Note : The next chapters will address delicate issues that may elicit strong emotions, such as sexual harassment, violence, and death. Please proceed with caution and at your own risk.Is it really possible that there would be a time where you couldn't find any reason to live?It was so tiring that you had to wake up just to sleep again, or open your eyes just to close it again and hope that it won't open ever again.I lost myself while loving my man. I didn't regret any decisions I made for him but I regret falling out of love to myself and forgetting that I deserve a love more than I could offer to someone and it is self-love."Eat, you have to gain your energy back after being comatose for 1 year." I stared at the man beside me and stared at him blankly. How could I believe them that the baby beside me is my son? Ano 'yon? Nawalan lang ako ng malay, nanganak na ako kaagad? Hindi ba 'ko nagbuntis? Paano ang lumipas na buwan, hindi ko alam. I woke up one day and realized that I was i
"Anak, stay here for the meantime Hindi naman kailangang sumama ka pa sa 'kin. Don't worry I'll have my bodyguards with me."I shook my head vehemently. Ayaw kong payagan siyang umalis nang hindi ako kasama, hindi ako kampante kapag wala siya sa paningin ko. Maybe because this is the effect of what happened two weeks ago.He sighed and reached for my hand. "Hija, hindi naman pwedeng dito lang ako palagi sa tabi mo. I need to take care of our business."Umiling ako at saka sinulyapan ang anak kong tahimik na natutulog sa kama. Sa tabi niya ay mayroon unan para hindi niya maramdamang umalis ako. Umiiyak kasi siya kapag hindi ako maramdaman sa tabi niya.Nagpapasalamat ako na walang nangyaring masama sa anak ko ng araw na 'yon. Dahil kung mayroon man, hinding-hindi ko mapapatawad si Styx at ang mga taong gumawa nito. Hindi lang kami kumikilos pero pare-pareho na kaming nag-iisip ng susunod na hakbang."Where's Duex?" I asked after the silence. Lumayo ako ng bahagya kay Dad at tinitigan an
ApologiesThere would be times that you can't handle the pain until you choose to give up. Sometimes, we could easily say that in order to survive the calamities, we should hold on our ground and trust Him. How could I do that?If the trust that I had been keeping since day one brought me not only into destruction but also in losing myself. In the process of trying to figure out His plans for me, I lost my way to come back and find myself again.I didn't regret the time where I chose to entrust my future to Him but I regret thinking that he has a better plan for my life rather than giving me the most painful experience that a person can get and a lifetime pain that I don't think I would be able to heal.I find a home and love in the person that in the first place, a stranger to me. He helped me to stand after I stumbled on a thick mud, he held my hand and supported my back when I felt like I was carrying the world on my thin body. He loves me as if I'm his own daughter, something that
Sick"Kumusta ang pakiramdam mo? Maayos na ba?" Nilingon ko si Inang nang pumasok siya ng kwarto, pagkagising ko ay agad na bumalik sa 'kin ang mga nangyari kanina . . . totoo nga. I am not dreaming and he's real, I don't know how I managed to stay alive after our encounter. Nawalan ako ng malay kanina at hindi ko alam kung nasa'n na siya ngayon. Nasa tabi ko naman si Zenith na mahimbing na natutulog."N-Nakaalis na ba siya?" mahina kong tanong. Malakas ang pagbuntong hininga ni Inang nang tumabi siya sa 'kin."Nasa loob pa rin ng sasakyan niya at hinihintay ka, sa nakikita ko malaki talaga ang naging kasalanan ng lalaking 'yon sa 'yo." Ngumiti ako ng mapait, ramdam ko ang paglandas ng luha sa mata ko.I looked at my son who were sleeping peacefully, he was hugging my pillow comfortably. "H-Hindi ko na po alam ang gagawin, Inang. Gusto kong tumakas pero alam kong walang saysay kasi mahahanap niya pa rin kami. Pwede po bang pahingi ng favor?" malamlam ang mata ni Inang habang nakatingin
