LOGINShare
Chapter Nine
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
HOME VISIT Chapter Ten
Late akong nakatulog kagabi dahil masyado kong inisip ang pag-uusap namin ni Mr. Magallanes about sa proposal niya. Tulala tuloy ako ngayon at sa labas ng bintana nakamasid.Parang tama nga si John. Kailangan ko ng makakasama sa buhay para na rin matulungan akong maiangat muli ang pangalan namin. Pero hindi ako dapat magtiwala nang agaran, natatakot ako."Before we start, I would like to thank Miss Chelsea Duncan for winning the On-the-spot Writing Contest yesterday."Narinig ko naman silang nagpalakpakan pagkasabi niyon ni Sir Perez."You won the second."Akala ko naman winner na talaga, sayang. Ano naman kaya ang sinulat niya at ganoon ang naging resulta?"Actually, kailangan mong lumaban uli, Miss Duncan.""Why, Sir?""You have to break the tie. Kung hindi ka lalaban, talo tayo."I took a nap, but my eyes are still open. Medyo nag-aalala lang ako kay Adrian. He's absent for a week now. Absent rin ngayon si Andrei. Ano kaya ang problema?“Bakit naman ang tahimik mo?”Napatingin tul
HOME VISIT Chapter Eleven
“Where’s Chelsea?”Yun agad ang bungad sa amin ni Sir dahil si Chelsea ang representative ng section namin para sa creative writing.“Hindi siya puwedeng hindi pumasok ngayon, paano ang laban niya ngayon?” Binagsak niya ang salamin niya sa mata para ipatong sa desk niya."Sir, hindi raw siya makakapasok.""Why?""Out ot town," sagot ng kaklase namin."Naisipan niyang mag out of town kahit alam niyang kailangaan niyaang pumasok ngayon? Bakit ba ganiyan ang mga kabataan ngayon?"Ilang oras lang din ang tinagal ng unang mga klase bago magsimula ang break time. Sabay pa rin kami sa pagpasok sa canteen at nakita ko na naman si William na walang kasama.Gusto ko siyang makausap para hindi na siya laging mag-isa sa buhay niya. Parang ang lungkot ng buhay niya dahil lagi siyang mag-isa. Is there any reason for him to be like that?Nang makaupo na sila ay tinignan ko sila. Si Edzell lang ang kasama ko ngayon.Nagpaalam ako kay Edzell na lalapitan ko lang si William para makausap. Gusto ko ring
HOME VISIT Chapter Twelve
“So, it was you.”Binulsa ko ang palad ko habang humahakbang papalapit kay William na nilalagay sa desk ko ang bulaklak na lagi kong naaabutan sa umaga. Nagulat pa siya dahil siguro hindi niya inaasahang mahuhuli ko siya. Inagahan ko ngayon dahil wala si John para daw kumausap ng importanteng tao.Hanggang ngayon ay seryoso pa rin ang awra at ekspresyon ng mukha niya. Umangat pa nang ilang sandali ang kaliwang kilay niya bago nakapagsalita.“What are you talking about?”Nagmaang-maangan pa. Iyan naman lagi ang sinasabi ng mga feeling inosenteng saspek.“Ikaw lang pala ang naglalagay ng ganiyan sa desk ko. Ano bang motibo mo?”“I do not know what you're saying. I just realized that there is a flower here. I looked and you saw me holding it.”Ngumisi ako nang humakbang siya palayo. “You have a crush on me.” Bigkas ko. Hindi patanong, lalong hindi ako nag-aalinlangan.Humarap siya sa akin.“The hell with you? Look at yourself. You look like a messy uneducated lady who never fix her appea
HOME VISIT Chapter Thirteen
