LOGINShare
บทที่ 940
Related chapters
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 941
“หัวหน้าหมอหลวงมู่ ใบเทียบยาทั้งสองนี้มาจากสำนักหมอหลวงของท่านหรือไม่?”หัวหน้าหมอหลวงมู่มองดูและพยักหน้า “มันเป็นใบเทียบยาที่สำนักหมอหลวงจัดทำขึ้น แต่นี่ดูมิเหมือนกับใบเทียบยาที่ออกตอนตรวจรักษา น่าจะเป็นใบเทียบยาที่ออกในระหว่างการทดสอบตามปกติของสำนักหมอหลวง”“เช่นนั้น หัวหน้าสำนักหมอหลวงมู่จำลายมือในใบเทียบยานี้ได้หรือไม่?”หัวหน้าสำนักหมอหลวงมู่ตอบอย่างมิลังเลแม้แต่น้อยว่า "นี่น่าจะเป็นลายมือของเซิ่งไป่ชวน"เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลั่วชิงยวนก็ตกตะลึง“เป็นเขาหรือ?”หัวหน้าสำนักหมอหลวงมู่สับสนมาก "พระชายา ท่านถามเรื่องนี้ด้วยเหตุใด? อีกทั้งใบเทียบยาที่ใช้ในการทดสอบเหล่านี้ก็ควรถูกเก็บไว้ในสำนักหมอหลวง เหตุใดจึงมาอยู่กับท่าน?"“เซิ่งไป่ชวนมิได้ก่อเรื่องอะไรมิดีใช่หรือไม่?”มู่หรูไห่รู้สึกประหม่าเล็กน้อยลั่วชิงยวนเปลี่ยนหัวข้อและถามว่า "ผู้ดูแลสำนักหมอหลวง ข้าขอถามสักคำ ท่านจัดการเจิ้งหวู่เหลียงแห่งสำนักหมอหลวงแล้วหรือยัง?"มู่หรูไห่มีสีหน้าเคร่งขรึม “มิต้องห่วง ข้าจะจะจัดการเอง แต่ต้องค่อยเป็นค่อยไปลั่วชิงยวนพยักหน้า แล้วนางก็พูดถึงใบเทียบยา นางถามอย่างสงสัย "ผู้ดูแลสำนักหมอหลว
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 942
จากนั้นนางจึงติดตามหัวหน้าหมอหลวงมู่ไปยังสำนักหมอหลวง และยังปลอมตัวเป็นหมอหลวงหนุ่มเพื่อความสะดวกในการเข้าออก มิให้เป็นที่สะดุดตาหัวหน้าหมอหลวงมู่พานางไปยังหอจดหมายเหตุตามหาม้วนหนังสือเก่า ๆ ที่ถูกฝุ่นจับหนาอยู่บนชั้นหนังสือหลังจากค้นหาอยู่นาน ในที่สุดหัวหน้าสำนักหมอหลวงมู่ก็หยิบหนังสือหนา ๆ สองเล่มออกมา"น่าจะเป็นเล่มนี้แล้ว"ลั่วชิงยวนเปิดหนังสือ และตรวจดูทีละหน้านางอ่านบันทึกการวินิจฉัยชีพจรหนึ่งปีก่อนเกิดกลียุคในวัง นางสนมทั้งหมดได้รับการวินิจฉัยชีพจรโดยหมอหลวงเป็นประจำ แต่บันทึกการวินิจฉัยชีพจรของไทเฮากลับมีการเปลี่ยนหมอหลวงกลางคัน“หัวหน้าสำนักหมอหลวง หมอหลวงสวี่ซิงเต๋อยังอยู่หรือไม่?”หัวหน้าสำนักหมอหลวงมู่ส่ายหน้า “เขาเสียชีวิตไปหลายปีแล้ว”ลั่วชิงยวนมองกลับไปกลับมาที่บันทึกไปมา คิ้วขมวดมุ่น“มีอะไรหรือ? มีอะไรผิดปกติหรือไม่?”ลั่วชิงยวนกล่าวว่า "ดูสิ ต้นเดือนสาม ไทเฮามีอาการเบื่ออาหาร คลื่นไส้และง่วงนอน แต่มิได้จับชีพจร เพียงแค่สั่งยาให้ทานเท่านั้น"“ในเดือนสี่ หมอหลวงผู้วินิจฉัยชีพจรถูกแทนที่ด้วยสวี่ซิงเต๋อ”“ในอีกสิบเดือนต่อจากนั้น หมอหลวงสวี่ซิงเต๋อเป็นผู้ต
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 943
