All Chapters of Punished by the Billionaire : Chapter 11 - Chapter 20

Linggo at day-off ko ngayon. Gaya ng araw-araw na ginagawa sa umaga ay namulot ako ng mga basura sa dalampasigan at pagkatapos ay naglinis sa bahay. Pati sina Tita Melinda at Jaime ay pahinga rin sa pagtitinda ng isda sa araw na ito. Nang bandang hapon na ay naglagi ako sa sala at nagbasa ng reviewer. Syempre ay may entrance exam sa college kaya kailangan kong paghandaan. Pati na rin sa mga aapplyan kong scholarships ay may exam din. Huminto pa naman ako ng isang taon kaya hindi na fresh sa utak ko ang mga napag-aralan noon. Refresher lang. Nandito rin si Jaime at pa chill-chill lang na nanonood ng TV. Nakapatong pa ang mga braso sa sandalan ng sofa na parang hari habang nanonood ng NBA. “Hindi ka ba mag-aaral, Jaime? Balita ko kay Arman ay mahirap daw ang entrance exam sa engineering ng BSC,” sabi ko sa kanya pagkatapos isarado ang libro. Si Arman ay ang dati naming kaklase na kumukuha na ng course na iyon sa BSC. Top performing school din kasi ang Buenavista State College lalo n

Nagising ako na may masakit na ulo.Ilang sandali muna akong nahiga sa kama, inaalala ang nangyari kagabi.Ayaw mong maging crush ko. Ikaw na lang mag-crush sa akin! Oh, ano?Bigla akong napabangon.Shit.You will regret this tomorrow.AAAAAHHHHH!Sinabunutan ko ang sarili. Hayup ka, Lia, anong pinagsasabi mo kagabi, ha?!Kilala ko ang lalaking naghatid kagabi sa amin ni Ernie. Paano niya kami natagpuan ni Ernie kagabi?Impit akong napatili sa inis dahil tinawagan nga pala namin siya dahil sa laro namin. Mas lalo ko lang sinabunutan ang sarili nang unti-unting naalala ang ibang sinabi ko kay Evander kagabi.Sinabi ko sa kanya na kamukha niya ang crush ko! Hindi ko naman siguro sinabi kung sino iyong crush ko, ‘di ba?Kinakaltukan ko ang ulo ko nang may kumatok sa pinto. Bumangon na ako para pagbuksan iyon. Bumungad sa akin si Jaime na mukhang badtrip.“Umagang-umaga naka busangot ka diyan?” tanong ko at lumabas na sa kwarto para mag-almusal.Mabuti na lang ay sakto lang ang paggising

Nanlaki ang mga mata ko.Natuod na ako at siya lang ang yumayakap sa akin. Hindi mahigpit ang yakap niya ngunit sapat na iyon para mag-init ang mukha ko. Ang bilis ng tibok ng puso ko at nahihiya ako dahil baka nararamdaman niya iyon sa sobrang lapit namin.Totoo ba ito? Baka tulog at nananaginip lang ako, ha?“Sir, nandito ka na ba talaga?” tanong ko at tumingala. Muntik na akong himatayin nang magsalubong ang tingin namin.Medyo na disappoint ako nang pakawalan na niya ako.“Yes…” His voice was hoarse. Kumunot na naman ang noo niya. Ay, balik sa suplado mode na siya. Pero ang mahalaga ay nakabalik na siya!Lumabas na siya sa kwarto niya kaya sinundan ko siya.“Saan ka ba nagpunta dahil nawala ka nang tatlong araw, Sir? At saka sorry pala kung natulog ako sa kama mo…sa pagod ko ay hindi ko napigilang maidlip. Baka sabihin mo ay mapansamantala ako dahil wala ka. Hindi ko sinasadya, promise!” Kinagat ko ang ibabang labi ko.Well, sinadya ko naman talagang mahiga sa kama niya kasi wala

“Ilang sandali lang ako nawala ay kung sinu-sino na ang kinakausap mo.” Bumaling sa akin ang mala-tsokolate niyang mga mata. Nakaupo pa rin ako. “Siya ang unang kumausap sa akin.” “First name basis, huh?” “Tinawag ko siyang ‘sir’ pero ayaw niya,” paliwanag ko. “At saka, buti na lang ay dumating ka dahil ang kulit niya, Sir.” He scoffed. “You could’ve just ignored him so he would stop bugging you.” Kumunot ang noo ko at tumayo na para harapin siya. “Bilang empleyado ng resort na ito ay kailangan ko siyang igalang kaya, yes, nakipag-usap ako sa kanya, Sir.” Hindi niya ako kinibo at naglakad na kaya sinundan ko siya. “5:30 pm na, Sir. Uuwi na ako.” Five pm ang out ko at sobra na ng thirty minutes dahil hapon na rin ginawa ang kas

Ang gulo-gulo ng taong yelong iyon. Yes. Balik na naman siya sa pagiging malamig na tungo sa akin. Wala naman akong natatandaang ginawa na hindi niya magugustuhan kaya bakit? Nakausap ko lang siya kapag may iuutos. Nung mag-lunch ay basta na lang niya akong iniwan sa opisina at kumain siyang mag-isa sa restaurant. Kahit kasi sinabi kong palagi na kaming nagsasabay ay hinihintay ko pa rin na ayain niya ako. Ang kaso ay hindi niya naman ginawa kaya mag-isa na lang din tuloy akong nag-lunch. Sakop naman ng Aldridge ang lunch ng mga empleyado. Baka nagkakamali lang ako. Baka badtrip lang siya sa ibang bagay kaya nadadamay ako. Stressed siguro siya sa work kaya palilipasin ko muna. Hindi ko muna siya kukulitin sa araw na ito. Ang kaso nang sumapit na ang bukas ay walang pagbabago. Pinagmasdan ko siya habang naglilinis, mukha namang hindi siya stressed, o baka hindi lang niya pinapakit