Semua Bab Falling To The Arrogant CEO: Bab 111 - Bab 120

“Loise, how’s the kids?” Natatarantang sabi ni Miguel pagkababa ng kotse. “Miguel tulungan mo kami, ang mga anak ko,” walang patid ang luha ng babae mula pa kaninang natangay ang mga anak nito.“Huwag kang mag-alala tinawagan na namin ang mga pulis, papunta na sila rito,” sabi naman ni Miguel.“Huwag, Miguel sinabihan ako ng kidnapper kapag tatawag ako ng pulis papatayin nila ang kambal ko,”lumuluha pa ring sumbong ni Loisa.“Miguel, hindi pa nila nakikita ang kanilang ama ikamamatay ko kung merong masamang mangyari sa kanila,” dagdag pa niyang sabi.Nagtaka si Miguel, tama ba ang narinig niya na hindi pa nakikita ng mga kambal ang kanilang ama? Ibig bang sabihin ay buhay pa ang ama ng dalawang bata? Bakit kaya inilihim ito ni Loisa? Mga katanungan gustong sabihin ni Miguel sa babae ngunit naisip niya ng hindi pa nanapanahong pag-usapan ang mga bagay na iyon.“Miguel, may balita na ba ang mga pulis kung nakita na nila ang mga apo ko?” Mangiyak-ngiyak rin tanong ni Aling Marie sa atto

Bigla ay lumuwang ang pagkakahawak ni Loisa sa baywang ni Steve. Mabuti na lang ay maagap si Steve kung hindi malamang matutumba ang babae.Ang malapitang pagkabuwal ni Loisa ay epekto ng gamot na ibinigay sa kanya kanina ng nurse. Binuhat siya agad ni Steve at dinala sa bakanteng kwarto upang makapagpahinga.“Umamin ka nga, Miguel ginalaw mo ba si Loisa?” Seryosong tanong ni Abegail sa lalaki habang nasa labas sila ng kwarto ni Loisa.“Of course not, hindi si Loisa ang tipo ng babae na madaling ikama, Abe,” depensa naman ni Miguel.“Subukan mo nang paglamayan ka namin,” singit ni Steve.Nasa bungad na pala siya ng pinto ng marinig ang pag-uusap ng kaibigan at pinsan.“Bro, I’m sorry hindi ko talaga alam na si Loisa ang hinahanap mo,” hinging-paumanhin ni Miguel kay Steve.“Kaya pala caz, nong kausap ko si Miguel ay naulinigan ko ang boses na para bang boses ni Loisa iyon pala siya nga ang babaeng mahal mo,” sabi ni Abegail.“Kasi naman ikaw Miguel ilang beses kong sinabi sa’yo na gu

Pagkatanggap ni Steve ng lokasyon kung saan dinala ang kanyang mga anak ay wala na silang sinayang na oras. Nagunit napagtanto nila na hindi ganon kadaling lusubin ang grupo ng mga taong dumukot sa mga bata. Kahit marami sila, nariyan ang mga grupo ng sarhento, mga pulis at ang kanyang mga tauhan.Sanay siya sa bakbakan pero hindi niya pwedeng isa-alang alang ang buhay ng kanyang mga kambal. “Anong sitwasyon dito?” Derestsahang tanong ng lalaki sa sarhento.Matapos malaman ni Steve ang buong detalye ay maingat na ibinato sa mga tauhan kung ano ang kinakailangan nilang gawin.“Ayaw ko ng bulilyaso kung ayaw n’yong pati kayo ay ibaon ko sa hukay,” galit na sabi pa ni Steve.“Copy, sir,” sagot naman ng mga tauhan. Kusa ng naghanda ang mga lalaki na tila animoy sanay sa ganitong gawain.Tantiyado ang bawat kilos.Nakahanda na ang lahat, tanging ang hudyat na lamang mula kay Steve ang hinihintay ng lahat para lusubin ang kinapupwestuhan ng mga taong dumukot sa kambal nila ni Loisa.Nan

“Ano ba ang kasalanan ko sa iyo, Kimberly at pati mga anak ko ay ipinagkanulo mo kay Crystal?” Galit na tanong ni Loisa kay Kimberly.Matapos maipakilala ni Loisa ang kambal sa kanilang Tita Abegail ay nauna na ang mga ito na lumabas ng bahay. Samantalang nagpa-iwan si Steve at Loisa upang kausapin ng masinsinan sina Arnel at Kimberly.“Patawarin mo ako Loisa masyado akong nasilaw sa perang ibinigay ni Crystal,” sabi ni Kimberly.“Noong nalaman ni Crystal na merong karelasyon si Sir Steve sa opisina ay hindi niya matanggap,”kwento pa nito.“Kinausap niya ako at sinabi niyang babayaran niya ako sa tuwing meron akong magandang balita na ibibigay sa kanya,” sabi pa ni Kimberly.“Nong una masaya ako kasi sino ba naman ang ayaw sa pera, Loisa pero kalaunan nong nalaman kung tatangayin niya ang mga kambal at ituturing niya na parang sariling anak niya, doon na ako umalma,” naluluhang sabi pa niya.“Hindi mo ba naisip na masakit sa isang tulad ko ang mawalay sa mga anak kahit segundo lang, K

Alas singko na ng hapon ng matapos ng makapag-ayos sina Loisa at mga bata, maging si Aling Marie ay handa na rin.“Nasaan na po ba si Miguel, anong oras raw po tayo susunduin nanay Marie?” Tanong ni Loisa sa matanda.Sa pagkaka-alam kasi ni Loisa ay iniimbitahan sila ni Miguel na kumain sa mamahaling restaurant sa siyudad. Hindi niya na to nakausap kanina dahil inasikaso niya muna ang mga kambal. Kahit ayaw niya munang umalis ng bahay ng dahil sa nangyari ay napilitan pa rin siya ng mga kasama sa bahay.“Nariyan na raw sa labas, halina na kayo at medyo mahaba pa raw ang biyahe natin,” sabi naman ni Aling Marie. “Sabi ko naman po kasi Nanay, pwede naman po sa makalawa o sa susunod na linggo na lang po, kasi hindi pa po tayo nakakarecover sa nangyari kahapon,” sabi ni Loisa.“Naku, ano ka ba pagbigyan na natin si Miguel, alam mo namang bilang lang ang bakasyon nong tao,” sabi pa ng matanda.“Segi na nga po,” tanging nasabi na lamang ni Loisa.Hindi na nagtagal dumating na rin sila sa v