All Chapters of The CEO's Personal Maid: Chapter 151 - Chapter 160

Bumalik ako sa pwesto ko at naabutan ang kunot-noong mukha ni Rhianne. "Ayaw ni Gav?" tanong niya at padabog na tumayo sabay kinuha ang thumbler sa tabi niya. Pinanood ko siyang lapitan si Gavin at painumin. "Hi, Rika!" bati nila JP at Franz sa akin. Ngumiti lang ako sa kanila at sinulyapan si Brayden kasama ni Brandon at Erika. Tuwang-tuwa pa siyang nag-di-drible ng pambatang bola na laruan niya. "Beh, laro tayong basketball!" biglang anyaya ni Franz. Hinila niya pa ako nang umupo na ang mga lalakeng players. "Hindi ako marunong," pigil ko sa kanila. "Ano ba 'yan! Volleyball ay?" masungit na aniya. "Marunong." "Go! Volleyball tayo!" mas masiglang aniya at lumapit kay Brandon. "Player ka?" tanong ni JP sa akin. Nahihiya akong tumango sa kanya. Tumulong ang mga boys sa pag-set up ng volleyball net. May dala na ring bola si Franz na mabilis niyang pinagpractice-an iyon. "Tatlo lang tayo? Dalawa na lang kayo ni Erika!" ani Franz at sumigaw. "Rika, volleyball, dali!" Pero umil

Kinulot niya ang bubok ko at pinasuot pa ako ng heels, mabuti na lang at hindi iyon gano'n kataas kaya hindi ako nahirapang maglakad."Relax!" puna niya sa akin at inayos ang buhok kong sa bandang ibaba lang kinulot. "Wow!" iyon ang reaksyon nila nang makita akong bumaba. Uminit ang pisngi ko at humigpit ang kapit kay Rhianne. "You looks stunning," komento ni Jake na agad tinukso ng tropa niya. "Saan ang veneu ng event, madam?" tanong pa ni Ate Cathy kaya mas lalo akong nahiya. "Para kang a-atend ng red carpet!"Garbo ang mga handa. Nakabihis din ang lahat at nagsasaya. Ilang sandali pa ay bumaba na rin sina Brandon, Erika at Brayden. Nakasuot ng simple pero eleganteng puting sleeveless dress si Erika. Formal back coat at tuxedo naman ang kay Brandon. Si Brayden, nakapang-pormal din at may bow pa. Ang gwapo at ang cute niya! Kumurap siya nang magtama ang paningin namin. Ngumiti ako sa kanya. Nanlaki ang mga mata niya at napaawang pa ang labi. "Ate Rika?"Lumawak ang ngiti ko at

Naalimpungatan ako nang maramdamang naiihi ako. Walang orasan sa kwarto kaya hindi ko alam kung anong oras na. Nakita ko si Brandon sa tabi ko. Nakasandal ang braso niya sa tiyan ko at payapa ang tulog niya. Dahan-dahan kong inilayo ang braso niya akin at inalis ang nakatakip na puting kumot sa ibabaw ng hubad na katawan namin bago ako umalis sa ibabaw ng kama. Naramdaman ko ang hapdi sa pang-ibabang bahagi ng katawan ko. Pinulot ko ang damit na nakakalat sa sahig bago ko iyon dinala sa banyo. Ginawa ko ang dapat na gawin bago humarap sa salamin. Nakita ko ang namumulang mga marka sa leeg at dibdib ko. Napayuko ako at nakaramdam ang inis sa sarili. Ang tanga mo, Rika! Malandi ka!Muli kong isinuot ang damit at lumabas ng kwartong iyon. Pababa na ako nang marining ang ingay ng barkada ni Brandon. Lasing sila pero kaagad kong nilapitan si Rhianne. "Rika?" Tumawa pa ito at sinalo ko siya nang kamuntikan siyang matumba. "Where have you been, huh?" May halong panunuksong aniya."Uuwi na

"Natatakot po kasi ako. Baka mangyari ulit 'yon—" "E 'di pumayag ka! Ikakamatay mo ba kapag nagalaw ka, ha? Hindi naman! Pero ang lolo mo, pwedeng mamatay kapag hindi naagapan!" Dahil do'n ay parang gripong tuloy-tuloy na umagos ang luha ko. "Lola, ano pong pinagsasabi niyo?" "'Wag mo 'kong tawaging 'lola'! Hindi kita apo at pinagsisisihan kong binuhay ka pa namin!" Biglang namatay ang tawag. Muli ko siyang tinawagan pero nawalan ako ng pag-asa nang sagutin niya iyon pero ang tanging sinabi ay, "Tsaka ka na tumawag kapag may maitutulong ka na sa lolo mo." Pinili kong tawagan si Wilson para humingi ng tulong para may maipadala kina lola. "Meron ako rito pero maliit lang, Ririka. 'Di rin naman ako makahingi kay dad kasi may problema din sa business namin." "Ayos lang. Salamat talaga, Wilson," sagot ko at pinunasan ang luha sa pisngi. Sunod kong nakita ang numero ni Tita Karina. Gusto kong sa kanya humingi pero nahihiya na ako kaya numero ni Brandon ang tinawagan ko. "Hello?" "

Puyat ako dahil sa kakaisip sa sinabi ni lolo. Ako si Erika? Isa lang ang kilala kong Erika na pwedeng ako. Iyong kamukha ko, iyong malapit sa mga taong napapaginipan ko. Si Erika Mendez Fernandez.Bumangon ako at patakbong tinungo ang lababo ko nang maramdamang naduduwal ako. Umubo ako at mahigpit na humawak roon nang paulit-ulit na parang may humahalukay sa loob ko. Nanghihina ako nang makapagmumog at malinisan ang bibig. Inabot ko ang phone ko nang muli akong makahiga sa kama. Four thirty na ng madaling araw. Kahapon naman ay alas singko noong naduwal ako. Bakit kaya? Ang sama rin ng pakiramdam ko ngayon pagkatapos dumuwal. Para akong nilalagnat.Kinumutan ko ang sarili at piniling matulog na para makapagpahinga. Sa araw na iyon, pinili kong kainin ang mga pagkaing iniluto ko, noodles sa umaga at delata sa tanghali. Hindi ko tinanggap ang anumang inalok sa akin ni Ate Sabel."Pupunta ka na sa resort?" tanong niya sa akin nang madaanan ko ang bahay nila.Tumango ako at ngumiti sa k