All Chapters of HIRAYA The Blind Lady: Chapter 21 - Chapter 30

“5pm palang, bakit nandito na s’ya, sabi n’ya 6pm,” saad ni Haya sa kanyang sarili nang makita niya ang kotse ni Galen sa harap ng kanyang bahay.Kasalukuyan palang akong naghahanap ng ipapalit ko sa damit na binigay ni Galen dahil hindi ako kumportable sa spaghetti straps na kulay red na dress at sa mataas na sandals.Ngunit mag-iisang oras na akong naghahanap ay wala pa rin akong mahanap na pamalit. Hindi rin ako sanay na may naghihintay sa akin, kaya naman nataranta na ako sa aking paggayak.Wala akong nagawa kundi isuot ang dress na ibinigay ni Galen, pinatungan ko na lamang ng kulay white na blazer na bumagay naman maging sa aking sandals.Bumaba si Galen sa kanyang kotse nang makita niya akong lumabas ng bahay. Habang papalapit ako sa kanya ay hindi ko napigilan na hangaan siya sa taglay niyang kakisigan.”“Bakit para kang nakakita ng multo,” iritang saad ko sa kanya ng makalapit ako.“Angel yung nakita ko,” nakangiting saad ni Galen. “Ang ganda mo naman bagay sayo yung dress, p

Hindi ko alam kung saan ako patungo nang mga sandaling iyon patuloy lamang ako sa paglalakad malayu-layo na rin ang aking nalalakad dahil wala na akong nakikitang bahayan. Tanging ilaw sa daan ang nagsisilbing liwanag, malamig na simoy ng hangin at wala rin mga tao sa lugar. Ngunit hindi ko iyon alintana ang mahalaga sa akin ay makalayo ako sa lugar na iyon. Nangingibabaw sa akin ang galit, pag-inis kay Galen na hindi man lang niya sinabi sa akin ang kanyang plano. Sa kabila ng lahat ng pagtulong niya sa akin ay mayroon pa lang kapalit na hindi man lang inisip kung anu ang aking mararamdaman. Saglit akong natigil ng mapansin kong may sasakyan na nakasunod sa akin kaya naman binilisan ko ang aking paglalakad. “Haya sumakay kana rito, magpapaliwanag ako. please!” pakiusap ni Galen sa akin habang mabagal na sumasabay ang sasakyan niya sa aking paglalakad. Nang hindi ko siya pinansin ay iginilid niya ang sasakyan at sinabayan niya ako sa paglalakad. “Makinig ka muna sa akin bago ka ma

“Maupo ka.”“Salamat,” naupo siya sa pang- isahang sofa saka ibinaba niya ang hawak niyang paper bag na may laman na pagkain.Bago ako naupo sa katabing silya na kanyang pinag-upuan ikinuha ko muna siya ng maiinom.“Gusto ko lang magpaliwanag sayo sa mga nangyari noong weekend. After na mangyari yun hindi ako nakatulog, alam ko na sobra kitang nasaktan.”Bakas sa kanyang mukha ang sensiridad, “sorry talaga Haya mali yung ginawa ko kaya naisip ko after ng pag-uusap natin ngaun sasabihin ko kay Mommy at Lolo na ako lang yung may gusto ng nangyari at napilitan ka lang.”“Sorry kung -” hindi ko naituloy ang aking sasabihin.“Wala kang dapat ihingi ng paumanhin Haya kasalanan ko ‘yun. Tama ka na hindi ko man lang naisip yung mararamdaman mo lalo na hanggang ngaun mahal mo pa rin ang kakambal ko. Ipapaliwanag ko ang lahat ng nangyari kay Mommy at kay Lolo.”“Ibig ba sabihin na wala silang alam sa plano mo na proposal?” usisa kong tanong sa kanya.“Wala silang ideya sa ginawa ko, ang alam ni

Kinabukasan habang abala ako sa pag-aayos ng mga halaman sa labas ng aking bahay ay dumating si Lyza. “Ang sipag naman,” bungad ni Lyza nang makalapit sa akin. “Ngaun ko na lang ulit ito na ayos,” maikli kong tugon. “Saan ka ba kasi nagpupunta?” “Bahay, trabaho at sa Orphanage,” saad ko sa kanya habang dinadakot ang mga tuyong dahoon. “Last week nandito kaya ako, sabi nung kapitbahay mo wala ka. Tapos hinahanap ka sa akin ni Kuya Galen nag-abot nga kami rito. Nasaan ka last week?” “Dami mong tanong ah imbestigador lang?” halika ka na muna sa loob,” paanyaya ko sa kanya nang mailigpit ko ang mga kalat. Dire-diretso siyang pumasok sa aking kusina dala niya ang isang paper bag habang naghuhugas ako ng kamay. “Anu ba yang dala mo?” “Food, from Kuya Galen. Pinadaan niya ako sa office nung nalaman n’ya na pupunta ako sayo. Kumain kana ba?” “Hindi pa,” maikli kong tugon. “Sakto pala, kumain muna tayo. Sabi ni kuya s’ya ang nagluto nito para sayo.” “Talaga ba?” paniniguro kong ta

Kinabukasan nga nang matapos ang aking trabaho ay nandoon na si Galen sa harap ng aking bahay. “Kanina ka pa ba?” bungad kong tanong sa kanya. “Kadarating ko lang din,” saad niya habang kinukuha ang paper bag sa loob ng sasakyan niya. Pinatuloy ko siya sa loob, “ano bang meron bakit nagawi ka ngaun?” usisa kong tanong sa kanya. “I want to cook for your dinner. Sabi ko naman sayo diba magsisimula ako sa simula,” nakangiti pa niyang saad. “Seryos ka? Ok lang naman kahit hindi mo na ‘yan gawin. Nag-agree na rin naman ako sa proposal mo,” bagot kong saad sa kanya. “Pagbigyan mo na ako please. Gusto ko naman itong gawin eh,” malambing pa niyang saad. “Ok, sige ikaw bahala,” pagsang-ayon ko sa kanya. “Thank you,” mabilis pa niya ako kinintalan ng halik sa aking noo bago nagtungo sa kusina. Naiwan akong tulala, ibang-iba na nga si Galen na una kong kilala. “Magbihis kana maya-maya kakain na tayo,” saad niya habang nagluluto sa kusina na nagpabalik sa aking ulirat. Nagtungo ako sa a