ลั่วชิงยวนจะมิเป็นกังวลได้เช่นไร การเคลื่อนไหวของตระกูลเหยียนครั้งนี้ก็เพื่อจะกลืนอำนาจทหารในมือของฟู่เฉินหวน ดังนั้นย่อมมิอาจปล่อยให้พวกเขาสมหวังได้“วันนี้ตอนที่เข้าไปในพระตำหนักโช่วสี่ หม่อมฉันพบเบาะแสบางอย่าง แต่มิพบหลักฐานที่เพียงพอ ดังนั้นหม่อมฉันคิดว่าจะต้องล่อให้บุคคลนั้นปรากฏตัวออกมาอีกครั้ง”นางค่อย ๆ เดินไปที่เตียงและเห็นว่าจักรพรรดิสูงสุดก็มิได้หลับไปเช่นกัน และกำลังตั้งใจฟังคำพูดของนางนางคุกเข่าลงและถามว่า “ฝ่าบาท หม่อมฉันต้องการใช้กลอุบายเก่า ๆ อีกครั้ง และหม่อมฉันต้องการความร่วมมือจากพระองค์ พระองค์ทรงเต็มใจหรือไม่เพคะ?”เพราะการฝังเข็มอย่างรุนแรงเพื่อให้ร่างกายของจักรพรรดิสูงสุดเคลื่อนไหวได้ จะทำให้เกิดความเสียหายต่อร่างกาย นางจึงต้องขอความยินยอมจากองค์จักรพรรดิสูงสุดก่อนแต่จักรพรรดิสูงสุดก็พยักหน้าอย่างมิลังเลทั้งยังส่งสายตาให้กับนางอย่างแรงกล้าด้วยลั่วชิงยวนตกตะลึง "ท่านทรงอยากให้หม่อมฉันฝังเข็มตอนนี้เลยหรือ?"จักรพรรดิสูงสุดพยักหน้า“แต่การฝังเข็มเสียตั้งแต่ตอนนี้ ในวันพรุ่งคงไม่มีผลมากนัก”แต่จักรพรรดิสูงสุดดูวิตกกังวลมาก และตั้งใจอย่างแน่วแน่ที่จะให
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 944
กระทบไปที่ข้อมือของจักรพรรดิโดยตรงจักรพรรดิสูงสุดมิสามารถจับพู่กันให้นิ่งได้และล้มลงทันทีดวงตาของลั่วชิงยวนเปลี่ยนเป็นเย็นชา นางมองไปที่ร่างที่อยู่ตรงมุมห้องขันทีหลิว!“เสด็จพ่อ!” ฟู่จิ่งหานรีบเข้าประคองจักรพรรดิสูงสุดอย่างรวดเร็วไทเฮาก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว พลางจับมือของจักรพรรดิสูงสุด และแทงเข็มเงินเข้าไปในข้อมือของจักรพรรดิด้วยพลังอันมหาศาลจักรพรรดิสูงสุดเจ็บปวดอย่างมาก แต่เขามิสามารถส่งเสียงหรือหลบหลีกได้จากนั้นไทเฮาก็ยืนขึ้นและดุลั่วชิงยวนด้วยความโกรธ“ลั่วชิงยวน อาการป่วยของจักรพรรดิสูงสุดยังมิหายดี หยุดทรมานจักรพรรดิสูงสุดได้แล้ว!”“จักรพรรดิสูงสุดใช้กำลังทั้งหมดเขียนอักษรได้เพียงมิกี่ตัว พระวรกายพระองค์ก็เหนื่อยล้ามากแล้ว เจ้ายังต้องการอะไรอีก!”“ตัวข้ามิอยากเห็นเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สาม!”หลังจากที่ไทเฮาพูดจบ นางก็ขอให้เจ้าหน้าที่ถอยออกไปทุกคนทยอยออกจากห้องบรรทมแล้วจึงกล้าพูดคุยกัน“องค์จักรพรรดิสูงสุดต้องการจะสื่ออะไรกันแน่? พิษไทเฮาอะไรกัน?”“มียาพิษอยู่ในร่างของไทเฮาหรือเปล่า?”“ไทเฮาก็ถูกวางยาพิษด้วยหรือ?”“ท่านหมายความว่าอย่างไร? ข้
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 945
