All Chapters of ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: Chapter 881 - Chapter 890

หลิงอวี๋อดมิได้ที่จะหัวเราะพลางเอ่ย “เทียนซือ เจ้าพาผู้ที่เป็นเซียนมาให้ข้าดูสิ แล้วข้าจะเชื่อคำพูดของเจ้า!”สีหน้าของเก๋อเทียนซือมืดมนลง ตงจู๋จึงดุด้วยความโกรธ “หลิงอวี๋ เทียนซือของเราให้โอกาสเจ้าแล้ว เจ้าอย่ามาทิ้งเกียรตินี้ไปจะดีกว่า!”หลิงอวี๋ยิ้มเย็นชา “เช่นนี้จะเรียกว่าทิ้งเกียรติได้เยี่ยงไรรึ? เมื่อครู่เจ้าบอกว่า ข้ามิเห็นโลงศพมิหลั่งน้ำตา เช่นนั้นก็เป็นเรื่องปกติที่ข้าจะมิลงมือทำสิ่งใดหากมิได้เห็นเป้าหมายที่ชัดเจน!”“ข้าเติบโตมาถึงเพียงนี้ยังมิเคยเห็นคนที่เป็นเซียนเลย เขามิให้ข้าดู ข้าจะเชื่อได้อย่างไรว่าเขาพูดความจริงเล่า?”“ดังเช่นที่ว่า ใคร ๆ ก็วาดรูปอาหารได้ แต่มันกินได้หรือไม่เล่า?”ตงจู๋ถูกหลิงอวี๋ขัดเช่นนั้นก็พูดมิออกเก๋อเทียนซือยิ้มพลางเอ่ย “เจ้านี่ฉลาดมากจริง ๆ ได้สิ การเป็นเซียนอาจจะยากสักหน่อย แต่การที่ความอ่อนเยาว์มิแก่เฒ่านั้น ตัวข้านี้แลที่เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด! หากเจ้าเรียนรู้จากข้า แม้ว่าเจ้าจะมิสามารถเป็นเซียนได้ แต่ก็จะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีกหลายร้อยปี!”“สาวน้อย หากเจ้าฉลาดมาก เจ้าสามารถเรียนรู้เกี่ยวกับการกลับชาติมาเกิดและยืดอายุของเจ้าเป็นพันปีได้!

หลิงอวี๋ถือปิ่นปักผมหมุนไปมา ทันใดนั้นก็มีแสงวาบขึ้นมาในสระน้ำ แม้ว่าแสงจะวาบผ่านแต่หลิงอวี๋ก็สังเกตมันได้นางเดินเข้าไปใกล้สระน้ำ แล้วแสงนั้นก็วูบวาบใต้น้ำ เมื่อแสงอาทิตย์เคลื่อนตัวแสงนั้นก็หายไปมีบางอย่างอยู่ใต้สระน้ำหลิงอวี๋ถอดอาภรณ์ออกแล้วกระโดดลงไปนางดำน้ำไปในที่ที่มีแสงนั้นอยู่หลายครั้ง ในที่สุดก็พบกล่องเหล็กฝังอยู่ในโคลนครึ่งหนึ่งหลิงอวี๋ขึ้นมาบนผิวน้ำด้วยความตื่นเต้นพลางหายใจเข้าเล็กน้อย ก่อนที่จะดำลงไปคราวนี้นางนำกล่องเหล็กขึ้นมาจากสระน้ำได้นางปีนขึ้นฝั่ง เช็ดร่างกายอย่างง่าย ๆ แล้วดูกล่องเหล็กที่ถูกปิดผนึกไว้ มีเพียงรูเล็ก ๆ ที่ด้านบนเท่านั้นดูเหมือนว่าจะเป็นรูปกุญแจ!แต่โลกนี้จะมีรูกุญแจเล็ก ๆ แบบนี้ได้เยี่ยงไร!หลิงอวี๋ขมวดคิ้ว มิรู้ว่าจะเปิดกล่องเหล็กได้เยี่ยงไรทันใดนั้นนางก็เหลือบไปเห็นปิ่นปักผมรูปนกกระเรียนที่วางอยู่บนพื้น ตรงส่วนบนของมันมีขนาดที่พอจะใส่เข้าไปในรูกุญแจได้พอดีเลยมิใช่หรือหลิงอวี๋คุกเข่าลงกับพื้น แล้วเสียบปิ่นปักผมเข้าไปในรูกุญแจปิ่นปักผมมิได้เข้าไปในรูกุญแจทั้งอัน หลิงอวี๋ตื่นเต้น ถือปิ่นรูปนกกระเรียนแล้วหมุนจากนั้นก็ได้ยินเสียงแกร๊