"Sobrang busy mo naman yata, John. Bihira na lang tayo magkita rito sa bahay." Sabay kaming kumakain ng gabihan kasama ang aming kasambahay. Nakasanayan ko na ang makasabay sila dahil wala rin namang mawawala kung kakain sila kasama ako. Pamilya na aang turing ko sa kanila."Sinabi mo pa," ani Cosmo."Talagang busy. Marami akong kailangan gawin lalo pa ngayon na malapit ka nang umabot sa tamang edad.""Ano nga pala ang magaganap sa debut mo?" Tanong sa akin ni Cosmo.Umiling ako, "simpleng handaan sa bahay."Tumawa naman si Cosmo, "simple? Sa bahay? Nagpapatawa ba kayo?"Kumunot naman ang noo ko sa sinabi niya. "Anong nakakatawa? Bakit, saan mo ba gusto?""I mean, bakit simple at sa bahay lang kung pwede namang grande?"Inirapan ko siya, "I don't like too much stuff.""Minsan lang sa buhay ang umabot ng eighteen, iyong iba hindi na nakakaabot kaya dapat hinahandaan iyan nang bongga.""Oh, tapos? Ipagkalandakan sa mga tao?""Hindi iyon ganoon, ano ka ba? Not because you're having a gr
HOME VISIT Chapter Fourteen
Tahimik na naglakad ako papunta sa upuan ko at naglabas ng lapis para muling gumuhit. Ito ang libangan ko kapag feeling ko ay mag-isa lang ako.Mabilis na lumipas ang mga oras at nag-uwian na rin kami. Hindi ako gaanong nakausap ng mga kaklase ko at sana ay ayos lang iyon sa kanila.Si John agad ang nakita ko pagkapasok ko sa bahay. “Kamusta naman ang school?” bungad niya sa akin.Napalunok ako at kinalma ang sarili ko bago ko siya sagutin. “School pa rin, John.” sarkastikong aniko bago ako tumuloy sa loob.“May problema ba?”Narinig ko pang kinausap niya ang anak niya nang hindi pa ako gaaning nakalalayo.“Wala naman.”"You have your schedule already para makita at makilala niyo na ang isa't isa."Hindi ako kumain ng gabing iyon. Maaga akong nakatulog kaya paggising ko ay agad na akong nag-asikaso para makapasok na sa paaralan.Tulala lang ako sa buong biyahe namin ni Cosmo hanggang sa pagbaba namin at paglalakad sa loob ng campus.Masyado yata akong maaga o late na kami dahil wala na
HOME VISIT Chapter Fifteen
“Aalis ka?”Paglabas ko sa kuwarto ay nakasalubong ko si Cosmo na may hawak na malaking TV. Dadalhin niya yata iyon sa guest room dahil doon ang punta niya.“Hm,” sagot ko.Binaba niya ang hawak niyang TV saka niya sinukbit sa balikat niya ang cord na sa tingin ko ay ang cable or antena.“Sabado ngayon, saan ka pupunta?”“Kinumbida ako ni Chelsea para sa birthday party niya.” Pinakita ko sa kaniya ang invitation card na binigay sa akin ni Duncan.“O, hintayin mo ako at sasama ako sa iyo. Maliligo lang ako.”Bago pa siya makaalis sa kinatatayuan niya ay pinigilan ko na siya. “Ako ang may invitation card, ako ang pupunta. Saka, saglit lang ako roon. You can set a limit for me. Kung isang oras ay wala pa ako, you can go. How’s that?” Ngumiti pa ako sa kaniya para mas makumbinsi ko siya sa suhestiyon ko.“Okay, sige. Actually, aayusin ko pa itong TV ko, nawalan ng tao. Black screen."“Alis na ako, baka gabihin ako.” sabi ko sa kaniya bago ako maglakad paalis.Palihim akong sumibat ng baha
HOME VISIT Chapter 16
“Papasok ka? Nakakalimutan mo ba yung ginawa sa iyo ng mga kaklase mo? Pinahiya ka ni Chelsea sa kanila.”Nag-iba ang reaksiyon ng mukha ko nang sabihin iyon ni Cosmo dahil walang alam si John sa nangyari. Hindi niya nga rin alam na umalis ako.“Anong nangyari? Bakit, Cosmo?”Nagtanong na nga si John sa anak niya. Napairap tuloy ako. Bakas kay John ang pagtataka at si Cosmo naman ay parang wala lang sa kaniya, napaka-kalmado niyang unggoy.“Iyang bata kasi na iyan ay dumalo sa isang birthday party-”“Hindi ako bata,”“Bata ka pa rin dahil wala ka pang eighteen.”“Matino akong mag-isip kaya hindi na ako bata, wala man ako sa tamang edad.”“Ah, matinong mag-isip? Kaya pala hinayaan mo lang na pagtawanan ka ng lahat dahil sa hitsura mo kahapon? Para kang nareject na red velvet cupcake.” pang-aasar pa niya sa akin.“Tumahimik kayong dalawa. Ikaw naman, Andrea? Bakit hindi ko alam na may dinaluhan kang handaan? Nakita mo na ang nangyari sa iyo?” si John.“Hindi lang nakita, John. Pinagtawa