คนบนเตียงรู้สึกประหม่าอย่างยิ่ง พลิกตัวเพื่อหลบเลี่ยงทันควันการแสดงออกของขันทีหลิวเปลี่ยนไปอย่างมากนี่มิใช่จักรพรรดิสูงสุด!เขาพุ่งกริชไปอย่างรวดเร็ว ตั้งใจจะฆ่าคนผู้นี้โดยตรง แต่ก็เห็นใบหน้าของคนผู้นั้นทันทีเซิ่งไป่ชวน!กริชของเขาหยุดเคลื่อนไหวทันทีเขากัดฟัน แล้วดึงมือกลับจากนั้นเขาก็ก้มลงมองดูว่าจักรพรรดิสูงสุดซ่อนอยู่ใต้เตียงหรือไม่แต่กลับว่างเปล่าเซิ่งไป่ชวนรู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก แต่ก็ยังตะโกนว่า "ขันทีหลิว ท่านรับใช้จักรพรรดิสูงสุดมานานเพียงนี้แล้ว เหตุใดท่านจึงทำเช่นนี้ได้!"“ยังมิสายเกินจะกลับตัวกลับใจ!”ขันทีหลิวหาจักรพรรดิสูงสุดมิพบที่ไหนเลย เขากังวลมากจนต้องคว้าคอเสื้อเซิ่งไป่ชวนเอาไว้กริชจ่อบนลำคอของเขา“พวกเจ้าซ่อนองค์จักรพรรดิสูงสุดไว้ที่ใด?”เซิ่งไป่ชวนพูดอย่างเย็นชา "ข้ามิรู้ และถึงข้ารู้ข้าก็จะมิบอกท่าน!"ขันทีหลิวกำกริชไว้แน่น หมายจะข่มขู่เขา แต่ก็มิอาจลงมือได้ทันใดนั้น ก็มีร่างหนึ่งเดินเข้าไปห้องบรรทมช้า ๆขันทีหลิวตกใจ เขาคว้าคอเสื้อของเซิ่งไป่ชวนไว้แน่นกว่าเดิมแล้วจ่อกริชคมกริบไว้ที่คอของเขาลั่วชิงยวนเดินเข้ามาอย่างช้า ๆ "ขันทีหลิว เป็นเ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 946
“แน่นอนว่าต้องใช้ช่วยสตรีที่ข้ารักสิ”ลั่วฉิงขมวดคิ้วและกัดฟัน “ลั่วเยวี่ยอิงเช่นนั้นรึ?!”หรือการที่ลั่วเยวี่ยอิงกำลังจะตาบอด นางจึงต้องการสนหิมะเขาฉีซาน ลั่วเยวี่ยอิงเก็บมันไว้กับตัวนางงั้นหรือนางคิดไว้แล้วว่าลั่วเยวี่ยอิงคนนี้ไว้ใจมิได้!แต่เหยียนผิงเซียวกลับยังมอบงานสำคัญเช่นนี้ให้ลั่วเยวี่ยอิง!สนหิมะเขาฉีซานนั่น นางอุตส่าห์หามาอย่างยากลำบาก!บัดซบ!“ในเมื่ออ๋องผู้สำเร็จราชการบอกความจริงเช่นนั้นข้าก็จะมิอ้อมค้อมอีก”“ต้องมีใครสักคน ต้องมีคนชดใช้ต่อสนหิมะเขาฉีซานของข้า!”ดวงตาของลั่วฉิงแข็งกร้าวนางยกมือขึ้นสะบัด เขี้ยวเหล็กสองเล่มพุ่งเข้าหาฟู่เฉินหวน และปักเข้าไปที่หัวไหล่ของเขาปึก… เลือดพุ่งออกมาอย่างรุนแรงเสียงกระดูกแตกดังเข้าหูความเจ็บปวดอย่างสาหัส ทำให้เขามิกล้าขยับร่างกายแม้แต่น้อยเมื่อลั่วฉิงเห็นว่าฟู่เฉินหวนนิ่งเงียบมิร้องสักแอะ มุมปากของปากจึงยกยิ้มเย็นชา“ใต้กล้านี้ ไม่มีใครทนเขี้ยวเหล็กเล่มที่สามของข้าได้ เมื่อพวกมันเข้าไปในร่างกายแล้ว กระดูกพวกนั้นจะแตกกระจายออกและเข้าทำลายหัวใจ ทำให้ทรมานจนอยากตายมากกว่ามีชีวิต”“แต่หากนำเขี้ยวเหล็กออก เส้นลมปราณ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 947
ไม่มีใครอยู่ในห้องทรมานเลยคนหายไปไหน?“อ๋องผู้สำเร็จราชการอยู่ที่ไหน อ๋องผู้สำเร็จราชการอยู่ที่ไหน?” ฟู่จิ่งหลีคว้าตัวผู้คุมและถามทันที“มีคนพาตัวท่านอ๋องไปเมื่อเช้านี้พ่ะย่ะค่ะ”ฟู่จิ่งหลีร้อนใจอย่างหนัก “พาตัวไปที่ใด?”"มิทราบพ่ะย่ะค่ะ"“เขาเป็นอ๋องผู้สำเร็จราชการ เจ้าปล่อยให้เขาถูกพาตัวไปโดยที่ฝ่าบาทมิได้ทรงรับสั่งได้เยี่ยงไร!”ฟู่จิ่งหลีโกรธ และปล่อยมือจากอีกฝ่ายทันทีข้าเริ่มค้นหาไปทั่วเรือนจำ แต่หลังจากค้นหาไปรอบ ๆ ก็ไม่มีวี่แววของพี่สามเลยตระกูลเหยียนพาเขาไปซ่อนที่ไหน?