Daddy"Anak, kumain ka muna. Kagabi ko pa napapansin na sobrang tamlay mo, baka ikaw naman ang magkasakit niyan," puna ni Inang habang inaayos ang mga prutas na nakalagay sa isang lamesa, sa tabi ng kama ni Zenith.Inilipat ng ni Styx si Zenith sa isang private room. Sa una ay hindi ako pumayag pero nakiusap siya na pumayag ako dahil para naman 'yon kay Zenith.Hindi ko alam kung bakit ganito siya sa 'kin ngayon. Madalas magkatagpo ang mga mata namin pero agad din siyang umiiwas na tila ba nakakapaso ang mga tingin ko. Kanina pa siya umalis at hanggang ngayon ay hindi pa rin bumabalik. Si Zenith naman ay tulog at nagpapahinga dahil kanina lang ay pinainom siya ng gamot."Okay lang po ako, Inang. Pwede na po kayong maunang umuwi para makapagpahinga na po kayo. Ako na po ang aasikaso sa bayarin dito sa Hospital, nakausap na ni Len-Len si Aling Isang at pautangin niya raw po ako para pandagdag sa bill ng hospital.Kumunot ang noo niya at tila ba hindi nagustuhan ang sinabi ko."Hindi ba
Mag-ina"Mommy, where's Daddy?" Natigil ang pagtutupi ko ng mga damit nang magsalita si Zenith, nakaupo siya sa dulo ng kama habang pinaglalaruan ang kanyang mga paa na nakataas sa kama."Hindi ko alam, anak." Ngumuso siya at umismid. Hindi ko naman talaga alam, pagkahatid sa 'min ni Styx sa bahay matapos ma-discharge sa hospital si Zenith ay nagpaalam muna siyang aalis. Wala namang kaso sa 'kin 'yon, wala akong paki kahit na hindi na siya bumalik."I want to see Daddy," he whispered like he didn't want me to hear it. I sighed and rolled the clothes. Umupo ako sa tabi niya at hinaplos ang malulusog niyang pisngi. Ang maamo niyang mata ay tumitig sa 'kin. Malungkot 'yon na para bang nangungulila siya sa presensya ng kanyang ama."Galit ka ba kay Mommy, anak?" I asked softly. Kinakabahan akong tumingin sa kaniya nang hindi siya sumagot pero agad napawi 'yon nang ngumiti siya sa 'kin.He shook his head. "No, mommy."Nakahinga ako ng maluwag. "Bakit? Hindi ka ba galit kay Mommy kasi hindi
NeverMabilis ko siyang tinulak at tumalikod para itago ang pag-init ng mukha ko. I wanted so bad to scream but I couldn't let him saw me in this state. Kahit na nanghihina ay sinubukan kong ituloy ang paghuhugas ng plato ngunit nanigas ako sa kinatatayuan nang may matipunong braso ang pumalibot sa maliit kong bewang at yumakap do'n.I did not move as I remained frozen. His chest touched my back and sent shivers down my spine. He rested his chin on my shoulder and kissed me there. Sinubukan kong kumawala pero hindi naging sapat 'yon dahil sa panghihina. His manly scent enveloped me, his warm hands placed on my body was enough to reach my heart."S-Styx, ano bang ginagawa mo?" I told him and slightly moved."Can we stay like this for a while? I missed you." He sounded tired.Sinubukan ko ulit siyang itulak pero nagmatigas lang siya at mas hinigpitan ang yakap sa 'kin. Unti-unti akong nanghina at hinayaan siyang nakayakap sa 'kin. Lumipas ang ilang minuto at siya na mismo ang kusang guma
PastaIsang linggo na simula nang mag-stay dito si Styx, hindi ko alam kung hanggang kailan niya balak dito pero wala rin akong balak itanong 'yon. Hindi natuloy ang balak naming pagpunta kahapon sa mall dahil sumama ang pakiramdam ko. Buong araw akong nakakulong lang sa kwarto at si Styx ang nagbebenta ng mga kakanin at sa gabi naman ay balot. Siya rin ang nag-asikaso sa anak namin."Do you feel okay?" Styx asked and placed a plate full of foods at the table. Tumango lang ako at mahigpit na kumapit sa kumot na nakatakip sa katawan ko. Wala akong lagnat at sipon o kahit ubo, sadyang masama lang talaga ang pakiramdam ko at madalas nahihilo. Gusto niya 'kong dalhin sa hospital pero hindi naman na 'yon kailangan dahil mababaw lang para sa 'kin."Eat a lot, you need to be healthy for our son." Umupo siya sa tabi ko at at kinuha ang pagkain. Hindi naman ako kumibo dahil wala talaga akong gana ngayon araw, bigla ko na lang talagang naramdaman 'to."Where's my son?" Isinubo niya sa 'kin ang i