ราชสำนักฝ่ายในท่านอ๋องเฉิงมาพบหลิงอวี๋ในตอนเช้าตรู่ ทางเขามิพบเบาะแสอะไรที่เป็นประโยชน์เลย หวังว่าหลิงอวี๋จะคิดหาวิธีช่วยเฮ่ออันได้แล้วเขาคิดเช่นเดียวกับไทเฮาเหลียง แม้ว่าหลิงอวี๋จะมิสามารถพิสูจน์ได้ว่านางมิได้ฆ่าใคร ก็ขอเพียงให้สามารถช่วยเฮ่ออันได้การถามสถานการณ์ในวันนั้นจากปากของเฮ่ออัน ก็อาจสามารถชะลอเรื่องการสืบสวนไปได้อีกเช่นกันไหนเลยจะคิดว่าท่านอ๋องเฉิงให้แม่นางเหยียนไปพาหลิงอวี๋มา แต่แม่นางเหยียนกลับเอ่ยด้วยใบหน้าลำบากใจ “ท่านอ๋องเฉิง หลิงอวี๋มิสบาย บ่าวไปเรียกนางเมื่อเช้านี้ แต่ปลุกมิตื่นเลยเพคะ!”“บ่าวกำลังจะมารายงานท่านว่าต้องเรียกหมอให้นางหรือไม่เพคะ?”“หลิงอวี๋คงรู้ว่าวันนี้นางจะต้องถูกตัดหัว จึงกลัวจนล้มป่วย!”“ไร้สาระ มันจะเป็นไปได้เยี่ยงไร!”ท่านอ๋องเฉิงตะคอกด้วยความโกรธ “หลิงอวี๋เป็นคนใจสงบอยู่เสมอ จะกลัวง่าย ๆ ได้เยี่ยงไร! ช่างเถอะ ข้าจะไปดูเอง!”ท่านอ๋องเฉิงตามแม่นางเหยียนไปที่ห้องขัง แล้วเขาก็เห็นหลิงอวี๋กับหลิงซวนนอนอยู่บนหญ้าแห้งและสลบมิรู้ตัวจริง ๆ“อาอวี๋!”ท่านอ๋องเฉิงคุกเข่าลงแล้วผลักตัวหลิงอวี๋ หลังจากผลักอยู่นานหลิงอวี๋ก็มิขยับเหงื่อเย็นไหลออ

“มากเกินไปแล้ว… มันจะกลั่นแกล้งกันมากเกินไปแล้ว…”ท่านอดีตเสนาบดีโกรธจนปากสั่น ในขณะเดียวกันก็รู้สึกหนาวเหน็บไปด้วยเขาทำการสงครามให้กับฉินตะวันตกมานับมิถ้วนในตลอดชีวิตของเขา ถึงไม่มีความดีความชอบแต่ก็ทำงานหนัก จักรพรรดิอู่อันจะทำให้หลานสาวของตนอับอายเช่นนี้ได้เยี่ยงไร?!แม้จะมิได้นึกถึงความดีความชอบของตน แต่หลิงอวี๋ก็เพิ่งจะเสี่ยงชีวิตเพื่อไปที่เว่ยโจวเพื่อช่วยฉินตะวันตกต่อสู้กับโรคระบาด โรงงานยาของนางก็มีส่วนช่วยฉินตะวันตกไว้อย่างมากด้วย!องค์จักรพรรดิจะลืมคุณงามความดีเช่นนี้ได้เยี่ยงไร!หลิงเยี่ยนเห็นว่าท่านอดีตเสนาบดีโกรธเช่นนี้หลังจากได้ยินข่าว ก็รู้สึกอิจฉาในใจก่อนหน้านี้ตนหวังจะหาโอกาสกำจัดหลิงอวี๋เพื่อเอาใจฮองเฮาเว่ยกับองค์ชายเว่ยแต่หลิงอวี๋ฆ่าจ่างหนิง นี่มันก็เท่ากับเป็นการตัดความเป็นไปได้ที่ตนจะแต่งงานเข้าตำหนักองค์ชายเว่ยไปเลยมิใช่หรือ?หลิงเยี่ยนเอ่ยด้วยความโกรธ “ท่านปู่ ดูเถิดว่าท่านยังคงเข้าข้างหลิงอวี๋อยู่อีก นางทำเรื่องเลวร้ายเช่นนี้ สิ่งที่ท่านควรกังวลคือนางจะทำครอบครัวของเราเดือดร้อนหรือไม่สิเจ้าคะ!”“ท่านปู่ ท่านควรประกาศตัดความสัมพันธ์กับนางต่อธารกำนัล เร

ท่านอ๋องเฉิงมองหลิงอวี๋ที่ยังคงหลับตาแน่น แล้วถอนหายใจ “หรือนี่คือประสงค์ของสวรรค์กระนั้นหรือ?”เขาส่ายหัว มองเวลา จากนั้นก็จัดชุดให้เรียบร้อยแล้วเดินออกไปหลังจากนั้นมินาน ก็ได้ยินเสียงตะโกนของนักการดังขึ้นมาในราชสำนักฝ่ายใน “เข้าสู่… โถงพิธี!”ทุกคนต่างก็มีความกังวลนักการหญิงสองคนเดินเข้ามา ภายใต้คำสั่งของแม่นางเหยียน พวกนางแบกหลิงอวี๋มาบนแผ่นไม้แล้วมาส่งที่ห้องพิจารณาคดีฉินซานดูเป็นกังวลมาก หลิงอวี๋ที่หมดสติอยู่เช่นนี้ นางจะปกป้องตัวเองได้เยี่ยงไรเล่า!หลี่ว์จงเจ๋อก็มาด้วย เมื่อเข้าไปในประตูแล้วเห็นภาพนี้ ใจของเขาก็จมดิ่งลงเมื่อครู่เขาเพิ่งรบกวนพ่อของเขาให้ช่วยขอร้องเรื่องของหลิงอวี๋หลี่ว์เซียงส่ายหัวพลางเอ่ย “มิใช่ว่าข้ามิอยากช่วย แต่เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับฮองเฮาเว่ย หากหลิงอวี๋ไม่มีหลักฐานที่จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของนาง แม้แต่ไทเฮาก็มิสามารถขอร้องให้หลิงอวี๋ได้!”“พวกเจ้าเชื่อหลิงอวี๋เถิด! สตรีผู้นั้นเป็นคนฉลาด นางจะต้องพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของนางได้อย่างแน่นอน!”“อีกอย่าง ท่านอ๋องอี้ก็ทรงปราดเปรื่องเช่นกัน พระองค์จะต้องช่วยหลิงอวี๋ได้แน่!”หลี่ว์จงเจ๋อรีบเข้ามาด้วยคว