…… ในห้องบรรทม ลั่วชิงยวนและขันทีหลิวประมือกันอย่างดุเดือดมานานกว่าสิบกระบวนท่า และในที่สุด ลั่วชิงยวนก็เอาชนะเขาได้แต่ทว่า ในระหว่างการต่อสู้ ลั่วชิงยวนได้ค้นพบว่า ทักษะวรยุทธของขันทีหลิวล้วนมาจากแคว้นหลีเช่นกันแถมยังเป็นวิชาสายของสำนักนักบวชจากแคว้นหลีด้วยขันทีหลิวเองก็ตกใจมิแพ้กัน เพราะเขาก็ค้นพบว่าทักษะวรยุทธของลั่วชิงยวนมาจากแคว้นหลีเช่นกันแต่ลั่วชิงยวนเป็นบุตรีของอัครเสนาบดีแห่งแคว้นเทียนเชวีย แล้วเหตุใดนางจึงมีวิชาของแคว้นหลีได้กัน?แต่ก่อนที่เขาจะมีเวลาได้สืบสาวราวเรื่อง ลั่วชิงยวนก็
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 948
ลั่วชิงยวนมองไทเฮาด้วยสายตาแข็งกร้าว "ฟู่เฉินหวนอยู่ที่ใด?!"“หากพระนางมิบอก เราก็ไม่มีอะไรต้องพูดกันแล้วเพคะ!”ความเยือกเย็นแวบผ่านดวงตาของลั่วชิงยวน นางกำจี้หยกไว้แน่นขันทีหลิวหัวใจเต้นมิเป็นส่ำ หากเรื่องนี้ถูกเปิดโปงทุกอย่างก็จะจบลงอย่างสิ้นเชิง!ในเมื่อไทเฮามิสามารถตัดสินใจได้ ก็ปล่อยให้เขาตัดสินใจเอง!ขันทีหลิวมองไทเฮาด้วยสายตาลึกซึ้งเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนคว้ามือของลั่วชิงยวน ดันกริชแล้วแทงเข้าที่หน้าอกตนโดยตรงลั่วชิงยวนตกตะลึงสีหน้าของไทเฮาเปลี่ยนไปอย่างมากขันทีหลิวล้มลงอย่างอ่อนแรง เขามองไทเฮา อ้าปากพะงาบ ๆ โดยมีเลือดไหลออกจากปากลั่วชิงยวนมิคาดคิดเลยว่าเขาจะยุติเรื่องนี้ด้วยความตายของตนบัดนี้เขาสิ้นลมลงแล้ว ถึงแม้เขาจะมีสัมพันธ์สวาทกับไทเฮา แต่ก็ยังไร้ข้อพิสูจน์ทันใดนั้นไทเฮาก็ยื่นมือออกมา หัวใจของนางราวกับว่าถูกบีบรัดนางอยากจะกระโจนตัวออกไปหาเขา แต่เหตุผลของนางบอกนางว่า ในฐานะไทเฮา นางมิควรสนใจความเป็นหรือความตายของขันทีคนหนึ่ง!นางกลั้นน้ำตา มิยอมให้ใครเห็นความผิดปกติใด ๆเมื่อลั่วชิงยวนเห็นหน้ากากรอบคอของขันทีหลิวปริแตก นางจึงเอื้อมมือออกไปและฉีกหน้ากากนั
Latest chapter
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1280
ลั่วชิงยวนถูกแส้ฟาดจนกระอักเลือด ทำให้อาภรณ์ชุดขาวของนางมีรอยเปื้อนสีแดงมีรอยแส้ที่น่าสะเทือนใจพาดอยู่บนหลังของนางเป็นเส้น ๆทุกคนที่อยู่รอบนอกต่างรู้สึกหวาดกลัวมีคนที่อดมิได้ที่จะกระซิบขึ้นว่า “มิยุติธรรมเลย คนหนึ่งมีอาวุธ แต่อีกคนไม่มี นี่มันจงใจแกล้งกันชัด ๆ มิใช่หรือ”“ชู่! พระนางเป็นองค์หญิง ถึงพระนางจะจงใจฆ่าลั่วชิงยวน แล้วใครจะพูดอะไรได้ ระวังไว้เถิด หากนางจับได้ เจ้าได้เดือดร้อนแน่”ทุกทิศมีแต่ความเงียบงันไม่มีใครกล้าพูดอะไรใครใช้ให้เกาเหมียวเหมี่ยวเป็นองค์หญิงเล่า?