All Chapters of HOME VISIT: Chapter 1 - Chapter 10

I'm quite used to these gazes as I pass them. Their stares felt like they want to eat me whole. Just going to ignore those shits because I'm late again for my first class.I remember how terror our teacher is. They must not make that terror pedagogue boil his blood."Hoy, Andres!"I clenched my fist. Hindi na ako nakailag nang pinatong niya ang kama siya aking balikat. What's with this idiot? He always shouts my name.Hinawakan pa niya talaga ang mukha ko!"What's wrong with you, dude? Lumayo ka nga!"Inalis ko ang kamay niya na nakapatong balikat ko. Nakakadiri.. "Don't you dare touch me.""You're being over dramatic again. I'm clean, don't you worry. Ang tapang mo naman masyado!"Rolling my eyeballs to him made him laugh even more, "Tigilan niyo ako ng mga alipores mo. Late na ako. I gotta go!""Wait," he stopped me from running by grabbing my arm and I can't help myself but reclaimed my body part. "I heard si Mr. Perez ang…?""I don't think so, as if I'm going to memorize all their

"Luminya kayo nang maayos. One line for females, one line for males." Utos samin ni Sir habang naglalakad sa pagitan ng mga linya namin. "Find your height."Nandito na ako sa tamang linya ko. Ako ang pinakahuling babae sa linya dahil ako ang pinakamatangkad. "Maglakad kayo nang tahimik papunta sa AVR, bibigyan kayo ni Sir Thomas ng puwesto roon." Pagkasabi ni Sir noon ay nagsimula na silang maglakad papunta sa main building. Yung ibang section ay kasabay lang din namin na maglakad papunta sa AVR.At siyempre, kapag may barkada ka sa kabilang section, hindi na maiiwasan ang magkamustahan at mag-ingay tulad na lang ng mga kaklase ko."Mamaya, 'no? Isama mo si Paul para masaya!" Kaklase ko iyon na kausap ang barkada niya sa kabilang section na kasabay naming naglalakad.Napangiti na lang ako dahil kahit na magkalayo sila ay mayroon pa rin silang koneksyon. Pinagmasdan ko lahat ng mga boys ng section na iyon hanggang sa madako ang tingin ko sa pinakahuling lalaki nila.Nakatingin na nama

Nasa labas ako ng bahay at tulalang nakamasid sa mga bulaklak na nakadisplay malapit sa akin.“Your eyes are beautiful.”Hindi maalis sa utak ko yung sinabi ni Sir Perez sa akin. Alam ko naman na maganda ang mga mata ko pero hindi ko lang inaasahan na sasabihin niya iyon sa akin nang malapit pa ang mga mukha namin. Uunahan ko na ang sarili ko bago pa niya maisip, teacher siya at estudyante ako. There is always a huge difference between the two. There is a thousand miles gap between me and him.Malabo.Napakalabo.Humalukipkip ako at tinitigan ang isang bulaklak na walang kaparehong bulaklak. Mag-isa lang siya at napapaligiran pa ng mga naglalakihang bulaklak sa paligid niya. Sinadya ba ni John na isang piraso ang ilagay diyan?“Pinalabas sa akin ni Papa iyang mga iyan.”Umupo sa isang upuang bakal si Cosmo at nilapag ang hawak niyang tray na may lamang donuts. Napangiti ako bigla dahil paborito ko ang choco butternut.“Uy," aniko.“Nasabi kasi sa akin ni Papa na paborito mo ang mga g

“Oh, yeah?”Ang arte ng boses ng babaeng ito. Siya raw ang transferee na tinutukoy nila. Wala naman akong pakialam sa kaniya pero ang ingay niya lang. Wala pa kaming teacher, siguro nagkaroon ng unexpected meeting.“Thank you. Actually, my dad bought this in The United States and sabi niya that hindi niya need ang phone na ito. Mura lang naman ito.”Naramdaman ko ang biglaang pagtabi sa akin nina Andrei, Adrian at Edzell. Sa madaling salita, yung fantastic three. “Ayoko sa kaniya, Andres.” Bulong sa akin ni Adrian.“Tinanong mo na ba siya kung gusto ka niya?” Tanong ko naman sa kaniya.“Grabe ka naman,”“Nung nakaraan, bago-bago pa siya rito, pero habang tumatagal, nag-iiba na ang ugali niya.” Si Andrei iyon.Tinigil ko ang pagguhit ko sa yellow pad saka ko naman tinignan ang pinag-uusapan nila. Hmm, maganda siya. Matangkad pa sa akin kung susumahin. At sobrang puti. Malalaman mong mayaman talaga siya dahil sa porma niya. Maayos na pananamit, mga alahas sa katawan at pabangong ginagam

“Nag-absent ka na naman, Miss Domingo. Sa araw pa ng announcement ng mga nanalo sa contest na sinalihan mo.”Sinalihan daw? Hindi naman ako sumali nang kusa roon, pinilit lang ako.“Sorry, Sir.” Yun lang naman ang masasabi ko. Medyo pagod ako ngayon at pakiramdam ko ay ang bigat ng balikat ko.Nakakaramdam din ako ng antok. Hindi ko alam kung bakit ko nararamdaman ang mga ito pero sana makarating muna ako sa bahay bago may mangyari sa akin.“Ayos lang. Actually, ako na ang tumanggap ng parangal na dapat para sa iyo dahil absent ka naman.”Parangal? Ano namang parangal ang natanggap ko? Most Shivering Contestant? Puwede na rin para sa isang baguhang katulad ko.“Hindi mo ba itatanong kung anong napanalunan mo?” Tanong pa sa akin ni Sir. Bahagya niya akong nilapitan at tinignan.“Eh, ano ba?” Napilitan pa akong itanong iyon sa kaniya kahit tinatamad akong magsalita. Hindi ko na malaman kung bakit ba ganito ako ngayon.Kinuha naman niya sa desk niya ang isang papel at maliit na white env