HOME VISIT Chapter 17
Hindi ko alam kung ilang oras na akong tulog pero nagmulat agad ako ng aking mga mata nang magkaroon ako ng malay. Sariwa pa rin sa akin ang mga nangyari kanina at ramdam ko pa rin ang sakit sa noo ko, maging sa balakang ko ay may naramdaman akong parang naipit roon. Ang bigat ng pabangong binato sa akin ni Chelsea at parang nasa noo ko pa rin."Buti gsing ka na,"Napatingin ako sa lugar kung nasaan ako ngayon. Nasa school clinic ako. Dito ako dinala ng taong bumuhat sa akin. I need to thank whoever that is."I'm sorry,"Nilipat ko ang tingin ko kay Sir Perez na nakaupo sa gilid ng kama kung saan ako nakahiga. Teka, nandito siya? Akala ko ba ay may pinuntahan siya?"Sir??"Bigla kong naisip kung sino ang bumuhat sa akin. Siya ang bumuhat sa akin? Ano kayang nangyari kay Chelsea?"Ah!"Napangiwi ako nang makaramdam ako ng kirot sa noo ko. Buwiset. Bakit sa noo pa ako tinamaan?"Ano na'ng pakiramdam mo?"Muli kong nilingon si Sir Perez na nag-aalala. Kaming dalawa lang ang nandito sa lo
Latest chapter
HOME VISIT Chapter 50 - Final Chapter
I turned off the radio inside my car before I went out. Pinagpagan ko ang suot kong uniform. Katatapos lang ng klase ko at dito ako dumiretso sa bahay nila Andrea. Siya ang gusto kong makita bago ako umuwi. Babalik din naman ako bukas nang maaga. Kahit pa isipin pa niyang napapadalas na ang pagbisita ko ay wala na akong pakialam. Gusto ko siyang nakikita.Tinuro lang sa akin ni uncle kung saan ko makikita si Andrea. Pumasok ako sa loob ng bahay. Dumiretso ako hanggang sa makarating ako sa dining area. May daanan dito papunta sa movie room. Naroon daw siya at nagpapalipas ng oras. Nakita ko nga siya. Nakaupo siya sa isang upuan at gumuguhit sa sketchpad.She looks so perfect with those thin fabric of clothes she's wearing. Her legs are so fine.Tahimik akong naglakad at nilapitan siya. Hindi niya ako nilingon pero alam kong alam niyang nandito ako. Nagpatuloy lang siya sa pagguguhit niya."Sir… home visit pa ba ang ginagawa niyo o nanliligaw na kayo?"She didn't even looked at me.Hind
HOME VISIT Chapter 49
Ang daming nangyari. Hindi ko kinaya ang mga nangyari. Parang sasabog ang utak ko.Pinatawad ni papa si uncle kahit alam niyang ito ang dahilan ng paghihirap niya na umabot ng twelve years. Ako, kahit kailan ay hindi ko siya mapapatawad.Masakit pa rin sa akin ang nalaman ko. He tried to kill my father. That's worse than learning the truth that he's also the one who killed his son! I can't take this anymore. Pinatawad ni papa ang tao na iyon dahil iyon daw ang mabuti niyang gagawin kaysa ang galitin ang isang John Laevii. Bakit? Natatakot ba siya sa tao na iyon? He must not be scared.Ilang buwan na ang nakararaan pero hindi ko pa rin matanggap iyon. Sa tuwing nakikita ko siya ay umiiwas na lang ako. I don't want to talk to him baka masuntok ko siya sa mukha niya.Araw-araw ay bumibisita ako kay Andrea, kaya araw-araw ay nakikita ko ang pagmumukha niya. Oo, mabait siyang lolo para kay Andrea. Maganda ang naging buhay niya dahil sa kaniya kahit alam niyang hindi naman niya kadugo si
HOME VISIT Chapter 48
