Lahat ng Kabanata ng My Mute Billionaire Husband: Kabanata 31 - Kabanata 40

"A-AH!" napahawak ako ng mahigpit sa balikat niya nang buhatin niya iyong katawin naming dalawa na magkadikit pa rin papunta sa mas komportableng parte ng kama.Ramdam na ramdam ko iyong ano niya na malapit lang sa suot kong pang ibaba. Gusto ko na rin sanang hubadin iyong damit ko, ngunit katulad nga ng nasa isip ko kanina pa, ayokong magmadali. Ayokong isipin niyang atat na atat ako sa balak naming gawing dalawa."T-Teka—" naramdaman kong napahinto siya sa paghalik sa leeg ko. Lumunok muna ako bago nahihiyang tumitig rin sa mga mata niya na ngayon ay madumi na naman akong pinagmamasdan."I-Ito?" nahihiya kong tinuro iyong pang itaas kong damit. Umiwas pa ako ng tingin sa kanya sa kadahilanang baka matawa siya sa tanong ko.Naramdaman kong hinawakan niya iyong kanan kong kamay. Napatingin uli ako sa kanya. Ang kaninang maduming tingin ng mga mata niya ay agad na napalitan ng saya."Ulit," sinabi niya at saka ulit sinakop iyong labi ko. Napahawak ako ng mahigpit sa balikat niya.Naram

KINUHA ko iyong ballpen na inilahad ni Allen sa akin. Napatingin ako sa brown evelope at saka sa kanya. Kita ko ang mabilis na pagkislap ng mga mata niya matapos mapunta sa kanya iyong atensyon ko."S-Sigurado ka na ba dito?" tanong ko, naninigurado na hindi siya napipilitan sa gagawin namin.Nakita kong napatingin siya sa labi ko. Hindi ko mapigilang hindi makagat iyong labi ko sa baba dahil sa titig niyang parang mangangain na.Tumango siya ng dahan dahan habang iyong mga mata ay nasa labi ko pa rin. Para mabawasan iyong nabubuong kaba sa nararamdaman ko, agad kong iniwas iyong mukha ko sa kanya dahilan para mapakurap siya at mapatingin sa mga mata ko."Sigurado k-ka—" tumango siya. Iniwas niya iyong paningin niya sa akin na para bang may nagawa akong nakapagpapikon sa kanya.Palihim akong napangiti.Naramdaman kong binitawan na niya iyong bewang ko. Naglakad siya papunta sa lamesa at umupo sa upuan na inuupuan niya kanina. Nakita kong sinulyapan niya muna ako bago umayos ng upo.Bu

"M-MIE?" tinawag ko si Mommy nang makita ko siyang nasa tabi ni Allen. Nasa kaliwang kanan siya habang parehas silang nakaupo sa sofa. Nagsasalita si Mommy habang si Allen naman ay nasa harapan lang ang paningin.Alam kong may galit pa din siya kay Mommy. Kung ako ba naman siya, siguradong ganyan rin ang magagawa ko sa babaeng nang iwan sa akin noong bata ako. Iniwan ang asawa at anak para lang sa kakakilala pa lang na lalaki? Napakalaking kasalanan na no'n.Wala akong galit kila Mommy at Daddy. Wala rin akong alam sa tunay na rason kung bakit iyon ginawa ni Mommy, pero kasi, mali iyon, e. Hindi niya dapat iniwan nang ganon ganon nalang iyong anak niya. I mean, nangangailangan pa rin ng kalinga iyong bata.Lalo na't ang tatay din ng bata ay hindi siya inangkin. Prinotektahan man, patago naman. Itinuring lang siya nitong pamangkin.Mabuti nalang talaga nagka ayos na sila ngayon ni Daddy, Mommy at saka Tito Fanio. Sa ibang bata man nagpakatatay si Tito Fanio, ang mahalaga, hindi nagtaga

NANGINGINIG ang labi at ibang mga parte ng katawan ko. Unti unting tumutulo iyong mga luha ko sa mata habang yakap yakap si Mommy na ngayon ay pilit akong pinapatahan. Umiiyak na rin siya."Shh, tahan na…" umiiyak na pagmamakaawa ni Mommy. Napatigil ako sa pagkakatunganga sa lalaking dahilan kung bakit ako takot na takot. Napatingin ako sa mamang pulis nang humarap ito sa amin. May inilahad siyang puting papel kay Daddy na nasa tabi lang din ni Mommy. Seryoso niyang tinanggap iyon at binasa.Napunta uli iyong atensyon ko kila Allen at Luis na ngayon ay parrhas na nasa loob ng kulungan.Hindi pa rin ako makapaniwala na ang lalaking pinagkatiwalaan ko simula noong bata ako ay siyang mananakit sa akin ngayon ng ganito ka tindi.Luis, bakit mo ginawa iyon?Gusto ko siyang tanungin gamit ang linyang iyan. Ngunit, natatakot ako. Natatakot pa rin akong baka may gawin pa siyang mas matindi pa sa ginawa niya sa akin kanina.Napapikit ako at muling napaluha."Shhh…" naramdaman kong mas hinigpit

HINDI AKO makagalaw matapos tumalon ni Luis sa bintana ng kuwarto ko at saka walang lingon lingon nang umalis."God...Al, ayos ka lang ba?" rinig kong tanong ni Trisha. Napalunok ako. Nanginginig ang mga kamay na pinahiran ko iyong palad ko sa damit ko na para bang may kung anong dumi na kailangan mawala roon."Oy, bakit?" napansin yata ni Damaris iyong pagkabalisa ko kaya siya napatanong. Dali dali akong umiling. Mabilis na nagsilabasan iyong mga luha ko na siyang nagpainis sa akin.Bakit ba ako umiiyak?"W-Wala." Itinigil ko iyong pagpahid sa damit ko at saka binalingan sila ni Allen."Sigurado ka?" tanong ulit ni Trisha. Nakita kong inilapat niya iyong mga kamay niya sa balikat ni Allen na para bang pinapakalma niya ito gamit ang paggawa niya non. Agad na napakurap ako para mawala iyong mga butil ng luha ko na ngayon ay nasa gilid pa rin ng mga mata ko.How could she..Naramdaman kong napabaling sa akin iyong mga mata ni Allen. Sinulyapan ko ulit sila, ngunit sa pagkakataon na ito,