All Chapters of The Billionaire's Soulmate: Chapter 1 - Chapter 10

Marriage is the promise between to people who love, trust and honor each other. It is a promise that whatever challenges you face, you face them together. It is when you choose someone to spend the rest of your lives together.Ito ang pinakamasayang araw ng buhay ko dahil ngayon matutupad na ang pangarap kong makasama habang buhay ang taong pinakamamahal ko. Ang taong tumanggap sa akin kung ano ako. Ang taong nagbigay ng bagong kahulugan sa buhay ko. Ang taong hiningi ko sa panginoon. Ang taong pupuno sa mga kakulangan ko. He is the half that makes me whole.Maaga akong naulila sa aking mga magulang. At the age of 16 natuto akong harapin ang buhay na mag-isa. Unang namatay ang nanay ko dahil sa sakit na kanser. Dalawang buwang lang ang lumipas sumunod naman ang tatay ko. Siguro dahil sa kalungkutan ng mawala si mama, nagising na lang ako isang araw na iniwan na din ako ni papa.Hindi nakayanan ni papa ang matinding kalungkutan kaya't inatake siya sa puso.Mahirap lang kami, walang ini

"Baby girl, how are you?"maarteng bati ng bakla sabay beso kay Kathiana pagpasok namin dito sa sinasabing niyang agency nila.Inilibot ko ang aking tingin sa paligid. Talagang mapapa-wow ka sa ganda ng interior design nila. The details are superb, alam mong hindi putcho-putcho yung nag-plano nito.Napansin kong ang daming magagandang babae at lalaki ang labas masok sa gusali. Ito siguro yung sinasabi ni Kathiana na mga models na mina-manage ng kanilang agency.Bigatin pala talaga itong si Kathiana, pero hindi man lang halata sa kilos nito. I mean maganda siyang manamit, bagay sa kanya dahil maganda rin naman siya pero hindi mo talaga siya makitaan ng hangin sa katawan."Mama O." bumeso rin ito sa bakla. Ganito talaga pag mga sosyal noh beso-beso talaga, eh kaming dalawa ni Daphne apir lang okay na."I'd like you to meet Sapphira, siya yung sinasabi ko sayong representative namin for the Miss Intramurals." Nakangiting pakilala ni Kathiana sa akin.Umayos ako ng tayo kasi ako ng tingin

"WHAT are you doing here brute?" Simone asked. "The night is still young bakit nagmu-mukmok ka dito?"Kaya napili ko itong pwesto ko, 'coz I don't want someone bugging me tonight pero nakita pa rin ako nitong mga kaibigan ko.I didn't answer him, I pursed my lips and continue sipping my drink."Woah the Architect is here! I guess we'll be enjoying tonight!" nakangiting bati ni William at umupo pa talaga ito sa tabi ko.What's with these brutes? Bakit ba nila ginugulo ang pananahimik ko rito?"So, what brought Architect Valderama here?" Hindi pa ito nakuntento at nagtanong pa talaga. Can't they just drink in peace?I wonder how come they became friends with my brother, they're so fucking annoying and irritating. Ang iingay pa ng mga bunganga! Lalo na itong si Guerrero na may built-in megaphone sa bibig.I saw Nathaniel walking towards us, hinarang ito ng dalawang babae pero masungit niya lang na tiningnan. Pagkakita niya sa akin, tumango lang ito at umupo sa pwesto niya.Mabuti pa iton

"ALL of you listen! Kung ayaw ninyong mawalan ng trabaho umayos kayo! I didn't pay you para umupo at makipagchismisan lang dito sa kumpanya ko!"It's too early in the morning but I'm already not in the mood. Who will be, kung maaabutan mong nag-chi-chismisan lang ang mga empleyado mo? It's fucking 9:00 o'clock in the morning, too early for this bullshits. Kung hindi pa ako bumaba dito sa floor nila malamang buong araw walang nagawa 'tong mga pulpol na 'to. Nagkamali pa ata ako sa pagpili sa mga 'to."You!" I shifted my gaze at Engineer Meneses. "Did you finish the site development plan for Batangas project?" I saw the fear in her eyes. She's a new employee and a new breed of Civil Engineer. I hired her dahil maganda ang stats niya. All of my employees are personally screened by me. Dani will send their CVs to me and I'll do the interview online. Ayoko sa hindi magagaling, walang lugar sa kumpanya ko ang mga b*bo."I will submit later Engr. Ortega." sagot nito sa akin. I'm using Ortega

Akala ko ayos na ako. Na hindi na ako apektado pero ilang metro palang ang tinakbo ng sasakyan ko huminto ako dahil naramdaman ko ang paninikip sa aking dibdib.I parked the car again and texted Seb where I am. Tulala ako habang nasa loob ng aking sasakyan, patuloy na tumutulo ang mga luha sa aking mata. Why do I have to see her again? Ilang taon na ang nakalipas but why I can still feel the pain.Nakarinig ako ng katok mula sa bintana. Pag-angat ko ng aking tingin, nakita ko ang nag-aalalang mukha ni Sebastian.I unlock the car and he immediately get inside. Concern is evident in his midnight black eyes as he stares at me."Saph..." I sobbed as I heard him called my name. Pakiramdam ko nakahanap ako ng kakampi."Seb..." My voice broke. I tried stopping my tears but it won't. Patuloy ito sa pag-uunahan sa aking pisngi. "Why I can still feel the pain Seb? Ayaw ko na nito, gusto ko nang makawala dito.""Shhh..." he whispered and pulled me gently to him. Napakapit ako sa damit niya haban