บททั้งหมดของ ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย: บทที่ 931 - บทที่ 940

“ท่านอ๋องยอมเข้าคุกด้วยตัวพระองค์เองก็เพื่อปกป้องลั่วชิงยวน ดูเหมือนว่าเขาจะมิได้เกลียดลั่วชิงยวนมากอย่างที่ลือกัน”มหาราชาจารย์เหยียนสงสัยว่า ลั่วชิงยวนอาจเป็นจุดอ่อนของฟู่เฉินหวนก็เป็นได้ในที่สุดฟู่เฉินหวนก็เงยหน้าขึ้น จ้องมองไปยังมหาราชาจารย์เหยียนด้วยสายตาดุดัน“ข้าจะมิพูดซ้ำ ใครก็อย่าได้คิดจะแตะต้องลั่วชิงยวน!”มหาราชาจารย์เหยียนอดมิได้ที่จะหัวเราะเมื่อเห็นฟู่เฉินหวนยอมเปิดปากในที่สุดเขาถามอย่างมิใส่ใจ "แม้ว่ากระหม่อมจะแตะต้องนาง สถานการณ์ของท่านอ๋องในตอนนี้จะเปลี่ยนไปหรือ?"ดวงตาของฟู่เฉินหวนเต็มไปด้วยความอาฆาต เขามองไปยังมหาราชาจารย์เหยียนด้วยสายตาที่คมกริบ น้ำเสียงเย็นชาและอันตรายเปล่งออกมาอย่างปฏิเสธมิได้ “เช่นนั้นมหาราชาจารย์เหยียน จะลองดูก็ได้”“หากไทเฮาทรงจะละทิ้งลูกชายของพระนางอย่างฟู่อวิ๋นโจว มหาราชาจารย์เหยียนจะทำอะไรก็เชิญ”มหาราชาจารย์เหยียนตกใจเป็นอย่างมากฟู่อวิ๋นโจวเขาเกือบลืมฟู่อวิ๋นโจวไปแล้วดูเหมือนว่าฟู่อวิ๋นโจวจะถูกคนจากตำหนักอ๋องควบคุมอีกครั้งแต่แล้วเขาก็ยิ้มออกมาและพูดว่า “ใช้ฟู่อวิ๋นโจวแลกชีวิตกับลั่วชิงยวนได้ แล้วตัวท่านอ๋องเองเล่า?”“เบี้ย

เมื่อถึงรุ่งสาง ลั่วเยวี่ยอิงก็เข้าไปในวังหลวงทันทีนางไปขอเข้าเฝ้าไทเฮาไทเฮาเหยียนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยกับการมาของนาง “ข้ากำลังจะส่งคนไปหาเจ้า เจ้าเองก็มาแล้ว”ลั่วเยวี่ยอิงรู้สึกประหม่าเล็กน้อย “มิทราบว่าไทเฮาทรงมีธุระอันใดกับหม่อมฉันหรือเพคะ”ไทเฮาตรัสอย่างสงบ "เจ้ามิใช่ว่ายังทำงานให้กับผิงเซียวอยู่หรือ? ตอนนี้มีโอกาสที่จะจัดการกับฟู่เฉินหวนแล้ว เจ้าจะทำหรือไม่?"หัวใจของลั่วเยวี่ยอิงสั่นสะท้าน คำขอความเมตตาถูกกลืนกลับลงไปทันทีหากนางร้องขอความเมตตาให้ฟู่เฉินหวนในตอนนี้ ไทเฮาคงจะฆ่านางอย่างแน่นอนนางจึงรีบตอบว่า “หม่อมฉันเพิ่งทราบข่าวจึงรีบมาที่นี่ มิรู้จะช่วยไทเฮาได้หรือไม่เพคะ”“มิทราบว่า ไทเฮาทรงต้องการให้หม่อมฉันทำสิ่งใดหรือเพคะ”ไทเฮายิ้มด้วยความพึงพอใจ แล้วสั่งด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ใครก็ได้ มานี่! ลั่วเยวี่ยอิงบุกเข้าพระตำหนักโช่วสี่หวังจะลอบปลงพระชนม์ไทเฮา จับนางเข้าคุกเดี๋ยวนี้!"ลั่วเยวี่ยอิงตกใจและเงยหน้าขึ้นอย่างมิเชื่อสายตา “ไทเฮา…”…… รุ่งสางผ่านไปแล้วลั่วชิงยวนเพิ่งต้มยาแล้วจึงส่งไปที่ห้อง เตรียมที่จะป้อนยาให้กับองค์จักรพรรดิสูงสุดทันใดนั้น ขันทีหลิวก