Tumakbo ako nang mabilis papunta sa kuwarto ni papa. Tumawag sa akin ang doktor niya. He's awake. Gising na siya! After twelve years nang paghihintay ay makikita ko na ulit ang papa ko.Halos maubusan ako nang hininga nang marating ko ang kwarto niya. Malayo din kasi ang ospital na ito sa ospital kung nasaan ngayon si Andrea.I saw him. Kinakausap siya ng doktor. Dahan-dahan akong pumasok. Hindi pa rin ako makapaniwala. Parang isang panaginip. He's awake."Papa," I mumbled. He looked at me. Ngumiti siya kaya agad ko siyang nilapitan para yakapin! I missed him so much. Nagpaalam ang doktor na iiwanan muna kaming dalawa bago ito lumabas sa kuwarto. Kumalas ako sa yakap ko kay papa. Hindi ako makapagsalita dahil napapahikbi ako. Humawak siya sa balikat ko. "Okay na ang lahat. Maayos na ako. Kailangan ko pang bumalik sa trabaho."Napangiti ako sa sinabi niya. Nang maaksidente siya ay nasa trabaho siya. Akala niya ba ay gano'n lang ang nangyari sa kaniya? Hindi niya pa yata alam ang nang
HOME VISIT Chapter 47
Severe head injury. That's what the doctor have said she suffered. She's still unconscious and it can take months for her recovery. They couldn't say whether when she will be able to gain consciousness. It feels like years waiting.No one can say what and how this happened to her. Slowly, walking back and forth infront of her room. Maybe, she'll wake up soon. I'll just wait here.I can't bear to see her with the ventilator on her and a bandage wrapped around her head. It's been two weeks. She's in comatose.I flinched, bumukas ang pinto. It's uncle. His face is sad and seems like he's just finished his cries. "It's done""What did they say?"Uncle sat down and gave me the fiercest look he could ever give. "I warned her already about this. Now, look what happened. The Duncan tried to kill her! That bullshit kid."Parang umakyat ang dugo ko sa ulo ko. I can feel something inside me that urge me to get Chelsea's ass in here. Hindi siya nagdalawang-isip na gawin ito kay Andrea. Ano bang
HOME VISIT Chapter 46 - Masquerade II
He didn't eat. Ayaw niya raw tanggalin ang maskara niya para makasama niya ako. Kapag inalis niya iyon at nakita nila na siya si sir Perez, baka magtaka lang sila. Hindi ganoon karami ang kinain ko. Gabi na ngayon at hindi ako pwedeng kumain nang marami. Habang kumakain ay umiikot ang tingin ko sa mga dumalo ng ball. I immediately saw Chelsea. Siya pala ang nakasuot ng pink na gown kanina. I can see her gown is so expensive. It's made from silk and it suits her very well.Nagtagal ng halos kalahating oras ang dinner bago kami naglinis ng mga mukha at kamay. Sinamahan pa ako ni Andrew papunta sa washroom. Napansin niya yatang nabibigatan ako sa suot ko.Naiwan lang sa table si Edzell dahil kumakain pa rin siya. Mukhang wala yata siyang balak na matapos. Napakatakaw niya pero hindi naman tumataba.Hindi rin nagtagal ay nagsimula na namang may magsalita sa stage. Dalawang lalaki at isang babae ang nakatayo roon. Nakasuot rin sila ng mga masks. Ito na yata ang tinutukoy kanina ni presiden
HOME VISIT Chapter 45 - Masquerade
Malamig na simoy ng hangin ang bumalot sa balat ko nang makalabas ako sa kotse. As usual, ipinarada ko iyon sa malayo-layong lugar. Iilan sa mga estudyante ang nakikita kong pumapasok sa main gate ng school, nakasuot ng mga magagarang gown.A Medieval retro blue gown made out of Vicuña Wool with hood. It has a bell sleeve that is made from silk so it doesn't itch my skin, it's a long sleeve that is fitted around the shoulder and upper arm and flares out to the wrist, like a bell.This gown has so many layers inside. Such as the petticoat that helps to hold the skirt of my gown. Layers also help the gown to have a bold volume and to compliment my body shape. A ruffle at the bottom of my gown and a plain blue corset as a stomacher.There's also a seperate ruffles that parted in two and seems like an upside down letter v on my waist down to the bottom of my gown. It's shining. I think it has crystals or something that would make it shine.My make up is light. I don't need a heavy duty mak
