All Chapters of The Sweet Revenge: Chapter 21 - Chapter 30

Stop Pursuing the PlanAs expected, nagulat si Tita Isabel nang sabihin ko sa kanyang isasama ko sa pag-uwi sa Pilipinas si Zenith. Noong una ay hindi niya 'ko pinayagan dahil baka raw kuhanin ng ama ni Zenith ang anak ko pero nang sinabi kong titira kami sa bahay ni Duex ay napapayag din namin siya.Ngayon ang araw ng alis namin at kanina pa iyak nang iyak si Tita Isabel dahil mami-miss niya raw ang anak ko. My son was also crying while kissing Tita Isabel's cheeks. Matagal din silang magkasamang dalawa kaya hindi ko masisisi ang anak ko kung gano'n kahirap para sa kanya na mahiwalay kay Tita.Tinanong ko rin naman si Zenith kung gusto niyang sumama pauwi at walang alinlangan siyang pumayag. I couldn't afford leaving him here again. Kahit na sabihin kong nasa mabuting kamay si Zenith ay iba pa rin kung kasama ko siya."Are you ready, baby?" I asked as I arranged his seatbelt.He nodded innocently. "But I'm a bit nervous because we're going to ride a plane."I smiled at him. "Yes, but

Ilang araw na ba akong wala sa sarili?Isa?Dalawa?O isang linggo na?Hindi ko alam pero iba ang nararamdaman ko ngayon. Palaging umaalis si Mama tuwing gabi at umaga na kinabukasan dumadating. Hindi na niya 'ko sinasaktan at malaking bagay 'yon pero hindi ko maiwasang manibago. "Xhiaaaaa!" Aira, my friend, called me. Nakita ko siyang tumatakbo mula sa hallway kaya mabilis akong tumigil. Napatingin sa 'min ang ibang estudyante kaya hindi ko maiwasang pamulahan dahil sa hiya."'Wag ka ngang sumigaw!" saway ko sa kanya sabay hampas ng mahina.Sumimangot si Aira at inamba sa 'kin ang makakapal na librong hawak niya. Umilag naman ako at tumawa."Ang sama mo porke't nililigawan ka no'ng nasa kabilang department!"I rolled my eyes before proceeding to walk. "Saan mo naman napulot ang chismis na 'yan?"Hindi ko alam kung sadyang chismosa lang talaga ang babaeng 'to o sadyang kalat na sa buong campus. Pa'no ba naman kasi, laging nakabuntot sa 'kin noong nakaraang linggo si David kaya hindi n

Note : The next chapters will address delicate issues that may elicit strong emotions, such as sexual harassment, violence, and death. Please proceed with caution and at your own risk.Day passed like a wind. Dumating ang araw ng graduation namin ni Styx at pareho kaming nakatanggap ng karangalan.Life becomes hard to me but everything was paid off, even the tears I shed because I saw my Mom smiled at me even it didn't reach her eyes. I almost sob that day, halos hindi ako mapakalma ni Styx habang nakaupo kami sa isang restaurant. He keeps on saying that he's proud of me as well as Mom. Kahit hindi niya sinabi, alam kong masaya para sa 'kin si Mama. I just hope that one day she could finally tell me that she's happy that I am her daughter."Two months, give me two months to prepare everything. Hindi na 'ko makapaghintay na pakasalan ka." Styx kissed the back of my palm while his head were resting on my lap. Nasa loob kami ng pad niya at nagpapahinga. Kakatapos lang namin umiyak dahil n

"Anak, stay here for the meantime Hindi naman kailangang sumama ka pa sa 'kin. Don't worry I'll have my bodyguards with me."I shook my head vehemently. Ayaw kong payagan siyang umalis nang hindi ako kasama, hindi ako kampante kapag wala siya sa paningin ko. Maybe because this is the effect of what happened two weeks ago.He sighed and reached for my hand. "Hija, hindi naman pwedeng dito lang ako palagi sa tabi mo. I need to take care of our business."Umiling ako at saka sinulyapan ang anak kong tahimik na natutulog sa kama. Sa tabi niya ay mayroon unan para hindi niya maramdamang umalis ako. Umiiyak kasi siya kapag hindi ako maramdaman sa tabi niya.Nagpapasalamat ako na walang nangyaring masama sa anak ko ng araw na 'yon. Dahil kung mayroon man, hinding-hindi ko mapapatawad si Styx at ang mga taong gumawa nito. Hindi lang kami kumikilos pero pare-pareho na kaming nag-iisip ng susunod na hakbang."Where's Duex?" I asked after the silence. Lumayo ako ng bahagya kay Dad at tinitigan an

Sick"Kumusta ang pakiramdam mo? Maayos na ba?" Nilingon ko si Inang nang pumasok siya ng kwarto, pagkagising ko ay agad na bumalik sa 'kin ang mga nangyari kanina . . . totoo nga. I am not dreaming and he's real, I don't know how I managed to stay alive after our encounter. Nawalan ako ng malay kanina at hindi ko alam kung nasa'n na siya ngayon. Nasa tabi ko naman si Zenith na mahimbing na natutulog."N-Nakaalis na ba siya?" mahina kong tanong. Malakas ang pagbuntong hininga ni Inang nang tumabi siya sa 'kin."Nasa loob pa rin ng sasakyan niya at hinihintay ka, sa nakikita ko malaki talaga ang naging kasalanan ng lalaking 'yon sa 'yo." Ngumiti ako ng mapait, ramdam ko ang paglandas ng luha sa mata ko.I looked at my son who were sleeping peacefully, he was hugging my pillow comfortably. "H-Hindi ko na po alam ang gagawin, Inang. Gusto kong tumakas pero alam kong walang saysay kasi mahahanap niya pa rin kami. Pwede po bang pahingi ng favor?" malamlam ang mata ni Inang habang nakatingin