นางคือองค์หญิงที่ได้รับความโปรดปรานมาตั้งแต่ยังเล็กนางกลายเป็นคนเย่อหยิ่งบ้าอำนาจ และวิธีการของนางเลวทรามมิน้อยไปกว่าเฉินชีเลยทุกคนในที่นี้ล้วนไม่มีใครกล้าขัดทว่ามีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถช่วยลั่วชิงยวนได้ แต่คนผู้นั้นกลับนั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้ พลางมองลั่วชิงยวนที่ถูกฟาดบนพื้นจนร่างกายเต็มไปด้วยเลือดมีแสงประกายเจิดจ้าอยู่ในดวงตาของเขาและเจือไปด้วยความยินดีปรีดาลั่วชิงยวนกลิ้งไปบนพื้นและทันใดนั้นก็กระอักเลือดออกมาเต็มปากนางเงยหน้าขึ้นมาและเห็นสายตาที่แสดงถึงความตื่นเต้นดีใจของเฉินชี เขาม
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1279
“สตรีนางนี้ตอบสนองได้รวดเร็วยิ่งนัก”“การตอบสนองเร็วเป็นเรื่องหนึ่ง แต่การเอาชนะคู่ต่อสู้ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง”“พลังความสามารถของจั๋วฉ่างตงนั้นสูงมาก แม้แต่บรรดาคนที่อยู่ที่นี่ก็ยังมีเพียงมิกี่คนเท่านั้นที่สามารถเอาชนะนางได้”ผลลัพธ์ของการประลองครั้งนี้ ไม่มีอะไรให้ต้องลุ้นแล้วทว่าขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกัน ทันใดนั้นจั๋วฉ่างตงก็ล้มลงอย่างแรงเมื่อทุกคนจ้องมองไปและแน่ใจว่าคนที่ลอยตกลงมาคือจั๋วฉ่างตง พวกเขาก็พากันตกตะลึงงัน“ข้าเห็นมิชัดเลย จั๋วฉ่างตงกระเด็นออกไปได้อย่างไรกัน?”ทุกคนต่างสงสัยจั๋วฉ่างตงกระอักเลือดและเงยหน้ามองคนผู้นั้นด้วยความตกตะลึง ดวงตาของนางเยือกเย็นจนน่าหวาดกลัวเป็นไปได้อย่างไรกันนางเป็นขยะไร้ค่ามิใช่รึคราวก่อนที่ส่งคนไปทดสอบ ก็เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าไม่มีพลังที่จะรับมือได้เลย เป็นไปมิได้ที่จู่ ๆ นางจะเปลี่ยนมาร้ายกาจถึงเพียงนี้!จั๋วฉ่างตงมิยอมรับ นางดีดตัวขึ้นและพุ่งไปหาลั่วชิงยวนอีกครั้งดวงตาของลั่วชิงยวนเปลี่ยนเป็นเย็นชา ร่างกายของนางเคลื่อนไหวรวดเร็วจนกลายเป็นภาพลวงตา พลางปล่อยหมัดออกมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าลั่วชิงยวนต่อยจั๋วฉ่างตงอย่างรุนแรงจนกระเด็น จากน
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1278
“ได้ยินมาว่านางจะประลองกับจั๋วฉ่างตงที่หอรักษ์ดาราในวันพรุ่ง”แม้หลายปีมานี้จั๋วฉ่างตงจะมิได้ดำรงตำแหน่งขุนนางใด ๆ แต่กำลังความสามารถของนางก็ถือว่าโดดเด่นที่สุดในบรรดาคนรุ่นเดียวกันอย่างแน่นอน“แล้วเจ้ามิช่วยนางเล่า? เหตุใดจึงปล่อยให้นางขโมยโอสถทะลวงปราณไป?”