Lahat ng Kabanata ng IKAW SA AKING MGA KAMAY: Kabanata 41 - Kabanata 50

NASA isang kagubatan si Cataleya. Walang humpay ang pagtakbo niya sa masukal na daan. Hindi siya maaaring tumigil dahil mahuhuli siya ng maraming tao na humahabol sa kanya. Ang lahat ng mga ito ay gusto siyang mahuli ang buhay.Kung tutuusin, malayo-layo pa ang layo niya sa mga ito. Ngunit dahil sa nadaramang pagkapagod ay nagsisimulang bumagal na ang pagtakbo niya. Napapahingal na siya at makailang beses siyang bumuntong-hininga. Kailangan pa rin niyang mailigtas ang sarili dahil alam niya na ang naghihintay na kalupitan sa kanya.Napasigaw ang maraming tao habang papalapit nang papapalapit ang mga ito sa kanya. Itinuro siya ng tumatayong pinaka-pinuno ng mga ito. Pinahid niya ng isang kamay niya ang pawisang mukha niya. ipinagpatuloy niya ang pagtakbo.Hindi siya dapat sumuko sa pagkapagal ng katawan niya. Ang mahalaga ay mailayo niya ang sarili sa lugar na iyon. Nagsisimula nang kumalat ang dilim sa buong paligid.At mga humahabol sa kanya, sinindihan na ng ningas ng apoy ang dalan

“IT was three years ago,” pagsisimulang pagki-kwento ni Donovan. Napasandal pa ang likod nito sa pagkakaupo. “Kagagaling ko lang noon ng Canada at bigla akong inaya ako ni Lukas. May pupuntahan daw kami.”Nakatingin lang si Cataleya sa katabi. Nakahanda na ang tainga niya makinig sa kwento nito ukol kay Lukas.“Pupuntahan daw namin ang wife niya, na first time kong mami-meet sana. Hindi kasi ako naka-attend ng wedding nila. Five months na silang mag-asawa noon,” pagpapatuloy ni Donovan.Bigla tuloy niyang naalala ang buhay niya. Kagaya din kay Lukas, ang daming nangyari sa kanya sa nagdaang tatlong taon. Iba rin talaga maglaro ang tadhana sa pagkakataong iyon.Tumingala sa kisame si Donovan, na patuloy na sinariwa sa alaala ang mga nangyari. “Nagpunta kami ni Lukas sa isang hotel along Pasay. Inisip ko na baka doon sila magkikita talaga ng wife niya. Pero iba ang nangyari.”“At ano naman ang nangyari?” tanong niya. nagkaroon ng thrill sa kanya ang mga susunod pang ganap.“Pagdating na

HUMAHANGOS na pumasok si Cataleya sa loob ng El Nido Community Hospital. Alas cuatro ng umaga nang makatanggap siya ng tawag na-aksidente si Lukas. Siya ang tinawagan ng nurse sa hospital na pinagdalhan sa boss niya. Hanggang pintuan lang siya dahil hindi na siya pinayagang makapasok sa loob ng emergency room. Napaupo siya sa isang silya na nakita niya sa pasilyo. Naipaalam na rin niya kay Donovan ang sinapit ng pinsan nito. Nagsabi naman kaagad ito na pupunta sa hospital. Oo, may sama ng loob siya kay Lukas pero pinili niyang isantabi iyon. Concern pa rin siya dito. Damang-dama pa rin niya ang matinding pag-alala para sa binata. Napausal siya ng tahimik na panalangin para sa kaligtasan nito. Mga ilang minuto ang lumipas ay dumating na rin si Donovan. Kaagad siyang nilapitan nito. “What happened?” Patingalang binalingan niya ang lalaki. “Accident Donovan, nakabanggaan ng kotse ni Lukas ang isang delivery truck sa parteng kurbada ng junction.” Ang tinutukoy niya ang isa sa dinaanan

SAGLIT na natigilan si Cataleya sa sinabing iyon ni Lukas. Kinindatan pa siya nito na nagpatalon ng puso niya. Naaliw pa itong pagmasadan siya habang nakahiga sa kama. Tinaasan niya ito ng kilay sabay iwas ng tingin dito.“Mala-cinderella ang story namin ng iyong ama, Lukas,” panimulang paglalahad ni Conchita. Nabaling ang atensyon niya dito at maging ang anak nito. “Masaya lang sa simula, temporary lang ang happy ending.”“I was four years old when you left me,” mapait na sabi ni Lukas sa ina. “Hinahabol kita noon pero nagmamadali ka at ayaw mo akong lapitan. Wala kang pakialam kung umiiyak na ako noon.”Pakiramdam ni Cataleya may isang dramatic song ang nagsimulang tumugtog sa apat na sulok ng private hospital room na iyon. Kinuha niya ng pasimple ang panyo sa bag niyang nasa kandungan niya.“Gusto kong lapitan ng mga sandaling iyon anak pero kailangang pigilan ko ang sarili ko,” tugon ni Conchita na naalala ang masakit na sandaling iyon. “Gusto kitang isama sa pupuntahan ko pero h-

PARANG may sariling utak na tumipa ang mga daliri ni Cataleya sa keyboard ng computer niya. Maya’t maya ang tingin niya sa picture nilang dalawa ni Lukas sa kanyang cellphone. Lalo pa siyang ginaganahan sa pagsusulat. Laksa-laksa ang mga ideya na nailapat na niya sa kanina ay blangkong document.Naroong napapangiti siya sa sinusulat niyang eksena na may kasamang kilig. Inspirado at ganado yata siyang magsulat ngayong gabi. Napapabukas pa ang labi niya na sinasalita sa hangin ang dialogue ng kanyang mga character.“Whoah! Nagawa ko ito ng wala pang kalahating ora?” Hindi makapaniwalang tinitigan niya ang bagong type na chapter ng online novel niya. naka- two thousand words count siya na bihira niyang magawa. Kadalasan ay hanggang one thousand ang maximum words count niya. Pero iba ngayon.Napatingin siya sa picture nila ni Lukas sa nakapatong niyang cellphone sa gilid ng monitor. May kung anong kakaibang damdamin ang binubuhay n’on sa dibdib niya. Pakiramdam niya ay nakalapat sa alaap