Lahat ng Kabanata ng Contract Marriage To Mr. Billionaire: Kabanata 1 - Kabanata 10

"Inay! Itay! Halina po kayo at kakain na! " malakas na sigaw ko upang masiguro na marinig nila ako dahil nasa dulo na sila ng maisan nagbubunot ng damo. "Tanghali na po. Tama na muna iyan! "Pero mukhang ayaw pa nila tumigil sa ginagawa kaya inutusan ko na lang ang bunso namin na sunduin sila inay at itay doon sa dulo. "Ate, naman e! Ang layo kaya nila. Ang init pa, " pagdadabog niya. Pinanlakihan ko siya ng mata. " Bilisan mo na. Daanan mo na rin si Maureen doon sa sapa tapos na siguro iyon sa paglalaba. " Lalo siyang nagdabog. Mangiyak-ngiyak itong nagpapadyak na umalis upang sundin ang utos ko. Natawa nalang ako. Ako nga pala si Gueene Ysabelle Ignacio-Aloquin. Panganay sa tatlong anak. At proud ako na isang magsasaka ang mga magulang ko. Dito nila kami binubuhay na magkapatid. Maliit lang itong sakahan namin na minana pa ni Itay sa kanyang namayapang ama. Ang pagtatanim ng mais ang pangunahing pangkabuhayan namin. Sa kabila ng hirap at kapos sa pera nagawa parin nila kam

Nagising ako sa hindi pamilyar na silid. Subrang sakit ng ulo ko pati ang buong katawan ko. Para akong binugbog. Mariin akong napapikit nang maalala ang nangyari kagabi. Hindi ako makapaniwala sa aking sarili na nagawa ko ang bagay na iyon... Na isinuko ko ang aking pagkababae sa isang estranghero. Napabangon ako sa gulat nang bumukas ang pinto at pumasok ang lalaki. Ngunit agad rin akong napahiga ulit at napa igik nang maramdaman ang sakit sa pagitan ng dalawang hita ko. Lumapit siya sa akin na may pag alala sa mukha. Ganoon parin ang suot niyang damit kagabi. Lukot na iyon at may bakas ng mantsa. Nahihiya na napaiwas ako ng tingin nang makalapit siya sa akin. "Na... Nasaan tayo? " mahinang tanong ko. "Sa hotel. Hindi ko kasi alam kung saan kita ihahatid kaya dito nalang kita dinala, " aniya. "Yung nangyari kagabi--, " "Sorry. Ano, wag mo ng isipin yun. " What?""Sorry... Hindi ko lang talaga alam kung ano ang nangyari sa akin kagabi kaya ko iyon nagawa sayo, " sabi ko sa m

Ako buntis? Paano? Oo nga pala, wala nga pala kaming proteksyon ng gabing iyon. Hindi ko naisip na baka ma buntis ako. Ngunit hindi pwede... Hindi ako pwedeng mabuntis. Kauumpisa ko palang na patunayan ang sarili ko sa mga magulang ko na malayo rin ang marating ko balang araw, ngunit bakit na udlot na naman? Paano na ako? Paano ang batang nasa sinapupunan ko? Ayoko naman na wala ang batang ito. Wala siyang kasalanan. Hinarap ko si Inay na may takot sa mukha. "Buntis ka ba? "Hindi ko magawang sumagot. Hindi ko alam ang isasagot. Wala naman akong nararamdaman na kakaiba sa akin maliban lang sa paglaki ng balakang at boobs ko. Ngayon lang ako nagsuka. Ngayon ko lang hindi nagustuhan ang luto ni Inay gayong paborito ko ang ginataang langka. "Buntis ka?! " pagalit na tanong ni Itay na kakalabas ng kanilang silid. Nakatayo lang ako sa tabi ni Inay, kinakabahan, natatakot kay Itay. Napahawak ako sa aking pisngi nang sampalin niya ako. "Warlito!" hiyaw ni inay at dinaluhan ako.Nakay

Isang bangungot para sa akin ang pagkamatay ni Itay. Hindi ako pinatulog. Isang buwan na ang nakalipas ngunit parang kahapon lang nangyari ang lahat. Sariwa pa sa aking isipan ang mga pangyayari. Sa tulong ng mga kapitbahay dumating ang ambulansya para kay Itay upang dalhin siya sa hospital, ngunit hindi para sagipin siya. Dumating rin ang mga pulis ngunit wala kaming maisagot ni Inay sa mga tanong nila. Tikom ang bibig namin sa pagkabigla at takot sa bilis ng pangyayari sa hindi makatarungan na nangyari kay Itay. May nakasaksi sa pangyayari, ngunit tikom rin ang kanilang mga bibig sa takot na baka sila naman ang balikan ni Juancho. Maski kami natatakot rin para sa kaligtasan nila dahil nakita mismo namin kung gaano ka hayop at walang awa si Juancho. Nang araw din iyon inilibing namin si Itay sa tabi ng puntod ng mga kapatid ko. Subrang sakit ang pagkamatay ni Itay. Sa paghahanap niya ng hustisya namatay siya na hindi ito nakamit. Sinalo niya ang bala na para sa akin dahil may bata

Napasandal ako sa sofa. Pinapakalma ang sarili at ang puso ko na kay lakas ng tibok. Hindi dapat ako makaramdam ng ganito. Alam ko kung ano ibig sabihin nitong biglaang pagbilis ng tibok ng puso ko. Napasabunot ako sa aking buhok. Bakit ang tagal ng pagkain gutom na gutom na ako. Humihikab na hinilot ko ang gilid ng aking ulo. Ano ba itong pinasok ko? Hindi ba ako mapapahamak dito? Sana masabi kaagad ni Razen sa kanyang ina ang totoo nang sa ganun walang gulo na mangyari. Ilang minuto ang lumipas ng makarinig ako ng katok. Tumayo ako at tinungo ang pinto kung saan kami pumasok kanina. Ngunit nanlumo ako nang hindi ko alam paano ito buksan. Wala man lang dook knob. Tiningnan ko kung may button kagaya nang pinindot ni Razen sa labas pero wala. Naiiyak na napasandal ako sa pader. Gutom na gutom na ako. Paano ako makakain nito kung hindi ko naman alam paano buksan ang pinto na walang door knob. Kinatok ko nalang iyon. Pero sumakit na ang kamay ko sa pagtoktok walang nagbukas ng pinto.