ขณะนี้ เฉินชีที่อยู่ในห้องเดินออกมาอย่างช้า ๆ พร้อมมองไปยังทิศทางที่ลั่วชิงยวนหนีไปด้วยดวงตาที่เป็นประกายริมฝีปากของเขาเผยรอยยิ้มชั่วร้ายออกมา“ข้าชอบที่เห็นนางอยู่ในสภาพบาดเจ็บเลือดตกยางออก”“ยิ่งนางจนมุมข้าก็ยิ่งปรีดา”เฒ่าโอสถขมวดคิ้วและส่ายหัวด้วยอารมณ์ซับซ้อน “สตรีบ้านไหนได้เจอเจ้า ถือว่าโชคร้ายที่สุดจริง ๆ”……หลังจากกลับมาถึงห้องอย่างปลอดภัยแล้ว ลั่วชิงยวนก็รีบเปลี่ยนอาภรณ์และนั่งขัดสมาธิบนตั่งนุ่มข้างหน้าต่างนางหยิบโอสถทะลวงปราณ และนำเข็มทิศอาณัติแห่งสวรรค์ออกมาทำการบำเพ็ญตนแค่คืนเดียวก็เพียงพอที่จะนำเอาประสิทธิภาพสูงสุดของโอสถทะลวงปราณออกมาได้แม้จะมิสามารถฟื้นฟูพลังยุทธได้อย่างสมบูรณ์ แต่ก็สามารถฟื้นคืนมาได้อย่างน้อยเจ็ดถึงแปดในสิบส่วนเพียงแค่จัดการกับจั๋วฉ่างตงได้ก็พอแล้ว……วันต่อมาเวลารุ่งสางบริเวณร
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1277
เกาเหมียวเหมี่ยวกำหมัดแน่น รู้สึกโมโหมากจนแทบจะปรี๊ดแตกออกมาความรู้สึกอับอายถาโถมเข้ามาหานางเหมือนกับคลื่นยักษ์“เฉินชี คอยดูเถอะ!” เกาเหมียวเหมี่ยวจ้องมองเขาด้วยความโกรธเกรี้ยวนางสวมอาภรณ์แล้วหนีไปทันที……คืนก่อนวันประลองที่หอรักษ์ดาราทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ในความเงียบสงบหลังจากลั่วชิงยวนพักผ่อนได้หนึ่งวัน นางก็เปลี่ยนอาภรณ์เป็นชุดท่องราตรีนางแอบเปิดประตูห้องแล้วอาศัยจังหวะที่บริเวณรอบ ๆ ไม่มีคน มุ่งหน้าไปยังหอปรุงโอสถทั้งยังปล่อยเตี่ยฉุยออกมาเพื่อช่วยนางดูคนที่ผ่านไปมาให้อีกแรงหอปรุงโอสถเป็นสถานที่สำคัญของสำนักนักบวช บุคคลทั่วไปมิได้รับอนุญาตให้เข้าไปตามใจชอบ หากนางถูกจับได้ จะต้องตายสถานเดียวทว่าหากมิขโมยโอสถ วันพรุ่งก็ต้องตายในการประลองที่หอรักษ์ดาราอยู่ดีดังนั้นนางจึงทำได้เพียงยอมเสี่ยงดูสักครั้งลั่วชิงยวนอาศัยความที่คุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้ได้อย่างรวดเร็ว ทำการหลบเลี่ยงจุดที่อาจจะมีคนและมาถึงด้านนอกของหอปรุงโอสถขณะนี้ หอปรุงโอสถเงียบสงบและไม่มีใครเฝ้ายามลั่วชิงยวนเดินเข้ามาในลานจนถึงประตูที่ลงกลอนเอาไว้นางดึงปิ่นปักผมออกมาปลดกลอนประตูอย่างชำนาญจากนั้นก
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1276
“ใครให้เจ้าใช้กลิ่นกล้วยไม้? คิดว่าตัวเองคู่ควรกับมันรึ?”แววตาอันชั่วร้ายและกลิ่นอายสังหารทั่วร่างที่แผ่ออกมาทำให้หลานจีหวาดกลัวจนต้องดิ้นรนอย่างสุดชีวิต“ท่าน… ท่านแม่ทัพ ท่านเป็นให้ข้าใช้มันเองนะเจ้าคะ”ดวงตาของเฉินชีเปลี่ยนเป็นเยือกเย็น เขาโยนหลานจีออกจากห้องอย่างโหดร้าย“นับตั้งแต่วันนี้ห้ามใช้น้ำหอมกลิ่นกล้วยไม้อีก ไสหัวไป!”หลานจีล้มออกมานอกห้องอย่างแรงจนกลิ้งตกขั้นบันไดและกระอักเลือดออกมา ทำให้ตกอยู่ในสภาพที่ดูมิได้อย่างยิ่งนางเงยหน้าขึ้นด้วยความมิอยากเชื่อ มิเข้าใจว่าเหตุใดอารมณ์ของท่านแม่ทัพถึงเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันเมื่อก่อนเขาชอบดูนางร่ายรำเป็นที่สุด และชอบกลิ่นหอมของกล้วยไม้บนตัวของนางด้วยเช่นกันเหตุใดจู่ ๆ ถึง…หลานจีพยายามลุกขึ้นจากพื้นพลางมองไปที่เฉินชีที่ยังคงดื่มอยู่ในห้อง “ท่านแม่ทัพมีเรื่องอันใดมิสบายใจใช่หรือไม่เจ้าคะ หลานจียินดีช่วยแบ่งเบาความกังวลให้ท่านแม่ทัพเจ้าค่ะ!”ทันใดนั้นก็มีบุคคลหนึ่งก้าวออกมาจากด้านหลัง ร่างนั้นเดินผ่านหน้านาง และได้ตบนางอย่างแรงทำให้หลานจีล้มลงกับพื้นอีกครั้ง“ไล่ให้เจ้าไสหัวไปแต่กลับมิทำ จะรอข้ามาถลกหนังรึไร?” ดวงตาของเก
