All Chapters of LOCK ME IN YOUR HEART : Chapter 61 - Chapter 70

CHERRY'S POVNapangiti ako dahil nakauwi na talaga ako sa bahay namin. Alam ko na may mga alaala na hindi maganda sa bahay na ito pero tapos na 'yon at kailangan ko ng mag move-on. Nakatulog na si Rico sa tabi ko pero ito ako gising na gising pa rin. Naalala ko ang sinabi niya sa akin na plano nila na sirain kami. Ang plano nila Alfred.(FLASHBACK)Ngayon ang biyahe ko pauwi sa Iloilo. Kahit na nasasaktan ako ay kinaya ko. Pinipilit kong pigilan ang mga luha ko dahil magang-maga na ang mga mata ko sa kakaiyak. Naisip ko na baka ito ang mas makakabuti sa amin ni Rico. Siya na mismo ang nagpaalis sa akin kaya wala na akong magagawa pa. Nang makalapag na ang eroplano ay gumaan kahit papaano ang pakiramdam ko dahil nakauwi na ako sa Iloilo."Cherry," narinig kong may tumawag sa akin."Alfred?" Sambit ko sa pangalan niya dahil nasa harapan ko siya."Bakit ka nandito? Kumusta na ang asawa mo? Naghiwalay na ba kayo?" Sunod-sunod na tanong niya sa akin."Hindi ko alam dahil pina-alis niya ako.

CHERRY'S POVNapabuga ako ng hangin dahil pinapakalma ko ang sarili ko. Hinawakan ni Rico ang kamay ko at sinasabi na kumalma lang ako. Na nasa tabi ko lang siya kaya wala akong dapat ipangamba. Alam ko na mahirap humarap sa mga taong mapagkunwari pero pipilitin ko ang sarili ko na kumilos ng normal. Nang makapasok na ang kotse namin sa loob ng gate ay unang bumaba si Rico. Nakangiti siya habang binubuksan ang pinto ng kotse.Inalalayan niya akong bumaba. Kitang-kita ko kung paano nanlaki ang mga mata ni Tamara nang makita niya ako. Alam ko na hindi niya inaasahan na babalik ako. Alam ko rin ang nasa isipan niya ngayon. "Cherry, buntis ka?" Hindi makapaniwala na tanong niya sa akin."Oo at si Rico ang ama." Sagot ko sa kanya. Gusto kong ipagmalaki sa kanya na anak ni Rico ang dinadala ko. Hindi katulad niya na fake."Sigurado ka ba na siya?" Tanong niya sa akin.Ngumiti ako sa kanya ng ubod ng tamis kahit na nakakainsulto ang tanong niya sa akin. "Oo naman, hindi naman ako malandi par

CHERRY’S POV Nagtago kami ni Manang sa safe room. Sa totoo lang ay ngayon ko lang talaga nalaman na may safe room pala dito sa bahay. Hindi ko alam kung ano ang nangyayari sa labas pero umaasa ako na walang mangyaring masama sa asawa ko. Hindi ko kakayanin kung napahamak na naman siya at dahil na naman sa akin. Alam ko na uuwi na siya agad dito. Napahawak ako kay manang dahil biglang bumukas ang pintuan. “Love,” narinig ko na tawag sa akin ni Rico.Mabilis akong tumayo at sinalubong ko siya. Kaagad ko siyang niyakap.“Okay lang ba kayo? Okay ka lang ba, love?” Tanong niya sa akin.“Okay lang ako, nasaktan ka ba?” Nag-aalala na tanong ko sa kanya.“Hindi ako nasaktan, love. Pagdating ko ay wala na sila. Mabuti naman at walang nangyari sa inyo. May kasama akong mga pulis para mag-imbestiga sa nangyari. Kahit alam ko na kung sino ang may gawa nito ay kailangan ko pa rin ito idaan sa tamang proseso.” aniya sa akin.Hindi na lang ako nagsalita at nanahimik lang ako. Pero proud ako sa asaw

RICO’S POVHindi ko na nagawang ayusin ang pagpark sa kotse ko dahil sobrang nagmamadali ako. Patakbo akong pumasok sa loob ng hospital. Kaagad akong dumiretso sa emergency room. Dahil nakatanggap ako ng tawag na isinugod ang asawa ko dito. Ang buong akala ko pa kanina ay si Cherry ang tumatawag sa akin pero si Manang pala.“Anong nangyari sa asawa ko, Manang?” Tanong ko sa kanya.“May kinuha lang ako sa kusina at pagbalik ko ay nakita ko silang nagtatalo ni Carmie. Hanggang sa tinulak siya ni Carmie sa hagdanan,” umiiyak na sagot sa akin ni manang.“Fvck! Mapapatay ko siya!” Galit na sigaw ko.“Kumusta ang mga anak ko? Ang asawa ko manang?” “Kakarating lang namin at nasa loob pa sila. Hindi pa lumalabas ang doktor. Pero dinugo na siya kanina.Bumukas ang pinto ng emergency room at lumabas ang doktor. Kaya mabilis akong lumapit sa kanya.“Ikaw po ba ang asawa ng pasyente, Sir?” Magalang na tanong sa akin ng doktor. “How’s my wife, Doc?” “Kailangan na nating ilabas ang mga bata.” Sag

CHERRY POV“Anong ginagawa mo dito?” Tanong ko kay Tamara. Hindi siya sumagot sa tanong ko sa kanya.Pero hindi namin inaasahan ni Ate Caye ang gagawin niya. Mabuti na lang dahil mabilis ang galaw ni Ate Caye. Mabilis niyang sinipa ang kamay ni Tamara na may hawak na baril. Ngayon ko lang nakita si Ate na ganito. Sobrang bilis ng kilos niya. “Baliw na kayong lahat!” Galit na sigaw ni Ate habang hawak na si Tamara.Ako naman ay sinusubukan ko na tumayo dito sa hospital bed. Pero pinipigilan ako ni ate. Mabilis naman na pumasok sa loob ng room ko ang mga pulis at dinampot nila si Tamara. Mabilis nila itong pinosasan at inilabas dito sa silid ko para dalhin sa presinto.“Okay ka lang ba?” Nag-aalala na tanong sa akin ni Ate.“Thank you, Ate.” “Bakit ba lalong dumadami ang mga desperada ngayon? Kaya nakakatakot lang na hayaan sa labas ang mga asawa natin. Magpahinga ka at huwag mo ng isipin ang nangyari. Hindi makakabuti sa 'yo ang ma-stress.” Saad niya sa akin."Tama ka, Ate. Medyo nat