ILANG dipa na lang ang layo ni Cataleya kay Lukas, nang kumalas na si Conchita sa pagkakayakap dito. saglit siyang napatigil sa paglapit sa binata habang nanatiling magkatama ang kanilang mga mata.“Come here,” anyaya nito sa kanya. nanatiling nakabukas ang mga bisig nito na naghihintay sa kanya. Kinindatan siya nito na nagpatalon ng puso niya. Isa sa natatanging epekto nito sa sistema niya.May nadarama man siyang pagkailang, may kung anong kakaibang pwersa ang nagtulak sa kanya na ganap nang lumapit kay Lukas. Namalayan na lang niya na nakakulong na siya sa mga bisig nito. Naka-subsob ang ulo niya sa isang balikat nito.Lumakas ang kabog ng dibdib niya. Nagri-rigodon ang tibok ng puso niya. Napansin niya ang pag-patak ng ulan sa labas ngayong gabi. Nasilip niya sa bintana ng private room ni Lukas.“You came out of the blue on a rainy night. No lie,” tila kumakantang bulong ni Lukas sa kaliwang tainga niya. Familiar sa kanya ang naturang lyrics at hindi nga lang niya alam ang title.
PARANG may sariling utak na tumipa ang mga daliri ni Cataleya sa keyboard ng computer niya. Maya’t maya ang tingin niya sa picture nilang dalawa ni Lukas sa kanyang cellphone. Lalo pa siyang ginaganahan sa pagsusulat. Laksa-laksa ang mga ideya na nailapat na niya sa kanina ay blangkong document.Naroong napapangiti siya sa sinusulat niyang eksena na may kasamang kilig. Inspirado at ganado yata siyang magsulat ngayong gabi. Napapabukas pa ang labi niya na sinasalita sa hangin ang dialogue ng kanyang mga character.“Whoah! Nagawa ko ito ng wala pang kalahating ora?” Hindi makapaniwalang tinitigan niya ang bagong type na chapter ng online novel niya. naka- two thousand words count siya na bihira niyang magawa. Kadalasan ay hanggang one thousand ang maximum words count niya. Pero iba ngayon.Napatingin siya sa picture nila ni Lukas sa nakapatong niyang cellphone sa gilid ng monitor. May kung anong kakaibang damdamin ang binubuhay n’on sa dibdib niya. Pakiramdam niya ay nakalapat sa alaap
“GANOON na talaga habang buhay si Lukas. Akala ko kasi nagbago na siya,” tumutulo ang luha na sabi ni Cataleya sa sarili habang inihahanda na niya ang kanyang nakagaraheng motorcycle. Gusto muna niyang umalis ng resort at huwag magpakita sa boss niya ngayong araw. Naging senstibo tuloy siya dahil disappointment kay Lukas. Nabiktima siya ng maling akala.Pasakay na siya sa motorcycle nang may humarang sa daraanan niya. Kahit hindi na niya pakatitigan ang nilalang na iyon ay kilalang kilala na niya.“Cataleya! Wait.” Pa-senyas na iniharang ni Lukas ang nakabukas nitong palad. Humihingal ito sa kinatatayuan.Sa pagkakataong ay muli na namang bumalong ang luha sa mga mata niya. Hindi niya naampat ang pagtulo ng nasabing likido sa pisngi niya. Hangga’t maaari ay ayaw niyang maging emosyonal sa harap nito. Hindi nakaligtas sa paningin nito ang paghihirap ng kalooban niya.“Pinaalis mo ako ‘di ba?” Binigyan niya ito ng matalim na tingin sa kabila ng namamasa ang mata niya. “O baka naman, may
