ากับหน้าอกของเขา การเคลื่อนไหวของเธอทำให้เจียงเย่าจิ่งรู้สึกประหลาดใจเสียจนตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็ยิ้มพลางถามว่า "เธอเป็นอะไรไปน่ะ?" ซ่งอวิ้นอวิ้นบอกว่าไม่มีอะไร "ฉันก็แค่อยากจะกอดคุณ" เจียงเย่าจิ่งก้มมองเธอ "ปล่อยก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันไปอาบน้ำแล้วเธอค่อยมากอดก็ได้ ตอนนี้ฉันสกปรกจะแย่" ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ยอมปล่อยแล้วกอดเขาให้แน่นขึ้น ร่างกายของทั้งสองคนบดเบียดเข้าหากันอย่างแนบแน่น เจียงเย่าจิ่งถามเสียงเบาว่า "เธอเป็นอะไรไป?" ทำไมถึงรู้สึกว่าเธอไม่ปกติเลยล่ะ? ซ่งอวิ้นอวิ้นลูบหน้าอกของเขา "นับจากนี้เป็นต้นไป ไม่ว่าอยู่ที่ไหนฉันก็จะเป็นบ้านให้คุณเอง ฉันจะรักคุณให้มาก ๆ" เจียงเย่าจิ่งหลุบตาลง ท่ามกลางแสงสลัวรางเลือน เขายังมองเห็นประกายในดวงตาของเธอและเนื้อตัวที่สั่นระริกอยู่บ้าง น้ำเสียงทุ้มของเขาปะปนความแหบพร่าเล็กน้อย "ซ่งอวิ้นอวิ้น วันนี้เธอเป็นอะไรไปกันแน
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 263
เมื่อกลับมาถึงบ้าน เธอก็ล้างมือแล้วไปหาซวงซวง เห็นเพียงป้าหวู่ที่กำลังอุ้มเขาอยู่ "ป้าหวู่" เธอรู้สึกประหลาดใจนัก ป้าหวู่ยิ้มแล้วพูดว่า "คุณผู้ชายบอกให้ป้ามาที่นี่ เพราะไม่มีใครคอยจัดการเรื่องต่าง ๆ เลยค่ะ" เจียงเย่าจิ่งเป็นห่วงเรื่องตามหาตัวคนแปลกหน้า ดังนั้นเขาจึงเรียกป้าหวู่ให้มาที่นี่ ซ่งอวิ้นอวิ้นดีใจที่ได้ยินว่าป้าหวู่มาที่นี่ เพราะก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่ในคฤหาสน์ ป้าหวู่ดีกับเธอมากทีเดียว เธอเป็นคนจิตใจดี "มีป้าหวู่อยู่ที่นี่ ฉันรู้สึกเบาใจขึ้นเยอะเลยค่ะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นเอ่ยพลางยิ้มให้ เธอรับซวงซวงมาจากอ้อมแขนของป้าหวู่ จากนั้นเขาก็ตื่นขึ้นมาพอดี ทันใดนั้นใบหน้าเล็ก ๆ ก็ยับย่น ซ่งอวิ้นอวิ้นรู้ว่าเขาคงจะอึเป็นแน่ ดังนั้นเธอจึงบีบจมูกน้อย ๆ ของเขา "เหม็นหรือเปล่าจ๊ะ?" ป้าหวู่จึงพูดว่า "เดี๋ยวป้าเปลี่ยนผ้าอ้อมให้เองค่ะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นอยากจะทำเอง เธอรู้สึกว่าตนเองติดค้างลูกชายมาโดยตลอด เพราะเธอไม่มีเวลาดูแลเขานัก ตอนนี้เธอมีเวลาแล้ว "งั้นป้าจะเอาน้ำมาให้นะคะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นตอบตกลงแล้ววางซวงซวงลงไป เธอทิ้งผ้าอ้อมที่ใช้แล้วลงถังขยะ จากนั้นก็หยิบกระดาษมาเช็ดก้นของ
พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก บทที่ 262
ซ่งรุ่ยเจี๋ยรีบกลบเกลื่อนว่า "ไม่มีอะไรหรอก..." "จริงเหรอ?" ซ่งอวิ้นอวิ้นยื่นน้ำที่รินแล้วให้เขา น้ำเสียงของเธอบ่งบอกว่าไม่เชื่ออยู่ชัด ๆ ซ่งรุ่ยเจี๋ยหลบสายตาแล้วรีบหาข้ออ้างขึ้นมาว่า "เป็นเรื่องในบริษัทน่ะ ส่วนเรื่องเมื่อคราวก่อนก็แก้ปัญหาได้แล้ว" ซ่งอวิ้นอวิ้นพยักหน้า "นายรับมือได้ดี" "แต่วิธีการก็เป็นความคิดของพี่อยู่ดี" ซ่งรุ่ยเจี๋ยเอ่ยขึ้น เขารู้สึกอิจฉาอยู่บ้าง เขาต้องยอมรับว่าซ่งลี่เฉิงช่างมีสายตาแหลมคม ถึงให้ซ่งอวิ้นอวิ้นมาดูแลบริษัท ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ถนัด แต่เธอก็เรียนรู้หลาย ๆ สิ่งได้รวดเร็ว! "ฉันแก่กว่านายไม่กี่ปี ฉันถึงต้องใคร่ครวญให้มากหน่อย อีกไม่กี่ปีนายน่าจะล้ำหน้าฉันไปแล้ว" ซ่งอวิ้นอวิ้นพูดให้กำลังใจ อันที่จริงแล้ว นับตั้งแต่ซ่งลี่เฉิงตายไป ซ่งรุ่ยเจี๋ยก็เป็นผู้ใหญ่ขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก ซ่งรุ่ยเจี๋ยแทบไม่เผยรอยยิ้มขึ้นบนใบหน้า "ผมไม่เป็นไรหรอก พี่น่าจะกลับไปดูแลซวงซวงก่อนนะ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยเอ่ยขึ้น "ได้ ถ้านายมีเรื่องอะไรก็ติดต่อฉันได้ตลอดนะ" ซ่งอวิ้นอวิ้นลุกขึ้น "อย่าลืมดื่มน้ำล่ะ" ซ่งรุ่ยเจี๋ยรีบยื่นมือข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บมายกถ้วยชาขึ้นมา "ผมไม่ลื