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1275
ฟู่เฉินหวนหาได้แปลกใจไม่ คนที่ปรากฏตัวที่นี่ได้ย่อมมิใช่คนธรรมดาเขามิได้ตอบ เพราะกำลังครุ่นคิดฉินอี้พูดต่อ “คนของเฉินชีล้อมภูเขาทั้งลูกไว้แล้ว เจ้าบาดเจ็บสาหัส ออกไปเองมิได้หรอก”“มีเพียงการไปกับข้าเท่านั้น ข้าจึงจะพาเจ้าออกจากที่นี่ได้”“อีกอย่าง เจ้าก็น่าจะสัมผัสได้ถึงจิตสังหารของเฉินชี ถึงแม้ว่าเจ้าจะรอดชีวิตออกจากภูเขาลูกนี้ก็เข้าเมืองหลวงมิได้อยู่ดี และไม่มีทางได้พบลั่วชิงยวน”“ทั่วแผ่นดินแคว้นหลี มีเพียงข้าเท่านั้นที่ช่วยเจ้าได้”ฟู่เฉินหวนหรี่ตาลง “เงื่อนไขคืออะไร?”“เจ้าอุตส่าห์มาช่วยข้า คงต้องมีเงื่อนไขกระมัง”ฉินอี้ยกยิ้ม “ข้าชอบคบหากับคนฉลาด!”“สิ่งเดียวที่ข้าอยากทำ ก็คือฆ่าเฉินชี!”แววตาของฉินอี้เต็มไปด้วยจิตสังหารเฉินชีควบคุมกองทัพ มักทำอะไรตามใจชอบถึงแม้ว่าภายนอกจะเชื่อฟังราชวงศ์ แต่ความจริงแล้วเขาแทบมิยอมรับข้อบังคับของราชวงศ์ มิเคยเห็นใครอยู่ในสายตายิ่งไปกว่านั้น เขามิเคยนับถือองค์ชายผู้นี้เลย คอยแต่จะเยาะเย้ยเสมอเมื่อมีโอกาสสิ่งที่เขาอยากทำมากที่สุดในชีวิตคือ ฆ่าเฉินชี!ฟู่เฉินหวนดูออก ฉินอี้มิได้โกหกเรื่องนี้ ความเกลียดชังในดวงตาของเขาแทบจะพวยพุ่ง
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1274
นางลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อหลบ ทว่าหาได้มีทางหลบได้ไม่ เงาดำหลายร่างจับร่างจองนางเหวี่ยงไปมาร่างของนางราวกับใบไม้ที่ถูกลมพัดปลิวไปมา ชนกำแพง ชนประตู ชนต้นไม้จนเลือดไหลออกมาดูน่าเวทนายิ่งนักมีคนหลายคนยืนดูความเคลื่อนไหวในเรือนจากในที่มืดระยะไกล แล้วต่างหัวเราะอย่างพึงพอใจ“คิดว่าจะเก่งแค่ไหนกันเชียว กล้ามาท้าทายจั๋วฉ่างตงที่หอรักษ์ดารา สุดท้ายก็ได้แค่นี้”“ความจริงนางก็มิได้เก่งหรอก มิรู้ว่าปราบสิบวายร้ายได้อย่างไร”“ส่งไปอีกสองตัว! ทรมานอีกสักรอบ อีกสองวันข้างหน้าเมื่อไปหอรักษ์ดารา นางอาจจะยอมแพ้ไป!”พูดจบ พวกเขาก็เปิดกล่องที่ผนึกด้วยยันต์แปดทิศ และกระดาษยันต์หนึ่งแผ่นก็เริ่มควบคุมสิ่งของในกล่องให้บินออกมาทันใดนั้นก็มีเท้าข้างหนึ่งยื่นออกมาเตะกล่องคว่ำสิ่งที่พุ่งออกมาทันทีนั้นส่งเสียงคำรามอันน่าสยดสยอง ทำให้หลายคนตกใจพลันรีบถอยหลังหลบกันไป“เจ้าเป็นบ้าไปแล้วรึไร!” หลายคนรีบลุกขึ้นตะโกนใส่อวี๋โหรวที่เตะกล่องคว่ำพวกเขาลุกขึ้นยืน ทุกคนตัวสูงกว่าอวี๋โหรวยิ่งทำให้อวี๋โหรวดูตัวเล็กดูน่ารังแกแต่อวี๋โหรวกลับมองพวกเขาด้วยแววตาเย็นชา “พอได้แล้ว!”“หากทำให้นางตาย ข้าจะดูว่าเ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1273
