Lahat ng Kabanata ng Finding Bilyonaryong Afam na Daks: Kabanata 41 - Kabanata 50

Darius’s POVI was so excited to end my shift because I’ll be able to see her again, my Sittienor. I have never been so excited my whole life going home. Kung noon, I always preferred to sleep in the hospital than staying in my house because that house that we lived in? Didn’t feel home not until she came…Ewan, since day one I saw her, I already fell in love. Those innocent eyes, pointed nose, tiny red lips, her tan skin, her shiny black hair, her sweet smell, everything about her just drives me crazy. At ngayon nga, I found myself smiling just by thinking about her. I was already inside my car, I inserted my key, and ignited the engine when suddenly my phone rang. I took out my phone from pocket, I looked at the screen and saw unregistered number. Napakunot ang noo ko ngunit ganun pa ma’y sinagot ko pa rin ang tawag. I was expecting the caller to be one of my patients.“Doc Darius Thompson?” Saad ng lalaki sa kabilang linya. “Yes speaking,” I answered.“Magandang gabi po, Doc,

Siting’s POVUmalis ako mula sa pagkakasubsob sa dibdib niya. Hinayaan ko siya ng muling pinunasan niya ang luhang dumaloy sa magkabilang pisngi ko. Napatitig ako sa mga mata niya. Samo’t saring emosyon ang nakapaloob sa mapupungay niyang mga mata. Magkahalong, awa, lungkot, sakit, pag-alala at guilt ang nakareshitro sa mga iyon. “I’m so-” hindi na niya natapos ang sasabihin ng sabay na maagaw ang atensyon naming dalawa sa biglaang pagtunog ng monitor sa gilid ni mama. Naging alerto ako bigla kasabay ng pagsipa ng puso ko. Nakakatakot yung tunog. Kay bilis na nakatayo ni Darius at nilapitan si Nanay. May pinindot siya na button. Lumapit ako kay Nanay ngunit mabilis na pinigilan ako ni Darius. Napatingin ako sa monitor ng makita ang pagbilis ng pagtakbo ng wavy lines habang nagbi-blink ang pula at dalawang numerong nasa screen. “No! Don’t come near, baby!” Nahinto ako kasabay ng pagsilaglagan muli ng mga luha sa mga mata ko. Muling sumikdo ang kaba at takot sa dibdib ko. “Anong nang

Chapter 45Darius’s POVI was on my way home. Habang binabagtas ang daan pauwi sa bahay ng baby ko ay nadaanan ko ang isang flower shop. Napangiti ako. Binagalan ko ang pagpapatakbo. Dahan-dahan kong ginilid ang saskyan at pinarada sa parking space ng Flower shop.I turned off my engine. Kinuha ko ang susi. Binuksan ko ang pinto ng driver seat at lumabas. Humakbang ako palapit sa glass door ng flower shop. I saw the PUSH sign so I pushed the door and went inside. “Good evening, Sir!” Agad na bati sa akin ng isang lalaki.“Good evening, po! A bouquet of two dozen red roses,” saad ko.“Right away, SIr!” Masiglang saad nito sa akin.“Thank you!” “You can have a sit first, Sir while I’m making your bouquet,” aya sa akin sabay turo sa likod ko kung saan may isang round table na may babasaging vase sa gitna at two rattan chairs. “Thank you!” Muli ay pasasalamat ko. Sinunod ko ang sinabi niya. I wanted to text my baby ngunit naiwan ko pala ang cellphone sa loob ng aking kotse. Ginala ko a

Siting’s POVNakaupo ako sa recliner chair habang nakatukod ang magkabilang siko ko sa gilid ng study table, hawak ang magkabilang gilid ng aking ulo. I was reviewing my notes for my upcoming board exam isang buwan mula ngayon. Pilit inaabsorb ng utak ko ang binabasa. Kailangan kong aralin mabuti para maipasa ko kaagad ang exam.“Blood component given to patients with aplastic anemia is PRBC from WB. PRBC means Pack Red Blood Cells-” natigil ako sa pagrereview ng maramdaman ko ang magaan niyang mga daliri sa magkabilang sintido ko. Unti-unti akong napaayos ng upo at dahan-dahang napasandal ang likod ko sa sandalan ng recliner chair habang dinadama ang magaan niyang masahe.“You’re studying too much, baby. Take a break, pause for a while, relax,” mahinang usal niya. Naipikit ko ang mga mata ko.“I have to, alam mo naman malapit na ang board exam. Kailangan kong mag-aral mabuti baka ‘di ako pumasa,” tugon ko.“You’re good, you’re smart, you study so hard, you’re gonna pass probably, b

Doring’s POV“Si Ser ba, murag taaalaaa!” Muli ay naibulalas ko. “Gusto kita, Doring,” naluha ako nang naisubo ko ang buong kamao ko sa loob ng bibig ko, nabilaukan ako, nalimutan kong kamao yung naisubo ko. Napaubo pa ako. “Okay ka lang, Doring?” Tanong ni Ser sa akin.“Ha? Ah, oo, nagulat lang ako sa sinabi mo, Ser,” saad ko. “Bakit naman?” Tanong niya muli tapos naisip ko baka gusto niya ako bilang estudyante niya hindi bilang babae. Shuta! Ang feeler ko naman!“Kasi Ser lagi niyo akong sinusungitan, paano ko mapapaniwalaan na gusto niyo ako bilang estudyante mo?” Tanong ko.“I have to… I need to, Doring nang sa ganun ay maalala kong guro mo ako at estudyante kita pero the more na pinipigilan ko ang nararamdaman ko para sa iyo ay mas lalo lamang akong nahuhulog sa iyo…” Natigil ako. Tila nahinto ang pag-ikot ng aking mundo. Totoo ba ‘tong naririnig ko? Kung sakaling panaginip pwede ba akong mananatili rito habang buhay? “Doring? Are you still there?” Untag nito sa akin ng ilang m