All Chapters of พันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก: Chapter 11 - Chapter 20

ซ่งหยุนหยุนสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียง ขณะที่เธอหันหลังกลับไปมอง เธอเผลอดันกล่องใบนั้นตกลงบนพื้น! เจียงเหยาจิงจ้องมองเธอด้วยสายตาโกรธเคือง สีหน้าของเขาดูน่ากลัวมาก! เธอรีบอธิบาย “ฉัน...ฉันไม่ได้ตั้งใจ...” ขณะที่พูด เธอก็นั่งยอง ๆ และพยายามเอื้อมมือหยิบมันขึ้นมา ขณะที่นิ้วของเธอกำลังจะแตะกล่อง ข้อมือของเธอกลับถูกเขาคว้าไว้อย่างแรงจนกระดูกแทบจะหัก เจ็บ! เธอเจ็บจนเหงื่อซึม และรู้สึกเหมือนมือกำลังจะหัก เจียงเหยาจิงตาแดงก่ำด้วยความโมโห “เอามือสกปรกของเธอออกไป!” เขาพูดพลางพลักเธอออกด้วยกำลังทั้งหมดของเขา ซ่งหยุนหยุนกระเด็นไปข้างหลังหัวโขกมุมตู้ ความเจ็บปวดบีบหัวใจทำให้เธอชาไปชั่วขณะ สมองดังตุบ ๆ เธอรู้สึกได้ว่ามีของเหลวอุ่น ๆ ไหลลงมา มือเรียวเอื้อมไปหลังคอ สัมผัสได้ถึงบางอย่างเหนียว ๆ ไม่น่าแปลกใจ เธอมีเลือดออกแต่ไม่มาก เธอเงยหน้าขึ้นเห็นเจียงเหยาจิงหยิบกล่องขึ้นมาอย่างระมัดระวังผ่านเส้นผมที่ยุ่งเหยิง แค่เห็นท่าทางการเคลื่อนไหวของเขาก็สามารถรับรู้ได้ว่าของสิ่งความสำคัญกับเขามาก เจียงเหยาจิงเปิดกล่องเพื่อตรวจสอบของในนั้นอย่างระมัดระวัง เพราะกลัวว่าสิ่งที่อยู่ข้างในอาจจะเสียหา

“ผู้อำนวยการ ทำไมคุณถึงถามแบบนั้นคะ?” ซ่งหยุนหยุนมีลางสังหรณ์ไม่ดี “คุณน่าจะรู้ว่าการถูกแบนจากแวดวงวิชาชีพหมายความว่าอย่างไร…” ผู้อำนวยการลังเลที่จะพูด “ผมเกรงว่าอาชีพหมอของคุณจะพัง ไม่มีโรงพยาบาลไหนกล้าจ้างคุณอีก” ซ่งหยุนหยุนตกใจกับเรื่องกะทันหันนี้มาก เธอกำมือและคลายออกพลางพูดซ้ำหลายครั้ง “ผู้อำนวยการ ฉันรักงานนี้มาก ฉันเลิกทำงานนี้ไม่ได้ค่ะ” “ถึงแม้ผมอยากช่วย แต่ผมก็ไม่มีอำนาจพอ” ผู้อำนวยการรู้สึกเสียใจ เขาตระหนักและชื่นชมทัศนคติ และทักษะทางวิชาชีพของซ่งหยุนหยุนมาก แต่เขาไม่มีอำนาจปกป้องเธอ “ถ้าคุณยังอยากทำงานนี้ คุณต้องไปพบเจียงเหยาจิง ถ้าคุณทำให้เขาขุ่นเคืองก็ขอโทษเขาเถอะ ดีกว่าโดนไล่ออก” ผู้อำนวยการเตือนด้วยความหวังดี “ฉัน...” เธอลังเลที่จะพูด ความอคติของเจียงเหยาจิงที่มีต่อเธอสามารถลบล้างได้ด้วยคำขอโทษอย่างเดียวเหรอ? เธอรู้ดีว่าเจียงเหยาจิงทำกับเธอแบบนี้ ไม่เพียงเพราะเธอเกือบจะทำลายของมีค่าของเขาเมื่อคืนนี้ แต่ยังเป็นเพราะเขาไม่พอใจกับความจริงที่ว่า เธอกลายเป็นภรรยาของเขา นี่อาจเป็นการแก้แค้นเธอเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ และบังคับให้เธอคิดจะหย่า เธอสูดล

เธอคิดมาดีแล้ว แต่เมื่อคิดว่าต้องเผชิญกับเขา ในใจกลับรู้สึกท้อเล็กน้อย เรื่องร้าย ๆ ที่เขาทำกับเธอเมื่อวานยังปรากฏชัดเจนอยู่ในใจ! เธอหายใจเข้าลึก ๆ และรวบรวมความกล้าเดินเข้าไปในบ้าน เมื่อเปิดประตูเข้าไป เธอก็เห็นป้าหวู่ เธอยิ้มแล้วถาม “เลิกงานแล้วเหรอคะ?” ซ่งหยุนหยุนตอบพลางชายตามองเข้าไปข้างใน เห็นเพียงร่างคนนั่งอยู่บนโซฟา แต่ไม่เห็นหน้า ป้าหวู่กล่าวว่า “คุณผู้ชายมาค่ะ” ซ่งหยุนหยุนเปลี่ยนรองเท้าแล้วเดินเข้าไป เธอพยายามยิ้มและกล่าวทักทาย “คุณเจียง” เจียงเหยาจิงวางนิตยสารในมือลง แล้วเงยหน้าขึ้นมองเธอ น้ำเสียงเยาะเย้ย “คุณเจียง?” ผู้หญิงคนนี้นอกจากจะไม่ยอมหย่ากับเขาแล้ว ยังทำตัวห่างเหินอีก? คุณกำลังเล่นเกมกลยุทธ์แสร้งปล่อยเพื่อจับอยู่เหรอ? ซ่งหยุนหยุนขอโทษแล้วพลางพูดจริงจังอีกครั้ง “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะแตะต้องของของคุณ ฉันขอโทษค่ะ” “คุณคงไม่คิดหรอกว่า คำขอโทษของคุณจะทำให้ผมยกโทษให้?” เจียงเหยาจิงเอนตัวไปข้างหลังในท่าสบาย ๆ พลางไขว้ขาอย่างสง่างาม เมื่อเขาเห็นผู้หญิงคนนี้ถ่อมตัว เขาก็รู้สึกมีความสุขขึ้นมา เขาแค่ชอบเห็นท่าทางที่เธอถ่อมตัวตอนอยู่ต่อหน้าเขา การสยบเ