BUMABA sila ni Lukas sa tindahan ng mga gadget sa town proper ng El Nido. Hindi inaasahan ni Cataleya na doon sila pupunta ng boss niya. Akala naman niya kung saan siya dadalhin nito.“At talagang dito tayo pumunta?” tanong niya kay Lukas, saglit siyang tumigil sa paglakad pasunod dito. Naroon sila sa entrada ng tindahan.Nilingon siya nito. “Di ba’t bibili ka ng bagong cellphone? So ito, sinamahan na kita.”“Pero ang sabi ko ay mamaya pang lunch break, may trabaho pa tayo,” angal niyang saad. Pinagtaasan pa niya ito ng isang kilay. Parang ito pa ang excited sa pagkakaroon niya ng bagong cellphone.Tinawid nito ang nalalabing distansya ng kanilang mga katawan. “Kasama mo ang boss mo Miss Domingo.” Inilapit nito ang labi sa isang tainga niya. Bumulong ito sa kanya. “At boyfriend mo.”Nagtaasan ang mga balahibo niya sa pagdampi ng mainit nitong hininga sa labi niya. Kasabay ang pagri-rigodon ng tibok ng puso niya. Naroon na naman ang kakaibang epekto ito sa kanya.“At ayoko lang abusado
BUMUKAS ang pinto ng kuwarto ni Cataleya. Nanlaki ang mga matsa niya sa pagkagulat nang pumasok ang pamilyar na bulto ng isang lalaki. Kilalang kilala niya ito. Binuhay nito ang ilaw sa kuwarto niya. At hindi nga siya nagkamali.“Oh Lukas, anong ginagawa mo dito?” tanong niya sa lalaki. Kaya wala siyang nadamang takot o pangamba. Kahit sa dilim ay pamilyar sa kanya ang presensya nito.Magsasalita sana nito pero naagaw ang atensyon niya sa pag-iyak ng isang bata. Teka, kailan pa nagkaroon ng bata dito sa bahay niya.“Pasensya na my dear wife,” ani nito na bumanggit ng isang endearment na naging dahilan para panlakihan niya ito ng mata. “Ito kasing baby natin, ikaw agad ang hanap. Wala pa ngang five minutes na nasa akin.”Saka lang niya napansin na karga itong bata at iyon pala ang umiiyak. Nagmamaktol si Lukas na lumapit sa kanya at tinabihan siya sa pagkakaupo sa kama.Lumaki ang pagtataka niya sa gabing iyon. Ang bilis naman yata ng pangyayari na may anak na silang dalawa ni Lukas.“
“K-KANINA ka pa d’yan?” hindi pa rin makapaniwalang tanong niya kay Lukas. Kasalukuyang ka-video call niya ito sa cellphone niya. Wala siyang kamalay-malay na nasagot pala niya ang tawag nito habang nagbabalik-tanaw siya sa kahapon. Nanunudyong ngumiti ito sa kanya. “Yes, kaso nasa ibang dimensyon yata ang isip mo kanina. Kaya nag-enjoy akong panoorin ka na lang. Matinlo ka pala Cataleya.” “Matinlo?” Napaangat ang isang kilay niya sa hindi pamilyar na salitang binitiwan nito. Narinig na niya iyon before at hindi lang niya matandaan kung saan. Hindi rin niya alam ang kahulugan. “Pinagsasabi mo d’yan?” “Ang tagal mo na dito sa Palawan pero hindi mo pa pala alam ang word na ‘yun.” Bigla itong napatawa. Apaw ang kasiyahan sa seryoso pa rin nitong mukha. “Ewan ko sa’yo Mr. Adriatico, bihira naman kasi akong makakausap ng taga-rito na dialect nila ang gamit,” aniya. Nilabian niya ito. Simula kasi nang manirahan siya dito sa El Nido ay halos puro Tagalog speaker ang nakakasalamuha niya.
