Chapter Three

"Luminya kayo nang maayos. One line for females, one line for males." Utos samin ni Sir habang naglalakad sa pagitan ng mga linya namin. "Find your height."

Nandito na ako sa tamang linya ko. Ako ang pinakahuling babae sa linya dahil ako ang pinakamatangkad.

"Maglakad kayo nang tahimik papunta sa AVR, bibigyan kayo ni Sir Thomas ng puwesto roon."

Pagkasabi ni Sir noon ay nagsimula na silang maglakad papunta sa main building. Yung ibang section ay kasabay lang din namin na maglakad papunta sa AVR.

At siyempre, kapag may barkada ka sa kabilang section, hindi na maiiwasan ang magkamustahan at mag-ingay tulad na lang ng mga kaklase ko.

"Mamaya, 'no? Isama mo si Paul para masaya!" Kaklase ko iyon na kausap ang barkada niya sa kabilang section na kasabay naming naglalakad.

Napangiti na lang ako dahil kahit na magkalayo sila ay mayroon pa rin silang koneksyon. Pinagmasdan ko lahat ng mga boys ng section na iyon hanggang sa madako ang tingin ko sa pinakahuling lalaki nila.

Nakatingin na naman siya sa akin nang masama. Nag-iwas agad ako ng tingin dahil feeling ko ang sakit ng titig niya. Sinilip ko pa rin kung nakatingin siya sa akin at hindi nga ako nagkamali kaya hindi na lang ako tumingin sa kaniya.

"Anong section kayo?"

Nasa AVR na pala kami. At si Sir Thomas nga ang mag-aasikaso sa amin. Kausap niya yung maliit naming president. Lalaki siya at siya ang pinaka-cute kasi ang liit niya.

Ramdam kong ang katabi ko ngayon sa linya ay si Cosmo. Nararamdaman ko pa ring sa akin siya nakatingin. Bakit ba? Ano bang problema niya?

Pinilit kong huwag siyang tapunan ng tingin hanggang sa papasukin na kami ni Sir Thomas. Umupo na ang mga kaklase ko sa mga monoblock na maayos na nakalinya.

"Ah, Gracie?"

Nilingon agad ako ni Gracie nang tawagin ko siya. "Bakit?"

"Puwede ba tayong magpalit ng puwesto?" Tanong ko dahil alam ko nang makakatabi ko si Cosmo. Kinakabahan ako at hindi ko alam kung bakit.

"Hindi puwedeng magpalitan ng upuan, Andres." Sagot naman niya.

Napabuntong-hininga na lang ako nang sabihin niya iyon.

Umupo na nga ang section nila sa mga bakanteng upuan na katabi lang din namin. Narinig ko pa ang pagbuga niya ng hininga nang makaupo na siya.

Hindi ko naiwasan ang biglaan niyang pagtingin sa akin! As in, bigla na lang siyang tumingin sa akin na para bang nasa akin ang pagkain niya. "Hi," ang creepy ng boses niya. Ang gaspang ng boses niyang aakalain mong bagong gising lang o ito ang unang salitang binigkas niya simula nang magising siya?

Hindi ako nakasagot, natatarantang tinuon ko ang tingin ko sa malaking screen na nasa harapan naming lahat.

"Akala ko ba kami lang ang nandito, Sir Thomas?"

Boses iyon ni Sir Perez. Tumingin ako sa likuran namin. Magkausap nga sila ni Sir Thomas ngayon.

"Sir, kasya naman ang dalawang section kaya pinagsama ko na ang A at B sa AVR."

"Bakit hindi mo sinabi agad sa akin?"

"Gano'n ba kaimportante iyon?"

Nagpatuloy pa ang pag-uusap nila hanggang sa lapitan na sila ng iba pang mga teacher. Inayos ko na ang upo ko at hindi na tumingin sa kanila.

Tama iyan, Sir. Sige, ipaglaban mong dapat kami lang ang nandito. Kahit ako ayoko ng ganito, ano. Naiirita ako sa katabi ko. Hindi niya maalis yung tingin niya sa akin.

"Bakit 'di mo ako matignan, Andres?" Nagsalita na nga siya. Hindi ko talaga siya titignan. "Gusto lang naman kitang mas makilala pa, liligawan kita. Ayaw mo ba sa akin?" Dagdag pa niya pero hindi ako nagsalita.

"Magsisimula na ang palabas, tama na ang usapan."

