All Chapters of Today Until Forever : Chapter 1 - Chapter 10

Sabik ako habang naglalakad patungo sa lugar kung saan ko balak sorpresahin si Clark. Umuwi kasi ako galing maynila para ipagdiwang ang monthsary namin na magkasama. Pero hindi ko inaasahan na ako pala ang masusurpresa sa mga oras na iyon.Malayo pa lang ngunit tanaw ko na mula sa p'westo ko ang dalawang tao na masayang nag-uusap habang magkahawak ang kamay. No'ng una akala ko mali lang ako nang hinala. Ngunit no'ng makalapit na ako sa kanila ng hindi nila namamalayan doon naging malinaw sa akin ang lahat."Ang ganda ng panahon ngayon 'no? Pero mas maganda ang taong kasama ko ngayon." Sabi ni Clark habang nakatingin sa katabi niyang babae.Napalingon naman sa kanya si Lhauren dahil napansin niyang sa kanya na pala nakatingin si Clark. "Ha? Ay hehe, ikaw talaga napaka bolero mo." Nagblush ito sabay palo nito sa braso ni Clark dahil sa kilig.'Tch. Grabe, 'di manlang namalayan na may tao sa likod nila dahil abala sa paghaharutan.' Sabi ko sa isip ko habang pinipigilan na sugurin sila. Hi

Serenity/Serin's POVWelcome back U.P. Sabi ko sa sarili ko habang nakatingin ngayon sa paaralang pinapasokan ko. Nandito ako ngayon sa harapan ng isa sa mga kilalang unibersidad sa Pilipinas, ang University of the Philippines dito sa Diliman, Quezon City sa Manila. I'm so blessed because I have full scholarship in this prestigious university. Sa dinami-dami nang nagnanais na makapag-aral dito, isa ako sa pinalad. I'm really thankful with God for this opportunity. Now I'm taking BS Architecture course. This is my mother's dream for me, and also my dream too. Someday I'll see myself as a licensed Architect and managing some of field projects from local government that I'm working for."Pero ngayon kailangan ko muna makapagtapos sa pag-aaral. Kaya dapat na 'kong magmadali dahil baka malate na 'ko." Bumalik ako sa reyalidad nang mapagtanto ko'ng nagde-daydream na naman ako. Hays, nagiging hobby ko na 'yan.Nagmamadali na ako sa paglalakad when I suddenly saw the girl that I missed the

Serenity/Serin's POV.Almost 4 hours bago ako nakarating sa bayan namin dito sa Batangas. Nagtungo na agad ako sa hospital na tinext sa 'kin ni kuya, doon daw nakaconfine si itay. Natanaw ko si kuya sa 'di kalayuan. Mukhang kagagaling niya lang sa labas."Kuya!" Tinawag ko siya kaya lumingo siya sa gawi ko."Oh. Nakarating ka na pala Serin? Mabuti hindi ka ginabi." Sabi niya nang makalapit ako sa kanya."Actually, inagaw ko na talaga ang manubela sa driver para ako na ang magmaneho. Kaya ayun pinalipad ko ang bus papunta dito." Pagbibiro ko. Panatag na kasi ako ngayon dahil no'ng nasa byahe ako nagtext si kuya na okay na raw ang pakiramdam ni itay pero kailangan pang imonitor ng doctor. Kaya nakakapag-joke na ako kahit papaano."Ah, talaga?" Hindi yata nagets ni kuya na nagjojoke lang ako kaya 'yon ang naisagot niya. Tss, kahit kailan walang sense of humor."Haha. Syempre joke lang 'yon, 'no. Ang slow mo talaga kuya. By the way, nasaan si 'tay?""Ay, joke pala iyon? Hindi mo kasi sina

Serenity/Serin's POV.Kanina pa ako hindi mapakali after kong mag-cr. Hindi dahil natatae pa rin ako kundi dahil sa nakikita nang dalawang mga mata ko ngayon. Siya, sila pala ang may ari ng restaurant na pinagtatrabahohan ko? Actually wala namang problema sa akin kung sila ang amo namin. Kaso itong kumag na nakasagutan ko ang problema ko ngayon, e. Paano kung totohanin niya 'yung sinabi niya na pagbabayrin niya raw ako sa mga atraso ko sa kanya? Tsk, 'wag naman sana. Pero base sa titig niya sa 'kin ngayon at may pangisi-ngising aso pang nalalaman parang may hindi magandang binabalak ito, e. Hays, bahala na nga. Hindi naman siguro mangyayare ang mga iniisip ko ngayon. "Huy! Besh, baka malunod ka nyan. Sobrang lalim nang iniisip mo, ah. Naku ikaw din, hindi ka pa naman marunong maglangoy. Baka malunod ka. Haha." Kasalukuyan akong nag-iisip nang magsalita itong mahadera kong best friend. Tiningnan ko siya saka inirapan. "Ano 'yon joke? Tatawa na ba ako? Ang korni kasi." Pambabara ko s

Srenity/Serin's POV. Mabilis lumipas ang isang lingo ng hindi ko namamalayan. Maybe dahil naging busy ako sa school ko at sa trabaho. Saturday ngayon kaya whole day ako sa work. Bago ako pumasok ngayon sa work naglaba muna ako kaninang five am. Nagluto na rin ako at kasalukuyang naghahayin ng kakainin namin ngayong umagahaan. Sinangag na kanin, pritong isdang tuyo, scrambled eggs at mainit na kapeng barako na nagmula pa sa bayan namin sa Batangas ang mga inihanda ko ngayon sa lamesa. "Wow! Iba talaga itong dalaga namin. Bukod sa maganda na masipag pa." Narinig ko na nagsalita si kuya sa likuran ko na ngayon ay kagigising lang. "Ayus. Tumigil ka nga kuya. Ang aga aga binubola mo na naman ako, e." hindi ko pagsang-ayon sa papuri niya sa'kin. "Hala. Sino namang nagsabi na binubola kita? Totoo naman ang sinabi ko. Hindi ka ba naniniwala sa pogi mong kuya?" pamimilit niya na paniwalaan ko ang sinabi niya. Nagsad face pa siya na tila bata. "Hhhmmmm.... Mukhang masarap itong mga niluto