All Chapters of LOCK ME IN YOUR HEART : Chapter 71 - Chapter 80

CHERRY’S POVNang magising ako ay kaagad akong nataranta dahil naalala ko ang mga anak ko. “Nurse, ang mga anak ko?” Tanong ko kaagad sa kanya.“Relax lang po kayo, Misis Chief. Okay na po ang kambal at wala pong nangyaring masama sa kanila. Maayos na po sila ngayon."Nakahinga ako ng maluwag sa narinig ko kaya bumangon ako dahil gusto ko silang puntahan. Pero habang nasa hallway ako ay narinig ko na nagkakagulo ang mga doktor at nurses. May paparating daw na pasyente at may tama ito sa ulo. Liliko na sana ako sa pasilyo papunta sa mga anak ko ng biglang nahagip ng mga mata ko ang mga taong kakarating lang. Namukhaan ko ito at nalaman ko na mga kasamahan ito ni Rico. Hindi ko sana papansinin pero bigla ko na naman nakita ang kamay ng pasyente. At malinaw kong nakikita ang singsing niya. Binudol ng kaba ang dibdib ko. Mabilis akong naglakad papunta sa kanila. Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Dahil kitang-kita ko ang asawa ko na naliligo sa sarili niyang dugo.“Mrs. Chief,” taw

CHERRY’S POVParang hindi ako makahinga habang nasa harapan ko siya. Nakatingin siya sa akin ngayon at halos wala namang nagbago sa kanya. Malamig ang ekspresyon ng mukha niya. Siya pa rin ang taong nakilala ko na suplado. Pero nagtataka ako dahil nandito siya ngayon sa Iloilo. At bumalik na ulit siya sa trabaho niya bilang isang pulis.“Anong kailangan mo dito?” Tanong niya sa akin.“A–Ako ang may-ari ng grocery store.” Sagot ko sa kanya.“Pangalan?” Suplado na tanong niya sa akin.“Cherry Ro—Cristobal. Cherry Cristobal po,” sagot ko sa kanya.May mga sinasabi siya sa akin pero halos wala naman akong maintindihan. “Puwede ka ng umuwi hindi ka rin naman nakikinig,” sabi niya sa akin.“Salamat po,” sagot ko sa kanya at mabilis akong lumabas sa presinto. Hindi ko na rin pinansin ang mga bumati sa akin na mga pulis. Dahil gusto ko na lang na makalayo na sa kanya. Na makalayo na sa lugar na ito. Mas mabuti na ganito kami na wala na siya ng tuluyan sa amin. Dahil alam ko na hindi na kami m

CHERRY'S POV"Pero kung talagang asawa mo ako. Bakit mo ako sinukuan? Bakit hindi mo ipinilit sa akin na ikaw ang asawa ko?" Tanong niya sa akin."Bakit parang ako pa ang may mali? Ginawa ko ang lahat para sa 'yo. At kung ipinilit ko ang sarili ko sa 'yo ay baka wala kana ngayon." Umiiyak na sagot ko sa kanya."Anong wala?""Dahil hindi puwedeng ipilit na ipaalala sa 'yo ang lahat. Dahil baka biglang pumutok ang ugat mo sa ulo. Kaya kahit na masakit sa akin ay pinili ko na iwan ka. Dahil iyon ang tingin namin na makakabuti sa 'yo. Dahil ‘yon ang tingin ko na tama.""Kaya mo ako iniwan?" "Sa tingin mo kakayanin ko na makita na nasasaktan ka. Na tuwing nasa malapit ako ay sumasakit ang ulo mo. Dahil pinipilit mo na maalala ako. Kaya pasensya kana kung nagpakilala sa 'yo ang anak ko. Sabik lang siya sa daddy niya. Hayaan mo hindi ka namin guguluhin. Mabuhay ka at maging masaya. Kaya please lang, umalis kana." Sabi ko sa kanya.Nagkatitigan kami hanggang sa tuluyan na siyang umalis. Pinun

CHERRY’S POV “Hoy, Rico. Tigilan mo nga ako sa mga ganyan mong tingin! Alam ko ‘yang nasa isipan mo!” Naiinis na sabi ko sa kanya. “Bakit ano ba ang ginagawa natin noon?” Nakangisi na tanong niya sa akin. “Bakit gusto mo ba malaman? Gusto mo bang sabihin ko sa ‘yo?” Nakangiti na tanong ko rin sa kanya. “Of course kaya ko nga tinatanong.” Ngumiti ako sa kanya ng ubod ng tamis. Ngayon ko naisip kung ano ba ang hindi ko nagawa noon sa kanya at sa tingin ko ay ito na ang tamang oras para maghiganti. Oras na para ipakita ko sa kanya na may talent rin ako. “What the fvck?!” Sigaw niya sa akin. Dahil halatang nagulat siya. “Opss, buti na lang hindi ka tinamaan.” Nakangisi na sabi ko sa kanya. “What the h*ll are you doing?” Parang naiinis na tanong niya sa akin. “Me? Pinapakita ko lang sa ‘yo ang ginagawa ko noon. At ito ‘yon, hindi ka ba masaya na ginawa ko ito?” Masaya na sagot ko sa kanya. “Ibaba mo ‘yan, teka lang matalim ba ‘yan? Hindi ka naman siguro seryoso sa sinabi mo na it

CHERRY’S POVUminom ako ng painkillers dahil masakit ang buong katawan ko. Sumakay na lang ako sa tricycle papunta doon sa batis. Medyo madilim na nang makarating ako. Pagdating ko ay nakaupo silang tatlo sa may bato. “Mommy!” Tawag sa akin ni Aurora.“Bakit hindi pa kayo umuuwi? Ano oras na, pagabi na?” Tanong ko sa kanila.“Ang totoo po kasi, mommy. Gusto po ni daddy na maalala ang tungkol sa wedding niyo.” Sabi sa akin ni Asher.“Chiefy, may mga videos naman tayo noong kasal. Puwede mong panuorin kung gusto mo. Huwag mong pilitin na alalaahin ang lahat. Baka sumakit ang ulo mo, umuwi na tayo dahil kailangan na ni Asher na uminom ng gamot.” Sabi ko sa kanya.“Bakit ka pumunta dito, love? Pauwi na rin kami. Alam ko na hindi maganda ang pakiramdam mo.” Sabi niya sa akin.“Nag-aalala kasi ako sa inyo.” Nakangiti na sabi ko sa kanya.“I’m sorry, love.” Sabi niya sa akin at hinalikan niya ako sa labi.“Uwi na tayo,” nakangiti na sabi ko sa kanya.“Okay po,” sabay-sabay na sagot nila sa a