Napatingin ako kay Sir Perez na nakatayo sa likuran namin. Mahahalata na sa mukha niyang naiinis siya. Bakit kaya? Nakapasok sa bulsa niya ang mga palad niya at diretsong nakatingin sa screen.

Huminga ako nang malalim nang umupo na siya sa monoblock. Nandiyan na siya, kampante na ako.

"Good Morning students! Siguro nagtataka kayo kung bakit nandito kayo sa AVR…"

Dumaldal na si Ma'am Fatima sa harap pero kay Sir Perez na naman siya nakatingin. Sana hindi niya makalimutan ang speech niya. Bata pa, makakalimutin na.

Nakikinig ako sa mga sinasabi niya ukol nga roon sa mga gustong makahanap ng universities na puwede nilang mapasukan nang may bigla akong naramdaman sa kamay ko. Napalunok ako saka ako tumingin kay Cosmo na diretso ang tingin kay Ma'am Fatima.

Sinubukan kong bawiin ang kamay ko mula sa kaniya pero humigpit ang hawak niya roon. "Ano ba?" Bulong na tanong ko sa kaniya.

Nakangiti lang siyang nakikinig sa harap saka niya binaling ang tingin sa akin. "Bakit?" Parang inosente pa siya. Alam naman naming sinasadya niyang hawakan ang kamay ko.

"Bitiwan mo ang kamay ko." Angil ko sa kaniya pero tinignan lang niya ang mga kamay namin na magkadaop.

Hindi ako gumawa ng ingay habang pilit na inaalis sa hawak niya ang kamay ko. Ginamit ko na rin ang isa ko pang kamay para lang matanggal iyon pero lalo niyang hinihigpitan ang hawak niya sa akin.

Itutulak ko na sana siya nang lumapat ang kamay ni Sir Perez sa mga magkadaop naming kamay. Nagtataka akong tumingin sa kaniya, si Cosmo ay nakangising nakatingin kay Sir Perez.

"Tigilan mo ang estudyante ko, p'wede?" Maawtoridad ang boses niya nang sitahin niya si Cosmo.

Lumawak ang ngisi niya saka niya dahan-dahang inalis ang kamay sa akin. Humalukipkip siya saka muling tumingin sa harapan. Inayos ko naman ang upo ko at bahagyang lumayo kay Cosmo.

Matagal pa bang matapos ang orientation na ito?

"Andres Domingo,"

Napatingin ako agad kay Sir nang tawagin niya ako. "Yes, Sir?"

"Pumunta ka sa faculty. I forgot to shut my laptop down."

Pati laptop ay kalilimutan pang patayin.

"Bilis na."

"Ay, opo." Sagot ko saka dali-daling umalis sa AVR. Tinanong pa ako ni Sir Thomas kung saan ako pupunta pero buti at pinayagan niya akong lumabas.

May ilang estudyante na kumakaway sa akin kapag may nakakasalubong ko. Ngingitian ko lang sila at yuyuko dahil may kaunting hiya ako.

"Di ba si Andres 'yon?"

Nagbulungan sila pero naririnig ko pa rin ang bunganga niyang pasmado pa yata. Hindi naman makakabuti sa akin kung pakikinggan ko ang pinag-uusapan nila. Toxic.

Pumasok na ako sa faculty at hinanap sa drawer ni Sir ang pinakukuha niya sa akin. "Hala siya," bigkas ko nang wala akong makitang laptop sa lahat ng drawer niya. "Sigurado ba si Sir na may laptop siya rito? Hala siya baka ako masisi rito." Sinara ko nang maayos ang drawer na huli kong binuksan.

"May hinahanap ka?"

Nagulat ako nang may humawak sa balikat ko. Paglingon ko, si Sir Aaron. Teacher namin siya sa P.E. "Ay, Sir. Ah, hinahanap ko kasi yung laptop ni Sir Perez, pinakukuha niya sa akin."

"Hm?" Alam kong nagtaka rin siya saka na siya umupo sa cubicle niya. "Puwede ba kitang mautusan, Andres?"

"Opo."

Lumapit agad ako kay Sir Aaron. "Naiwan ko kasi sa library yung notebook ko. Madali lang namang makita 'yon dahil isang table lang naman ang may notebook do'n. Pakikuha mo iyon."

"Okay po." Akala ko naman kung ano ang iuutos sa akin, iyon lang pala.

Siyempre umalis na ako sa faculty. Hindi kaya magtaka si Sir kung bakit ang tagal kong bumalik. Sasabihin ko na lang na inutusan ako ni Sir Aaron. Totoo naman na inutusan ako. Sasabihin ko rin na wala akong nakitang laptop sa desk niya.

