All Chapters of Turn Her Into Demure Woman: Chapter 11 - Chapter 20

Ayla Point of View Isinama pa rin nila ako kahit wala naman akong ganap sa plano nila. Pinilit lang ako ni Shawn na sumama kahit hindi ko naman gusto sumama. Napakulit lang talaga niya dahil maya’t maya ang katok niya sa pinto ng kwarto ko. Masaya pa niya akong kinakatok kagabi dahil gusto raw nila ulit akong makasama kumain. Wala na rin akong pagpipilian pa dahil nakaramdam na ako ng gutom ng mga oras na ‘yon. Sinasabayan pa niya akong maglakad kagabi pero nang tumunog ang cellphone niya ay napatigil siya at nag-iba ang expression ng mukha niya.Napaltan ng talim ng tingin at magkasulubong na magkabilaang kilay. Sinabi niyang mauna na ako matapos ay tumakbo siya sa ibang direksyon. Sa halip na sundin ang sinabi niya sa ‘kin ay sinundan ko siya. ---Flashback--- Natagpuan ko siyang may kausap sa cellphone niya. Sapat lang ang layo ko para marinig ko ang sinasabi ni Shawn. Nakatalikod siya sa ‘kin kaya hindi niya nakikita na pinapanood ko siya. “Na’saan ka?” “H’wag mo nang alam

Ayla Point of View Taimtim akong naglalakad patungo sa mansyon nang mapansin ko ang isang babae na nakatayo sa harap ng malaking pinto ng mansyon. Napansin ko ang suot niyang damit ay napagtanto kong siya si Moreen Lorenzo. Nang makarating ako sa harap ng mansyon ay agad kong binuksan ang dalawang pinto saka pumasok sa loob ngunit hindi ko siya pinagsaraduhan ng pinto. Nagpanggap ako na hindi ko siya napansin pero ramdam ko na nasa akin ang tingin niya. Natitiyak kong si Shawn ang pakay niya dito. Tumigil ako sa paglakad, “It’s cold outside. Come in." "Ahh, hmmn," pagsang-ayon niya. Namangha siya nang makita ang loob ng mansion. Nakatingin niya sa napakalaki at kumikinang na chandelier na halos katapatan ko na. Dumako ang tingin niya sa ‘kin nang marinig niya akong nagsalita. Maging ang paglakad niya ay napakahinhin at ingat na ingat sa bawat pagkilos. Hindi ko maitatanggi na napakaganda ni Moreen Lorenzo. Hindi kataka-taka na maraming may gusto sa kanyang nagkakagusto atlalo na a

Isang malaking kahihiyan ang nangyari ‘yon kagabi. Ilang beses ko pang sinubukan pakalmahin ang sarili ko dahil tila may kumakalabog sa dibdib ko tuwing naaalala ko ang titigan namin ng lalaking ‘yon. Kinaumagahan, ginawa ko ang makakaya ko upang hindi ko na pakaisipin ang pagdampi ng daliri niya sa daliri ko. Kailangan kong kontrolin ang emosyon ko dahil baka kung ano pa ang maisip ni Lordan sa ‘kin. Hindi pwedeng humarap ako sa kanila na para may iba sa kinikilos ko. Mabuti na lang wala ‘don ang apat dahil baka sa pambubuyo nila lalo na si Leonaire at Shawn ay baka mas lalo ko pang ikahiya ang sarili ko. “Oh, Ayla? Kanina ka pa ba d’yan?” tanong niya sa ‘kin ni Wendell habang kinukusot ang kanyang mata. Halatang bagong gising ito dahil malat ang boses nito. Lumabas siya ng kwarto. “Hindi naman.” Pagsisinungaling ko sa kanya. Ang totoo niyan ay kanina pa ako dito ng ala sais ng umaga at ngayon ay malapit na mag-ala siete ng umaga. Nakatayo lang ako dito, nag-iintay na bumukas ang

Sa buong buhay ko ay ngayon lang ako nakialam sa buhay ng may buhay.Mas gugustuhin ko pang magkulong sa isang madilim na kwarto kesa makihalubilo sa kanila pero sa nakikita ko ngayon ay parang nilalapit ko ang sarili ko sa kanila. Hindi ko talaga kilala pa ang sarili ko.Pero isa lang ang sigurado ko. Hindi ako nagsisisi na ginagawa ko 'to. “H’wag mo na ko sundan, Lordan.” Kanina pa siya sumusunod sa ‘kin. Naki-sit-in pa siya sa klase namin ni Wendell at talagang tinabihan pa ako kahit ayaw ko. Nang mga oras na ‘yon ay gusto ko na siyang sapakin dahil sa dulot ng pangungulit at pag-iingay niya sa tabi ko. Napakaaktibo niya sa klase na naging dahilan para ikarindi ko ang pag-iingay niya. Wala namang masama sa pagsagot niya na akala mo ay mas alam pa niya sa professor pero ang masama ay ang nakakarindi niyang ingay. Napakamot siya sa ulo,“ ‘E wala naman akong klase ngayong araw. Saan ako pupunta?” Pati ba naman pupuntahan niya ay p-problemahin ko pa. “Wala ka naman palang klase, b

Chapter 20 We are oneAyla Point of ViewMaaga akong pumasok dala nang aking pagkasabik. Nagputing t-shirt lang ako katerno ng puting sapatos ko at medyo maluwag na pants. Kahit isang beses ay natuwa rin akong pumasok sa university na ‘to. Hindi ko pinapansin ang nasa paligid ko habang papunta sa sasakyan kong nakaparke na sa tapat ng fountain na kaharap lang ng mansion. Inihanda ko na ito noong gabi pa lang dahil hindi na talaga ako makapag-intay pa. Nabubuhayan ang dugo ko sa tuwing nakikita ko ang mga bagay na gusto ko.May liwanag na nang umalis ako. Nang makarating agad ako ay agad kong pinarada ang ibang sasakyan na gamit ko sa may parking lot. Iilang sasakyan pa lang nagparke sa malawak na parking lot. Isinuot ko ang sumbrero kong itim bago ako bumaba upang hindi ako masyado pagtuunan ng pansin ng mga studyanteng abala sa kanilang ginagawa.Nais ko sanang pasukin ang mga room sa third floor ngunit inaayos pa nila ang nasa loob. Time checked, 6:42 a.m. na ako nakarating sa fourth