Lahat ng Kabanata ng My Mute Billionaire Husband: Kabanata 21 - Kabanata 30

TUMALIKOD ako. Hindi kaya ng utak ko na isipin ang mga susunod na mangyayari kapag hindi ko pa nakita ng nakadilat si Allen.Natatakot ako."Thara—" pinutol ko kaagad ang balak sanang sabihin ni Luis. Nasa likuran ko siya."P-Please, puntahan natin s-siya…" bulong ko, sinisigurado na maririnig niya iyon.Imposible mang pumayag ang kaibigan ko sa gusto ko, kailangan ko pa rin subukan. Wala na akong magagawa kapag hindi ako nagmakaawa. Masyado ng mabilis ang oras. Hindi ko kakayanin kapag may nangyaring masama kay Allen.Siguro, iniiwasan ko lang iyong salitang may nangyari na nga talagang masama sa lalaking iyon, pero kasi, ayoko ring isipin ng matagal ang mga nangyayari na ngayon kay Allen.Baka may mas bibigat pa na balitang sasabihin sa akin si Damaris tungkol sa kalagayan niya. Ayokong mabasa o marinig iyon mismo kay Damaris. Gusto kong ako mismo ang makakita. At pinapanalangin ko, na sana, hindi pa huli ang lahat.Gusto kong makita ngayon si Allen ng harapan. Iyong walang galos o

"PASOK na tayo?" agad akong napaharap sa biglang bumulong na kung sino sa may tainga ko. Nang makaharap sa taong gumawa noon, kaagad na rumihistro sa mukha ko ang pinagsama samang emosyon na kanina ko pa pilit na pinipigilan.Nakaalis na si Trisha at iyong kambal pala ng Lolo nila Allen. Nagtataka man kung bakit ganoon nalang ang reaksyon kanina ng dalawa, si Trisha at itong nurse, mas nangingibabaw pa rin sa akin ang pagsisisi sa sarili kung bakit sumama pa ako kay Luis habang hindi man lang napansin na sumusunod na pala sa amin noon si Allen.Tipid akong umiling sa nurse na pilit pa din na hinahawakan ang pulso ko. Gusto na niya akong pumasok sa loob ng kuwarto kung nasaan nagpapahinga sa pagkakaaksidente si Allen. Ngunit, nagmatigas ako. Iling at atras lang sa kanya ang pinapakita ko para tumigil na siya sa pamimilit sa akin.Natatakot akong may makaalam sa mga nararamdaman ko."Hali ka na." Umiling ako sa pamimilit uli ng nurse."M-Mauna ka na. Mamaya nalang ako.." mahinang salays

NAGISING AKO ng ilang oras siguro sa kandungan lang ni Allen nakaupo matapos makaramdam ng antok. Nang, wala na kaming narinig pa na ingay galing kay Trisha, naramdaman ko nalang agad iyong nga mata ko na gusto ng pumikit.Hindi na ako nagreklamo pa ng itinigil na kaagad ni Allen iyong paghalik sa leeg at dibdib ko nang wala ng ingay ni Trisha sa labas. May kaunting panghihinayang man na naramdaman, ngunit pilit ko pa rin iyon na iwinawala sa isipan.Ngayon na nasa tabi ko si Allen, iisipin ko nalang na totoo itong ipinapakita niya sa akin. Ayoko mang maging tanga sa pinapakita niyang galaw kapag nar'yan si Trisha, ngunit, hindi ko kaya. Mas gugustuhin ko pang alamin iyong totoong pakay niya sa akin at sa kasal na 'yon. Kaso, natatakot ako. Natatakot ako sa mararamdaman ko.Kita ng dalawang mata ko ang ngiti sa labi ni Allen kahit na nakapikit pa din iyong mga mata niya. Nakakandong ako sa kanya, posible namang masaya siya dahil nasa harapan niya ako, di ba?Masaya naman siguro siyang

"WHERE ARE YOU?" napahinto ako sa paglalakad nang marinig ko sa phone ko ang malakas na boses ni Daddy."Papunta na ho ako d'yan. Huwag na kayong sumigaw pa," sinabi ko at saka napabuga ng hangin.Papunta na akong Fe resort. Naglalakad lang ako kasi bawal na raw ang taxi na pumasok sa malaking gate papuntang mga resort."Marami na bang tao d'yan, Die?" tanong ko nang maramdaman ang pagkatahimik niya.Isang linggo na pala ang nakakalipas. Ngunit, ni isang beses, hindi ko pa rin binalak na tingnan man lang ang lagay niya sa hospital na 'yon. Hindi na ako bumalik pa. Nagpaalam ako kay Faxon at nagpasalamat sa paghatid niya sa akin sa mga magulang ko. Alam kong sasabihin ni Faxon ang lagay ko kay Allen kaya hindi na ako nabahala pa sa mga mangyayari."Bilisan mo." Natigilan ako at saka inalis sa tainga ko ang phone ko. Tiningnan ko iyon at nalamang pinatay na pala ni Daddy ang tawag.Hindi niya man lang sinagot ang tanong ko."Hey.." napahinto ako sa paglalakad. May bigla nalang kasing pu

AKALA KO lang pala talaga. Inis kong binalingan ang babae na kanina pa kwento ng kwento sa harap pero iyong paa niya ay kanina pa dinudumog iyong mga paa ko.Akala ko pa naman mabait 'tong gagang 'to.Hindi niya siguro naramdaman iyong pagtitig ko sa kanya kaya patuloy pa rin siya sa pagk-kwento sa mga tao sa lamesa kung paano naging puti iyong lipstick niyang kulay red."So, how are you, Al? Kumusta ang negosyo mo? Maayos ba ang takbo?" mabilis na sulyap lang ang ginawa ko sa matandang babae na malapit lang sa inuupuan ni Allen. Nakita ko sa gilid ng mga mata ko ang pagtango ni Allen ng isang beses sa tanong ng matanda. Sa pagkain lang ang atensyon niya na para bang hindi importante iyong tanong o iyong matanda.Napatikhim ako nang tumahimik ang kapaligiran.Napalinga linga ako para tingnan ang mga mukha ng tao na narito sa kainan."G-Good. Sana naman…maayos na sa 'yo iyong—" natigil sa pagsasalita ang matanda."Let's not talk about business. Maiba naman tayo. Sa ibang tao naman tayo