Pinasok ko ang library. Ang pinakatahimik na lugar sa university na ito. Nginitian ko lang ang librarian namin saka ko na hinanap ang notebook ni Sir Aaron. Sa dulong bahagi ng kuwartong ito. Mabilis kong nakita dahil neon ang kulay. Siguro ito na iyon, wala namang ibang notebook dito maliban sa hawak ko.

Lumabas na ako sa library para ibigay ang notebook kay Sir Aaron. "Salamat," aniya. Nginitian ko na lang siya saka ako naglakad pabalik sa AVR. Nangangatog pa ang mga tuhod ko sa bawat paghakbang ko dahil babalik na naman ako sa upuan, katabi ni Cosmo.

Binuksan ko ang screen door ng AVR saka tahimik na pumasok. Nagsasalita si Ma'am Fatima sa harapan nang maabutan ko. May ibang estudyante rin na naroon sa harap, siguro bilang volunteer at example.

"Ang tagal mo?"

"Sorry, Sir," aniko nang makaupo sa upuan. "Wala po akong nakitang laptop saka nautusan ho ako ni Sir Aaron kaya natagalan ako."

"Tss,"

Hindi na siya nagsalita kaya nanahimik na rin ako. Katabi ko pa rin si Cosmo at pinipilit ko ang sarili ko na huwag siyang tignan kahit na damit lang niya. Hindi ko gusto ang paraan ng pakikitungo niya sa akin. Siguro nga maganda siyang lalaki, pero hindi iyon basehan para umasta siya nang ganito.

Malapit nang matapos ang orientation dahil nagsipuntahan na ang lahat ng mga teacher na narito sa loob sa harapan para makuhanan ng litrato. At heto kami, nakatayo lang at pumapalakpak. Napapairap ako sa tuwing may sinasabi ang photographer nila na wacky, smile, say cheese. Family picture?!

"Oh, ano? Hindi pa ba tapos 'to?"

Biglang tumahimik ang lahat nang umalingawngaw sa buong kuwarto ang boses na iyon. Lahat sila ay hinanap kung sino ang nagsalita saka sila dahan-dahang tumingin sa akin. Oo naman, ano… ako agad.

"Miss Domingo?"

"Hindi ako iyon, promise." Sagot ko agad kay Sir Perez. Hindi naman talaga ako. Bahagya kong nilingon si Cosmo.

"Ako iyon. Nandito ba kami para panoorin ang photoshoot na ito?"

Gusto kong matawa pero dahil seryoso ang mga mukha nila, nanatili na lamang akong kalmado. Baka mapasama pa ako kapag tumawa ako. Nakagat ko tuloy ang pang-ibabang labi ko.

"Ilang shots pa ba ang kailangan bago makuha ang perfect shot para sa inyo? Kung pinauwi niyo na kami at kayo ang naiwan dito, eh 'di puwede pa kayong mag-pose."

Humakbang si Sir Perez papunta kay Cosmo saka siya humalukipkip. "Naiinip ka na ba? Pasensiya ka na Mister Anueva kung hindi mo gusto ang magtagal dito."

"Tss. Dami mong sinabi, uuwi na ba kami o hindi?"

Umiinit na ang mga tingin nilang dalawa at mukhang hindi sila papatalo dahil nagtuloy-tuloy pa ang sagutan nilang dalawa hanggang sa lumapit na si Sir Thomas.

"Okay, tama na ito. Sige na! Puwede na kayong magsi-uwi."

Hinawakan ni Sir Thomas si Sir Perez dahil nakita namin ang pagkuyom ng mga palad niya. Baka kapag hindi pa ito natigil ay magsuntukan na ang dalawa.

Lumabas na kaming lahat na nakapila pa rin para hindi kami magtulakan at magkagulo. Nakita ko pa si Cosmo na seryosong naglalakad mag-isa.

May problema yata siya,

"Andres,"

Napalingon ako kina Gracie na magkakasama pa rin. Naalala ko naman ang activity na ginagawa namin. Pinagawa ko na iyon kay John para hindi na kami mahirapan at bukas na namin iyon ipapasa.

"Bakit?"

"Saan tayo ngayon?" Umakbay sa akin si Edzell pero agad ko rin iyong inalis sa akin.

"Anong saan? May pupuntahan ba tayo?" Napangisi ako saka ko pinasok ang mga palad ko sa bulsa ko.