HUMANGA si Cataleya sa malaki at mala-mansyong bahay ng mga Adriatico na matatagpuan sa Corong- Corong. Isang barangay ng El Nido na nasa labas ng kabayanan. Moderno ang arkektura na isang upside down beach house style with third floor cupola. Nakaharap iyon sa Bascuit bay at natatanaw niya ang maliliit na isla at limestone cliff na tila nakatanim sa dagat. Ang kinaroroonan ng mga bahay nila ni Lukas ay nakaharap sa El Nido Bay. Kabababa lang nila ng binata nang kotse ay may naghihintay sa kanilang pagdating."Mayad nga timprano sa inyo Sir Lukas." Salubong sa kanila ng mag-asawang caretaker ng bahay na nasa kalagitnaan na ang edad sa front porch ng bahay. Binati sila ng mga ito ng magandang umaga sa dialektong Cuyunon.Nagmano dito ang binata. "Mayad nga timprano din po sa inyo Manang Berta at Mang Goryo. Kasama ko nga po pala si Cataleya, ang akin pong secretary at nobya.""Magandang umsga din po sa inyo," magiliw niyang bati sa mag-asawa at nagmano siya sa mga ito. Itinungo niya sa
"Habang may effectivity pa ang contract natin, let's enjoy each other company Cataleya. " Lalo pang sumeryoso ang mga tingin nito. "Na-realize ko na special ka pala sa life ko. "Lumakas ang kabog ng dibdib niya dulot ng sinabi nito. Awtomatiko siyang napatingin dito. "Wow, ngayon ko lang nalaman buhat sa'yo na espesyal pala ako sa'yo."Matamis itong ngumiti. "You're not just my ordinary secretary, you've mean so much to me. You're my special friend. No pretension on that."Friend lang? reklamo ng puso niya. Bakit parang hindi yata siya masaya sa ganoong tinNapatawagin sa kanya ng binata? Kaagad na komontra ang isang bahagi ng utak niya. Huwag kang assuming Cataleya, 'di ba sabi mo na hindi ikaw ang dapat magkagusto kay Lukas? Dapat siya ang mapaibig mo? Napapitlag siya nang biglang may pumisil sa pisngi niya. "Ayan, siguro naman ay nakabawi na ako sa'yo, ang cute mo pag natutulala ka, buti na lang matinlo kaw.""Bolero ka rin Mr. Adriatico." Mahina niya itong hinampas sa balikat nito
TUMIGIL ang van sa compound na nasa labas ng Metro Manila. Mula sa nasabing sasakyan ay sapilitang ibinaba ang dinukot na mag-asawa. May nakasaklob na sako sa mga ulo nito. Bumaba na rin ang mga goon saka pakaladkad na ipinasok ang mga bihag sa loob ng isang lumang bodega. Papakalat na ang dilim sa buong paligid.Sa loob ng bodega ay may dalawang upuang kahoy kung saan iniupo sina Lukas at Cataleya. Nagpapalag ang dalawa pero walang silang magawa para makatakas. Nakatali ang kanilang mga kamay at panibagong tali pa ang ginawa sa kanilang mga katawan sa kanilang kinauupuan.“Welcome,my dear Lukas at Cataleya,” anang ng isang boses na babae na may pagbubunyi ang tono.Kasabay n’on ay ang pagtanggal ng nakasaklob na sako sa kanilang mga ulo. Hindi makapaniwala si Lukas sa mukha ng taong nagpadukot sa kanila. “M-Mama Matilde, kayo ang may kagagawan nito?”Si Cataleya naman ay maang nakatingin sa may katandaan ng babae. Halatang may ginagamit para mapigilan ang pagkulubot ng mukha. Hindi n
"I admit Cataleya, iniwan nga kita noon dahil sa pagkagalit ko sa'yo," walang emosyong pag-amin ni Lukas. Nagtagis ang bagang nito pero sa kislap ng mga mata ay naroon ang pagka-guilt. "Inisip ko na niloko mo ako, dahil nalaman ko ng gabing iyon na ikaw pala ang kakambal ng namatay kong asawa.""At k-kailan nangyari iyon?" Kumabog ang dibdib niya sa walang kalinawang dahilan. Pakiramdam niya ay mas lalo pang nahiwa ang puso niya.Kagaya ng nitong nakaraang araw, wala siyang maapuhap sa alaala niya."It was three years ago, nang i- invite tayo ng father ko sa mansyon for a dinner date. Gusto ka nilang makilala," pagpapatuloy ni Lukas. "Pero malaki ang pagka-disgusto sa'yo ng Mama Matilde. Siya ang nagsiwalat ng pagkatao mo kasabwat ang dating secretary ng kakambal mo."Marahan siyang napatango ngunit may isang particular na emosyon ang nagnanais kumawala sa dibdib niya. Her temporary memory loss prevented her from fully bursting out."Iyong totoo Lukas, until now ay galit ka pa rin ba