เวินซินถงเดินไปข้างหน้าด้วยสีหน้าเย็นชา เซี่ยหลิงรีบตามหลังไป“ซินถง เจ้าโกรธหรือ?” เซี่ยหลิงรีบแก้ตัวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ข้าก็มินึกว่าจะเป็นเช่นนี้”ในที่สุดเวินซินถงก็ทนมิไหว พลันหยุดเดิน“เจ้ามาพูดกับข้าจะมีประโยชน์อันใด? จะแก้ไขอย่างไร เจ้าก็ไปคิดเอง” เวินซินถงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชากล่าวจบก็หันหลังเดินจากไปเซี่ยหลิงร้อนใจ รีบตามไปด้วยความกังวล “ข้ารู้ว่าเจ้าต้องโกรธ เจ้าสบายใจได้ ข้าจะมิยอมให้นางคุกคามตำแหน่งของเจ้า!”“ข้าเคยบอกแล้วว่าจะช่วยให้เจ้าได้ครองตำแหน่งนักบวชระดับสูง คำสัญญานี้จะคงอยู่จนกว่าชีวิตจะหาไม่”เซี่ยหลิงแสดงท่าทีจริงจังแต่เวินซินถงกลับขมวดคิ้ว “นั่นเป็นเรื่องของเจ้า ข้ามิสนใจ”“อย่าคิดว่าช่วยข้าแล้ว ข้าจะสำนึกบุญคุณ เจ้าอย่าหวังจะได้อะไรจากข้า นี่คือสิ่งที่เราตกลงกันไว้ตั้งแต่แรก”“ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่เจ้าต้องการ ข้าก็ให้มิได้”เวินซินถงแวบมองเซี่ยหลิงด้วยแววตาลึกซึ้ง“อย่าตามข้ามา ข้ามิชอบ” กล่าวจบ เวินซินถงก็รีบเดินออกไปอย่างรวดเร็วเซี่ยหลิงมิได้ตามไป ได้แต่มองแผ่นหลังของเวินซินถงด้วยความเศร้าใจ......ลั่วชิงยวนพักผ่อนในห้องหนึ่งวันถึ
ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย บทที่ 1272
แม้แต่นักทำนายก็มิสามารถทำนายเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้ได้เมื่อจู่ ๆ ก็ถูกลั่วชิงยวนท้าทาย จั๋วฉ่างตงจึงทำอะไรมิถูกไปชั่วขณะ แรงกดดันหายไปหมด“เจ้ารอได้เลย!” จั๋วฉ่างตงจ้องมองนางอย่างดุดัน แล้วหันหลังเดินจากไปคนอื่น ๆ ก็เดินออกไปด้วยทุกคนต่างรู้สึกสับสน“ช่างแปลกประหลาด เหตุใดนางจึงรู้ทุกอย่าง? บนใต้หล้านี้คงไม่มีผู้ใดเก่งกาจปานนั้นกระมัง? มิต้องทำนายก็รู้แล้วน่ะหรือ?”“ใครจะรู้ ดูท่าทางอ่อนแอของนาง มิรู้ว่าสามวันหลังจะเป็นเช่นไร รอดูเรื่องสนุกกันดีกว่า”หลังจากที่ทุกคนออกไปแล้ว ลั่วชิงยวนก็พยายามพยุงตัวเองเดินเข้าไปในเรือนเมื่อเข้าไปในเรือน ลั่วชิงยวนก็ทนมิไหว พลันทรุดตัวลงกับพื้นนางเป็นฝ่ายท้าทาย กำหนดวันประลองคืออีกสามวัน นางจึงมีเวลาพักสามวันหากให้ประลองตอนนี้ ร่างกายของนางคงทนมิไหวเมื่อนางพักผ่อนได้สักพักแล้ว ก็พยายามลุกขึ้นไปปิดประตูทันใดนั้นมีเงาร่างหนึ่งปรากฏขึ้นที่หน้าประตู ขวางนางไว้เมื่อเห็นผู้มาเยือน ลั่วชิงยวนก็ตกใจเล็กน้อยอวี๋โหรวถือขวดยามายื่นให้นางอวี๋โหรวเตี้ยกว่านาง ตัวเล็ก หน้าตาน่ารักอ่อนโยน“รับไปเถิด ข้าจะมิทำร้ายเจ้า”“ข้ารู้” ลั่วชิง