"Ano bang sinasabi niyo diyan, mukha kayong mga pagkain." Binatukan ni Gracie si Edzell. "Anyways, Andres," nilingon ko siya saglit. "Bakit Andres Domingo ang pangalan mo? Iyon ba ang totoo mong pangalan?"

"Bigla kayong na-curious."

Sinundan nila ako hanggang sa parking area at hanggang sa makita na namin si John.

"Alam mo kasi, Andres, ikaw yung mayaman na hindi mukhang mayaman." Si Andrei iyon.

"Ngayon, mahalaga na ang bawat parte ng katawan ko dahil nalaman niyong iba ang estado ng buhay ko."

"Lagi kang mahalaga," sagot naman ni Adrian.

Binuhusan ni John ng alcohol ang mga kamay ko. "Sumakay na kayo, kakain tayo sa bahay." Pinabukas ko na kay John ang dala niyang sasakyan.

Agad na silang pumasok at pakapalan na sila ng mukha dahil nag-away pa sila kung sino ang sasakay sa tabi ng pinto. Hay nako.

Sumakay na ako sa tabi ni John nang masiguro kong nakapag-settle na silang lahat.

"May sasabihin nga pala ako, Miss An."

Napatingin ako kay John na diretso lang ang tingin sa kalye. "Ano naman iyan, John?"

"Naalala niyo po ba ang sinabi ko sa inyo tungkol sa anak ko na papalit sa akin bilang assistant niyo?"

Nalungkot ako bigla. Matanda na si John at kailangan na niya ng kapalit, at ang tanging papalit lang sa kaniya ay ang anak niya dahil naituro na niya rito ang mga gagawin. Hindi ako sanay na hindi siya makita. Siya ang sumusundo sa akin, naghahatid, gumigising sa umaga kapag may pasok at nagagawa niya ang lahat ng inuutos ko.

"Hmm, naaalala ko nga."

"Bukas ay ipakikilala ko na siya sa inyo. Siya na ang papalit sa akin sa lahat ng bagay na ginagawa ko sa inyo. Huwag ho kayong mag-alala dahil hindi naman ako aalis ng mansyon."

"Ayos lang, John. Ilang taon na nga ulit ang anak mo, John?"

"24 na siya noong nakaraang linggo."

Hindi na ako nagsalita dahil huminto na ang sasakyan. Ang mga kasama ko ay napakatahimik pa rin.

"Alright! Let's go na."

Hindi pala.

Bumaba na rin ako ng sasakyan pagkabukas ng pinto. "Nagpaluto ako ng pancit dahil iyon ang gustong kainin ng bunganga ko, pero kung may iba kayong gusto, pakisabi na lang kay John." Naglalakad kami papasok sa bahay habang nagsasalita ako.

Kaniya-kaniya na sila ng upo sa couch na nasa sala. Nag-utos na agad ako ng maid na ihanda ang makakain saka ako humiga sa sofa.

"Akala ko magsusuntukan na sina Sir Perez kanina." Panimula ko.

"Hindi naman magagawa ni Sir Perez iyon, sobrang maginoo ang teacher na iyon." Ani Gracie.

"Anong maginoo, tinapon niya nga iyong tsokolate na binigay sa kaniya ni Ma'am Fatima."

"Baka ayaw niya lang sa chocolate." Sagot naman ni Andrei.

Umupo ako saka ko hinubad ang blazer na nakapatong sa iniporme namin.

"Andres,"

Napalingon ako kay Gracie.

"Anong totoo mong pangalan?"

Napangiti tuloy ako. Tinanong niya na naman iyan. "Andrea Caezaar Laevii," sagot ko sa kaniya. Napanganga naman silang lahat na tila ba namangha.

"Eh, bakit Andres Domingo ang ginagamit mo? Paano iyan kapag nakapagtapos tayo ng pag-aaral at gamit mo ang ibang pangalan, paano iyon?"

"Ang talino mo Gracie," bigkas ko. "Tuwing summer ay nag-aaral pa rin ako gamit ang tunay kong pangalan. At college na ako," sabay silang lahat na nanlaki ang mga mata dahil doon. "Nakakatawa dahil dalawang katauhan ang kailangan kong suutin para lang maprotektahan ang sarili ko."

"Anong ibig mong sabihin?"

"Masyado kayong mainit sa akin, magpalamig muna kayo." Sakto naman na hinain ng maid ang mga juice sa center table.