บททั้งหมดของ พลิกชะตารัก มรดกเซียน: บทที่ 461 - บทที่ 470

ตอนนี้เมื่อเผชิญหน้ากับการโจมตีที่แสนดุเดือดของจ้าวหงเซิง เขาจึงค่อย ๆ เสียเปรียบแต่ถึงแม้จะเป็นแบบนี้ เขาก็ยังยืนหยัดต่อสู้กับจ้าวหงเซิงอีกหลายสิบกระบวนท่า และในที่สุดก็พ่ายแพ้ให้กับจ้าวหงเซิงเพราะพลังไม่พอ"ในที่สุดก็ชนะหนึ่งเกมแล้ว!"เฝิงรั่วซวงลอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก รอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่สวยงามของเธอหลิวเหว่ยและคนอื่น ๆ เองก็ตกอยู่ในสภาพที่คล้ายคลึงกัน ขวัญกำลังใจของพวกเขาได้รับการฟื้นฟูขึ้นเล็กน้อยอนิจจาช่วงเวลาที่ดี ๆ นั้นอยู่ได้ไม่นานเมื่อสักครู่นี้จ้าวหงเซิงใช้กำลังทั้งหมดเพื่อปะทะกับตู้ไฉ กำลังของเขาจึงหดหายไปมาก เมื่อยกต่อไปเริ่มต้นขึ้น หลังจากยืนหยัดแลกเปลี่ยนหลายกระบวนท่า ในที่สุดเขาก็พ่ายแพ้ให้กับหนึ่งในบอดี้การ์ดของลี่หย่งเจี๋ย"บัดซบ!"“ทำไมถึงเป็นแบบนี้”ใบหน้าที่สวยงามของเฝิงรั่วซวงเปลี่ยนไป เธอไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้อีกต่อไปแล้วหลังจากผ่านการต่อสู้เมื่อสักครู่นี้ ฝั่งพวกเธอเสียคนไปแล้วสามคน ในขณะที่อีกฝั่งเพิ่งพ่ายแพ้ไปแค่คนเดียวเท่านั้นตอนนี้นอกจากฉินหมิงจอมลวงโลกนั่น เธอเป็นกำลังหลักเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ที่นี่ แต่อีกฝ่ายกลับเหลือผู

“แบบนี้ก็ดี ยิ่งมีความหวังมากเท่าไร ตอนที่ผิดหวังก็จะยิ่งเจ็บปวดมากเท่านั้น!”“อีกเดี๋ยว ฉันจะดับความหวังของเธอด้วยมือของฉันเอง ให้เธอได้ลิ้มรสและรู้ว่าความสิ้นหวังมันเป็นยังไง!”ลี่หย่งเจี๋ยพูดด้วยท่าทางหยิ่งผยอง“น่ากลัวว่าจะเป็นฝ่ายนายมากกว่าที่สิ้นหวัง!”เฝิงรั่วซวงแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา แต่ในใจกลับรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก เพียงแค่ว่าใบหน้าที่แสดงออกนั้นกลับสงบและนิ่งเฉยเธอเคยได้ยินมานานแล้วว่าระดับการบ่มเพาะของลี่หย่งเจี๋ยนั้นไปถึงขั้นสูงระดับสวรรค์ประทานนานแล้ว ห่างจากขั้นสูงสุดระดับสวรรค์ประทานเพียงก้าวเดียวเท่านั้นความแข็งแกร่งนี้มีแต่จะสูงกว่าของเธอแถมเมื่อสักครู่นี้เธอเพิ่งจะผ่านการต่อสู้มาสามรอบติด สูญเสียกำลังและพลังปราณแท้จริงไปอย่างมากทั้งสองฝ่ายแตกต่างกันมากขนาดนี้ เธอคิดที่จะล้มลี่หย่งเจี๋ย ความหวังนั้นช่างริบหรี่มาก!"ทำไม เธอกลัวแล้วเหรอ?”ลี่หย่งเจี๋ยดูเหมือนจะมองเห็นความคิดของเฝิงรั่วซวง จากนั้นเขาก็ผุดความคิดหนึ่งขึ้นมาในใจ“คุณหนูใหญ่เฝิง ยังไงเธอก็เป็นผู้หญิง แถมเมื่อกี้นี้เพิ่งจะผ่านการต่อสู้ไป คงเสียแรงไปไม่น้อย”“ถ้าฉันเอาชนะเธอทั้งแบบนี้ มันก

คนของโลกใต้ดินมักจะให้ความสำคัญกับหน้าตาของตัวเองมากเป็นที่สุดตอนนี้ทั้งสองฝ่ายได้วางเดิมพันกันแล้ว แถมยังมีลูกหลานของตระกูลดังและคนที่อยู่ในแวดวงมากมายที่อยู่รอบ ๆ เป็นพยาน ทั้งสองฝ่ายจึงไม่ต้องกลัวว่าอีกฝ่ายจะกลับคำพูด!“ลี่หย่งเจี๋ย นายหยิ่งผยองมากจริง ๆ ตอนนี้ฉันจะให้นายได้ชดใช้กับความเย่อหยิ่งของตัวเอง!”“รับมือ!”เฝิงรั่วซวงพุ่งขึ้นไปด้วยกลิ่นอายสังหารเข้มข้น เธอซัดฝ่ามือออกไปครั้งหนึ่งด้วยกำลังทั้งหมด บวกกับท่วงท่าที่สง่างาม เธอก็เป็นเหมือนสายลมอันแผ่วเบาและแหลมคม พุ่งไปทางหน้าอกของลี่หย่งเจี๋ยระดับการบ่มเพาะของลี่หย่งเจี๋ยนั้นพอ ๆ กับเธอ ล้วนอยู่ในขั้นสูงระดับสวรรค์ประทานถ้าลี่หย่งเจี๋ยใช้กำลังให้หมด เธอย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของลี่หย่งเจี๋ยแต่ตอนนี้ ลี่หย่งเจี๋ยใช้มือข้างเดียว เธอเชื่อว่าตัวเองจะสามารถเอาชนะลี่หย่งเจี๋ยได้อย่างง่ายดาย ลบล้างความอัปยศเมื่อสักครู่นี้!"มาได้ดี!"“วันนี้ฉันจะให้เธอได้เห็นความแข็งแกร่งที่แท้จริงของฉัน!"ลี่หย่งเจี๋ยหัวเราะเสียงเย็น เขาไม่ก้าวถอยหลังแต่ก็ไม่รุดขึ้นมาข้างหน้า เพียงออกหมัดต่อยสวนการโจมตีที่ซัดมาของเฝิงรั่วซวงอย่างเต็มแรง“