เมื่อคืนเจียงเหยาจิงไม่ได้นอนในห้องที่เธอนอน ในห้องเป็นระเบียบเรียบร้อย ไม่มีอะไรถูกแตะต้อง เธอเดินเข้าไปอาบน้ำ แต่งตัวแล้วออกไปโรงพยาบาล ทันทีที่ไปถึงก็พบว่าผู้อำนวยการจัดแจงงานของเธอให้คนอื่นแล้ว ไม่มีที่สำหรับเธอแล้ว เธอเดินกลับออกมาด้วยความสิ้นหวัง เมื่อออกจากโรงพยาบาล เธอยืนอยู่บนขั้นบันได รู้อยู่แก่ใจว่าตัวเองไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว ตกดึก เธอไปที่หลานเฉียว ขณะที่เธออยู่หน้าประตูและกำลังจะเดินเข้าไป เธอก็เห็นเฉินเหวินเหยียน เฉินเหวินเหยียนมาที่นี่ได้อย่างไร? เมื่อนึกถึงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเจียงเหยาจิง ก็ไม่น่าแปลกใจ เธอแอบเดินตามเฉินเหวินเหยียนไปติด ๆ เธอเห็นเฉินเหวินเหยียนเดินเข้าไปในห้องส่วนตัวห้องหนึ่ง แต่กลับไม่มีเจียงเหยาจิงอยู่ข้างใน แต่กลับเป็นลูกของเศรษฐีที่ตามจีบเฉินเหวินเหยียนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย แม้ว่าเขาจะร่ำรวย แต่ก็ไม่ได้หน้าตาดีนัก ดังนั้นเฉินเหวินเหยียนจึงดูถูกพวกเขาอยู่เสมอ เฉินเหวินเหยียนไปเจอเขาได้อย่างไร? ความอยากรู้อยากเห็นทำให้เธอต้องการหาคำตอบ เธอค่อย ๆ ย่องไปข้างหน้าและมองผ่านรอยแยกที่ประตู เธอเห็นลูกเศรษฐีกำลังโอบกอ

อย่างไรก็ตาม เจียงเหยาจิงก็เป็นคนพาผู้หญิงคนนี้มาให้เขาตั้งแต่แรก ซ่งหยุนหยุนรู้สึกเย็นชาในใจ เจียงเหยาจิงนี่เอง! “ผมมีห้องส่วนตัวของผมที่นี่ เราไปสนุกกันเถอะ จะว่าไปก็แปลก ที่เจียงเหยาจิงไม่ชอบคนสวย ๆ แบบคุณ หรือว่าเขาจะไม่ชอบผู้หญิง?” กู้ฮ่วยหัวเราะพลางมองซ่งหยุนหยุน เจียงเหยาจิงไม่เคยมีแฟน ทุกคนที่รู้จักเขารู้ดี รอบตัวเขามีแต่ผู้ชาย ไม่มีผู้หญิงเลย หลายคนบอกว่าเขาเสื่อมสมรรถภาพ บ้างก็บอกว่าเขาเป็นเกย์ แต่ที่แน่ ๆ คือเขาไม่ปกติ! ซ่งหยุนหยุนแสยะยิ้ม เขาไม่ชอบผู้หญิงตรงไหน? เขาแค่ไม่ชอบเธอ! ดูสิ เขาโกรธแค่ไหนที่เห็นเฉินเหวินเหยียนยังพัวพันกับแฟนเก่า ไม่ใช่เพราะเขาแคร์เหรอ ถึงได้โกรธขนาดนั้น? “แต่ถึงยังไง ผมก็ต้องขอบคุณเจียงเหยาจิงจริง ๆ” กู้ฮ่วยยิ้ม “ถ้าไม่มีเขา ผมจะรู้จักคุณได้ยังไงล่ะ?” ถึงแม้ว่าวันนั้นจะเจ็บตัวก็ตาม ท่าทางของผู้หญิงคนนี้ที่ข่มขู่เขาด้วยมีดทำให้เขาประทับใจเหลือเกิน ถ้าผู้หญิงไม่ยอม เธอก็แค่ร้องตะโกนด้วยความหวาดกลัวไม่ใช่เหรอ? แต่เธอไม่ทำ! นัยน์ตาของซ่งหยุนหยุนเต็มเปี่ยมด้วยความเย็นชา เธอกัดฟัน “ฉันก็ต้องขอบคุณเขาเหมือนกัน!” ดวงตาขอ