"KANINONG bahay ito Lukas?" tanong ni Cataleya sa nagpakilalang asawa niya. Kabababa lang nila sa sasakyan at nasa harap sila ng dalawang palapag na bahay na tabing-dagat. "Ang ganda namam ng view dito."Sumalubong sa paningin ang tanawin ng dagat na kung saan ay may natatanaw siyang tila maliliit na isla.Nilingon siya ni Lukas, karga nito ang dalawa sa triplet na parehong nakatulog sa mahabang byahe. "Bahay mo ito my dear wife."Namanghang nanlaki ang mata niya. "Wow talaga, sa akin talaga ang bahay na ito.""Oo, dito ka tumira noong nag-stay ka pa dito sa El Nido," sagot ni Lukas. "Anyway, pumasok na muna tayo sa loob at para madala sa kwarto ang mga anak natin."Marahan siyang tumango at napasunod na lang sa muling paglakad ng asawa. Humahanga siya sa magandang interior ng bahay na pag-aari niya daw. Dulot ng amnesia niya ay hindi niya maalala ang pagiging bahagi n'on sa buhay niya.Isang kuwarto ang binuksan ni Lukas at nanatiling nakasunod siya dito. Marahan nitong inihiga sa ka
NAGISING siya ng umagang iyon na pakiramdam niya ay malakas na siya. Bumangon siya mula sa pagkakahiga sa malambot na kama. Nakasanayan na ng mga mata niya ang kinaroroonan niyang apat na sulok ng silid, ang madalas niyang makamulatan sa bawat umaga.Isang malaking tanong sa kanya kung nasaan siyang lugar. Humakbang siya palabas silid. Marahan niyang pinihit ang seradura para ganap na siyang makalabas.Hindi pamilyar sa kanya ang pasilyo na nabungaran niya. malinis, maaliwalas at maalwan ang bahaging iyon ng kabahayan. Ipinagpatuloy niya ang paglalakad.Natagpuan niya ang sarili na bumababa sa grand staircase. Indikasyon na naroon siya sa isang mansion. Pero ang tanong, kaninong bahay ang kinaroroonan niya?“Gising ka na pala, ahm okay na ba pakiramdam mo?” Salubong sa kanya ng isang matangkad at gwapong lalaki pagkababa niya ng hagdan. Kita niya ang concern sa mukha nito.Tumango siya pero kinikilala pa rin niya ang itsura nito. “Ayos naman ang pakiramdam ko. Teka, s-sino ka ba?”“Ak
CATALEYA gently stroked him. Tila may nakikipaglaban sa mahigpit niyang pagkakapit niya sa isang bagay nasa loob ng short ni Lukas. Biglang napahiwalay ang labi ng asawa sa kanya at napaungol ito sa bawat paghagod ng kamay niya sa ebidensya ng pagiging lalaki nito. Naroong nakagat pa nito ang sariling labi.“You’re making me crazy,” anas ni Lukas saka naipikit pa nito ang mga mata. Nanatiling pa ring nakaupo ito.Lihim naman siyang nangiti dahil nagawa niyang paligayahin ang asawa sa kanyang mga kamay. Lalo pa ito naging hot sa mga mata niya dahil nakikita niyang reaksyon ng gwapong mukha nito.Lalo pa niyang itinodo ang ginagawa niya. Ayaw niyang maputol ang mainit na sandaling iyon. She loves every inch of him.Maging si Lukas ay hindi na rin nakapagpigil sa matinding init na lumuukob dito. Marahan nitong inalis ang kamay niya na nasa loob ng shot nito. Naramdaman niya ang pag-angat ng katawan niya sa ere at saka niya namalayan na pangko na siya ng asawa.Iniangkla niya ang magkasug