มีฉินหมิงขึ้นประลองในเกมสุดท้าย เขาก็ไม่คิดว่าลี่หย่งเจี๋ยจะสามารถเอาชนะได้!“ได้ ถ้าอย่างนั้นฉันจะทำให้พวกนายสองคนยอมตัดใจแต่โดยดี!”ลี่หย่งเจี๋ยหัวเราะเสียงเย็น จากนั้นก็มองไปที่ฉินหมิง แล้วคลับคล้ายกับจะเข้าใจอะไรบางอย่าง ใบหน้าเขาเผยรอยยิ้มเยาะเย้ยออกมา “เฝิงหลุน ถ้าฉันจำไม่ผิด คนที่จะขึ้นต่อสู้ในรอบสุดท้าย น่าจะเป็นฉินหมิงใช่ไหม?”“ถูกต้อง ก็คือนายน้อยฉิน!”เฝิงหลุนพยักหน้าและกล่าว“ดี ดีมาก!”“ฉินหมิง เส้นทางสู่สวรรค์แกไม่ยอมเดิน ประตูสู่นรกกลับแย่งที่จะกระโดดลงไป!”“ในเมื่อแกรนหาที่ตายเอง ถ้าอย่างนั้นฉันจะสนองให้!”ลี่หย่งเจี๋ยระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นด้วยระดับการบ่มเพาะขั้นสูงสุดระดับสวรรค์ประทานของเขา กวาดสายตามองไปในหมู่คนรุ่นเยาว์ของทั้งเมืองเจียงเฉิง จะหาคนที่เทียบเคียงกับเขาได้นั้นน้อยยิ่งกว่าน้อยแม้แต่ซูห่าว เค่ออั๋ง และเหลิ่งจวิ้นทั้งสามคน ถึงแม้ระดับการบ่มพอกของพวกเขาทั้งหมดจะเหมือนกัน แต่ก็ไม่แน่ว่าจะมีปัญญาเอาชนะเขาได้กับแค่ฉินหมิงที่ไร้ชื่อเสียงคนหนึ่ง เขานับเป็นตัวอะไร เขาจะเห็นอีกฝ่ายอยู่ในสายตาได้ยังไง!“เสี่ยวหลุน ช่างเถอะ เรายอมแพ้กันเถอะ หยุด

“ว่าไงนะ?”“คุกเข่าขอโทษ?”ลี่หย่งเจี๋ยสีหน้าเปลี่ยนไปในทันทีถึงแม้ว่าเงื่อนไขที่ฉินหมิงเสนอมานั้นจะไม่ยาก แต่อย่างไรเขาก็เป็นคุณชายที่อยู่ในอันดับต้น ๆ ของเมืองเจียงเฉิง มีหน้ามีตาและก็รักศักดิ์ศรี ถ้าเกิดเขาต้องคุกเข่าขอโทษเฝิงรั่วซวงจริง ๆ ไม่เพียงแต่ตัวเองเท่านั้นที่จะขายหน้า แม้แต่พ่อของเขาราชาแดนเหนือก็จะต้องอับอายไปด้วย!“ไอ้จอมลวงโลกนี่ กำลังเล่นลูกไม้อะไรของเขาอยู่...”เฝิงรั่วซวงนิ่งงันไป เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเงื่อนไขที่ฉินหมิงเสนอจะเกี่ยวข้องกับตัวเอง ฉินหมิงถึงกับอยากให้ลี่หย่งเจี๋ยขอโทษเธอ!เมื่อสักครู่นี้คำพูดหลายคำของลี่หย่งเจี๋ยนั้นหมิ่นเกียรติของเธอมาก เธอรู้สึกคับแค้นใจอยู่ในใจไม่น้อย อนิจจาตัวเองไม่มีกำลัง เธอไม่สามารถลบล้างความอายให้กับตัวเองได้แต่ตอนนี้ ผู้ชายที่เธอไม่เคยมีสีหน้าดี ๆ ให้กับเขาเลยตั้งแต่ต้นจนจบอย่างฉินหมิง กลับไม่ถือสาเธอ ตรงกันข้ามเขาจดจำคำพูดที่ดูถูกเธอเอาไว้ กระทั่งเป็นฝ่ายริเริ่มที่จะเรียกร้องความยุติธรรมให้กับเธอก่อน!ชั่วขณะหนึ่ง กระแสที่อุ่นวาบเหมือนกับสายน้ำก็ไหลเข้ามาในหัวใจของเธอ แตะสัมผัสกับจุดที่นุ่มนวลและอ่อนไหวที่สุด