แชร์

บทที่ 886

ราชสำนักฝ่ายใน

ท่านอ๋องเฉิงมาพบหลิงอวี๋ในตอนเช้าตรู่ ทางเขามิพบเบาะแสอะไรที่เป็นประโยชน์เลย หวังว่าหลิงอวี๋จะคิดหาวิธีช่วยเฮ่ออันได้แล้ว

เขาคิดเช่นเดียวกับไทเฮาเหลียง แม้ว่าหลิงอวี๋จะมิสามารถพิสูจน์ได้ว่านางมิได้ฆ่าใคร ก็ขอเพียงให้สามารถช่วยเฮ่ออันได้

การถามสถานการณ์ในวันนั้นจากปากของเฮ่ออัน ก็อาจสามารถชะลอเรื่องการสืบสวนไปได้อีกเช่นกัน

ไหนเลยจะคิดว่าท่านอ๋องเฉิงให้แม่นางเหยียนไปพาหลิงอวี๋มา แต่แม่นางเหยียนกลับเอ่ยด้วยใบหน้าลำบากใจ “ท่านอ๋องเฉิง หลิงอวี๋มิสบาย บ่าวไปเรียกนางเมื่อเช้านี้ แต่ปลุกมิตื่นเลยเพคะ!”

“บ่าวกำลังจะมารายงานท่านว่าต้องเรียกหมอให้นางหรือไม่เพคะ?”

“หลิงอวี๋คงรู้ว่าวันนี้นางจะต้องถูกตัดหัว จึงกลัวจนล้มป่วย!”

“ไร้สาระ มันจะเป็นไปได้เยี่ยงไร!”

ท่านอ๋องเฉิงตะคอกด้วยความโกรธ “หลิงอวี๋เป็นคนใจสงบอยู่เสมอ จะกลัวง่าย ๆ ได้เยี่ยงไร! ช่างเถอะ ข้าจะไปดูเอง!”

ท่านอ๋องเฉิงตามแม่นางเหยียนไปที่ห้องขัง แล้วเขาก็เห็นหลิงอวี๋กับหลิงซวนนอนอยู่บนหญ้าแห้งและสลบมิรู้ตัวจริง ๆ

“อาอวี๋!”

ท่านอ๋องเฉิงคุกเข่าลงแล้วผลักตัวหลิงอวี๋ หลังจากผลักอยู่นานหลิงอวี๋ก็มิขยับ

เหงื่อเย็นไหลออ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status