“MAY kailangan ka ba sa akin Lukas?” tanong ni Cataleya sa asawa nang mabungaran niya ito sa mini-bar ng bahay nito. Prente itong nakaupo sa isang round table na kanugnog ng ipinasadyang table. Naka-display ang mga mamahaling alak at iba’t ibang uri ng kopita. A sign of luxurious living.Nilagok muna nito ang lamang alak ng hawak na kopita saka tumingin sa gawi niya. “May gusto lang akong sabihin about sa nangyari kanina sa mansion. Take a seat first.”Medyo kinakabahan na naupo siya sa upuang itinuro nito na malapit lang sa pwesto nito. Sinikap niya na maging kalmado. “I’m sorry kung naging rude o nawalan ako ng galang sa Mama Matilde mo.”Hindi kaagad ito tumugon bagkus ay kumuha pa ito ng isang kopita. Ipinatong sa mismong tapat niya saka sinalinan iyon ng vodka. “It’s not what I mean my dear wife. Ang totoo n’yan ay napahanga mo pa ako sa ginawa mo kanina. Hindi ko inaasahan iyon lalo na ang DNA result.”My dear wife. Tila musika iyon sa pandinig niya na kinasabikang marinig ng pu
“ARE you crazy Lukas?” naiiling na tumingin si Matilde sa gawi nh asawa saka bumalik ang tingin kay Cataleya. “Sa dami ng babae na pwede mong pakasalan ay ang oportunista pang ito ang napili mo. So disappointing.”Chin-up pa rin si Cataleya para ipakita na hindi siya apektado sa kagasapangan ng ugali ni Matilde. “I’m sorry Mama, ganap na kaming kasal at katulad mo ay isa na rin akong Adriatico.”Pinanlisikan siya ng matandang babae ng mata. “I can’t believe it, isang linggo lang akong nawala ng bansa pero ang daming naganap na hindi kaaya-aya.”“Ma, enough!” saway ni Lukas sa kinalakihan nitong ina. “Nasa harap tayo ng pagkain at pati ng mga apo ninyo.”Saka lang niya napansin ang triplet na walang kamuwang-muwang sa mga nangyayari. Kita sa inosenteng mga mukha ang kuryusidad.“Paano ka nakakasigurado na ikaw nga ang anak ng mga batang ‘yan?” tanong ni Mstilde na nakatingin sa tatlong anak niya. “Knowing Cataleya na isa ring manloloko. Hindi sapat na kamukha mo lang sila Lukas at ayok
MAKAILANG beses na dinala ni Lukas sa ikapitong langit si Cataleya. Nakasubsob sa pagitan ng mga nakabuka niyang hita ang ulo ng asawa. Pinagpapala ng labi at dila nito ang kaibuturan niya bilang isang babae. Napakapit siya sa gilid ng unan kasabay ang pag-arko ng sariling katawan.Isang malakas na ungol ang pinakawalan niya at tila namumuti ang mga mata niya. Hnggang sa parang hinang-hina siya matapos ang na parang may dam na nagpakawala ng tubig sa katawan niya.“L-Lukas,” anas niya sa pangaan ng asawa. Ngunit hindi pa ito tapos sa pagpapaligay sa kanya. Gumapang muli ang katawan nito paitaas sa kanya at muling nagpantay ang mga mukha nila.Pareho silang pawisan sa kabila na nakabukas ang aircon. May mga butil na nasabing likido mula dito ang pumatak sa mukha niya. Kitang-kita niya ang nag-aapoy na desire sa mga mata nito.Isang mainit na sandali na kinasabikan niyang mangyari kasama ang lalaking pinakamamahal niya.Naramdaman niya ang pagpasok nito sa kanya na sinundan ng pag-ulos.
"By the power vested in me by the Republic of the Philippines, here in the company of those who love and support you, I now pronounce you husband and wife. You may now kiss each other! Friends, it’s my honor to introduce Lukas and Cataleya Adriatico.," masayang pronouncement ni Judge Alena Cortez sa kanilang kasal.Tila sa nakatitig sa kawalan si Cataleya sa mukha ni Lukas. May ngiting nakakintal sa labi niya pero sa mga mata niya ay nakasungaw ang isang lungkot na pilit niyang itinatago. Hinayaan niya ang asawa ang mag-initiate ng halik. Hanggang sa naramdaman niya ang pagdampi ng labi sa nito sa labi niya. Saglit lanh iyon dahil maging ito ay walang emosyon sa nasabing aksyon.Nagpalakpakan ang mga taong naroon sa loob ng opisina ng RTC judge. May tig- isang ninong at ninant sila na si Lukas mismo ang kumuha. Mga malapit nitong kaibigan sa negosyo. Naroon din ang nanay nitong si Conchita at kapatid na si Aya nasa Manila na rin naniniraham. Kita sa mukha ng mga ito ang kaligayahan pa