HOME VISIT Chapter 44 - Ready for Masquerade Ball
Nakatutok ang mga mata ko sa ginagawa ni sir Ryan habang iniikot niya ang mga wire na hawak niya. Seryoso kaming lahat na mga estudyante niya na sinusundan ang bawat galaw niya sa hawak na wire. Pinakikita niya ulit ang tamang pagkonekta sa dalawang wire para hindi masunog o ma-short ang kuryente."Pag nagdikit ang mga wire, kaboom. Kapag overload, kaboom. Kapag loose ang wires, kaboom. Lagi niyong titingnan kung walang wire na nakawala."Ganiyan siya magturo. Actual niyang pinakikita sa amin ang dapat naming gawin, ginawa pa niyang example ang nangyari sa akin kapag nagkamali kami. Ang nangyari kase noon ay nag-overheat ang ilaw tapos pinitik ko pa kaya ganoon ang naging reaksyon."Kung ang wire ay nasa loob ng pader tapos nagkaroon ng short circuit, magsasanhi pa rin iyon ng sunog kaya huwag kayo pakampante."Nagsitanguan kaming lahat sa sinabi niya."Sa Sabado aayusin natin ang kuryente sa library. Madali lang naman iyon, so kahit dalawa lang ang sumama sa akin."Malaki din ang tul
HOME VISIT Chapter 43
Seeing those high class people scared me alone. They're talking about their lives while I'm here standing on a high table watching them. Meron sa iba na kinakawayan ako at lumalapit sa akin para magpakilala kaya kanina pa nakasimangot sa tabi ko si Andrew. Wala naman siyang magawa dahil kailangan ko rin namang makilala ang parte ng negosyo namin.Nakita ko sa di kalayuan si John. Naglalakad siya papunta sa amin. May hawak siyang wineglass. "Andrea," he say my name.Nababagot na ako sa gabing ito. Ano na ring oras at kailangan ko nang umuwi lalo na si Andrew. Alam kong busy siyang tao."Uuwi na ba tayo?" I asked.Umiling siya at tinuro ang grupo ng mga kalalakihan na nag-uusap-usap. Malalakas din aang nagiging tawanan nila. Mukhang maganda ang paksa ng pinag-uusapan nila."Those men wants to meet you. Sinabi kong may apo ako na napakatalino at siya ang magmamana nitong lahat once you'ready.""John! Why did you say that? Nakakahiya." Bulong ko sa kaniya habang napapatingin sa mga lalakin
HOME VISIT Chapter 42
Hindi ko magawang tumingin sa harap ng klase kung saan naroon si Andrew. Parang wala lang sa kaniya na hinalikan niya ako! Conservative akong tao kaya big deal sa akin iyon. We agreed that there's no kissing between us. No touching and no kissing! Ginagalit niya ako.Sa buong klase niya, mula kanina hanggang ngayon ay nakayuko lang ako. Hindi ako titingin sa kaniya. Para saan? Para maalala lang kung paano niya ako hinalikan. Hays!"Before I leave, ipaalala ko lang sa inyo 'yung about the masquerade ball, it will be held before Christmas. The nineteenth of December. Don't worry, may ibibigay kaming parang invitation card. Nakalagay roon ang date, time and other informations you all need to remember."Kumunot lang ang noo ko. Okay, sir, leave now. Mas makakahinga ako nang maayos kapag hindi ko na narinig ang boses mo. Your voice are sending chills through my spine.Nahihiya ako. Wala akong mukhang maihaharap sa kaniya. Ako pa talaga ang nahiya sa amin. Siya ang humalik! Di ba dapat siya
![The Four Kings and The Ace [SERIES 1]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