“มิเช่นนั้น ก็โปรดท่านอ๋องสารภาพมาให้ชัดเจนว่า ร่วมมือกับต่งชูเพื่อล้างแค้นให้พระชายาหลี และทำร้ายจักรพรรดิสูงสุดอย่างไร”ในขณะนั้น ฟู่เฉินหวนพยายามระงับความเจ็บปวดด้วยสติอีกครั้ง ตะโกนอย่างเกรี้ยวกราดว่า "ไสหัวไป!"ขันทีหลิวเยาะเย้ย "เช่นนั้น ลั่วเยวี่ยอิงคงต้องทนทุกข์ทรมานเสียหน่อยแล้ว""เฆี่ยนต่อไป!"ขันทีหลิวออกคำสั่ง และผู้คุมก็เฆี่ยนลั่วเยวี่ยอิงด้วยแส้อย่างแรงอีกครั้งร่างกายของลั่วเยวี่ยอิงเต็มไปด้วยเลือด นางมิสามารถขยับได้แม้เพียงครึ่งก้าว นางทำได้เพียงนอนหมอบลงบนพื้นรับโทษทัณฑ์ และร้องครวญครางซ้ำแล้วซ้ำเล่า"หยุด! หยุด!"ฟู่เฉินหวนดึงโซ่อีกครั้งด้วยความตื่นตระหนก ความโกรธปะทุขึ้นอีกครั้งเลือดสด ๆ พุ่งออกมาจากปากของเขาครั้งแล้วครั้งเล่าเล็บของลั่วชิงยวนจิกเข้าไปในฝ่ามือ ดวงตาของนางแดงก่ำหัวใจของนางเจ็บปวดเหมือนถูกเข็มทิ่มแทงเหตุใดถึงเป็นเช่นนี้? ฟู่เฉินหวนจะอาเจียนเป็นเลือดได้อย่างไร!มิได้การ มีบางอย่างผิดปกติ! ต้องมีบางอย่างผิดปกติแน่!นางรีบพุ่งไปข้างหน้าทันที "หยุดเดี๋ยวนี้!"นางแย่งแส้จากมือของผู้คุมแล้วผลักเขาออกไปขันทีหลิวพูดอย่างเย็นชา "พระชายาจะทำอ

ลั่วชิงยวนดึงลั่วเยวี่ยอิงไปข้างหลังนางอย่างระมัดระวังเมื่อไทเฮาเห็นฉากนี้ นางก็อดมิได้ที่จะหัวเราะ "เป็นเรื่องยากที่จะที่ได้เห็นเจ้าปกป้องลั่วเยวี่ยอิง ​​เจ้ามิลืมใช่หรือไม่ว่า นางเคยปฏิบัติกับเจ้าเช่นไร"“มอบนางให้ข้าเถอะ ข้าจะมิปล่อยให้นางมีชีวิตที่ดีแน่”ลั่วเยวี่ยอิงคว้าแขนเสื้อของลั่วชิงยวนไว้อย่างประหม่าลั่วชิงยวนมองไปที่ไทเฮาอย่างเย็นชา หากไทเฮาจับลั่วเยวี่ยอิงไป ไม่มีทางที่ไทเฮาจะสังหารลั่วเยวี่ยอิงเป็นแน่ ไทเฮาจะต้องใช้นางควบคุมและทรมานฟู่เฉินหวน“มิว่าอย่างไรลั่วเยวี่ยอิงก็เป็นคนของตำหนักอ๋องผู้สำเร็จราชการ เหตุใดต้องส่งนางให้กับไทเฮาด้วยหรือเพคะ?”“หากจะฆ่านาง หม่อมฉันจะลงมือเอง”ใบหน้าของไทเฮาเปลี่ยนเป็นเย็นชา“ลั่วชิงยวน เจ้าเพียงแค่ต้องปกป้องฟู่เฉินหวนตามรับสั่งขององค์จักรพรรดิสูงสุด แต่นี่เจ้ายังมาปกป้องลั่วเยวี่ยอิงด้วย เจ้าคิดว่าตัวข้านั้นหลอกได้ง่าย ๆ รึ?”ลั่วชิงยวนมองไทเฮาด้วยสายตาเย็นชา ปราศจากความกลัวแม้แต่น้อย“มิสำคัญว่าไทเฮาจะทรงเชื่อหรือไม่ หากแย่ที่สุดก็เผชิญหน้ากับองค์จักรพรรดิสูงสุด สิ่งใดที่ไทเฮาทรงต้องการที่จะทราบ องค์จักรพรรดิสูงสุดจะทรงตอบท

ลั่วชิงยวนมองแผนที่แล้วพูดว่า "แม้ว่าอู่จิ้นจะมีความสำคัญ แต่อู่จิ้นก็มีแนวป้องกันตามธรรมชาติซึ่งก็คือเทือกเขาด้านหลัง แม้ว่าศัตรูจะมีเจตนาชั่วร้ายและต้องการทำลายอู่จิ้น แต่ก็มิอาจผ่านภูเขาไปได้ในเวลาสั้น ๆ”“ในทางกลับกัน หากพ่ายแพ้ พวกนอกด่านจะสามารถเข้าสู่แคว้นเทียนเชวียได้โดยไม่มีสิ่งใดขัดขวาง”ดวงตาของฟู่จิ่งหานเป็นประกาย "แม่ทัพใหญ่ฉินก็พูดเช่นนี้"“แต่มหาราชาจารย์เหยียนกลับพยายามขัดขวางอย่างหนัก โดยบอกว่าแม่ทัพใหญ่ฉินเป็นห่วงลูกชายของเขาก็เท่านั้น”“มิได้พิจารณาอย่างยุติธรรม”ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว "ตระกูลเหยียนเป็นบ้าไปแล้วหรือ? พวกเขาจะมีประโยชน์อะไรหากพวกนอกด่านบุกแคว้นเทียนเชวีย"ทันทีที่คำพูดออกมาจากปากของเขา ลั่วชิงยวนก็คิดถึงผลประโยชน์ขึ้นมาได้นางหรี่ตาลงเล็กน้อย ดวงตาส่องประกายเย็นชา“ฟู่เฉินหวนถูกจำคุก หากพวกนอกด่านบุกเข้ามา ตระกูลเหยียนก็สามารถแย่งชิงอำนาจทางทหารจากฟู่เฉินหวนไปได้อย่างมีเหตุอันสมควร และสามารถต่อต้านพวกนอกด่านได้เต็มกำลัง”"นับว่าเป็นแผนที่ชาญฉลาดจริง ๆ"เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฟู่จิ่งหานก็ขมวดคิ้ว "มิได้เด็ดขาด!"“หากอำนาจทางทหารทั้งหมดอยู่ในมือของมห